چرا صدای جامعه گردشگری ایران شنیده نمی شود؟

صدای ایران-حمید سعادتی/ هفدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری و صنایع وابسته تهران امسال در روزهایی برگزار می شود که وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم مدام در حال تضعیف است.

از دیدگاه صاحب نظران مسائل سیاسی و اعمال تحریم ها علیه ایران عمده دلیل شرایط کنونی عنوان می شود.
راهکاری که از سوی مسولین برای حل مشکلات مطرح می شود در جهت دور زدن تحریم ها یا پیمان های مختلف با کشورهای مختلف برای ایستادگی و مقاومت در برابر تحریم ها هست که با توجه به شرایط کنونی که شاهد هستیم چندان موثر نبوده اند و نارضایتی های بسیاری را در جامعه شاهد هستیم و جالب است که گردشگری با توجه به پتانسل های موجود در ایران هیچگاه به عنوان راه حل برای عبور از شرایط فعلی مطرح نمی شود.

البته در درون جامعه گردشگری حرف های زیادی مطرح می شود اما نه به گوش مسولین و نه به گوش مردم نمی رسد، به گوش مردم از این جهت که شاید فشار افکار عمومی باعث شود که کشور از این مزیت خود برای بهبود شرایط اختصاصی بهره مند شود.

گمانه های خاموشی صدای گردشگری ایران

حال چرا حرف های جامعه گردشگری شنیده نمی شود گمان های مختلفی مطرح است.

1- یک بدبینی مفرطی نسبت به گردشگری در بین مسولین و بخشی از مردم وجود دارد که نکات مثبت گردشگری را ندیده می گیرند و نکات منفی آن را بسیار بزرگ نمایی می کنند.
2- درکی از گردشگری ندارند و آن را رقیب سیاسی خود می دانند و می خواهند همیشه دایره قدرت و فعالیت آن ها مهم جلوه کند.
 اما در درون جامعه گردشگری چه خبر است که جدی گرفته نمی شوند؟
1- آیا قدرت اقناع ندارند که مردم و مسولین و سرمایه گذاران به سمت گردشگری سوق دهند؟
2- آيا اساتید گردشگری واقعا چیزی برا ارائه ندارند و صرفا و طوطی وار چیز هایی که شنیده اند و خوانده اند را بازگویی می کنند بدون اینکه فهم درستی از آن داشته باشند؟
3- آیا فقط منابع غربی گردشگری و توریسم را خوانده اند و همان ها را دقیقا به همان صورت در ایران می خواهند پیاده کنند که عملی ،عقلانی و علمی نیست و متناسب با فرهنگ ایران نیست مثلا چهار s) ) گردشگری درس می دهند و قویا از آن دفاع می کنند و انتظار دارند همین امروز در ایران مورد توجه قرار گیرد و از ایشان بابت مطرح کردن چنین بحث هایی تجلیل شود.
4-اینکه گردشگری یک تخصص میان رشته ای است و مجموعه ای از عوامل فرهنگی سیاسی ،اجتماعی، اقتصادی و تخصص های مختلف را شامل می شود فقط به نتیجه اقتصادی و تجاری آن توجه می کنند و فرایندها را در نظر نمی گیرند.
5- متخصصین با تجربه و کارکشته ای در جامع گردشگری کشور وجود دارد اما از فرط نا امیدی کنار کشیده اند و میدان برای غیر متخصصان واگذار شده است.

پاسخ به سوالات و گمانه هایی از این دست بسیار سخت است و اثبات و رد آن ها به نوعی ساده لوحی است.
باید توجه داشت که توسعه گردشگری در ایران به منزله توسعه کسب و کار و بهبود شرایط اقتصادی یک گروه سرمایه گذار محدود نیست بلکه توسعه اقتصادی کل جامعه و شاخص های مربوطه را در پی دارد.

حال جامعه گردشگری ایران باید از لاک خود بیرون بیاید و اقتصاد دان ها، سیاسیون، جامعه شناسان و رسانه ها و ... را اقناع و با خود همسو کند و برنامه های علمی و عملی خود را برای توسعه ارائه دهد و سخت از آن دفاع کند که توسعه گردشگری سربلندی ایران را در پی دارد .و مسئولینی که به دنبال راه حل برای مشکلات مردم هستند دنبال راه حل های عجیب و غریب نباشند توسعه اقتصادی با صنعت گردشگری در دسترس است.