چگونه می‌توان «داعش» را محو کرد
خشونت‌های اخیر داعش به نفرت جهانی علیه این گروه بدل شده است. گردن‌زدن دو‌مرد ژاپنی بی‌گناه، «هارونا یوکاوا» و «کنجی گوتو» به اندازه کافی برای این نفرت جهانی کافی بود. اوایل هفته قبل خلبان دستگیرشده اردنی «معاذ‌الکساسبه» را در قفس زنده زنده سوزاندند. بعد از آن نیز ادعا کردند که گروگان زن ٢٦ساله آمریکایی «کایلا مولر» در حملات هوایی اردنی‌ها کشته شده است. نیازی به گفتن نیست که رهبران داعش مشتاقند تا اقدامات وقیح آنان فضای مجازی را در‌سیطره خود بگیرد.
واکنش‌ها قابل‌پیش‌بینی بوده‌اند؛ عصبانیت و خشم. «باراک اوباما»، رییس‌جمهوری آمریکا، داعش را بی‌رحم و تبهکار توصیف کرد، اما در این‌باره چه گام‌هایی صورت می‌گیرد؟ «اشتون کارتر»، نامزد وزارت‌دفاع اوباما، در مراسم تنفیذش گفت استراتژی آمریکا باید با هدف شکست همیشگی داعش اتخاذ شود. او ادامه داد بخشی از این هدف شامل شرکای زمینی آمریکا است، اما متعجب شدم که چرا کارتر اصلا در مورد کسانی‌که هم‌اکنون در‌حال جنگی تمام‌عیار با داعش هستند، صحبتی نکرد؛ منظورم کردها هستند.
طی چند‌هفته‌قبل، این کردها بودند که تنها پیروزی جهان علیه داعش را در نبردی زمینی رقم زدند. در ماه‌ژانویه، نیروهای کرد در سوریه پس از هفته‌ها نبرد خانه‌به‌خانه و بی‌رحمانه، درنهایت تبهکاران داعش را به خارج از محدوده کوبانی راندند و در چندروزه اخیر، به‌نظر می‌رسد پیشمرگان کرد حکومت اقلیم کردستان دوباره در‌مقابل داعش پیروز شدند و حمله‌ای را علیه شهر کلیدی کرکوک انجام دادند.
تمامی این پیروزی‌ها قابل‌توجه است، اما هزینه گزافی برای آن پرداخت شده است. «کاروان زیباری»، سخنگوی حکومت اقلیم کردستان در واشنگتن، گفت بعد از شروع جنگ با داعش در تابستان سال گذشته نزدیک به هزار‌نیروی کرد جان خود را از دست داده‌اند. زیباری در ادامه گفت: این تلفات (در‌قیاس با تلفات چهار‌هزار‌و٤٩١نفره ارتش آمریکا در عراق طی ١٢سال گذشته) بسیار‌سنگین است، زیرا بسیاری از پیشمرگه‌ها از لباس‌های محافظ و کلاه و زره برخوردار نیستند، اما در‌مقایسه‌ای سر‌راست با ارتش زبون عراق، افسران کرد از سختی‌های جنگ در هراس نیستند؛ حداقل یکی از کشته‌شدگان کرد در کرکوک درجه ژنرالی داشت.
تابستان گذشته هنگامی‌که داعش جهان را با وحشیگری‌های خود در سرتاسر مرز سوریه و تصرف موصل به‌عنوان دومین‌شهر عراق شگفت زده کرد، ایالات‌متحده‌آمریکا و دیگر اعضای ائتلاف ضد‌داعش بلافاصله برنامه‌ای را در‌راستای تقویت کردها با ارایه پشتیبانی‌هوایی و انتقال اسلحه از طریق کشتی اعلام کردند. این پشتیبانی هوایی انجام گرفت و به تغییرات عمده‌ای نیز منجر شد. پنتاگون برنامه آموزش نیروهای کرد را آغاز کرد، اما تاکنون تحویل سلاح چندان کافی نبوده و تنها شامل چند‌هزار‌جعبه مهمات، تفنگ و راکت‌انداز بوده است که بیشتر آن از سوی آلمانی‌ها و متحدان ناتو در شرق اروپا تهیه شده است. کردها با در‌دست‌داشتن تجربه‌ای طولانی و تلخ می‌دانند مقابل دشمنی قرار دارند که زرادخانه‌ای غنی از سلاح‌های آمریکایی، سلاح سنگین و تانک‌هایی دارد که از ارتش عراق به غنیمت گرفته شده است. کردها اکنون نیازمند سلاح سنگین، موشک‌های ضد‌تانک و تانک هستند. در اینجا باید گفت که کردها از‌جمله متحدان وفادار واشنگتن در خاورمیانه به‌شمار می‌رفتند. آنان به‌طور کل از طرفداران آمریکا محسوب می‌شوند و هرچند که بیشتر آنان سنی‌مذهب هستند، اما به‌عنوان دشمن سرسخت جهادیسم بنیادگرا شناخته می‌شوند. بدون‌شک، حکومت اقلیم کردستان مشکلاتی از‌جمله فساد، استبداد و شکاف درونی نیز دارد.
پس چرا آمریکا در تحقق وعده‌های خود تعلل می‌کند؟ پاسخ مانند همیشه سیاسی است. آمریکا نمی‌خواهد عراق را تجزیه‌شده ببیند. به‌همین‌دلیل چندان راغب نیست تا قدرت بیشتری را به کردها در شمال عراق بدهد. این سیاست قابل‌فهمی در مواجهه با کردستان است. تاسیس یک‌دولت تماما مستقل کرد نیز چیزی است که آمریکا با آن از درِ مخالفت وارد شده است؛ همان‌گونه که پس از جنگ خلیج‌فارس و ایجاد منطقه پرواز‌ممنوع در سال١٩٩١، با آن مخالفت کرد. این مساله می‌تواند توازن قدرت منطقه‌ای را از بین ببرد و بی‌ثباتی خاورمیانه را تشدید کند.
بگذارید واقع‌بینانه‌تر به این مساله نگاه کنیم. کسانی‌که این داستان را دنبال می‌کنند به‌خوبی می‌دانند حکومت خودگردان کردها در شمال عراق وجود دارد و بسیار بعید است که بغداد علیه خواست کردها به این منطقه نیرو اعزام کند. بنابراین چه خواهان تانک یا چه خواهان توپخانه باشند، به دولت عراق ربطی ندارد. کردها نشان داده‌اند مایل به چشم‌پوشی از استقلال تمام‌عیار خود تا زمانی هستند که آزادی گسترده‌ای در امور داخلی داشته باشند و از منابع ملی عراق بهره برند. این معامله خوبی برای همه است؛ چرا که فقط چند‌هفته‌قبل بغداد و اربیل تفاهمنامه‌ای را برای انجام چنین مواردی اجرا کردند. و برخی از نشانه‌های آن حاکی از این نکته است که طرفین از تعامل بهتری در میدان جنگ برخوردارند، اما واشنگتن می‌تواند کمک‌های به‌مراتب بیشتری از آنچه که تاکنون به کردها کرده است را مهیا کند. اگر ما واقعا درصدد آسیب‌رساندن به داعش هستیم، اینجا دقیقا جایی است که می‌توانیم ضربه اصلی را به این گروه تروریستی وارد کنیم.
منبع: روزنامه شرق
گزارش خطا
نظر شما
آخرین اخبار