نیویورک تایمز: روحانی و پوتین به چه می اندیشند؟
نیویورک تایمز نوشت: وقتی دو کشور با پیشینه ای از جنگ و دشمنی 200 ساله به دنبال تغییر گفتمان هستند چه می کنند؟ دشمن مشترکی پیدا می کنند.
به گفته سیاستمداران مسکو و تهران ، روسیه و ایران ، دشمنان دیرینه از قرن 18 دشمن مشترکی پیدا کرده اند، امریکا.
ماه گذشته ، ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه،در خلال سخنرانی در سوچی ،به این مساله پرداخت . او گفت امریکا، روسیه را به علت قدرت نظامی، چین را به علت قدرت اقتصادی فزاینده آن و ایران را برای داشتن برنامه هسته ای، دشمن تلقی می کند.
براین اساس ، اوایل امسال ،پوتین سعی کرد چین را متقاعد کند که گروه «شانگهای» را که برای جنگ با تروریسم برپا شده بود ، به متحد نظامی تمام عیاری تغییر دهد که ایران را نیز در برگیرد. وقتی چینی ها از آن شانه خالی کردند، پوتین توجه خود را روی « همکاری نزدیک تر» با تهران متمرکز کرد.
روسیه و ایران از امریکا و متحدان آن در اروپا و خاورمیانه گلایه مشترکی دارند . هر دو تحت تحریم هایی قرارگرفته اند که تاکنون به اقتصاد آن ها ضربه زده و به تأثیرات رکود جهانی افزوده است . هر دو می گویند که سقوط قیمت کنونی نفت، نشان دهنده توطئه واشنگتن و کشورهای نفت خیز متحد آن کشور، برای وارد آوردن فشار بر روسیه و ایران است چرا که این دو کشور به شدت به درآمد های صادراتی خود وابسته هستند.
نکته مهم تر این است که هر دو متقاعد شده اند که هدف دیرینه امریکا، تغییر حکومت در این دو کشور است و می خواهد با وارد آوردن فشار اقتصادی و به راه انداختن « انقلاب مخملی» به اهداف خود دست پیدا کند.
روسیه در جستجوی محیط امنیتی در اروپای شرقی، کشورهای حوزه دریای بالتیک و منطقه قفقازاست. ایران محیط امنیتی خود را درعراق، سوریه و لبنان ، با « گستره سرزمینی » بیشتر در عمان و یمن بناکرده است.
تحلیل گران و سیاست گذاران در مسکو بر این اعتقادند که روسیه و ایران می توانند با استفاده از زمان باقیمانده از دوران ریاست جمهوری باراک اوباما ، « واقعیت های برگشت ناپذیری » را در اروپای شرقی، خاورمیانه و آسیای مرکزی خلق کنند.
عبارت « فرصت موجود» که اوباما از آن سخن می گوید نشان می دهد که ممکن است رئیس جمهور بعدی امریکا به اندازه وی انعطاف پذیر نباشد.
به علاوه ، تهران و مسکو به منظور دستیابی به شماری از اهداف، برای « بهره برداری از این « فرصت موجود» تلاش می کنند .
ازجمله این تلاش ها، طولانی کردن مذاکرات درباره برنامه هسته ای ایران است ، یعنی به اندازه ای که تهران بتواند به مرحله به اصطلاح « گریز هسته ای » ، که به اعتقاد کارشناسان ممکن است دو سال دیگر زمان ببرد، برسد.
هدف بعدی سرپا نگه داشتن بشار اسد در سوریه است. پس از آن، نوبت به کاهش تأثیر تحریم ها می رسد. روسیه، به منظور به شکست کشاندن توطئه به رهبری امریکا برای مسدود کردن بخش قابل توجهی از درآمدهای نفتی ایران، تا کنون پذیرفته است که معادل 20 میلیارد دلار نفت خام ، از جانب ایران ، به بازار عرضه کند.
مهم تر این که ، روسیه پذیرفته است که برا ی سرعت بخشیدن به برنامه هسته ای ایران کمک کند . ماه گذشته، برای ساخت دو رآکتور دیگر در بوشهر توافقی امضاء شد که آن، بخشی از توافق برای دو برابر کردن روابط تجاری دوجانبه در پنج سال آینده است .
اکنون پیش بینی می شود روسیه ، ضمن تدارک موشک های زمین به هوای S-400 برای چین ، در چارچوب قراردادهای امضاء شده در دهه گذشته ، جنگ افزارهای مشابهی را به ایران تحویل دهد.
همچنین ، پیش از آن که رئیس جمهور آینده امریکا بتواند به سیاست آشفته برجای مانده از دوران اوباما سر و سامان دهد، روسیه و ایران برای نفوذ در عراق و افغانستان با یکدیگر همکاری می کنند.
ایران با استفاده از فرصت به دست آمده ناشی از به اصطلاح دولت اسلامی، و به امید ایجاد مجرایی برای مرتبط شدن به سوریه ولبنان، تلاش می کند بخش اعظمی از شمال شرقی عراق را تحت کنترل خود درآورد.
مسکو و تهران برای نو کردن تأسیسات بندر طرطوس در سوریه، سرگرم ایجاد طرح های مشترکی هستند. نیروی دریایی روسیه و ایران هردو از این بندر استفاده می کنند . مسکو و تهران امیدوارند پیش از بسته شدن « دریچه فرصت موجود» دیوار مستحکمی را ایجاد کنند که قلمرو آن از کشورهای حوزه بالتیک تا خلیج فارس را دربرگیرد و آن ها را در برابر آن چه که پوتین و روحانی « توطئه های امریکایی» می نامند ، محافظت کند .
دوسال آخر دوران ریاست جمهوری اوباما ممکن است فرصت های بیشتری را برای مسکو و تهران ایجاد کند که تا فرصت فراهم است به اهدف خود دست یابند.
منبع: تیک
گزارش خطا
آخرین اخبار