انتظار برای دود سفید از کلبه مذاکرات

امید هسته‌ای نوشت: روز سوم آذر نتیجه مذاکرات چه توافق باشد و چه ایستادگی مقابل زیاده خواهی ها، همیشه این روز به عنوان روز «پیروزی ملی ایرانیان» در یادها باقی خواهد ماند.

آخرین دور مذاکرات ایران وگروه ۱+۵ برای رسیدن به راهکاری جامع در وین در هوای سرد وین آغاز شده است. در روزهایی که مردم این شهر مشغول آذین بندی های شهر هستند و خود را آماده مراسم ژانویه می کنند به سرعت به سوم آذر، آخرین روز تعیین شده برای مذاکرات، نزدیک می شویم اما همچنان اختلافات تا رسیدن به یک نقطه مشترک زیاد است.

اگرچه هدف ایران و گروه 1+5 از ورود به وین رسیدن به نتیجه مناسبی است که حقوق هر دو در آن رعایت شده باشد اما با نزدیک شدن به پایان مذاکرات واژه «ضرب العجل» بر مذاکرات سایه انداخته است، آنچنان که برخی آن را روز سرنوشت ساز می نامند و بگونه ای شرایط را جلوه می دهند که گویی اگر 24 نوامبر فرا برسد و توافق جامع شکل نگرفته باشد دنیا به پایان می رسد.

اختلاف نظرهای جدی در کنار اراده مشترک برای دستیابی به یک توافق (جامع باشد یا نباشد)مهمترین دستاورد این مذاکرات از آغاز شکل گیری آن در دور جدید بوده است اما نمی تواند دودهای سفید را از دور مشاهده کرد، اگرچه در این دور از مذاکرات محل اقامت خبرنگاران از مرکز آستریا سنتر به چاردهای سفید رنگ مقابل هتل کوبورگ منتقل شده است اما هنوز هم امکان دستیابی به اخبار مذاکرات از درون این چادرهای سفید رنگ در مقابل هتل کوبورگ سخت است چرا که طرفین معتقدند دیپلماسی پنهان برای حفظ و صیانت از دستاوردهای شان بسیار مهم و ارزشمند است.

با توجه به اینکه در شش روز باقی مانده به پایان این دور از مذاکرات توسط خبرنگاران که در چادرهای سفید رنگ در ابتدای خیابان theodor herzel platz در شهر وین مستقر هستند بسیار پرکارتر و پرحاشیه تر ادامه خواهد یافت و این خیابان را که در نزدیکی کلیسای stephans platz city معروف به کلیسای سوخته است کانون توجهات جهانی می کند اما شواهد حاکی از آن است که پایان 24 نوامبر پایان این مذاکرات نیست و نخواهد بود و شهر وین و هتل تاریخی کوبورگ همچنان کانون تحولات و توجهات خواهد بود.

در حاشیه نشست تیم فنی ایران به ریاست حمید بعیدی نژاد که با همتایان خود در گروه 1+5 در حال مذاکره بود با علی واعظ روزنامه‌نگار و تحلیلگر گروه بین‌المللی بحران که در روزهای اخیر از آمریکا به وین آمده است گپ وگفتی شکل گرفت و او نیز معتقد بود که 24 نوامبر را نباید روز پایان مذاکرات تلقی کرد و چنین تحلیل نمود که اگر آن روز برسد و توافق جامع شکل نگرفته باشد نباید همه دستاوردهای این مدت را خاتمه یافته تلقی کنیم.

بسیاری از ناظران سیاسی معتقدند در طول یکسال و اندی که از مذاکرات می گذرد طرفین به دستاوردهایی دست یافته اند که اختلافات جدی و چالش های مهم فعلی نیز نمی تواند موجب شود که آنها را نادیده گرفته و بیاندیشیم که روابط ایران با گروه 1+5 به دوران پیش از این مذاکرات بازخواهد گشت.

عقب نشینی 1+5 و پذیرش حق غنی سازی ایران توسط ایالات متحده آمریکا که روزی مدعی بود ایران باید دروس فیزیک هسته ای را از دانشگاه های خود برچیند، یک پیروزی برای ایران تلقی می شود شاید سیروس ناصری عضو اسبق تیم مذاکراتی ایران نیز از همین منظر تحلیل کرده است که گفته است:«از زمانی که آمریکا مجبور شد غنی سازی را در ایران بپذیرد ما برنده این مذاکرات شدیم.من معتقدم هر نوع توافقی انجام شود، ما برنده ایم. برای اینکه آنچه که ماهیت اساسی این مسئله است ادامه غنی سازی ما بوده است. بنابراین آمریکا چرخش اساسی و 180 درجه ای را انجام داده است.»

ظریف در بدو ورود به وین گفت:«روی همه موضوعات اختلاف است، اما موضوع میزان غنی سازی(نه اصل غنی سازی) و نحوه اوج گرفتن به سمت غنی سازی صنعتی وقت همه را گرفته است. ضمنا گرایشی در غرب هنوز فکر می کنند تحریم ها برای شان منفعتی داشته و راه حل است، لذا موضوع تحریم ها نیز مورد اختلاف می باشد.»

سخنان وزیر امورخارجه کشورمان حاکی از آن است که روزهای پایانی مذاکرات بسیار سخت است و ضمن آنکه اختلافات مشخص و برای طرفین ملموس است اما هنوز تصمیم گیری های سخت در پایتخت 1+5 انجام نشده است وگرنه دست یابی به توافق جامع این گونه گره نمی خورد، به همین روی برخی ناظران معتقدند که 24 نوامبر پایان مذاکرات ایران و 1+5 نیست و این مذاکرات با شکل و شیوه ای دیگر ادامه خواهد یافت ضمن آنکه در این دور شماره اندازی های رسانه ای که از وین 1 تا وین 6 و7 ادامه داشت پایان یافت و همین امر نشان می دهد که رسانه ها نیز به چنین تحلیل دست یافته اند که این مذاکرات به مرحله شماره اندازی نرسیده است.

به هرحال روز سوم آذر نتیجه مذاکرات چه توافق باشد و چه ایستادگی مقابل زیاده خواهی ها، همیشه این روز به عنوان روز «پیروزی ملی ایرانیان» در یادها باقی خواهد ماند.