لوبلاگ: خوش بینی آمریکایی ها به توافق هسته ای با ایران

لوبلاگ نوشت: به نظر می‌رسد خوش‌بینی که ایالات متحده و قدرت‌های جهانی سر توافق هسته‌ای با ایران اندکی پس از ضرب‌الاجل 24 نوامبر دارند، به‌واقع این هفته در واشینگتن رو به افزایش است. چنین توافقی تأیید مهمی را نیز به‌دست آورد، توافقی که باید حمایت سیاسی زیادی را از سوی دموکرات‌های متزلزل، و نیز جامعة یهودی ایالات متحده کسب کند، یعنی کسانی که، در تقابل با جناح راست ریاست آیپک (American Israel Public Affairs Committee) و «جناح اصلی» دیگر سازمان‌های یهودی، از تلاش‌های دیپلماتیک اوباما طرفداری کرده‌اند.

استوارت ایزنشتات سفیر، که نقش کلیدی در حمایت از تحریم‌ها علیه ایران در دولت جیمی کارتر و بیل کلینتون داشته است و به‌عنوان رئیس بنیاد خط‌مشی ملت یهود در اسرائیل، جانشین دنیس راس شد، در مصاحبه‌ای با اورشلیم پست، ادعای اخیر وزیر اطلاعات اسرائیل یووال اشتاینیتز را در نیویورک تایمز اینگونه به چالش کشید که ناکامی در رسیدن به توافق را «می‌توان یک موفقیت مشروط تلقی کرد، چرا که این امر گویای همبستگی جامعة بین‌الملل در پیروی از اصول‌اش است تا قربانی‌کردن آیندة امنیت جهانی.»

طبق گفتة ایزنشتات، که تجربه‌اش در محافل دموکراتیک سیاست خارجی توسط بریل کریستول در Weekly Standard در دو سال پیش «گسترده» توصیف شده بود: هیچ توافق یا معامله‌ای موفقیت محسوب نمی‌شود، چراکه این به معنای استفادة نامحدود از سانتریفیوژها، تداوم تجهیزات پلوتونیوم ایران در اراک، عدم وجود بازرسی‌ها، عدم از بین بردن 20درصد از اورانیوم غنی‌شده، و احتمال کمتر از بین بردن مسلح‌شدن ایران است.

اظهارات ایزنشتات طی هفته‌ای ایراد شد که در آن هفته، طبق گفتة جی سولومون در وال‌استریت ژورنال، دولت به‌طور فعالانه حمایت از احتمال توافق هسته‌ای با متحدین خارجی، یعنی اعضای کلیدی کنگره و مقامات رسمی پیشین سیاست خارجی را آغاز کرده است.

وال استریت ژورنال، همچنین گزارش کرده است که این دو جناح ممکن است به سوی یک توافق در خصوص موضوعی کلیدی پیش بروند که توجه زیادی را به خود جلب کرده است ـ تعداد سانتریفیوژها (حدود 4000 تا) که ایران می‌تواند تولید اورانیوم با غنای پایین را طبق توافق، به چرخه درآورد. این حقیقت که دولت، به‌واقع، جناح‌های ذینفع را در حدود و ثغور احتمالی یک توافق نهایی خلاصه می‌کند ـ و ظاهرا با بی‌پروایی از آن دفاع می‌کند ـ گویای میزان قابل‌‌ملاحظة اطمینانی است مبنی بر اینکه چند روز زودتر، به معامله و توافق هسته‌ای دست خواهد یافت. البته، قدرت دولت احتمالا تاحدی به‌واسطه واکنش شدید ناشی از مقاله گمراه‌کنندة نیویورک تایمز به قلم دیوید سنگِر، تحمیل شده است، چرا که دولت هرگز در پی پنهان کردن نیّات خود در این خصوص نیست.

سولومون (و سایر ناظران نزدیک) نیز توجه‌شان به لحن سخنان خوش‌بینانه و غیرمنتظرة روز پنج‌شنبه مذاکره‌کنندة اصلی واشینگتن، وندی شرمن معاون وزیر خارجه امریکا جلب شد؛ که نشانی است بر افزایش خوش‌بینی از سوی دولت اوباما مبنی بر اینکه توافق هسته‌ای با پایان ضرب‌الاجل یا اندکی پس از آن، محقق‌شدنی است. باز هم، مقامات دولتی به‌طور محرمانه تأکید می‌کنند که این توافق هنوز انجام نگرفته است، ولی فکر می‌کنم از پیشرفت‌های هفتة گذشته کاملا روشن است که مذاکره‌کننده‌ها و دولت بر این باورند که توافق قطعا در ماه بعد یا اندکی پس از آن حاصل خواهد شد. ایزنشتات، که با محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران در طی مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر دیدار کرد و به مقامات ارشد دولت نیز دسترسی پیدا کرد، در مصاحبه‌اش گفت که بر این باور است که 20 تا 40 درصد شانس رسیدن به توافق جامع در 24 نوامبر وجود دارد، اما او یقین دارد که این توافق پیش از آنکه اوباما منصب رئیس‌جمهوری را در ژانویة 2017 ترک کند، حاصل خواهد شد.

وی همچنین از قصد اوباما برای تسهیل تحریم‌ها در مورد ایران بدون اخذ تأیید کنگره، دفاع کرد. ایزنشتات در مصاحبة خود با اورشلیم پست اظهار داشت که «این موضوع برای اسرائیل چیز خوبی خواهد بود چراکه راه را برای اعمال تحریم‌های دوباره آسانتر خواهد کرد.» نکته شایان ذکر این است که ایزنشتات به‌عنوان رئیس گروهِ کاری ایران در شورای آتلانتیک عمل می‌کند. این گروه کاری، که در سال 2010 تأسیس شد، هم‌کرسی ایزنشتات و چاک هگل بود، که البته بعدها، وزیر دفاع اوباما شد. من در جلسة افتتاحیه این گروه کاری حضور داشتم و دریافتم که چقدر ایزنشتات نسبت به هم‌کرسی‌اش، جنگ‌طلب‌تر است، و به واقع موضع او ـ مبنی بر اینکه حمله به تأسیسات ایران بر دستیابی تهران به سلاح هسته‌ای، ارجحیت دارد ـ با توجه به این مصاحبه تغییر نکرده است. اما کاملا روشن است که ایزنشتات شاهد توافقی است که اکنون دولت از آن به‌عنوان گزینه‌ای ارجح، برای امریکا، حمایت می‌کند.