به گزارش صدای ایران،زمین‌لرزه ۱۳۸۲ بم زمین‌لرزه‌ای بود با بزرگی ۶٫۶ ریشتر که در ساعت ۵:۲۶ بامداد روز جمعه ۵ دی ۱۳۸۲ به مدت ۱۲ ثانیه شهر بم و مناطق اطراف آن در شرق استان کرمان را لرزاند. زمین‌لرزه بم با حدود ۵۰ هزار کشته سومین زمین‌لرزه پرتلفات تاریخ ایران بعد از زمین‌لرزه ۲۷۲ اردبیل و زمین‌لرزه ۲۳۵ دامغان را رقم زد.
قبل از وقوع زمین‌لرزه ۶٫۶ ریشتری سه پیش‌لرزه خفیف روی داد که دو لرزش حوالی ساعت ۲۲:۰۰ و ۲۲:۳۰ شب قبل و سومی ۴۵ دقیقه قبل از زلزله اصلی احساس شد. اما شدت زلزله، عمق کم، ساعت وقوع، طولانی بودن مدت زمین لرزه و نزدیکی کانون زلزله به شهر (فاصله رومرکز زمین لرزه تا شهر بم حدود چهار کیلومتر بود) موجب خسارات فراوان گردید. فاجعه این زمین‌لرزه در سده گذشته ایران بی‌مانند بود از این واقعه به عنوان مرگبارترین زلزله تاریخ ایران یاد می‌شود. در آن زمان مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران محل رخداد زمین‌لرزه را حدود ۱۵۰ کیلومتر دورتر از کانون زلزله اعلام کرد به‌طوری که تا بعد از ظهر آنروز اطلاع دقیقی از بیشترین مناطق آسیب دیده در دست نبود.
پیش از این حادثه شهر بم ۹۹٬۰۰۰ جمعیت داشت که در جریان زمین‌لرزه فقط یک سوم از آنان زنده ماندند ولی بر پایه آمار رسمی این زمین‌لرزه ۲۶٬۲۷۱ کشته، ۳۰ هزار مجروح و بیش از ده هزار نفر بی‌خانمان به جای گذاشت. این درحالی است که شمار واقعی قربانیان به مراتب بیش از میزان اعلام شده بود. یازدهم دی‌ماه همان سال، اسماعیلی، رئیس شورای شهر بم گفته بود با توجه به اینکه در برخی مناطق بم ۱۰۰ درصد خانه‌ها بر اثر زلزله تخریب شده‌اند، شمار تلفات بیش از ۵۰ هزار نفر است. به گفته وی در روزهای نخست هر کس به فکر خاکسپاری عزیزان خود بود و بوسیله لودر گودال‌هایی ایجاد می‌شد و اجساد به‌طور دسته جمعی به خاک سپرده می‌شدند و کسی در آمارگیری دخالت نداشته‌است. در حالی‌که شش روز از این زلزله می‌گذشت، رئیس شورای شهر بم در پاسخ به این سؤال که چند درصد از شهر خاکبرداری شده‌است، گفته بود هر کسی آشنایی داشته، محل دفن آشناهای خود را نشان داده‌است، ولی آنهایی که کسی را نداشته‌اند و از شهرهای دیگر برای مشخص شدن وضعیت آنان به بم نیامده‌اند، هنوز زیر آوارها هستند.پس از هفده سال رئیس سازمان مدیریت بحران ایران اعلام کرد که در زلزله بم حدود ۳۴ هزار نفر کشته و ۲۰۰ هزار تن زخمی شده بودند.
همچنین در این حادثه تلخ، ایرج بسطامی خوانندهٔ ایرانی درگذشت.
در اثر این زمین‌لرزه ۱۰۰ درصد از سازه‌های شهر بم به کلی تخریب شدند. ارگ بم که با بیش از ۲٬۵۰۰ سال قدمت بزرگترین و قدیمی‌ترین سازهٔ گِلی جهان بود، به کلی ویران شد.
طبق آمار رسمی 90 درصد از ساختمانهای شهر بم 100 درصد تخریب شد و سایر بناها نیز از امنیت لازم برخوردار نبودند.
بزرگی این زمین لرزه 6.6 ریشتر و در عمق 10 کیلومتری زمین روی داد گسل زمین لرزه در مسیرش تمام خانه ها و کوچه ها و معابر را با خاک یکسان کرده بود عملا امداد رسانی در روزهای اول با اخلال همراه شد و روزها طول کشید تا اجساد باقیمانده از دل خاک خارج شوند بطوریکه پس از گذشت روزها از زمین لرزه همچنان گرفتار شدگان از زیر خاک حتی زنده خارج می شدند.
در ساعات ابتدایی نیازهای فوری تنها بیل بود و کلنگ، مردم از هر جا خود را به بم رساندند و سعی داشتند زنده ها را پیدا کنند، در ابتدا زخمی ها را به مراکز درمانی و فرودگاه بم می رساندند.
در مرحله بعد همگی سعی داشتند کشته های خود را از زیر خاک خارج و جمع اوری و دفن کنند در اکثر میدانها و چهار راهها مملو بود از کامیونهایی که کفن توزیع می کردند.
تلخ‌ترین عکس از زلزله بم که جهانی شد
در چهل و هفتمین دوره برگزاری مسابقه عکس مطبوعاتی جهان(World Press Photo) در بخش تک عکس خبری در سال ۲۰۰۴ عکس عطا طاهرکناره با تصویری از زلزله بم به مقام دوم رسید.
پس از زمین لرزه ای که شهر تاریخی بم را با خاک یکسان کرده بود، پدری تن بی جان دو فرزندش را حمل می کند تا آنها را به خاک بسپارد.
به گفته‌ی عکاس، عکس مربوط به فردای روز زلزله بم است در حاشیه شهر بم و در روستای بروات(بورا). این دو پسر قربانی زمین لرزه در آغوش پدر بودند که با فاصله‌ای اندک از هم در سنین نوجوانی به سر می بردند و حالا از جمله آمار قربانیان زمین لرزه بم به شمار می آمدند.
این عکس که به نمادی از زمین لرزه تبدیل شد در فرصت حضور چهار روزه عکاس از نخستین زمان بعد از وقوع حادثه در استان کرمان و شهر بم به ثبت رسید. گفته می‌شود کسی که عطا طاهر کناره را در آن موقع دیده بود می گفت که او پشت دوربین گریه می کرد. درآمدن اشک، موقع عکاسی دردسر بزرگی است، دید آدم را تار می کند و نمی گذارد درست صحنه راببینی. عکاس ها کمتر پشت دوربین گریه می کنند. آنها در شرایط فاجعه، خودشان را پشت دوربین پنهان می کنند. دوربین، سپر آنها می شود در برابر هجوم فاجعه. اما فاجعه ای که جلو چشمان عطا بوده سپر را شکست.
