طلا در صدر واردات ایران/وابستگی اقتصادی به فلز گران‌بها افزایش یافت

به گزارش صدای ایران، بر اساس جدیدترین داده‌های منتشر شده از سوی گمرک جمهوری اسلامی ایران، مجموع واردات کشور در سه‌ماهه ابتدایی سال ۱۴۰۴ از ۱۰ تن فراتر رسیده است.بررسی دقیق اقلام وارداتی نشان می‌دهد که تنها ۱۰ قلم نخست کالاهای وارداتی، بیش از ۴.۳ میلیارد دلار ارزش دارند. این رقم به‌تنهایی معادل حدود ۳۳ درصد از کل واردات کشور است؛ آماری که گویای تمرکز وارداتی در تعداد محدودی از اقلام و نشان‌دهنده وابستگی ساختاری اقتصاد ایران به برخی کالاهای خاص است.

در صدر فهرست کالاهای وارداتی ایران در این دوره زمانی، طلا با ارزشی معادل ۹۶۵.۲ میلیون دلار قرار دارد. این عدد قابل توجه، در شرایطی به ثبت رسیده که نوسانات ارزی، محدودیت‌های ارزی بین‌المللی و تحولات مربوط به ذخایر فلزات گران‌بها، اهمیت طلا را در معادلات مالی و ذخیره‌ای کشور بیش‌ازپیش برجسته کرده‌اند.

واردات این فلز گران‌بها نشان می‌دهد که طلا همچنان نقش کلیدی در مبادلات تجاری و مالی ایران ایفا می‌کند و ممکن است به‌عنوان یکی از راهکارهای پوشش‌دهی ریسک‌های ارزی نیز مدنظر قرار گرفته باشد.نکته مهم دیگر در ساختار واردات، تمرکز بالا بر کالاهای اساسی و مواد اولیه غذایی است.

از میان ۱۰ قلم نخست وارداتی، ۸ قلم مستقیماً به اقلام اساسی و نهاده‌های خوراکی مربوط می‌شوند.در صدر این فهرست، ذرت دامی با ارزشی معادل ۸۸۳.۵ میلیون دلار قرار دارد که نیاز گسترده کشور به خوراک دام را منعکس می‌کند.

پس از آن، برنج با ۴۹۹.۷ میلیون دلار، روغن آفتابگردان با ۴۹۲.۶ میلیون دلار، دانه سویا با ۳۷۵.۴ میلیون دلار، گندم با ۲۵۵.۸ میلیون دلار، جو با ۲۰۹.۵ میلیون دلار، کنجاله با ۱۹۱.۹ میلیون دلار، و روغن پالم با ۱۸۲.۹ میلیون دلار در جایگاه‌های بعدی قرار گرفته‌اند.

این ترکیب اقلام وارداتی به‌خوبی نشان می‌دهد که سبد معیشتی کشور، همچنان وابسته به واردات گسترده مواد غذایی و کشاورزی است. در شرایطی که کشور با کم‌آبی، مشکلات تولید داخلی و کاهش سطح زیر کشت مواجه است، واردات این حجم از کالاهای اساسی، از یک سو نشانه‌ای از ضعف زیرساخت‌های تولید است و از سوی دیگر، تهدیدی برای امنیت غذایی به‌شمار می‌رود.

در میانه این فهرست، واردات تلفن همراه هوشمند با رقم ۳۷۲.۲ میلیون دلار نیز جلب توجه می‌کند.

سهم بالای این کالای مصرفی از واردات، نشان‌دهنده جایگاه مهم آن در بازار داخلی و همچنین نبود ظرفیت یا مزیت تولید انبوه آن در داخل کشور است. این کالا، در کنار کالاهای اساسی، بخشی از سبد متنوع اما حساس وارداتی ایران را تشکیل می‌دهد.