اشپیگل: طالبان در برابر طالبان

نام هر دو گروه طالبان است، با این حال افراط گراین در افغانستان و پاکستان در دو جبهه مخالف هم می جنگند. قتل عام در مدرسه ای در پیشاور رقابت بین این دو گروه تروریستی را افزایش داد.

قتل عام کودکان و نوجوانان درمدرسه ای در پیشاور توسط طالبان پاکستان، از دیدگاه گروه تروریستی همنام به گونه ای دیگر به نظر می رسد:  طالبان افغانستان حمله به مدرسه و قتل عام حداقل 141 کودک را به شدت محکوم کرد. "ذبیح الله مجاهد" به نمایندگی از "طالبان افغانستان" اعلام کرد: " ما نیز با خانواده های کودکان کشته شده همدردی می کنیم. این اقدام بر خلاف قوانین ما است که زنان و کودکان بی گناه به عمد کشته شوند".

تناقضی در سخنان این دو گروه افراطیدیده می شود:  در نهایت طالبان افغانستان با حملات انتحاری خود بار ها ثابت کرده است که مرگ بی گناهان برایش کاملا بی اهمیت است. این اعلام همدردی تنها تاکیدی بر رقابت تنگاتنگ بین طالبان پاکستان و طالبان افغانستان است. اگرچه هر دو گروه نام یکسانی  و ریشه مشتری دارند، اما اهداف سیاسی آنها متفاوت است.

طالبان افغانستان در دهه نود تشکیل شد. شبه نظامیان مختلفی که در دهه هشتاد در برابر اشغال شوروی در این کشور مبارزه می کردند ،در آن زمان به رهبری "ملاعمر" به هم پیوستند. بسیاری از مبارزان در طول جنگ داخلی کشور همسایه پاکستان، با ارتش این کشور و سازمان اطلاعاتی قدرتمند ISI ارتباط برقرار کردند. رهبری در اسلام آباد در نظر داشت با کمک طالبان یک دولت وفادار در کابل راه اندازی کند. بنابراین از پیشروی آنها حمایت کرد، که در نهایت در سال 1996 قدرت را در پایتخت افغانستان به دست گرفتند.

بعد از حملات یازدهم سپتامبر 2001 و با شروع مداخله نظامی آمریکا در مبارزه با طالبان و شبکه تروریستی وابسته به القاعده، "پرویز مشرف" رئیس جمهور وقت پاکستان از متحدان خود فاصله گرفت. اسلام آباد پنهانی از طالبان افغانستان تا زمانی که قدرت در کابل از آنها سلب شد، حمایت می کرد.

چندسال بعد در اواخر سال 2007، چندین گروه نظامی پاکستان با هم ادغام شدند و گروه تحریک طالبان پاکستان یا جنبش طالبان در پاکستان را تشکیل داند. آنها نیز دقیقا مانند طالبان افغانستان با پشتو ها می جنگند. این تنها شباهت این دو گروه است.

از آنجایی که مهم ترین پشیتیبانان طالبان افغانستان ، ارتش پاکستان و سازمان اطلاعاتی این کشور هستند، بنابراین این دو سازمان مهمترین دشمنان طالبان پاکستان محسوب می شوند.

"ملاعمر" رهبر سابق طالبان افغانستان از "بیت الله محسود" رهبر طالبان پاکستان خواست، حمله به اهداف درارتش پاکستان را متوقف کند و به جای آن با ارتش ملی افغانستان و نیروهای "آیساف" مبارزه کند.

برخی از جناح ها در تحریک طالبان به این خواست "ملاعمر" پاسخ مثبت داده و با او سوگند وفاداری بستند. با این حال این موضوع به مبارزات درون طالبان پاکستان منجر شد.

با وجود همه درخواست ها از سوی افغانستان در اکتبر سال 2009 مبارزان تحریک طالبان مقر اصلی ارتش پاکستان را مورد حمله قرار دادند. 22 نفر کشته شدند. مشابه همان زمان، حمله شبه نظامیان به مدرسه نظامی در پیشاور دوباره ستون فقرات ارتش پاکستان را مورد هدف قرار داد؛ ارتش به وزیرستان و دیگر مناطق قبیله ای لشکر کشی کرد. آنجا ارتش پاکستان با حمایت ایالات متحده آمریکا جنگ بی رحمانه ای را علیه تروریست ها، که هزاران بی گناه را کشته اند، شروع کردند.

یکی از عوامل افزایش قدرت شبه نظامیان ، بی میلی سیاستمداران برای مبارزه با تروریست های طالبان است. در حقیقت دولت در اسلام آباد مدت زیادی برای توافق بر سر جنگ با وزیرستان مردد بود. فرماندهان ارتش پاکستان تنها به دلیل اینکه با وجود مذاکرات صلح، باز هم نیروهای طالبان دست به حملاتی می زدند، لشکر کشی خود را به وزیرستان آغاز کردند. این اقدامات فشار برای ادامه مذاکرات از سوی دولت را غیر ممکن کرده است.

"بشرا گوهر" معاون رئیس پلیس ملی و عضو حزب سکولار پشتو، پیش از هر چیز "عمران خان" ، رهبر حزب تحریک انصاف را مسئول حملات اخیر طالبان می داند." خان" از افراط گرایان حمایت کرده و آنها را برادران خود می داند و به شدت حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده آمریکا و ارتش پاکستان را به اهداف طالبان محکوم می کند.

از تابستان نیروهای مسلح مبارزات خود را با طالبان پاکستان گسترش دادند و حالا طالبان از روی انتقام کودکان را درمدرسه ارتش قتل عام کردند. اقدامی که تاحدی وحشیانه است که طالبان افغانستان  خود این اتفاق را محکوم کرده است. و به این ترتیب ارتش پاکستان به رقابت تحقیر آمیز بین این دو گروه تروریستی شدت می بخشد.