از سوی دیگر پیشرفت روزافزون در حوزه تکنولوژی و در پی آن ماشینی شدن فعالیت ها و در نتیجه آن از بین رفتن شغل ها مسئله مهمی است که نباید آن را از نظر دور داشت باید گفت که فعالیت های گردشگری در این زمینه بسیار مقاوم است و خیلی از فعالیت های آن را نمی شود به ماشین واگذار کرد. و در نتیجه اشتغالی پایدار را می توان برای سال ها در آن شاهد بود.
جاذبه های فرهنگی و غنای آن در ایران چقدر می تواند در جهت تحکیم عرق ملی و بهبود اعتماد به نفس در جامعه ما می تواند موثر باشد که این قابلیت نادیده انگاشته می شود. فرهنگ ایرانی اعم از آثار تاریخی مذهبی باستانی ، تنوع اقوام و آداب و رسوم ایران را می توان با افتخار برای جهان عرضه کرد که علاوه بر آثار اقتصادی از آثار معنوی و اقتصادی آن نیز جامعه را بهره مند کرد.
نخبگان و فعالان گردشگری سخن از این باب زیاد گفته اند اما گوش شنوایی برای آن نیافته اند و این حرف ها فقط در دایره فعالان و متخصصین این حوزه گفتگو می شود و خارج از این حوزه هیچ خریداری ندارد. البته نزدیک انتخابات برخی برای جذب حمایت فعالان گردشگری برای اهداف سیاسی حرف هایی از این دست مطرح می کنند و بعد کلا فراموش می شوند به طوری که انگار از اول چیزی به نام گردشگری مسئله مهمی نیست و حتی شاید وصله ای ناجور به حساب می آید.
در همین راستا استدلالی در میان فعالان حوزه گردشگری مطرح شد که وزیر گردشگری باید فرد سیاسی و قوی باشد که در دولت بتواند حرف حساب گردشگری را در سطح کلان و برنامه ریزی ها به کرسی بنشاند اما انگار این هم فقط برای هدفی سیاسی و توجیه فردی غیر مرتبط در این حوزه بود و جامعه گردشگری از این باب هم نتوانست حرف خود را بر جامعه و مسئولان برساند .
ناگفته نماند که صرفا وزیر گردشگری مناسب هم برای توسعه گردشگری در ایران کافی نیست. این امر عزمی جدی می طلبد. توسعه گردشگری باید یکی از ارکان اصلی توسعه کشور لحاظ شود و همه ارکان و سازمان ها و نهاد های کشور و رسانه ها در این مفهوم اتفاق نظر داشته باشند و توسعه کشور از طریق گردشگری به عنوان دغدغه ای جدی و ملی عمومیت یابد.
سرخوردگی در میان فعالان این صنعت و همچنین در میان دانشگاهیان و تحصیل کرده های این حوزه موج می زند. دانشجویان و فارغ التحصیلان این حوزه خود را بازنده ای بزرگ می بیند چندین سال سرمایه گذاری در این حوزه اعم از مالی و زمان که هیچ دست آورد قابل ملاحظه ای در پی ندارد و کسی هم پاسخگو نیست.
فرصت ها و استعداد ها و سرمایه هایی که با عدم توجه به این حوزه به باد داده می شود و مردمی که بازنده بزرگ و اصلی این فرصت سوزی ها هستند. و قطعی های اینترنت و نا آرامی ها و ناامنی هایی که تیر خلاصی بر پیکر نحیف و ضعیف گردشگری ایران است .
