"بهار روابط" هند و اسرائیل؛ بازنده کیست؟

این روزها رژیم صهیونیستی به موفقیت‌هایش در هم‌سو کردن هند با خود و ممانعت از حمایت دهلی از اعراب افتخار می‌کند؛ گرچه بیشتر این موفقیت‌ها که از آن به عنوان "بهار روابط" دو طرف یاد می‌شود به مسائل اقتصادی و فن‌آوری‌های نوین بر‌می‌گردد اما تلاش‌های تل‌آویو در واقع زنگ خطری برای اعراب است که در طول سالیان متمادی در مجامع بین‌المللی هند را به عنوان یک همپیمان قابل اعتماد همراه خود داشتند.

روزنامه السفیر، لبنان در گزارشی با عنوان "بهار روابط هند و اسرائیل.. به ضرر اعراب!" نوشت: در سایه موفقیت جریان‌های راستگرای هند در انتخابات پارلمانی اخیر این کشور که همواره به گرایش‌های ضداسلامی خود مشهور بوده‌اند، احتمال ایجاد یک همپیمانی ایدئولوژیک میان راستگراهای هند و جریان‌های راست‌گرای رژیم صهیونیستی افزایش یافته است. به ویژه اینکه به تازگی مسوولان رژیم صهیونیستی مدعی شده‌اند که احتمالا ناریندرا مودی، نخست‌وزیر هند به دنبال تغییر سیاست سنتی این کشور در حمایت از مساله فلسطین در مجامع بین المللی است و قصد دارد سیاست حمایت از اسرائیل را در پیش بگیرد.

ناریندرا مودی، همسویی خود با رژیم صهیونیستی و یهودیان را به دلایل مختلفی پنهان نمی‌کند. وی به تازگی و به مناسبت "عید انوار" یهودیان پیام تبریکی را در صفحه شخصی خود در توییتر به زبان عبری برای یهودیان منتشر کرد. این اولین باری بود که رئیس‌جمهور یک کشور بزرگ آسیایی چنین تبریکی را به زبان عبری که در بردارنده پیامی خاص است، برای یهودیان ارسال می‌کند.

بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی هم در پاسخ به این پیام، در صفحه شخصی خود پیامی را به زبان هندی برای ناریندرا مودی گذاشت که این پیام نشان‌دهنده دوستی دوطرفه آنها و به نوعی نشان از آغاز یک بهار هندی- اسرائیلی است که نشان از تحولی بزرگ در روابط دو طرف است.

با وجود تفاوت‌های تاریخی، اقتصادی و جغرافیایی دو طرف، روابط دهلی- تل‌آویو اخیرا شکوفایی زیادی را شاهد بوده است. در واقع رژیم صهیونیستی هند را بازار خوبی برای فروش کالاهای خود و یک همپیمان جایگزین می‌داند و هند نیز به رژیم صهیونیستی به عنوان یک نمونه سرآمد در زمینه رشد و توسعه اقتصادی و فناوری می‌نگرد.

بدیهی است که حداقل از نظر رژیم صهیونیستی، بی‌طرف کردن هند به عنوان یکی از هم‌پیمان‌های مهم اعراب، پیش از هم‌پیمانی با آن، در نوع خود دستاوردی استراتژیک محسوب می‌شود. صهیونیست‌ها که برای پیشبرد نظریه «جنگ تمدن‌ها» علیه کشورهای عربی و اسلامی تلاش می‌کنند، به هند که درگیر نزاعی طولانی با پاکستان است به عنوان یک هم‌پیمان استراتژیک می‌نگرند و سخن از مقابله با "تروریسم اسلامی" و "بمب اسلامی" به میان می‌آورند.

بنا بر نظر یکی از کارشناسان رژیم صهیونیستی، این رژیم در سایه حاکمیت راستگراها و به ویژه کابینه نتانیاهو، هند را یکی از مهمترین شرکای آینده خود می‌داند. پس از اینکه استراتژی اقتصادی نتانیاهو بر پایه گشایش بازارهای این رژیم به روی کشورهای آمریکای جنوبی، هند، چین و ژاپن شکل گرفت، این رژیم هند را کشوری دارای اولویت ویژه می‌داند. به عقیده راستگراهای اسرائیل در سایه رشد جمعیت پیروان دین اسلام در اروپا و نزدیک شدن این اتحادیه به دشمنان اسرائیل، اروپایی‌ها دیگر شریک استراتژیکی برای تل‌آویو محسوب نمی‌شوند و آنها تلاش می‌کنند که جایگزینی برای این شریک دیرین خود بیابند.

به همین خاطر هم نتانیاهو تلاش می‌کند تکیه اصلی اقتصادی اسرائیل را از اروپا به بازارهای آسیا انتقال دهد. اومعتقد است که این رژیم با اروپا آینده مشترکی ندارد و چاره‌ای ندارد جز اینکه در برابر فشارهای آنها و جریان‌های چپگرای داخلی که به سمت آسیا برود.

به طور کلی تحول در روابط هند - اسرائیل حاصل تلاش‌های دستگاه امنیتی و سیاسی این رژیم است که از طریق قراردادهای امنیتی، نظامی، کشاورزی و فناوری محقق شده است. به عنوان مثال تل‌آویو روابط خاصی را در زمینه کشاورزی با ایالت گجرات هند در زمانی که مودی فرماندار این ایالت بود پایه ریزی کرده و در سال 2006 میزبان وی در سرزمین‌های اشغالی بود. منابع آگاه می‌گویند که مودی از افزایش همکاری‌ها با اسرائیل در زمینه کشاورزی استقبال کرده و قصد دارد این روابط را در تمام زمینه‌ها افزایش دهد.

از زمانی که مودی، نخست‌وزیر هند شد، با افزایش همکاری‌های تل‌آویو و دهلی، سفرهای یوسی کوهین، مشاور امنیت ملی این رژیم به هند افزایش یافته است. وی در بیشتر این سفرها حامل پیام‌های نتانیاهو برای مودی است. همچنین دیدارهای مسوولان بلندپایه هند و رژیم صهیونیستی در سطح وزرای خارجه و اقتصاد بسیار افزایش یافته است.

روزنامه «ماکور ریتون» وابسته به راستگراهای اسرائیل، در تحلیل در این باره نوشت: نکته مثبت پیشرفت و افزایش روابط دو طرف تنها به حضور راستگراها در قدرت محدود نمی‌شود بلکه این مساله به پیشرفت و تغییر در جهان و بازارهای آن مربوط است.

ایهود کوهین، رئیس دفتر تجارت خارجی وزارت اقتصاد رژیم صهیونیستی نیز در این باره می‌گوید: صادرات اسرائیل تغییر می‌کند البته این موضوع با صرف‌نظر از دعواهای سیاسی و یا عوامل داخلی اتفاق می‌افتد چراکه چین و هند در حال حاضر بیش از 20% کل تولید ناخالص جهان را در اختیار دارند. کشورهای اروپای غربی هم به دلیل عدم زاد و ولد با پیر شدن جمعیت مواجه هستند. در مقابل تا سال 2050 هند و چین نزدیک به نیمی از تولید ناخالص جهان را به دست خواهند گرفت و صادرات اسرائیل باید به سمت این کشورها و کشورهای آمریکای لاتین و قاره آفریقا سوق داده شود.

به طور کلی این اتفاق‌نظر وجود دارد که روابط دو سویه هند و اسرائیل بر سه پایه اصلی استوار است؛

الف- صادرات تولیدات نظامی وامنیتی؛ ارتش هند که یکی از بزرگترین ارتش‌های جهان است، یک بازار بسیار جذاب برای صنایع نظامی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود و علاوه بر انعقاد قراردادهای خرید هواپیماهای جاسوسی، قایق‌های گشتی، هواپیماهای بدون سرنشین و بهینه سازی تانک‌ها و جنگنده‌ها هند، دو ماه پیش دهلی قرارداد خرید هشت هزار موشک ضد زره «سبایک» و بیش از 300 گلوله به قیمت تقریبی 525 میلیون دلار را با رژیم صهیونیستی امضا کرد. هند موشک‌های این رژیم را به موشک‌های ساخت آمریکا ترجیح می‌دهد. هم‌چنین دو سال پیش رژیم صهیونیستی طی قراردادی بیش از 300 میلیون دلار تجهیزات دستگاه‌های اطلاعاتی به هند فروخت.

ب-ستون دومی که روابط اقتصادی هند - اسرائیل بر آن استوار است، تکنولوژی کشاورزی است؛ این رژیم در هند، مدارس و مزارع آموزشی دایر کرده است. تل‌آویو به این مدارس و مزارع به چشم ترویج کننده استراتژی‌های خود در هند می‌نگرد. در زمینه تکنولوژی انرژی‌های تجدید پذیر نیز بخش دیگری‌است که اسرائیل به طور گسترده در آن ورود کرده است.

ج- اما ستون سوم به مبارزه با تروریسم و تبادل اطلاعات محرمانه و جاسوسی میان دو طرف مربوط می‌شود که در ماه‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است.