۸ ویژگی مبهم گوشی‌های هوشمند که نباید فریب آن‌ها را بخورید

دنیای تجارت بسیار بی‌رحم‌تر از آن است که هرچه می‌شنوید را باور کنید. تعداد زیادی از تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند برای باقی ماندن در صحنه‌ی رقابت، بر تبل قابلیت‌هایی از دستگاه‌های خود می‌کوبند که در عمل ارزش خاصی ندارند. حتی گاهی نام‌های بزرگ نیز برای بدست آوردن سهم تبلیغاتی بیشتر، از این موارد دریغ نمی‌کنند.

با توجه به تعداد بسیار زیاد گوشی‌های هوشمند موجود در بازار که البته بسیاری از آن‌ها چندان هم تفاوتی با یکدیگر ندارند، این وظیفه بر قسمت بازاریابی شرکت‌ها محول خواهد شد که منافع سازنده را پیش برده و موجب فروش دستگاه‌ها شوند. این مساله به وضعیتی ختم می‌شود که در آن به خانواده و دوستان هشدار می‌دهیم که هرآنچه سازنده در محتوای تبلیغاتی خود به آن‌ها می‌گوید را چشم‌بسته باور نکنند. البته مشخص است که دروغ‌های آشکار و بزرگ بسیار نادر است و اغلب سازندگان رفتار خود را در این خصوص کنترل می‌کنند. اما این مساله به هیچ وجه به این معنا نیست که آن‌ها از کش دادن و دستکاری حقیقت ابایی داشته باشند.

در اغلب موارد، هدف صحبت ما نمایشی از حقایق اصلی است که اگر تخصص کافی در این حیطه نداشته باشید و قادر به تشخیص تفاوت‌های مهم نباشید، می‌تواند موجب سوتفاهم و فریب خوردن شما شود. بنابراین در زومیت تصمیم گرفتیم مجموعه‌ای از ویژگی‌های متداول گوشی‌های هوشمند را لیست کنیم که اگرچه بسیار عالی به نظر می‌رسند ولی الزاما آنچه انتظار دارید نخواهند بود.

گاهی اوقات سازندگان تصمیم می‌گیرند با جای دادن دو اسپیکر «استریوی» جداگانه در دستگاه به اغوا کردن مشتری بپردازند. در این خصوص لازم است حتما چند نکته را در ذهن داشته باشید.

اول از همه آنکه، اسپیکر دوگانه و مجزا الزاما به معنای دو کانال صوتی متفاوت نیست. کانال‌های صوتی جداگانه یکی از الزامات صدای استریو است که باید حتما آن را در نظر بگیرید. اما حتی زمانی که یک گوشی هوشمند صوت را از دو کانال مجزا نیز هدایت کند، باید بدانید که برای ایجاد حالت استریو، محل قرارگیری این اسپیکرها نیز اهمیت کاملا حیاتی دارد. به بیان دیگر، اگر هر دو اسپیکر به اصطلاح استریوی دستگاه در یک سمت قرار گرفته باشند، هیچ چیز از تجربه‌ی صدای استریو بدست نخواهید آورد. البته برخی از گوشی‌های هوشمند به اسپیکرهای استریو قدرتمند در قسمت بالا و پایین مجهز می‌شوند که صدای خروجی فوق‌العاده‌ای را ارائه می‌کنند و از این قاعده مستثنی هستند.

هیچ‌گاه ذکر این مورد قدیمی نخواهد شد؛ هرچند این یکی احتمالا یکی از حیطه‌هایی است که در آگاهی بخشی در خصوص آن مدت‌هاست در مقابل تبلیغات سازندگان شکست خورده‌ایم. مقدار مگاپیکسل بالاتر در دوربین دستگاه، به معنای کیفیت بهتر تصویر نیست. حتی جالب است بدانید در برخی موارد، مگاپیکسل بیشتر حتی به معنای ثبت جزئیات بیشتر در تصویر هم نیست! یک معیار بسیار بهتر برای تخمین سطح کیفیت دوربین دستگاه، توجه داشتن به اندازه‌ی سنسور دوربین است که درون گوشی‌ها قرار گرفته. این مساله را در نظر داشته باشید که اگر همه‌ی شرایط یکسان باشد، سنسور دوربین بزرگ‌تر، کیفیت بهتری در تصاویر در قیاس با نمونه‌ی کوچک‌تر ارائه می‌کند. 

به بیان دیگر، صرفا بخاطر اینکه مثلا اکسپریا زد ۳ از دوربین 20.7 مگاپیکسلی بهره می‌برد تصور نکنید الزاما کیفیت بهتری در قیاس با گلکسی نوت 4 که به دوربین 16 مگاپیکسلی مجهز شده در اختیارتان خواهد گذاشت. در حقیقت بر اساس آزمایش‌های صورت گرفته توسط زومیت، کیفیت کلی تصاویر ثبت شده توسط گلکسی نوت 4 بهتر از اکسپریا زد ۳ است. برای اطلاع از سطح کیفیت دوربین‌های پرچمدار فعلی بازار، آزمون دوربین زومیت را مشاهده کنید.

 اغلب فعالان فناوری می‌دانند که تعداد هسته‌های پردازنده تنها قسمتی از ماجراست و فاکتور اصلی در عملکرد دستگاه به شمار نخواهد آمد. جای تردید نیست که چیپ ۲ هسته‌ای A8 قرار گرفته در آیفون 6 و آیفون 6 پلاس بسیار قدرتمند هستند. بنابراین دفعه‌ی بعدی که یک گوشی هوشمند با 8 هسته‌ی پردازشی دیدید، تنها تصور نکنید که این بازی اعداد است و چون 8 از 2 بزرگ‌تر است پس این دستگاه قدرتمندتر خواهد بود. یکی از دلایل این مساله، ناتوانی پلتفرم‌ها و سیستم‌عامل‌ها در استفاده‌ی صحیح و کامل از توان بیش از دو هسته‌ی پردازشی است و این مساله نه تنها در خصوص پلتفرم و اپلیکیشن‌های پیش‌فرض، بلکه در خصوص برنامه‌های توسعه داده شده توسط توسعه‌دهندگان غیررسمی نیز صدق می‌کند.

جدای از محدودیت‌های پلتفرم، موارد بسیار دیگری نظیر نوع معماری، فرکانس کاری و لیتوگرافی پردازنده نیز در سطح عملکرد دستگاه اثر قابل توجهی دارند.

اغلب گوشی‌های هوشمند موجود در بازار غرب تنها با یک ورودی سیم‌کارت فروخته می‌شوند اما در اغلب نقاط دنیا و به خصوص کشورها و بازارهای در حال توسعه نظیر ایران، با شرایط متفاوتی روبرو هستیم. در چنین بازارهایی معمولا مصرف‌کننده آزاد است میان مدل تک سیم‌کارت و دو سیم‌کارت به انتخاب بپردازد. گزینه‌ی دو سیم‌کارت همیشه بخاطر ارائه‌ی انعطاف بیشتر در مدیریت اپراتورهای مختلف و در نتیجه مدیریت بهتر هزینه‌ها و مخاطبین برای کاربر اغواکننده است. متاسفانه بارها به افرادی برخورد کرده‌ایم که هیچ اطلاعی از محدودیت‌های فناوری محبوب دو سیم‌کارت که اغلب دستگاه‌ها به استفاده از آن می‌پردازند ندارند.

بصورت خلاصه، اولین چیزی که در خصوص دستگاه‌های مجهز به دو سیم‌کارت در حالت آماده به کار باید بدانید این است که هنگام استفاده از شبکه‌ی داده یا برقراری تماس با یکی از این سیم‌کارت‌ها، دومین سیم‌کارت در حالت آماده به کار منتظر خواهد ماند که به عبارت دیگر یعنی خارج از دسترس خواهد بود. مورد دوم اینکه، در اغلب موارد ورودی سیم‌کارت دوم تنها قادر به پشتیبانی از شبکه‌ی مخابراتی نسل دوم یا 2G GSM است و در آن خبری از اینترنت پر سرعت یا سایر مزیت‌ها نخواهد بود. در مجموع اگر از کسانی هستید که دائما در حال پاسخگویی به تماس بوده و انتظار دارید از هر دو سیم‌کارت بصورت همزمان در دسترس باشید، بهتر است به دنبال دستگاه‌هایی با دو سیم‌کارت همزمان فعال باشید که نمونه‌های واقعی آن بسیار نادر است.

در بسیاری موارد، سازندگان گوشی‌های هوشمند برای ارائه‌ی دستگاهی مقرون به‌صرفه مجبور هستند از سر و ته فضای ذخیره‌سازی داخلی آن بزنند. در ذهن اغلب کاربران و خریداران، این مشکل معمولا به سادگی و با در دسترس بودن ورودی کارت حافظه‌ی microSD حل شدنی خواهد بود. این درگاه‌ها معمولا حداقل تا 32 گیگابایت کارت حافظه را پشتیبانی می‌کنند که برای پاسخگویی به نیاز اغلب افراد کفایت خواهد کرد. درست است؟

اما حقیقت به همین سادگی نیست. کارت‌های حافظه‌ی microSD معایب عمده‌ای نیز با خود به همراه دارند. در اندروید 4.4 کیت‌کت و نسخه‌های پس از آن، گوگل قابلیت ذخیره‌ی اپلیکیشن‌ها در حافظه‌ی خارجی را حذف کرد و دلیل آن را به مسائل و نگرانی‌های امنیتی نسبت داد. این مساله بدین معنا خواهد بود که که شما قادر به ذخیره‌ی هیچ چیز جز فایل‌های رسانه‌ای خود بر روی آن microSD جادار نخواهید بود؛ مگر اینکه حاضر به روت کردن دستگاه باشید یا سازنده‌ی دستگاه، سیستم‌عامل را به گونه‌ای تغییر داده باشد که همچنان از این قابلیت پشتیبانی کند. با توجه به نیاز روزافزون اپلیکیشن‌ها به فضای بیشتر و نصب برنامه‌های گسترده‌تر، این مساله می‌تواند به یک مشکل اساسی بدل شود. علاوه بر این، حافظه‌ی داخلی معمولا از سرعت بالاتری برخوردار بوده و خود دستگاه‌ها نیز هنگام اسکن کردن کارت حافظه‌ی خارجی با مشکل مواجه هستند که در برخی مواقع موجب کندی و تاخیر در عملکرد دستگاه خواهد شد. بنابراین، این مورد را نیز هنگام خرید خود در نظر داشته باشد.

هنگامی که سامسونگ گلکسی اس 5 را به بازار روانه کرد، با تاکید بسیاری به این مساله اشاره کرد که نمایشگر Super AMOLED قرار گرفته بر روی این دستگاه قادر است به سطحی از روشنایی با درجه‌ی 700 نیت دست یابد. ظاهرا از نگاه سامسونگ این مورد یک برتری قابل توجه است که البته در مفهوم صحیح بوده و روشنایی بالاتر نمایشگر موجب کارکرد ساده‌تر با دستگاه در زیر نور مستقیم خورشید خواهد شد. متاسفانه باید گفت که اگرچه صفحه‌نمایش این دستگاه واقعا قادر است به این سطح از روشنایی برسد، اما در مجموع، نحوه‌ی بیان این مساله کاملا گمراه کننده است.

دلیل این مساله ساده است. شما هیچ‌گاه در شرایطی غیر از شرایط آزمایشگاهی و در حالت طبیعی به این سطح از روشنایی دست پیدا نخواهید کرد. در حقیقت برای دستیابی به اعداد ذکر شده توسط سامسونگ، لازم است 99.99 درصد از پیکسل‌های نمایشگر را خاموش کرده تا نیروی کافی برای رسیدن به این عدد برای پیکسل‌های باقی مانده فراهم شود. به بیان دیگر اگر شما در حال نگاه کردن به فید فیسبوک، تماشای ویدیو، ثبت تصویر، یا انجام هر کار دیگری با دستگاه خود هستید که بتوان آن را عادی دانست، صفحه‌نمایش دستگاه به میزان قابل توجهی تاریک‌تر خواهد بود. دقیقا به همین دلیل است که شما باید چنین اظهار عقیده‌هایی را با چاشنی طنز نگاه کرده و منتظر نتایج بررسی‌های مستقل باشید.

تصویربرداری در شب یکی از نقاط ضعف عمومی گوشی‌های هوشمند به شمار می‌رود که بخاطر سنسورهای بسيار کوچک آن‌ها که قادر به جذب نور کافی از محیط نیست بوجود آمده است. بخاطر همین موضوع، بسیاری از افراد بخاطر داشتن فلاش دوگانه در کنار دوربین دستگاه خود هیجان‌زده خواهند شد؛ هرچه باشد یک لامپ نوری اضافی مسلما موجب افزایش سطح روشنایی در هنگام عکس‌برداری خواهد شد...

خیر، باز هم حقیقت به این سادگی نیست؛ حداقل الزما به این شکل نیست. بر اساس تجربه‌ی ما، پیکربندی فلاش LED دوگانه در یک دستگاه حتی می‌تواند نوردهی کمتری در قیاس با پیکربندی LED تک در دستگاه دیگر داشته باشد. بنابراین تصور نکنید یک فلاش اضافی باعث خواهد شد تصاویر روشن‌تری در تاریکی ثبت کنید؛ قاعدتا باید چنین چیزی ممکن باشد اما مساله به این سادگی نیست. در اینگونه مواقع یا سطح قدرت فلش را مورد بررسی قرار دهید یا به توصیه‌ی ما توجه کرده و میزان گشودگی دوربین را بعنوان یکی از ملاک‌ها در نظر بگیرید.

برای بسیاری از ما، نازک‌تر بودن گوشی به معنای ظاهر بهتر و کلاس بالاتر دستگاه خواهد بود. البته که برای جذاب شدن دستگاه به چیزی بیش از نازکی نیاز است اما قابل انکار نیست که سازندگان فعال در این صنعت در راستای سوزاندن هرچه بیشتر چربی‌ها از دستگاه‌های خود قدم بر می‌دارند. همین مساله موجب شده اکنون شاهد دستگاه‌هایی باشیم که برخی از آن‌ها حتی کمتر از 5 میلی‌متر ضخامت دارند.

هرچقدر هم این دستگاه‌ها ظاهر برازنده‌ای داشته باشند، چنین گوشی‌هایی معمولا با تعدادی نقطه ضعف همراه هستند که هنگام انتخاب و خرید باید در نظر داشته باشید. برای نمونه، هرچخ گوشی نازک‌تر باشد، فضای کمتری نیز برای جای دادن باتری در آن وجود خواهد داشت که موجب عمر کمتر شارژ دستگاه خواهد شد (البته اندازه‌ی باتری تنها یکی از فاکتورهاست اما فاکتوری تعیین کننده به شمار می‌رود). دوربین دستگاه نیز معمولا یکی از قربانی‌های معمول نازک شدن دستگاه‌ها است. در نهایت نازکی بیشتر دستگاه معمولا به معنای دفع ناقص‌تر حرارت خواهد بود که موجب تاثیر منفی بر پردازنده در استفاده‌های مداوم و کاهش سطح عملکرد آن خواهد شد. افزون بر این، نازکی بیش از حد دستگاه باعث دشواری در دست گیری و کاهش ارگونومی و خوش‌دستی آن خواهد شد.