گفت و گو با هنرمند عکاس احمد بیاتی

به گزارش صدای ایران، احمد بیاتی از عکاسان با سابقه تهرانی است که تلاشگری و تواضع از ویژگی های برجسته اوست. او بیش از چند سال است که فعالیت هنری دارد و با نشریات، سایت ها، ادارات و نهادهای مختلف همکاری داشته و دارد.
 
در این زمینه با وی به گفتگو نشستیم که ما حصل آن پیش روی شماست.
 
خودتان را برای خوانندگان معرفی کنید.
 
احمد بیاتی متولد یکم مهرماه 1367 تهران هستم. و به عنوان عکاس و فیلمبردار و تدوینگر مشغول خدمت هستم و هم چنین یک مدت عکاسی برای بنیاد شهید و... رو به عهده داشتم.
 
عکاسی را از چه زمانی شروع کردید؟
 
به خاطر دارم  زمانی که  14 ساله بودم و یک دوربین عکاسی داشتم که یک دوربین انالوگ بود و از طبیعت و خانواده عکاسی میکردم و با گذشت زمان کم کم با اومدن دوربین های دیجیتال  من هم شروع کردم به عکاسی و عکس های آن موجود هست. سال 1390  بیشتر با عکاس و فیلم بردار آشنا شدم و دوره های عکاسی و فیلمبردرای رو گذراندم و با دوربین دجیتالی که داشتم علاقه ام به عکاسی و بخصوص عکاسی مستند بیشتر و بیشتر شد و با خرید دوربین عکاسی و عکس گرفتن عملا و رسما عکاس شدم.
 
 
اولین دوربینتان چه بوده است؟

اولین دوربینم  دوربین پریمیر که ژاپنی بود و بعدش  دوربین آنالوگ PRAKTICA مدل MTL5 خریداری کردم و عکس های زیادی نیز با اون گرفتم.
 
چه دوره های آموزشی در عکاسی و فیلم سازی گذرانده اید؟
 
سال 1394 در کلاس های عکاسی پایه خانه عکاسان جوان شرکت کردم و بعد در دوره های عکاسی کنسرت و عکاسی تئاتر که توسط باشگاه عکاسان جوان تدریس می شد شرکت کردم و هم چنین در دوره های مختلف مثل  پرتره . نورپردازی و چیدمان و کارگاه های مختلفی که در سالیان اخیر در فرهنگسرا برگزار شده و توسط استادانی مثل محسن راستانی ، محمد غفوری و ... تدریس شده نیز شرکت کرده و از محضر استادان بهره برده ام.
 
در چه نمایشگاه هایی شرکت کرده یا برگزار کرده اید؟
 
الحمد الله تا الان موفق شدم بیش از چندین نمایشگاه عکس در زمینه های مختلف دایر کنم که مهمترین آن نمایشگاه رخ که با اقبال خوبی برخوردار شد. و آخرین آن هم سال گذشته نمایشگاه "انفرادی" عکس با عنوان "نگاه نو " بوده که در گالری لیلیت برگزار کرده و شرکت کرده ام.
 
موضوعات غالب عکس های شما چیست؟
 
عکاسی در دنیایی وسیع با دیدگاه های مختلف گوناگون است. فردی که با عکاسی آشناست از کوچک ترین و پیش پا افتاده ترین موضوع نیز به راحتی نمی گذرد، اما عمده عکس های من سه محور اجتماعی ای و اعم از مراسمات مذهبی، ملی و دینی، تشییع پیکر شهدا، خبری و موضوع  طبیعت را شامل می شود.
 

 

در چه زمان هایی به عکاسی می پردازید؟
 
من روزی چند ساعت از وقتم را صرف عکاسی یا نقاشی دیجیتال می کنم. هر وقت ایده ای به نظرم میاید یا زیاد غمگین و افسرده می شم با سیستم شروع به نقاشی میکنم و یا دوربینم را برمی دارم، می روم و شروع به عکاسی می کنم. در واقع عکاسی را نوعی آرامش روح و تسکین اون میدانم .

 
از فعالیت هایتان در حوزه عتبات عالیات بگویید و چند بار در راهپیمایی اربعین حضور داشته‌اید و در این زمینه بر روی چه موضوع اربعین کارکرده‌اید؟
 
از سال 98 به واسطه عکاس بودنم وارد عرصه عتبات عالیات شدم و اقدام به عکاسی از افراد در راه پیمایی اربعین هرسال میکنم.
    
شما در حوزه فضای مجازی بسیار فعالید. این عرصه چه کمکی به معرفی آثار و فعالیت های شما داشته است؟
 
فعالیتم در حوزه مجازی نقش بسیار مهمی در معرفی آثارم در کشور  و جهان داشته که باعث شده  تا در مسابقات بزرگ جهانی مثل شرکت 35awards کنم و عضو کلوپ و جشنواره های ایرانی و خارجی بشم
 
از این که فعالیت هنری می کنید پشیمان نیستید؟
 
هر چند من خودم را همیشه شاگرد در عرصه خبر و رسانه و عکاسی می دانم و هیچ وقت هنرمند نمی‌دانم ولی هیچ گاه پشیمان نیستم چون عاشق کارم هستم و بیش از 8 سال بدون حتی یک ریال حقوق از هیچ ارگان و اداره ای در همه مراسمات دوربین بدست بوده و هستم..
 
نکته ای اگر باقی مانده بفرمایید.
 
من هرچه داشتم و دارم از برکت دعای مادرم و خون شهداست. 

در پایان از همه کسانی که برای پیشرفتم تلاش کردند از جمله مشوق اصلی من در عکاسی دوست و عکاس خوش ذوقم جناب سید مسعود میرزایی تشکر می کنم و امیدوارم مسوولین به عکس و عکاسان توجه بیشتری نشان دهند./