عیسی کلانتری: برخی‌ انگار طلبکارند

نماینده ارومیه یعنی نادر قاضی‌پور در نشست علنی سه‌شنبه ۲۳ دی‌ماه مجلس در تذکری شفاهی گفت: هیات‌رئیسه مجلس و نمایندگان زحمت می‌کشند تا دولت قانونمدار باشد و اصل ۱۵۳ اجرا و تمام بودجه در چارچوب قانون هزینه شود، اما ۷۲۹ میلیارد تومان پول به اسم احیای تالاب‌ها و دریاچه ارومیه دارد در جای دیگر هزینه می‌شود. نماینده مردم ارومیه در مجلس افزود: آقای کلانتری این اعتبار را که به‌منظور احیای تالاب‌ها و دریاچه‌ ارومیه در مجلس مصوب شده است، صرف تبلیغات انتخابات مجلس دهم می‌کند که درست نیست. (خبرگزاری خانه ملت) بعد از این اظهارنظر طبیعی بود که همه منتظر پاسخ عیسی کلانتری باشند.

آرمان در این باره با عیسی کلانتری مسئول «احیای دریاچه ارومیه» گفت‌وگو کرد:

ایشان در صحبت سال‌هاست به دنبال دریاچه ارومیه است اما در شش سالی که همزمان با دولت سابق نماینده بودند هیچ کاری برای دریاچه ارومیه انجام ندادند. حداکثر تلاش ایشان این بود که در نطق و برای به‌دست آوردن رای مردم به این مساله اشاره کند. وقتی دکتر روحانی روی کار آمدند و به شکل جدی به دنبال احیای دریاچه ارومیه رفتند ایشان سعی داشت برای پیروزی در انتخابات این کار را به اسم خود تمام کند. ما به ایشان پیام دادیم که در احیای دریاچه ارومیه دنبال کار سیاسی نیستیم.

ببینید مثلا در حوزه استان آذربایجان‌شرقی و غربی که با مساله دریاچه ارومیه ارتباط مستقیم دارند نزدیک به 35‌نماینده در مجلس حضور دارند که اتفاقا همگی بیشترین همکاری را با ستاد احیای دریاچه ارومیه داشته‌اند. اما دو نفر از نمایندگان به دنبال مسائل دیگری بودند و سعی کردند از آب دریاچه ارومیه نانی برای صندوق‌های رای خود بسازند! چندبار هم ایشان را به جلسات دعوت کردیم اما در جلسات حاضر نشدند.

این نمایندگان گمان می‌کنند که این پول بی‌حساب و کتاب خرج می‌شود. درحالی که دقیقا محل هزینه این پول‌ها مشخص است. قسمتی از آن به خاطر کارهای مطالعاتی در اختیار دانشگاه صنعتی شریف قرار می‌گیرد و قسمتی دیگر در اختیار پیمانکار است. یعنی حتی یک ریال هم از این پول خارج از نظارت دیوان محاسبات جایی هزینه نمی‌شود. متاسفانه برخی نمایندگان در این زمینه آگاهی لازم را ندارند.

من هنوز این ادعا را ندیده‌ام. طبیعتا اگر ایشان چنین توهینی به زبان آورده باشند از کسی که تهمت زده است به قوه قضائیه شکایت خواهم کرد. من منتظر نوار این سخنرانی هستم و اگر این تهمت زده شده باشد این مساله را تا روشن شدن همه جزئیات آن پیگیری خواهم کرد.

بله. به هر حال قسمتی از نمایندگان در مجلس با دولت مخالف هستند. شما تعداد سوال‌هایی را که این نمایندگان از وزیران احمدی‌نژاد پرسیدند، با تعداد سوالاتی که از وزیران روحانی پرسیده‌اند مقایسه کنید. اینها دولت را از خودشان نمی‌دانند. البته دولت هم به آنان تعلق ندارد و این تصور درست است. به نظر من دولت با این نمایندگان برخوردی بیش از حد مسالمت‌آمیز داشته است در صورتی که در قضایایی مثل استیضاح وزیر علوم یا قضایای دیگر مشاهده کردید که دولت را چقدر تحت فشار قرار داده‌اند. تا هر مساله‌ای پیش می‌آید مرتب بحث استیضاح و سوال و احضار و کارت زرد مطرح می‌شود. به هر حال مردم تصمیم نهایی را می‌گیرند و در انتخابات آینده نیز مردم تصمیم نهایی را خواهند گرفت.

نماینده‌ها در این مسائل حق نظارت دارند. به نظر من بخشی از این مساله به کوتاه آمدن وزرا برابر نمایندگان مربوط می‌شود. این نماینده‌ها در دولت احمدی‌نژاد هم بودند اما تا این حد وزیران را تحت‌فشار قرار نمی‌دادند. یکسری مسائل مساله ملی است. مساله آب هم یک مساله ملی است و یک مساله حوزه‌ای و شهرستانی و استانی نیست. یکی از اتفاقات تلخی که بلا بر سر آب کشور آورد این بود که با فشار مجلس شش منطقه آبخیز تبدیل به 31‌منطقه شد. مثلا آبریز دریاچه ارومیه از سه استان می‌آید که تازه خوب است. الان «سفیدرود» در پنج استان قرار دارد. یعنی پنج گروه نماینده، پنج استاندار، پنج مدیرکل آب می‌خواهند درباره آن تصمیم بگیرند. این درحالی است که حیات گیلان به این حوضه آبی وابسته است و با این تصمیم کشاورزی استان درخطر قرار می‌گیرد. بحران گیلان بعد از بحران خراسان، حادترین وضعیت آبی را دارد که دویست هزار هکتار از اراضی کشاورزی این منطقه را تهدید می‌کند. چون آب شاهرود به تهران آمده است. از جیره آب گیلان کم شده است. سد سفیدرود در شرایط بدی به‌سر می‌برد. به‌جای دومیلیارد و یک‌دهم مترمکعب الان زیر یک میلیارد مترمکعب آب دارد و این یک تهدید جدی برای شالیزارهای گیلان است. این یک رویه غلط است. استانی کردن حوضه آبریز غلط است.

مدیریت آب دوباره از حالت استانی خارج شود. به نظر من باید هرچه سریع‌تر این تصمیم باید حوزه‌ای شود. وقتی استانی است یک نماینده هم به خود تکلیف می‌داند و حق می‌دهد در این موارد اظهارنظر کند. شما اصفهان را درنظر بگیرید. این شهر که در آورد آب هیچ کاهشی نداشته است. یک زاینده‌رود بود که زمان صفویه شیخ بهایی درمورد آن نسخه نوشته بود و از قدیم آب این منطقه را تامین می‌کرد. بعد از آن نزدیک به 900 میلیون مترمکعب از کارون برای آن آب آوردند و با این کار تقاضا برای دریافت آب را بالا بردند. صنایع فولاد راه افتاد و فضای سبز توسعه یافت و شهر گسترش یافت و آب کشاورزی مصرف شد. حالا می‌گویند آب کم داریم. خوب دولت چه کار بکند؟ البته این به ضعف دولت بازمی‌گردد چون دولت‌های قبل هم بر اساس یک برنامه آمایش پیش نرفتند. آنها جزیره‌ای عمل کردند و تصمیم گرفتند و این بلا به سر کشور آمد. من هفته پیش در خراسان بودم. دشت مشهد یکی از قربانیان اصلی و اولیه کمبود آب است. در دشت مشهد 132درصد از آب تجدیدپذیر مصرف می‌شود. درحالی‌که سقف آن 40درصد است. فرض کنیم که به خاطر خشکسالی ایران این چهل درصد به پنجاه درصد هم برسد اما این رقم یعنی سه برابر بیشتر. در سد دوستی هم افغان‌ها در مسیر آب سی، چهل هزار پمپ زده‌اند و اصلا نمی‌گذارند آبی به ایران برسد. خوب در مشهد اول آب کشاورزی به آب مصرفی تبدیل می‌شود و بعد برای همان هم با کمبود مواجه خواهیم شد. چون برداشت ما منفی است. همه کشور همین است. بحران آب یقه کشور را گرفته است و حرف نیست.

بحران آب زمانی اوج پیدا کرد که هرکس هرجا که دلش خواست چاه زد!اضافه برداشت ایران از سفره‌های زیرزمینی قبل از دولت گذشته 45 میلیارد مترمکعب بود که با روی کارآمدن ایشان این رقم 75 میلیارد افزایش یافت و شد 120 میلیارد. ما الان در بحران به‌سر می‌بریم.

یکی از راهکارها همین است که دخالت‌های غیرکارشناسی کم بشود. تقسیم آب بر اساس حوضه آبریز باشد. دوم اینکه حداقل پنجاه درصد از برداشت آب کاهش بیابد. حالا بهره‌وری آب خود یک مساله دیگر است. ولی تصمیم درباره بهره‌وری‌ها باید بر اساس آب جیره‌بندی شده باشد نه بر اساس آبی که الان مصرف می‌شود. آبی که الان مصرف می‌شود خیلی بیشتر از ظرفیت کشور است و همین می‌شود که با یک خشکسالی در کشور فاجعه رخ می‌دهد. مسائل دیگری مثل ارومیه، دشت گیلان، دشت‌مغان، کرمان همه بحرانی است و متاسفانه هرچه داد می‌زنیم کسی توجه نمی‌کند. شاید زمان آن رسیده که مردم خود دست به کار شوند. الان در مشهد گروه محافظان آب تشکیل شده‌است. گروهی که پزشک و کارمند و مدیر و ... در آن عضویت دارند تا از آب محافظت کنند چون خشکسالی را احساس کرده‌اند. مردم دیگر شهرها نیز باید به صحنه بیایند تا این بحران را پشت‌سر بگذاریم. من به آنان گفتم از فضای سبز فیلمبرداری کنید چون تا ده سال دیگر به خاطر نشست حوضه‌ها خبری از آن نیست. اما برخی نمایندگان به فکر چهار سال خودهستند. کشور از بی‌آبی دارد می‌سوزد! از صد و پنجاه میلیارد مترمکعب آب شیرین و 500 میلیارد مترمکعب آب زیرزمینی که حاصل میلیون‌ها سال فرایند طبیعی است، 125 میلیارد آن در این سال‌ها از بین رفته است و چیزی برای نسل بعد باقی نمانده است. الان آقای چیت‌چیان نگاه به آینده دارد و این مسائل را به‌خوبی تبیین می‌کند اما چپ و راست از سوی اصلاح‌طلب و اصولگرا تهدید به استیضاح می‌شود.

هر کسی ممکن است مشکلات جزئی داشته باشد اما من فکر می‌کنم این وزیر نیرو نگاه درستی دارد و اگر اجازه بدهند برنامه‌های خود را پیش ببرد کشور را از هم پاشیدگی به خاطر کمبود آب نجات خواهد داد.

به هر صورت آنها هرطور که دلشان می‌خواهد فکر کنند. ما که مسئول نوع فکرکردن آنها نیستیم! این طرف فکر آنهاست اما نمایندگان ارومیه باید توجیه شوند که این منطقه در شرف نابود شدن است. پولی که دست ماست هم محل خرجش مشخص است. این شعارها برای تاثیر بر افکار عمومی است اما مردم در انتخابات آینده آگاهانه رای خواهند داد و تحت تاثیر این این مسائل قرار نخواهند گرفت.

من که کاندیدای مجلس نیستم! ما چون حساسیت افراد را می‌دانیم، بازهم سعی می‌کنیم به آن حساسیت‌ها دامن نزنیم. اصلا بیشتر دستگاه‌های اجرایی که الان در ارومیه فعالیت می‌کنند نیروهایی هستند که از زمان آقای احمدی‌نژاد در این مسئولیت قرار داشتند. درست است که استاندار عوض شده اما بدنه مدیران همان مدیرانی هستند که این نمایندگان بر ابقای آنان اصرار داشتند! من از مدیرانی نیستم که عقب‌نشینی کنم. من از همین‌جا اعلام می‌کنم آقایان من عقب‌نشینی نخواهم کرد.

مردم می‌بینند که چه کسی حرف می‌زند چه کسی عمل می‌کند. وقتی دولت روحانی وارد عرصه عمل برای احیای دریاچه ارومیه شده است ایشان فریادشان بلند شده است. در هشت سال دولت احمدی‌نژاد که این دریاچه خشک شد چندبار این افراد هشدار دادند؟ نان برخی افراد ظاهراً در عدم احیای دریاچه ارومیه است. وقتی دولت کار می‌کند این افراد سنگ می‌زنند.