صدای ایران - بازهم تهران ، بازهم هیاهوی شبانه، این بار نه برای شادی از مساوی تیم ملی در جام جهانی و نه برای قرار گرفتن در لیست انتظار سکه دولتی. هیاهوی شبانه این بار از جنس دلالی است، دلالی بنزین 400 تومانی. جایگاه های بنزین شلوغ است؛ شمال شهر و جنوب شهر هم ندارد. فرقی ندارد چون فرهنگ اجتماعی نوکیسه گان همراه با ظاهرشان به روز نشده است. بی شک امشب آنهایی که در مسیر خیابان ولیعصر حدفاصل پارک وی تا تجریش در حال تردد بودند صحنه های جالبی را شکار کردند. باور کنید نه فقر همه چیز آدمی را با خود می برد و نه ثروت همه چیز را به آدمی هدیه می دهد. نمونه بارز این ادعا شاید مرد میان سالی بود که  چانه می زد برای چندصد تومان کمتر و چند لیتر بیشتر ، با دلالی که چندین کارت به دست لابلای تلمبه های بنزین میچرخید؛ مردی که  ساعت 100 میلیونی و خودرو یک میلیاردی وی هیچ مناسبتی با زنجیر طلا و یقه باز وی نداشت.

هیاهوی بنزین 400 تومانی امشب زیر پوست این شهر بیداد می کند تا خیابان ها چهره دیگری از خود به نمایش بگذارند،زشت تر از هر شب دیگر. نیاوران، شهرک غرب، مفتح، ولنجک، ساعی، خزانه، وصال شیرازی و خیلی از جایگاه هایی که برای فرونشاندن حس کنجکاوی به تماشای آنها نشستیم، همه و همه نشان از عطش مردم برای چند لیتر بیشتر از بنزین ارزان و چندهزار تومان صرفه جویی داشت. البته باید خرج بعضی ها را از خیلی ها جدا کرد مثل آن پیرمرد پراید سواری که بی توجه به پیشنهاد متصدی پمپ بنزین برای خرید بنزین 400 تومانی، ابرویی بالا انداخت و در پاسخ به کنجکاوی ما گفت: من حقم از بنزین 400 تومانی را چند ماه پیش تمام کردم. پیرمرد وقتی با استدلال صرفه جویی ما روبرو شد لبخند تلخی تحویلمان داد و گفت: به فرض که چند هزارتومان هم امشب کمتر پرداخت کردم، آخرش که چی؟ همین الان  سنگک آزاد خریدم به 1500 تومان، هر روز هم باید بخرم شما هم میخری یعنی همه می خرند،دل خوشی داری شما. زیاد سخت نگیر و بدون هیچ چانه زدنی بنزین آزاد بزن و برو. وقت آدم ارزش فکر کردن به این چیزها را ندارد.یعنی زیادی هم که فکر کنی و پولت قلمبه بشود باید راهی هتل اوین شوی. برو به جای فکر دوزار ده شاهی صرفه جویی به این فکر کن که مردم این روزها چقدر راحت بازی می خورند و ذهنشان در گیر همه چیز می شود به جز آن چیز که باید.

راست می گفت، هیاهوی امشب برای بنزین 400 تومانی آینه تمام نمایی از حال و روز این روزهای جامعه ایران است، جامعه ای که برای سبدکالا صف کیلومتری می بندد، برای تماشای اعدام با زیر انداز و تخمه می روند، برای ثبت نام سکه شب کنار خیابان می خوابند و برای بدرقه جنازه ای هیجان زده تر از برنده مدال طلای المپیک می شوند. هیاهوی بنزین 400 تومانی فرو می نشیند و ما می مانیم با شنیده ها و دیده های ناگفتنی...