مدرسه حسینی؛ حماسه حسینی

صدای ایران؛ حیدر سمیرکرم*- مدرسه حسینی عنوانی است برای رویکردی تربیتی به بزرگترین حماسه انسانی، حماسه ای فرا تاریخی وفرا جغرافیایی برای دمیدن روح حقیقت انسانی در همگان ،وراه نمودن مردمان به سوی تعالی.

مدرسه حسینی مدرسه آراستن سپاهیان عقل است و رویارویی با سپاهیان جهل، و حسین سالار سپاهیان عقل است:

نور در برابر ظلمت، بصیرت در برابر حماقت،معرفت در برابر جهالت، عزت در برابر ذلت، محبت در برابر عداوت، فضیلت در برابر رذیلت، خدمت در برابر خیانت، حریت در برابر رقیت، هدایت در برابر ضلالت و سعادت در برابر شقاوت.

مدرسه حسینی عرصه ای است برای انتخاب خود در صورت سپاهیان عقل ومبارزه با سپاهیان جهل.

راهی که حسین(ع) در تعریف زندگی نشان داده،راه حریت وعزت است،وپرچمی که بر افراشت،فرا راه همه آزادیخواهان وعزت جویان تا قیام قیامت است. حسین (ع) با بر افراشتن پرچم حماسه کربلا وعاشورا،مدرسه ای را بنیان گذاشت که مردمان در آن به نیکوترین ووالاترین تربیت(تربیت نبوی وتربیت علوی)دست یابند.

مدرسه حسینی، مدرسه احیای اسلام نبوی. اسلام علوی است،مدرسه ای که اسلام حقیقی در آن جلوه دارد وتربیت شدگانش بینا ودانا، و کریم وعزیز،وآزاد از دنیا ومطیع خدا ،واهل شجاعت واستقامتند.

پس از پیامبر اکرم(ص) در پی تحولات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دگرگونیهای اساسی شکل گرفت واین دگرگونیها در حکومت معاویه به نقطه اوج رسید: بیعت اجباری،برهم خوردن مساوات اجتماعی و شکل گیری نظام طبقاتی،منسوخ شدن عدالت، حاکم شدن جاهلیت در لباس اسلام،بسته شدن باب آزادی، تبدیل بیت المال مسلمانان به خزانه شخصی زمامداران،متداول شدن دستگیری، زندانی کردن، شکنجه، کشتار و گاه قتل عام، مصادره اموال بدون مجوز شرعی، شکنجه وآزار به خاطر گرویدن به مذهبی خاص یا داشتن طرز تفکری مخصوص،تبدیل خلافت به سلطنت وپیدایش نظام استبدادی موروثی.

این گونه بود که حسین(ع)به پا خاست وبا خون خود این ننگها را از دامن اسلام ومسلمانی شست ومدرسه حسینی را بنیان گذاشت.

حسین(ع)دیده ها را برا اسلامی گشود که ارمغانش آزادی، بینایی، ارجمندی، برابری، برادری، دادگری، آسودگی و بندگی است وزندگی حقیقی با این امور معنا می یابد. حسین (ع)همگان را به تلاش ومبارزه برای دستیابی به حقیقت زندگی فرا خوانده است.

بدین ترتیب حسین(ع) همگان را به مدرسه تربیتی خود که مدرسه یافتن زندگی حقیقی است فرا می خواند. پیام کربلا وعاشورا، پیام حریت، بصیرت، عبودیت، عدالت و عزت است واگر این اهداف مدرسه حسینی فراموش شود،فلسفه عزاداری وبه تبع آن راه حسین(ع)فراموش می شود.

مدرسه حسینی مدرسه فهم درست اسلام است و دریافت جامعیت آن و ارائه آن در هندسه ای صحیح است. این سه امر حیاتی یعنی فهم درست اسلام و جامعیت اسلام وهندسه صحیح اسلام، پس از پیامبر دچار آفتهای سخت ودگرگونیهای شگفت شد و با قدرت گرفتن امویان این انحراف واضمحلال به اوج خود رسید. امویان فهم درست را از اسلام گرفتند و مفاهیم آن را تا آنجا که توانستند تحریف نمودند. آنان اسلام را از جامعیت انداختند و لباسی تنگ و متناسب با نظام قبیلگی و نژادگرایی و جاهلیت اموی بر تن آن کردند. آنان هندسه اسلام نبوی را بر هم زدند و چنان نسبتی از امور دینی بر پا کردند که منافع آنان تامین وحفظ شود.

بدین ترتیب اسلامی شکل گرفت خشن وجاهلانه، بی روح و قشریگرایانه، مبتنی بر مدیریتی خود کامانه. شاخصه های این اسلام که پس از پیامبر شکل گرفت و در دوره امویان تمامیت یافت، در تربیت، سیاست و مدیریت آنان به خوبی قابل مشاهده است.

اظهار این سخن که یا بیعت با حکومت، و یا پذیرش ذلت و دست کشیدن از حیات، پدیده بسیار خطرناکی بود که پس از پیامبر اکرم(ص)به نام دیانت ظهور یافت. بیعت اجباری، خشونت سیاسی واستبداد دینی، یعنی جلوه های تباهی دین و دولت، حکومت وجامعه را در برگرفت و رسمیت یافت.

پس از پیامبراکرم (ص) فهم درست اسلام به انحراف گرایید وقرائتهایی از اسلام پیدا شد که هیچ نسبتی با اسلام پیامبر نداشت. پس از رسول خدا (ص) اوصیای آن حضرت سخت تلاش کردند تا فهم درست اسلام را تبیین کنند وکج فهمیها وبد فهمیها را بزدایند. از جمله راهبردهای اوصیای پیامبر در تمام عصر امامت همین بوده است که فهم درست اسلام را تبیین کنند و قرائتی نبوی از آن ارائه نمایند.

این سخن حسین(ع) که من در پی آنم که به راه ورسم رسول خدا(ص)وامیرالمومنان(ع)رفتار کنم،به این امر نیز ناظر است: (أرید أن....أسیر بسیر جدی،وسیره أبی علی بن أبی طالب.)من می خواهم به سیره جدم محمد(ص)وسیره پدرم علی بن ابی طالب(ع)رفتار کنم.

پس از پیامبر اکرم(ص) اسلام پیوسته در معرض تحریف بوده است وهر قدرت سیاسی تلاش کرده است تا آن را در جهت منافع خود کامانه خود به کار گیرد،چنانکه اسلامهای متعدد رخ نموده است: اسلام خلفاء،اسلام امویان، اسلام عباسیان، اسلام عثمانیان، اسلام صفویان ودیگران. هریک تا توانسته اند اسلام را مسخ کرده اند.

آنها خواهان اسلامی بی هویت بودند تا بر مردمانی بی هویت به راحتی حکومت کنند: اسلام اسارت وذلت وظلمت، تا مردمان را به اسیری وخواری وستم پذیری بکشانند،ودر این میان حسین(ع)نشان داد که اسلام مکتب حریت وعزت وعدالت است،وبا حماسه ای خونین این فهم از اسلام را جاودانگی بخشید.

اسلام زمانی حیاتبخش وسعادت آور است که در شکل جامعش وبا هندسه صحیحش مطرح شود وهمه وجوه آن مورد توجه قرار گیرد. مدرسه حسینی،مدرسه ای است که می آموزد اجزا واعضای پیکر اسلام در چه نسبتی قرار گیرند تا هندسه ای صحیح رخ نماید. این مدرسه، مدرسه ارائه صحیح اسلام است، هندسه ای که موزون، معتدل،حنیف، لطیف، منطقی، معقول، زیبا، باقوا وبا استقامت است.

حقیقت این است که اجزا واعضای پیکر اسلام را می توان به صورتهای گوناگون وبا نسبتهای مختلف کنار هم قرار داد واز آن هندسه های گوناگون ارائه نمود،چنانکه در طول تاریخ چنین شده است واسلام در هندسه اموی وعباسی وعثمانی وصفوی وجز آن ارائه گردیده است،وآنچه حسین(ع)در مدرسه خویش ارائه کرده است هندسه صحیح اسلام برخاسته از هندسه نبوی وعلوی است.

اگر هندسه اسلام به درستی دریافت نشود،تصویری کریه از آن ارائه می گردد،تصویری غیر منطقی وغیر عقلانی، تصویری موهن وخشن، تصویری بی پایه وظاهر گرایانه که در مردمان وصاحبان اندیشه وخردمندان جز تنفر وگریز ایجاد نمی کند،اما اگر هندسه اسلام به درستی دریافت شود واسلام نبوی ظهور نماید، منشأ حریت وبصیرت و عدالت و اخوت و مساوات و عزت و رفاهت و عبودیت خواهد بود ونهضت حسینی تلاشی بوده است برای ارائه چنین هندسه ای از اسلام، هندسه ای که در غدیر خم کامل شد.

در مدرسه حسینی فهم درست اسلام، جامعیت آن و هندسه صحیح اسلام جلوه ای تام می یابد وبر اساس اصولی معین،این زمینه فراهم می شود تا متربیان این مدرسه، اسلام را در معنای جامع آن به درستی و بر مبنای هندسه نبوی در یابند وحسینی بار آیند که(ان الحسین مصباح الهدی والسفینه النجاه)

* این مطلب الهام گرفته از کتاب «مدرسه حسینی» نوشته مصطفی دلشاد تهرانی به رشته تحریر در آمده است