ناگفته‌های بهاره رهنما از «طبقه حساس» و وضعیت سینما
شاید در سینمای ایران خیلی مرسوم نباشد که یک بازیگر، خودش پیشنهاد بازی در فیلمی را به کارگردان بدهد مخصوصا اینکه با یک کارگردان مطرح طرف باشد اما بهاره رهنما که این روزها «طبقه حساس» را بر پرده سینماها دارد با قاطعیت می‌گوید که پیشنهاد بازی در این فیلم را خودش به کمال تبریزی داده است.
بهاره رهنما که با فیلم «عاشقانه» علیرضا داودنژاد در سینما مطرح شد، از سال 74 تا کنون نقش‌های متفاوتی را تجربه کرده و البته فقط به بازیگری هم اکتفا نکرده است، او علاوه بر فعالیت‌های اجتماعی از جمله سفیری « انجمن حمایت از حقوق کودکان» دستی در ادبیات و داستان نویسی هم دارد و مجموعه داستان «چهار چهارشنبه و یک کلاه گیس» از جمله آثار اوست، ضمن اینکه او اولین بازیگر زن وبلاگ نویس ایران هم هست.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که جدیدترین کتابش با نام «مالیخولیای محبوب من» جزو آثار پرفروش پاییز و زمستان امسال بوده در گفت‌و گویی با خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره نقش خود در فیلم «طبقه حساس» به کارگردانی کمال تبریزی بیان کرد: واقعیت این است که پیشنهاد بازی در فیلم «طبقه حساس» را خودم مطرح کردم و به کمال تبریزی گفتم که دوست دارم در کارنامه کاری‌ام همکاری با او وجود داشته باشد. او هم پرسید،« فکر می‌کنی کدام یک از نقش‌های دو زن فیلم را بتوانی بازی کنی؟» که من هم همین نقش فعلی خودم را انتخاب کردم.
بازی در «طبقه حساس» ارزشش را داشت، چون...
او گفت: البته وقتی «طبقه حساس» را دیدم کمی جا خوردم از اینکه نقشم کوتاهتر از آن چیزی بود که تصور می‌کردم، اما صبوری، درایت و امید به آینده کمال تبریزی و کار با گروه او برایم ارزش زیادی داشت به همین دلیل خوشحالم که یکی از عوامل این فیلم بودم.
رهنما اضافه کرد: یک نکته جالب دیگر برایم این بود که وقتی «طبقه حساس» را دیدم، احساس کردم در 40 سالگی چقدر دوست دارم، نقش‌های بزرگتر و مهم‌تری را در سینما بازی کنم اما با این حال وقتی می‌بینم فیلمی که در آن بازی کرده‌ام، مطرح و پرفروش می‌شود و با کارگردانی مثل کمال تبریزی هم کار کرده‌ام، می‌گویم خوب، ارزشش را داشت.
وی افزود: این اتفاق زمانی برایم ارزشمندتر می‌شود که می‌بینم کمال تبریزی با وجود اینکه سریالش (سرزمین کهن) به چنین سرانجامی دچار شده، بدون اینکه مثل عده‌ای دیگر زیاد حرف بزند، مشغول کار خودش است و فیلم خود را می‌سازد.
سینمای تجاری دلم را زد
از بهاره رهنما درباره کم‌کاری‌اش در سینما پرسیدم و اینکه این اواخر در تلویزیون یا صحنه تئاتر بیشتر دیده شده است، او هم با اشاره به اینکه تقریبا سالی یک فیلم سینمایی کار کرده است، گفت: مجموعه‌ای از اتفاقات از جمله نبود فیلمنامه و پیشنهادات خوب برای کار و نیز موقعیت‌های بهتری که در تئاتر پیش آمد، باعث شد در سینما حضور نسبتا کمی داشته باشم.
او ادامه داد: البته دلیل مهم‌تر این اتفاق این بود که در مقطعی تصمیم گرفتم توقفی را در کارم ایجاد کنم چون سینمای تجاری که در آن موفق بودم، دلم را زد.
بازیگر فیلم «عاشقانه» در این‌باره توضیح داد: در سال‌های گذشته در برخی از فیلم‌هایی که بازی کردم، با وجود موفقیت در گیشه جزو سینمای مورد تحسین من نبودند به همین دلیل یکدفعه دلم را زد. این در حالی است که فیلم‌های موفقی مثل «توفیق اجباری» و «ورود آقایان ممنوع» را هم کار کرده بودم. یک دلیل دیگر کم کاری‌ام هم مشغول شدنم در حوزه ادبیات و داستان بود؛ حوزه‌ای که معمولا سینما آن را متوقف می‌کند.
رهنما با اشاره به فعالیت بیشترش در تئاتر، در چند سال اخیر گفت: تئاتر به ادبیات و داستان‌نویسی بیشتر پر و بال می‌دهد و فکر کردم در تئاتر موفق‌تر هستم، مخصوصا اینکه در تئاتر نقش‌های متفاوتی به من پیشنهاد می‌شد که در سینما برایم پیش نمی‌آمد،بنابراین با توجه به لذت بیشتری هم که از تئاتر می‌بردم و جای پایم هم در این بخش محکم‌تر شده بود تصمیم گرفتم در آن ماندگارتر شوم.
هیچگاه دوست نداشتم نقش دو بازی کنم
بازیگر فیلم «نان، عشق و موتور 1000» با بیان اینکه در تلویزیون هم خیلی پرکار نبوده و وزنه کاری‌اش در تئاتر سنگین‌تر است، تصریح کرد: در سینما تقریبا سالی یک فیلم داشته‌ام و ترجیح دادم در فیلم‌هایی باشم که حتی اگر نقش کوتاهی را بازی می‌کنم، اما کاری باشد که نتیجه بهتری داشته باشد، مثل «سن‌پترزبورگ»یا «طبقه حساس».
رهنما در پاسخ به اینکه آیا بازی در همین نقش‌های کوتاه به دلیل ویژگی خود نقش بوده یا اینکه صرفا علاقه داشته حتما در سینما هم حضور داشته باشد؟ گفت: واقعیت این است که بین بازی نکردن در یک فیلم و نقش دو(مکمل) بازی کردن، تعریف مشخصی دارم و یک راهی را به عنوان "نقش کوتاه تعریف شده" باز کرده‌ام. از آنجا که در سینما افراد زیادی مرا از نظر شخصیتی می‌شناسند، گاهی نقش‌های کوتاهی برایم نوشته شده و بعد هم پیشنهاد شده است، اما هیچگاه دوست نداشتم نقش دو بازی کنم و تقریبا هم این کار را نکردم، یعنی اگر نقش کوتاهی را بازی کرده‌ام نقشی بوده که شناسنامه داشته است.
او ادامه داد: براساس برنامه‌ریزی‌هایی که داشتم و دارم، همیشه به این موضوع فکر می‌کردم که با توجه به فرصت‌هایی که برای کار پیشنهاد می‌شود، بهتر است چه کار کنم که هم در سینما حضور داشته باشم و هم اینکه از لحاظ روحی اقناع شوم؟ در این بین دیدم نقش‌هایی هستند که می‌توانند ماندگار باشند یا در ذهن تماشاچی بمانند، در عین اینکه نقش مکمل هم نیستند، مانند «عاشقانه» که دیالوگ‌های آن هنوز در ذهن برخی طرفداران فیلم باقی‌مانده یا نقش‌هایی که در «ورود آقایان ممنوع» و «سنت پترزبورگ» داشتم.
سفارش نقش به پیمان قاسم‌خانی؟!
صحبت که به اینجا رسید این سوال پیش آمد که، با توجه به اینکه پیمان قاسم‌خانی(همسر رهنما) در بعضی از فیلم‌هایی که بهاره رهنما بازی کرده نویسنده بوده، آیا نقش‌ها برای او نوشته شده بودند؟ که او هم با رد این مساله پاسخ داد: پیمان قاسم خانی بیشتر از نویسندگان و کارگردانانی که مرا می‌شناسند با خصوصیات من آشناست و بعضی نقش‌هایی که نوشته مثل آنچه در فیلم «نان، عشق و موتور 1000» یا سریال «پژمان» بوده، شباهت‌هایی به من داشته یا اینکه آن‌ها را براساس ویژگی‌های بامزه یا عجیبی که در من بوده، خلق کرده است. در فیلم‌های دیگری مثل «سن‌پترزبورگ»، «ورود آقایان ممنوع» یا «طبقه حساس» هم نقشی که بازی کرده‌ام، از ابتدا برای من نوشته نشده بود.
او ادامه داد: البته صرفا این‌طور نبوده که فقط در فیلم‌هایی که پیمان قاسم‌خانی نویسنده آن‌ها بوده کار کرده باشم، چون در فیلم‌ها یا سریال‌های دیگر براساس گروه و پیشنهادی که مطرح شد همکاری را قبول کردم، درواقع در فیلم‌های رامبد جوان، سروش صحت و بهروز افخمی دعوت به کار شدم.
بهاره رهنما با یادآوری اینکه بازی در «طبقه حساس» را خودش به کمال تبریزی پیشنهاد داده بود، افزود: من در 10 سال اخیر این جسارت را داشته‌ام که اگر در جریان نگارش نقشی بودم که آن را دوست داشته‌ام، خودم بازی در آن را پیشنهاد دادم. البته این کار در عرصه بازیگری بسیار سخت است که خودت نقشی را انتخاب کنی اما من حداقل تلاشم را برای این کار انجام دادم. به همین دلیل تاکید می‌کنم این‌طور نبوده که پیمان قاسم‌خانی در این سال‌ها همیشه نقشی را برای من نوشته باشد، یعنی نقش‌هایی بوده که از ابتدا توسط پیمان برای من نوشته نشده بود و من آن‌هارا بازی کردم و این تصور پیش آمده که نقش برای من نوشته شده بود؛ در حالی که جنس بازی من حضورم در آن نقش‌ها را تعیین کردند.
او البته اضافه کرد که گاهی هم ممکن است سفارش نقشی را به همسرش بدهد؛ از جمله اینکه گفت: یک سال است تلاش می‌کنم پیمان را راضی کنم تا فیلمنامه «رام کردن یک زن سرکش» را بنویسد تا بتوانم در آن بازی کنم.
رهنما در پاسخ به اینکه پس ممکن است در روند نگارش یکی از فیلمنامه‌های پیمان قاسم‌خانی اعمال نظر یا دخالتی داشته باشد؟ بیان کرد: ما تقریبا فیلمنامه‌نویس بهتری از پیمان قاسم‌خانی نداریم و من هم مثل هر بازیگر دیگری وقتی متن برای او باشد احساس آرامش می‌کنم، اما درباره دخالت در کارش باید بگویم که یک فیلمنامه‌نویس خوب و از آنجا که نوع نوشتن من با او بسیار متفاوت است خیلی نمی‌توانیم در خلق کاری به یکدیگر کمک کنیم، بنابراین نه من در کار او دخالت می‌کنم و نه او این اجازه را می‌دهد. البته گاهی پیش می‌آید که جزئیاتی را درباره نقش‌های زنی که می‌نویسند از من بپرسد.
رهنما در ادامه درباره اینکه در این سال‌ها بیشتر نقش‌های کمدی در سینما بازی کرده ولی در تئاتر تجربیات متفاوت‌تری داشته است، گفت: اصولا در تئاتر با توجه به اینکه از ادبیات خارجی و اقتباسی زیاد استفاده می‌شود، تعدد شخصیت‌ها بیشتر است اما در سینما اینگونه نیست؛ ضمن اینکه سنگینی بار سینما در سال‌های اخیر بیشتر بر فیلم‌های کمدی بود. این نکته را هم بگویم که در سال‌های پس از انقلاب کمدین زن طبق آن تعریفی که از کمدین واقعی مطرح می‌شود، دو سه نفر بیشتر نداشتیم که من هم جزو آن‌ها بودم، البته نقش‌های دیگری هم داشتم که کمدی نبودند مثل نقشی که در «گاوخونی» بازی کردم.
یکی از افتخاراتم مقاله لیلی گلستان بود
بازیگر فیلم «طبقه حساس» درباره آرزوهای خود برای ایفای نقشی خاص در سینما گفت: خیلی دوست دارم اقتباسی از «رام کردن زن سرکش» آماده شود تا بتوانم در آن بازی کنم. نقش زری در داستان «سووشون» را هم خیلی دوست دارم بازی کنم، چون با این کتاب بزرگ شدم و می‌دانم محمد متوسلانی چند سالی است که دنبال ساخت آن است.
او با اشاره به اینکه علاقه دارد در فیلمی از رخشان بنی اعتماد حضور داشته باشد و اینکه احتمالا سال آینده در یکی از اپیزودهای نمایش «اتاقی در هتل پلازا» نقشی را که دوست دارد بازی می‌کند، به یکی از نقش‌های سخت و خاطره انگیزش در تئاتر اشاره و اظهار کرد: در صحنه تئاتر نقش افسانه نوروزی را که 9 سال به اتهام قتل در زندان بود، اجرا کردم. او برای دفاع از ناموس خود دوست شوهرش را به قتل رسانده بود ولی هیچگاه تبرئه نشد و سرانجام مادر مقتول رضایت داد تا او آزاد شود، اما افسانه هیچگاه به زندگی عادی برنگشت. نقش این زن بسیار سخت و چندلایه بود و یکی از افتخاراتم این است که لیلی گلستان پس از دیدن این نمایش مقاله‌ای را با عنوان «چگونه دوباره بهاره می‌شویم؟» منتشر کرد، چون برایش جالب بود که من چطور پس از اجرای این نقش به شرایط عادی خود برمی‌گردم.
چالش بزرگ بهاره رهنما در سال جدید
بهاره رهنما در بخش پایانی گفت‌وگویش با بیان اینکه هر سال در آستانه سال نو، بسیاری از آدم‌ها مخصوصا آن‌هایی که معروف هستند، برای اطرافیان و طرفداران خود پیامی دارند، گفت: من هم می‌خواهم به همه ایرانیانی که مشکل اضافه وزن دارند این امید را بدهم که با اراده می‌توان این مسئله را حل کرد و قصد کرده‌ام سال آینده 20 کیلو از وزن خود را کم کنم، چون این کار هم برای سلامتی ضروری است و هم اینکه می‌تواند کمک کند تا نقش‌هایی را که دوست دارم، بازی کنم.
او همچنین خاطرنشان کرد:در دنیا بسیاری از کسانی که شهرت دارند و با مسائل این چنینی یا حتی اعتیاد روبرو هستند، زمانی که مصمم به تغییر یا برگشت به زندگی سالم می‌شوند، آن را اعلام می‌کنند و از این طریق، هم از طرفداران خود می‌خواهند که برای آن‌ها دعا و آرزوی موفقیت کنند و هم آن دسته از طرفداران خود را که با همان مشکل روبرو هستند دعوت به همراهی و تغییر می‌کنند.
رهنما با تاکید بر اینکه این موضوع را صرفا برای زیبایی مطرح نمی‌کند چرا که در تمام این سال‌ها با وجود همین شرایط فعلی در عرصه بازیگری پرکار بوده است، گفت: برای سال جدید یکی از چالش‌هایم این است که یک بار برای همیشه مسئله اضافه وزن را حل کنم و به همه کسانی که چنین مسئله‌ای دارند، پیشنهاد می‌کنم آن را به عنوان مانعی برای سلامتی نگاه کنیم، چون هدف اصلی من هم حفظ سلامتی است.
بهاره رهنما که با فیلم «عاشقانه» علیرضا داودنژاد در سینما مطرح شد، از سال 74 تا کنون نقش‌های متفاوتی را تجربه کرده و البته فقط به بازیگری هم اکتفا نکرده است، او علاوه بر فعالیت‌های اجتماعی از جمله سفیری « انجمن حمایت از حقوق کودکان» دستی در ادبیات و داستان نویسی هم دارد و مجموعه داستان «چهار چهارشنبه و یک کلاه گیس» از جمله آثار اوست، ضمن اینکه او اولین بازیگر زن وبلاگ نویس ایران هم هست.
این بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که جدیدترین کتابش با نام «مالیخولیای محبوب من» جزو آثار پرفروش پاییز و زمستان امسال بوده در گفت‌و گویی با خبرنگار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره نقش خود در فیلم «طبقه حساس» به کارگردانی کمال تبریزی بیان کرد: واقعیت این است که پیشنهاد بازی در فیلم «طبقه حساس» را خودم مطرح کردم و به کمال تبریزی گفتم که دوست دارم در کارنامه کاری‌ام همکاری با او وجود داشته باشد. او هم پرسید،« فکر می‌کنی کدام یک از نقش‌های دو زن فیلم را بتوانی بازی کنی؟» که من هم همین نقش فعلی خودم را انتخاب کردم.
بازی در «طبقه حساس» ارزشش را داشت، چون...
او گفت: البته وقتی «طبقه حساس» را دیدم کمی جا خوردم از اینکه نقشم کوتاهتر از آن چیزی بود که تصور می‌کردم، اما صبوری، درایت و امید به آینده کمال تبریزی و کار با گروه او برایم ارزش زیادی داشت به همین دلیل خوشحالم که یکی از عوامل این فیلم بودم.
رهنما اضافه کرد: یک نکته جالب دیگر برایم این بود که وقتی «طبقه حساس» را دیدم، احساس کردم در 40 سالگی چقدر دوست دارم، نقش‌های بزرگتر و مهم‌تری را در سینما بازی کنم اما با این حال وقتی می‌بینم فیلمی که در آن بازی کرده‌ام، مطرح و پرفروش می‌شود و با کارگردانی مثل کمال تبریزی هم کار کرده‌ام، می‌گویم خوب، ارزشش را داشت.
وی افزود: این اتفاق زمانی برایم ارزشمندتر می‌شود که می‌بینم کمال تبریزی با وجود اینکه سریالش (سرزمین کهن) به چنین سرانجامی دچار شده، بدون اینکه مثل عده‌ای دیگر زیاد حرف بزند، مشغول کار خودش است و فیلم خود را می‌سازد.
سینمای تجاری دلم را زد
از بهاره رهنما درباره کم‌کاری‌اش در سینما پرسیدم و اینکه این اواخر در تلویزیون یا صحنه تئاتر بیشتر دیده شده است، او هم با اشاره به اینکه تقریبا سالی یک فیلم سینمایی کار کرده است، گفت: مجموعه‌ای از اتفاقات از جمله نبود فیلمنامه و پیشنهادات خوب برای کار و نیز موقعیت‌های بهتری که در تئاتر پیش آمد، باعث شد در سینما حضور نسبتا کمی داشته باشم.
او ادامه داد: البته دلیل مهم‌تر این اتفاق این بود که در مقطعی تصمیم گرفتم توقفی را در کارم ایجاد کنم چون سینمای تجاری که در آن موفق بودم، دلم را زد.
بازیگر فیلم «عاشقانه» در این‌باره توضیح داد: در سال‌های گذشته در برخی از فیلم‌هایی که بازی کردم، با وجود موفقیت در گیشه جزو سینمای مورد تحسین من نبودند به همین دلیل یکدفعه دلم را زد. این در حالی است که فیلم‌های موفقی مثل «توفیق اجباری» و «ورود آقایان ممنوع» را هم کار کرده بودم. یک دلیل دیگر کم کاری‌ام هم مشغول شدنم در حوزه ادبیات و داستان بود؛ حوزه‌ای که معمولا سینما آن را متوقف می‌کند.
رهنما با اشاره به فعالیت بیشترش در تئاتر، در چند سال اخیر گفت: تئاتر به ادبیات و داستان‌نویسی بیشتر پر و بال می‌دهد و فکر کردم در تئاتر موفق‌تر هستم، مخصوصا اینکه در تئاتر نقش‌های متفاوتی به من پیشنهاد می‌شد که در سینما برایم پیش نمی‌آمد،بنابراین با توجه به لذت بیشتری هم که از تئاتر می‌بردم و جای پایم هم در این بخش محکم‌تر شده بود تصمیم گرفتم در آن ماندگارتر شوم.
هیچگاه دوست نداشتم نقش دو بازی کنم
بازیگر فیلم «نان، عشق و موتور 1000» با بیان اینکه در تلویزیون هم خیلی پرکار نبوده و وزنه کاری‌اش در تئاتر سنگین‌تر است، تصریح کرد: در سینما تقریبا سالی یک فیلم داشته‌ام و ترجیح دادم در فیلم‌هایی باشم که حتی اگر نقش کوتاهی را بازی می‌کنم، اما کاری باشد که نتیجه بهتری داشته باشد، مثل «سن‌پترزبورگ»یا «طبقه حساس».
رهنما در پاسخ به اینکه آیا بازی در همین نقش‌های کوتاه به دلیل ویژگی خود نقش بوده یا اینکه صرفا علاقه داشته حتما در سینما هم حضور داشته باشد؟ گفت: واقعیت این است که بین بازی نکردن در یک فیلم و نقش دو(مکمل) بازی کردن، تعریف مشخصی دارم و یک راهی را به عنوان "نقش کوتاه تعریف شده" باز کرده‌ام. از آنجا که در سینما افراد زیادی مرا از نظر شخصیتی می‌شناسند، گاهی نقش‌های کوتاهی برایم نوشته شده و بعد هم پیشنهاد شده است، اما هیچگاه دوست نداشتم نقش دو بازی کنم و تقریبا هم این کار را نکردم، یعنی اگر نقش کوتاهی را بازی کرده‌ام نقشی بوده که شناسنامه داشته است.
او ادامه داد: براساس برنامه‌ریزی‌هایی که داشتم و دارم، همیشه به این موضوع فکر می‌کردم که با توجه به فرصت‌هایی که برای کار پیشنهاد می‌شود، بهتر است چه کار کنم که هم در سینما حضور داشته باشم و هم اینکه از لحاظ روحی اقناع شوم؟ در این بین دیدم نقش‌هایی هستند که می‌توانند ماندگار باشند یا در ذهن تماشاچی بمانند، در عین اینکه نقش مکمل هم نیستند، مانند «عاشقانه» که دیالوگ‌های آن هنوز در ذهن برخی طرفداران فیلم باقی‌مانده یا نقش‌هایی که در «ورود آقایان ممنوع» و «سنت پترزبورگ» داشتم.
سفارش نقش به پیمان قاسم‌خانی؟!
صحبت که به اینجا رسید این سوال پیش آمد که، با توجه به اینکه پیمان قاسم‌خانی(همسر رهنما) در بعضی از فیلم‌هایی که بهاره رهنما بازی کرده نویسنده بوده، آیا نقش‌ها برای او نوشته شده بودند؟ که او هم با رد این مساله پاسخ داد: پیمان قاسم خانی بیشتر از نویسندگان و کارگردانانی که مرا می‌شناسند با خصوصیات من آشناست و بعضی نقش‌هایی که نوشته مثل آنچه در فیلم «نان، عشق و موتور 1000» یا سریال «پژمان» بوده، شباهت‌هایی به من داشته یا اینکه آن‌ها را براساس ویژگی‌های بامزه یا عجیبی که در من بوده، خلق کرده است. در فیلم‌های دیگری مثل «سن‌پترزبورگ»، «ورود آقایان ممنوع» یا «طبقه حساس» هم نقشی که بازی کرده‌ام، از ابتدا برای من نوشته نشده بود.
او ادامه داد: البته صرفا این‌طور نبوده که فقط در فیلم‌هایی که پیمان قاسم‌خانی نویسنده آن‌ها بوده کار کرده باشم، چون در فیلم‌ها یا سریال‌های دیگر براساس گروه و پیشنهادی که مطرح شد همکاری را قبول کردم، درواقع در فیلم‌های رامبد جوان، سروش صحت و بهروز افخمی دعوت به کار شدم.
بهاره رهنما با یادآوری اینکه بازی در «طبقه حساس» را خودش به کمال تبریزی پیشنهاد داده بود، افزود: من در 10 سال اخیر این جسارت را داشته‌ام که اگر در جریان نگارش نقشی بودم که آن را دوست داشته‌ام، خودم بازی در آن را پیشنهاد دادم. البته این کار در عرصه بازیگری بسیار سخت است که خودت نقشی را انتخاب کنی اما من حداقل تلاشم را برای این کار انجام دادم. به همین دلیل تاکید می‌کنم این‌طور نبوده که پیمان قاسم‌خانی در این سال‌ها همیشه نقشی را برای من نوشته باشد، یعنی نقش‌هایی بوده که از ابتدا توسط پیمان برای من نوشته نشده بود و من آن‌هارا بازی کردم و این تصور پیش آمده که نقش برای من نوشته شده بود؛ در حالی که جنس بازی من حضورم در آن نقش‌ها را تعیین کردند.
او البته اضافه کرد که گاهی هم ممکن است سفارش نقشی را به همسرش بدهد؛ از جمله اینکه گفت: یک سال است تلاش می‌کنم پیمان را راضی کنم تا فیلمنامه «رام کردن یک زن سرکش» را بنویسد تا بتوانم در آن بازی کنم.
رهنما در پاسخ به اینکه پس ممکن است در روند نگارش یکی از فیلمنامه‌های پیمان قاسم‌خانی اعمال نظر یا دخالتی داشته باشد؟ بیان کرد: ما تقریبا فیلمنامه‌نویس بهتری از پیمان قاسم‌خانی نداریم و من هم مثل هر بازیگر دیگری وقتی متن برای او باشد احساس آرامش می‌کنم، اما درباره دخالت در کارش باید بگویم که یک فیلمنامه‌نویس خوب و از آنجا که نوع نوشتن من با او بسیار متفاوت است خیلی نمی‌توانیم در خلق کاری به یکدیگر کمک کنیم، بنابراین نه من در کار او دخالت می‌کنم و نه او این اجازه را می‌دهد. البته گاهی پیش می‌آید که جزئیاتی را درباره نقش‌های زنی که می‌نویسند از من بپرسد.
رهنما در ادامه درباره اینکه در این سال‌ها بیشتر نقش‌های کمدی در سینما بازی کرده ولی در تئاتر تجربیات متفاوت‌تری داشته است، گفت: اصولا در تئاتر با توجه به اینکه از ادبیات خارجی و اقتباسی زیاد استفاده می‌شود، تعدد شخصیت‌ها بیشتر است اما در سینما اینگونه نیست؛ ضمن اینکه سنگینی بار سینما در سال‌های اخیر بیشتر بر فیلم‌های کمدی بود. این نکته را هم بگویم که در سال‌های پس از انقلاب کمدین زن طبق آن تعریفی که از کمدین واقعی مطرح می‌شود، دو سه نفر بیشتر نداشتیم که من هم جزو آن‌ها بودم، البته نقش‌های دیگری هم داشتم که کمدی نبودند مثل نقشی که در «گاوخونی» بازی کردم.
یکی از افتخاراتم مقاله لیلی گلستان بود
بازیگر فیلم «طبقه حساس» درباره آرزوهای خود برای ایفای نقشی خاص در سینما گفت: خیلی دوست دارم اقتباسی از «رام کردن زن سرکش» آماده شود تا بتوانم در آن بازی کنم. نقش زری در داستان «سووشون» را هم خیلی دوست دارم بازی کنم، چون با این کتاب بزرگ شدم و می‌دانم محمد متوسلانی چند سالی است که دنبال ساخت آن است.
او با اشاره به اینکه علاقه دارد در فیلمی از رخشان بنی اعتماد حضور داشته باشد و اینکه احتمالا سال آینده در یکی از اپیزودهای نمایش «اتاقی در هتل پلازا» نقشی را که دوست دارد بازی می‌کند، به یکی از نقش‌های سخت و خاطره انگیزش در تئاتر اشاره و اظهار کرد: در صحنه تئاتر نقش افسانه نوروزی را که 9 سال به اتهام قتل در زندان بود، اجرا کردم. او برای دفاع از ناموس خود دوست شوهرش را به قتل رسانده بود ولی هیچگاه تبرئه نشد و سرانجام مادر مقتول رضایت داد تا او آزاد شود، اما افسانه هیچگاه به زندگی عادی برنگشت. نقش این زن بسیار سخت و چندلایه بود و یکی از افتخاراتم این است که لیلی گلستان پس از دیدن این نمایش مقاله‌ای را با عنوان «چگونه دوباره بهاره می‌شویم؟» منتشر کرد، چون برایش جالب بود که من چطور پس از اجرای این نقش به شرایط عادی خود برمی‌گردم.
چالش بزرگ بهاره رهنما در سال جدید
بهاره رهنما در بخش پایانی گفت‌وگویش با بیان اینکه هر سال در آستانه سال نو، بسیاری از آدم‌ها مخصوصا آن‌هایی که معروف هستند، برای اطرافیان و طرفداران خود پیامی دارند، گفت: من هم می‌خواهم به همه ایرانیانی که مشکل اضافه وزن دارند این امید را بدهم که با اراده می‌توان این مسئله را حل کرد و قصد کرده‌ام سال آینده 20 کیلو از وزن خود را کم کنم، چون این کار هم برای سلامتی ضروری است و هم اینکه می‌تواند کمک کند تا نقش‌هایی را که دوست دارم، بازی کنم.
او همچنین خاطرنشان کرد:در دنیا بسیاری از کسانی که شهرت دارند و با مسائل این چنینی یا حتی اعتیاد روبرو هستند، زمانی که مصمم به تغییر یا برگشت به زندگی سالم می‌شوند، آن را اعلام می‌کنند و از این طریق، هم از طرفداران خود می‌خواهند که برای آن‌ها دعا و آرزوی موفقیت کنند و هم آن دسته از طرفداران خود را که با همان مشکل روبرو هستند دعوت به همراهی و تغییر می‌کنند.
رهنما با تاکید بر اینکه این موضوع را صرفا برای زیبایی مطرح نمی‌کند چرا که در تمام این سال‌ها با وجود همین شرایط فعلی در عرصه بازیگری پرکار بوده است، گفت: برای سال جدید یکی از چالش‌هایم این است که یک بار برای همیشه مسئله اضافه وزن را حل کنم و به همه کسانی که چنین مسئله‌ای دارند، پیشنهاد می‌کنم آن را به عنوان مانعی برای سلامتی نگاه کنیم، چون هدف اصلی من هم حفظ سلامتی است.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
آخرین اخبار