از بگم‌بگم تا اظهار دوستی!

سودای بازگشت به قدرت دارد، باید کاری کند و راهی برای خود بگشاید. سال 82 درست زمانی که شورای شهر تهران در دست اصولگرایان قرار داشت احمدی‌نژاد توانست از نردبان اصولگرایی بالا رود و به عنوان شهردار تهران منصوب شود که می‌توان آن را نقطه آغاز دورخیزش برای ریاست جمهوری دانست. سال 84 با لیست اصولگرایان وارد انتخابات ریاست جمهوری شد و اختلافات در اردوگاه اصلاح‌طلبان این فرصت را به او داد تا به رغم آنکه چهره‌ای شناخته شده نبود اما در دور دوم اکثریت آرا را کسب نماید و رئیس‌جمهور شود و پس از آن در انتخابات 88 پیروز میدان شود. احمدی‌نژاد که حمایت تمام عیار اصولگرایان را همراه خود داشت از هجمه به رقیب نیز فروگذار نبود که اوج آن را می‌توان مناظره‌های سال 88 دانست. او حتی ناطق نوری را نیز که چهره‌ای اصولگرا داشت مستثنا ندانست و او را هم از انتقادهایش بی‌نصیب نگذاشت. اما حمایت اصولگرایان از او پس از ماجرای عدم حضور 11روزه‌اش در ریاست‌جمهوری تبدیل به محل اختلاف در اردوگاه اصولگرایی شد اما هنوز برخی بر طبل دفاع از او می‌کوبیدند ولی برخی خود را از احمدی‌نژاد جدا کردند تا حدی که هر روز بر این مرزبندی در میان اصولگرایان افزوده و در سالهای پایانی دولت دهم به انتقادهای صریح تبدیل شد.

خرداد 92 تنها پایانی برای 8 سال ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد نبود بلکه نوعی خداحافظی اصولگرایان با ریاست جمهوری یازدهم نیز به حساب می‌آمد. بیش از یک سال از انتخابات 92 می‌گذرد و تا انتخابات دور دهم مجلس شورای اسلامی حدود یک‌سال ونیمی باقیست و محمود احمدی‌نژاد می‌خواهد نقشی جدی در آن داشته باشد اما او می‌داند این حضور بدون قرار داشتن در یک لیست انتخاباتی با پایگاه قوی اجتماعی غیرممکن است. سوال اینجاست که آیا در لیست اصولگرایان جایی برای احمدی‌نژاد وجود دارد؟ با توجه به موضع گیری‌های اصولگرایان به نظر می‌رسد دیگر این اردوگاه نمی خواهد روندهای گذشته خود را تکرار کند. این مسئله وقتی از زبان محمدرضا باهنر و امثال او مطرح می‌شود بیشتر این نظریه را به واقعیت نزدیک می‌نماید. 

اصولگرایان راه خود را مشخص کرده‌اند و این واقعیتی است که احمدی‌نژاد هرچند احتمال آن را نمی‌داد اما به هر حال با آن رو‌به‌رو شد. اما او راه را بر خود بسته نمی‌بیند و از این رو سعی دارد تا با نزدیک شدن به اصلاح‌طلبان راهی جدید برای خود باز کند. رئیس دولت‌های نهم و دهم با یک تغییر قابل توجه در رویکرد خود برای آنها یا نامه تشکر می‌فرستد یا تماس تلفنی برقرار می‌کند که تنها یک معنی می‌تواند داشته باشد و آن هم تلاش برای قرار گرفتن در لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان است که به هر حال نسبت به اصولگرایان از نظر پایگاه اجتماعی در موقعیت مناسب‌تری قرار دارند. در این رابطه تلاش احمدی‌نژاد برای تماس با محمد خاتمی رئیس بنیاد باران و رهبر اصلاحات مسئله‌ای است که تعجب همگان را برانگیخت. سیدحسن رسولی عضو بنیاد باران درباره دیدارها و ارائه درخواست از سوی احمدی‌نژاد با برخی شخصیت‌های سیاسی اصلاح‌طلب برای انتخابات آینده اظهار داشت: وی شخصا یا با واسطه با برخی چهره‌های اجتماعی و فرهنگی اصلاح طلب تماس گرفته و از آنها درخواست کرده تا در انتخابات آینده در لیست انتخاباتی وی قرار گیرند. رسولی گفت: جریان سیاسی اصلاح طلبان و شخصیت‌های شاخص این جریان همچون حجت‌الاسلام سیدمحمد خاتمی، عارف و... هوشمندتر از آنند که بازیگر چنین کارگردانی شوند. لازم به ذکر است که پیش از این نیزتلاش هایی برای دیدار با سیدحسن خمینی در مرقد امام(ره ) صورت گرفت و حتی فراتر از آن ارسال نامه تشکر برای اختصاص دادن فضای مناسب در موزه آستان حضرت امام‌خمینی(س) برای استقرار هدایای گروه‌های مردمی، دولت‌ها و شخصیت‌های داخلی و بین‌المللی که در دوره ریاست جمهوری دریافت داشته و خواستار تنظیم چیدمان و برنامه‌ریزی به منظور انتقال این هدایا شده بود.

اگر به سال 89 بازگردیم و فردی خبر از رفتار امروز محمود احمدی‌نژاد می‌داد بی‌شباهت به یک داستان خیالی نمی‌بود اما به واقع این تلاش‌ها بیش از آنچه تصور شود جای سوال دارد چرا که مدت زیادی نیست که از بگم‌بگم‌های او علیه اصلاح‌طلبان می‌گذرد و گو اینکه خاطرات آن از اذهان پاک شده و اقدامات جدید می‌تواند بابی برای دوستی باشد و این مسئله چیزی نیست که احمدی‌نژاد با آن همه داعیه تیزهوشی نتواند آن را پیش‌بینی کند اما یک فرضیه باقی می‌ماند و آن سرنوشتی است که گریبان جریان اصولگرایی را گرفته. به عبارت دیگر یکی از دلایلی که موجب شد تا در انتخابات92 اصولگرایان بازی را واگذار نمایند سرنوشت اقدامات دولت احمدی‌نژاد بود که منجر به دلسردی مردم از اصولگرایان شد که حال می‌تواند این مسئله شامل حال اصلاح طلبان نیز بشود. در حقیقت عاملی که می‌تواند عقبه اجتماعی اصلاح‌طلبان را از این طیف دلسرد سازد نزدیکی شخصی است که بسیاری از افراد جامعه مشکلات امروزشان را نتیجه تصمیمات و عملکردهای دولت او می‌دانند و همین مسئله می‌تواند آرای اصلاح طلبان را به نفع اصولگرایان بچرخاند و بار دیگر کرسی‌های مجلس در اختیار آنها قرار گیرد.