هولوکاست چیست؟

صدای ایران-هولوکاست (از یونانی ὁλόκαυστον، به معنی «همه‌سوزی») یا شوآ[الف] به کشتار دسته‌جمعی و نسل‌کشی نزدیک به شش میلیون یهودی اروپایی بر پایه نژاد، مذهب و ملیت در طی جنگ جهانی دوم به دست آلمان نازی و از ۱۹۴۱ تا پایان ۱۹۴۵ در اردوگاه‌های مرگ آلمان نازی، اطلاق می‌شود.[ب] کشتارها به شکل سازمان‌یافته شامل شلیک دسته‌جمعی در پوگروم‌ها؛ سیاست پاکسازی از راه کار اجباری در اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی؛ همچنین وانت‌ها و اتاق‌های گاز در اردوگاه‌های پاکسازی آلمانی از جمله آشویتس، بلزک، خلمنو، مایدانک، تربلینکا، و سوبیبور می‌شدند. حدود دو سوم جمعیت یهودی اروپا در این رویداد کشته شدند.

آلمان اذیت و آزار یهودیان را در چند مرحله پیش برد. در پی به روی کار آمدن آدولف هیتلر به عنوان صدر اعظم در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳، حکومت آلمان شبکه‌ای از اردوگاه‌های کار اجباری را در آلمان برای زندانی کردن مخالفان سیاسی و کسانی که برای جامعه «نامناسب» تشخیص داده می‌شدند، برپا ساخت که نخستینشان داخائو بود. پس از رسمیت فرمان تفویض اختیارات در ۲۴ مارس ۱۹۳۳ و افزایش اختیارات هیتلر، دولت اقدام به محدودکردن یهودیان و جداسازی از دیگر بخش‌های جامعه کرد؛ این روند شامل بایکوت کسب‌وکارهای یهودی در آوریل ۱۹۳۳ و به اجرا گذاشتن قوانین نورنبرگ در سپتامبر ۱۹۳۵ می‌شد. در ۹ تا ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸ و هشت ماه پس از الحاق اتریش به خاک آلمان؛ مغازه‌ها، خانه‌ها، و پرستشگاه‌های یهودیان در رویدادی که با نام شب بلورین شناخته می‌شود مورد حمله قرار گرفته، شیشه‌هایشان شکسته شد، و به آتش کشیده شدند. تهاجم آلمان به لهستان در سپتامبر ۱۹۳۹ آغازگر جنگ جهانی دوم بود و پس از آن، نازی‌ها دست به برپایی گتوها و جداسازی نژادی یهودیان کردند و متعاقب آن اردوگاه‌ها و مراکز پرشماری در سراسر اروپای مورد اشغال آلمان نازی برپا شدند.

جداسازی یهودیان در گتوها، خود راه را برای سیاست پاکسازی آن‌ها — به گفتهٔ نازی‌ها «راه حل نهایی» — که توسط فرماندهان ارشد نازی در کنفرانس وانزه مطرح شده بود، هموار کرد. با پیشروی آلمان در شرق، اجرای سیاست‌های ضدیهودی رادیکال شدند و تحت هماهنگی اس‌اس و با دستورالعمل‌های مستقیم از سوی رهبران ارشد حزب نازی، کشتارها نه تنها در سراسر آلمان که در اروپای تحت اشغال و نیز مناطق کنترلی نیروهای محور صورت گرفتند. جوخه‌های مرگ شبه‌نظامی به نام آینزاتس‌گروپن با همکاری ارتش آلمان و همدستان محلی میان ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵ نزدیک به ۱٫۳ میلیون یهودی را در شلیک‌های دسته‌جمعی و پوگروم‌ها کشتند. از میانهٔ ۱۹۴۲، قربانیان از گتوهای سراسر اروپا با قطارهای باری به اردوگاه‌های مرگ تبعید شدند؛ مکان‌هایی که در آن‌ها اگر از جابجایی نیز جان سالم به در می‌بردند، در اتاق‌های گاز یا زیر کار اجباری یا از بیماری‌های مختلف و راه‌پیمایی‌های مرگ جان می‌سپاردند. این کشتارها تا پایان جنگ جهانی دوم در مه ۱۹۴۵ ادامه پیدا کردند.

یهودیان اروپایی تنها کسانی نبودند که در طی دورهٔ موسوم به «دورهٔ هولوکاست» (از ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵) هدف پاکسازی قرار گرفتند؛ دیگر قربانیان حکومت نازی شامل لهستانی‌های اصیل، غیرنظامیان شوروی و اسیران جنگی آن، کولی‌ها، ازکارافتادگان، مخالفان سیاسی و مذهبی و مردان همجنسگرا می‌شدند.

انگیزه های طرح هولوکاست

در بررسی انگیزه های طرح افسانه هولوکاست، با دو عامل عمده مواجه ایم که از این قضیه به صورت های مختلف بهره مند شده اند؛ یکی صهیونیسم که ذی نفع عمده است و دیگری خود دولت های غربی.

الف) انگیزه های صهیونیسم

از دیدگاه محققانی که درباره چگونگی و انگیزه های طرح افسانه هولوکاست به تحقیق پرداخته اند، چند دلیل عمده در این زمینه وجود دارد که عبارتند از:

1. انگیزه های سیاسی

از دیدگاه صهیونیست ها، برپایی دولت اسرائیل، نتیجه منطقی ظلم بر یهودیان در هولوکاست است. تعجب آور این است که آنها می خواهند به واسطه وقوع «آشویتس»9 و کوره های آدم سوزی خیالی، خود را مستحق برپایی یک دولت بنمایانند؛ آن هم در گوشه دیگری از جهان و با غصب سرزمین ملتی که هیچ گونه ربطی به جنایات واقعی یا ساخته و پرداخته آنان ندارد. چنان که «آبراهام هشل» می گوید: «دولت اسرائیل، پاسخ خدا به آشویتس است»10 و « موشه زیمرمن»، رئیس گروه مطالعات آلمانی در دانشگاه عبری اورشلیم تأکید می کند که «هالوکاست [هولوکاست]، توجیه اصلی تأسیس دولت اسرائیل است».

چرا در فلسطین؟

سازمان صهیونیسم، در شرایط جنگ جهانی، اولین مرحله از پروژه تسلط بر جهان را کلید زد. این سازمان، چاره را در این دید که از هرج و مرج به وجود آمده در جنگ جهانی استفاده کند و با «مظلوم نمایی» هرچه تمام تر، چنین جلوه دهد که جهان مسیحیت به آنان حمله کرده و تعداد زیادی از آنان را کشته است؛ پس آنان ناچارند به جای دیگری بروند و کجا بهتر از خاورمیانه و آن هم فلسطین؛ سیاستی که نه بر اساس اجبار، بلکه کاملاً مورد خواست و مطابق اهداف صهیونیسم بود. «هانا آرنت» معتقد است: «سیاست ناسیونال سوسیالیست ها در مورد یهودیان، سیاستی بود که کاملاً طرفدار صهیونیسم بود».13 «هاینتس هوهنه»، روزنامه نگار آلمانی نیز در تأیید این نظر می گوید: «صهیونیست ها، استقرار فاشیسم در آلمان را نه به مثابه یک مصیبت ملی، بلکه به عنوان فرصتی تاریخی و بی مانند در وصول به هدف های صهیونیستی خویش می دیدند».

علاوه بر تأسیس اسرائیل و تلاش برای تحقق اهداف صهیونیسم بین الملل، صهیونیست ها دو هدف عمده سیاسی دیگر را از مظلوم نمایی یهود و تقدس بخشیدن به هولوکاست، تعقیب می کنند؛

1. پیش گیری از خیزش عمومی جهانیان علیه صهیونیسم.

2. مظلوم نمایی و برانگیختن احساسات نژاد یهود و ایجاد اتحاد سیاسی آنان.

2. انگیزه های اقتصادی
صهیونیست ها با ماجرای هولوکاست و طرح دعاوی حقوقی علیه کشورهای آلمان، اتریش، لهستان، سوئیس و...، تا کنون میلیاردها دلار به جیب زده اند. به عنوان نمونه، آلمان ملزم شد از سال 1952 تا سال 2002م. به روش های مختلف، به بازماندگان به اصطلاح قتل عام یهود غرامت بپردازد16 و بر اساس توافق های حاصله، «دولت این کشور، زیر فشارهای باج خواهانه صهیونیست ها، مجبور شد موافقت خود را با اعطای سالانه 50 میلیون مارک تا سال 2002م. به رژیم صهیونیستی اعلام نماید».

گلدمن (مجری اصلی طرح) می گوید: «هدف از این افسانه سازی ها و دروغ پردازی ها، صرفاً گرفتن غرامت برای قربانیان جنگ نبود؛ بلکه هدف از آن، تهیه بودجه لازم جهت پایه ریزی حکومتی بود که کوچک ترین حقی در این رابطه نداشت؛ زیرا زمانی که این جنایات انجام شد، چنین دولتی وجود خارجی نداشت؛ اما از این مسئله، برای فراهم آوردن تسلیحات لازم برای جنایات جدید بهره گرفت».

3. انگیزه های روانی
سوء استفاده از گرایش های فطری بشر به حمایت از مظلوم، رساترین تعبیری است که می توان آن را محور همه فعالیت های جنبش صهیونیسم در طی قرن بیستم دانست؛ مفهومی که در ایجاد دولت نامشروع صهیونیستی در فلسطین و تحکیم پایه های آن، بسیار موءثر بوده و یهودیان با تمسک به این شیوه تا کنون توانسته اند بر تمامی جنایت ها، قانون شکنی ها و فزون خواهی های خود در سرتاسر جهان سرپوش گذارند.

«پل فرام»، مدیر انجمن کانادایی آزادی بیان می گوید: «من با رئیس جمهور ایران موافقم و معتقدم اشتباه است که فلسطینیان تاوان گناه اروپایی ها را بپردازند و کشور خود را از دست بدهند. من همچنین بر این باورم که داستان دروغین هولوکاست، برای این که به اروپاییان و ساکنان آمریکای شمالی این حس داده شود که گناهکارند، ایجاد شده است. افسانه هولوکاست، به یهودیان اجازه می دهد تا میلیاردها دلار از آلمان و دیگر کشورها غرامت بگیرند. هولوکاست همچنین اذهان مردم آمریکای شمالی و اروپا را برای پذیرش ددمنشی ها و خشونت های اسرائیل آماده می کند».

مقام معظم رهبری در تحلیلی جامع و شیوا از نحوه شگردهای تبلیغاتی صهیونیست ها و اهدافی که آنان از مظلوم نمایی یهود و طرح کوره های آدم سوزی دنبال می کنند، می گوید: «صهیونیست ها از اول کار، یک شگرد تبلیغی را انتخاب کردند که عبارت است از مظلوم نمایی. برای مظلوم نمایی، داستان ها و افسانه های فراوانی جعل شد؛ خبرهایی ساخته شد و تلاش های بی وقفه ای انجام گرفت. اینها مسئله نگرانی روانی یهودیان را مطرح کردند و گفتند چون یهودی ها در طول قرن های متمادی زیر فشار بودند، از لحاظ روانی دچار نگرانی اند و به امنیت روانی احتیاج دارند. صهیونیست ها در مذاکرات با سران کشورهای غربی و بعدها در گفت وگوهای خود با کشورهای اسلامی و عربی، مسئله امنیت روانی را مطرح کردند و گفتند ما به امنیت روانی احتیاج داریم و باید امنیت روانی ما تأمین شود. هر اقدامی بخواهد انجام بگیرد، اگر به سودشان نباشد، به بهانه امنیت روانی، می توانند آن را خنثی کنند. شما وقتی سرزمین را از دست می دهید، می دانید چه چیزی را از دست داده اید؛ اما وقتی می خواهید خواسته اسرائیل را در مورد امنیت روانی برآورده کنید، نمی دانید تا کجا باید تسلیم شوید و تا کجا باید امتیاز بدهید. این امتیازدهی، پایانی ندارد؛ مرتب باید امتیاز داد. تجربه اروپا در این مورد، عبرت آموز است. دولت آلمان، صد و پنجاه میلیارد مارک به عنوان خسارت به یهودی ها داد؛ اما خسارت یهودیان از آلمان، هنوز تمام نشده است؛ باز هم خسارت طلبکارند و باید به آنها داده شود! آن چه یهودی ها با آلمان کردند، کم و بیش با برخی کشورهای اروپایی دیگر - مثل اتریش، سوئیس، فرانسه، حتی تا چند سال قبل با واتیکان - نیز انجام دادند؛ همه باید خسارت بدهند؛ این خسارت تمام شدنی نیست! همه سیاست مداران، خبرنگاران، روشنفکران، کارگزاران و نخبگان غرب باید در مقابل بنای یادبود کوره آدم سوزی سر تعظیم فرود بیاورند؛ یعنی همه، داستانی را که اصل صحت آن معلوم نیست، مورد تأکید قرار دهند و خود را بدهکار آن داستان قلمداد کنند. اینها روش هایی است که در تبلیغ دارند و همه معطوف به مظلوم نمایی است».

ب) انگیزه غرب در طرح و تبلیغ هولوکاست

در یک جمع بندی، اهداف اروپا و آمریکا از این اقدام، عبارتند از:

1. تخلیه حداکثری جماعت یهود از درون سرزمین های یهودی به یک مکان مشخص.

2. تمرکزدهی به یهود در محل اتصال سه قاره و استقرار اسرائیل در قلب خاورمیانه، برای ایجاد یک پایگاه دیدبانی بر منابع غرب در خاورمیانه.

3. ایجاد منطقه امنیتی غرب در قلب مناطق اسلامی، برای نظارت و دیده بانی بر منافع امنیتی غرب از درون منطقه.

نقد دلایل هولوکاست
با وجود تمام تدابیر، امکانات و حجم عظیم تبلیغات جهانی به کار گرفته شده جهت اثبات این واقعه، تاکنون ده ها مورخ برجسته اروپایی و صدها استاد بلندآوازه و متخصص شناخته شده بررسی اسناد تاریخی، با ارائه اسنادی که هیچ صاحب نظری نمی تواند در صحت آنها کمترین تردیدی روا دارد، به روشی کاملاً علمی اثبات کرده اند که ماجرای هولوکاست و کوره های آدم سوزی، اتاق های گاز قتل عام 6 میلیون یهودی و هر آن چه صهیونیست ها در این باره ادعا می کنند، دروغ محض و یک داستان ساختگی است که واقعیت آن یقیناً با اسناد موجود، زیر سوءال رفته، مدارک و شواهد ادعایی یهودیان بدون اعتبار و ابطال پذیر است. افرادی همچون مارک وبر، روبرت فوریسون، فردریک توبن، روژه گارودی، دیوید ایروینگ، آرمان امادروس و داریوژ راتایژاک و... از این گروه متخصصان هستند که اغلب به «تجدیدنظر طلبان» مشهور می باشند.21

1. اتاق های گاز

یکی از مهم ترین ادعاهای یهودیان و متفقین بعد از جنگ جهانی دوم، این بود که آلمان ها، یهودیان را در اتاق های گاز می کشتند. تحقیقات علمی ای که درباره مکان های مورد ادعا، انجام شده، عدم صحت آن را ثابت می کند.

پروفسور «روبر فوریسون»، نویسنده و محقق برجسته فرانسوی، متخصص و کارشناس عالی رتبه اسناد و مدارک تاریخی، می گوید: «من تا سال 1960 به واقعیت کشتار بزرگ در اتاق های گاز اعتقاد داشتم. پس از چهارده سال اندیشه و مطالعه شخصی و آن گاه چهارسال تحقیق بی وقفه و خستگی ناپذیر، همانند بیست نفر از نویسندگان «رویزیونیست» (تجدیدنظرطلب) تاریخی، اطمینان یافتم که با یک دروغ بزرگ تاریخی مواجه هستم. از اردوگاه های «آشویتس» و «بیرکناو»، چندین مرتبه بازدید کردم. در اردوگاه های «اشتروتهوف» (در آلزاس فرانسه) و «مایدانک» (در لهستان)، مکان هایی را که به عنوان «اتاق گاز» معرفی می شدند، بررسی کردم. در مرکز اطلاع رسانی یهود در پاریس، آرشیوها، دست نویس ها، شهادت های کتبی، اسناد مربوط به بازجویی محکومان جنگ جهانی دوم و دادگاه نورنبرگ و هزاران سند و مدرک دیگر به جا مانده از آن دوران را مطالعه کردم. برای یافتن پاسخ سوءال های خود، بی وقفه از متخصصان و تاریخ دانان پرسش کرده ام. سال ها، اما بیهوده به دنبال فقط یک بازمانده از بازماندگان جنگ بودم که به چشم خود اتاق های گاز را دیده باشد؛ به حتی یک مدرک، فقط یک مدرک راضی بودم؛ اما همین یک مدرک را هم نیافتم. در مقابل، آن چه یافتم، تعداد بی شماری مدارک مجعول بود. پس از آن، با سکوت، مزاحمت، دشمنی، توهین و بالاخره ضرب و جرح و محاکمه مواجه شدم».22

پروفسور «روژه گارودی»، محقق مسلمان فرانسوی نیز با تحقیقات خود در این زمینه دریافت که از یک سو گاز HCNقیمت و هزینه زیادی داشته، در نتیجه گران ترین شیوه اعدام محسوب می شودو از سوی دیگر، مکان هایی که یهودیان از آن به عنوان اتاق گاز نام می برند، اصلاً قابلیت چنین کاری را ندارند؛ زیرا این گاز باید در یک پوششی از فولاد اکسیدنشدنی باشد و درب ها نیز باید مجهز به لولاهایی از پنبه نسوز کائوچویی مخصوص یا تفلون باشد. متخصصان پزشکی قانونی پس از بازدید از این مکان ها اظهار داشتند که استفاده این تأسیسات از گازHCN ، فوق العاده خطرناک است و در این مکان ها هیچ تجهیزاتی برای مهار این گاز در نظر گرفته نشده است.

2. کوره های آدم سوزی

از دیگر ادعاهای صهیونیست ها این است که نازی ها، یهودیان را در کوره های آدم سوزی می سوزاندند. این ادعا، امروزه به عنوان یک دروغ تاریخی شناخته شده است.

«وئیس مارشالکو»، درباره اتاق های گاز و کوره های آدم سوزی اسناد جالبی ارائه می کند. یکی از این اسناد، مقاله ای از «شم»، روزنامه زیرزمینی ناسیونالیست های یهودی فرانسه است که در 8 ژوئیه 1944م. درباره وضعیت 9 اردوگاه از اردوگاه های نگهداری و توقیف یهودیان در آلمان توضیح می دهد. در این گزارش، حتی یک کلمه هم از قلع و قمع یهودیان یا بدرفتاری با آنان نیست. در این گزارش همچنین هیچ حرفی از اتاق های گاز، اردوگاه های مرگ و یا بچه کشی به میان نمی آید. درست در نقطه مقابل آن، گزارش «شم» می گوید که [بچه های 2 تا 5 ساله را به کودکستان های مختلف برلین می فرستادند تا از کمک های ویژه ای برخوردار شوند]. مارشالکو توضیح می دهد که چگونه زیر نظر یهودیان در پایان سال 1945م. اردوگاهی چون «داخو» مورد تخریب و بازسازی هدف دار قرار گرفت.

او می نویسد: «قبل از هر چیز، منظره زیبای سرسبز و بوستان گونه اردوگاه باید به کلی تخریب می شد؛ چون برای سینماروهای آمریکایی، پذیرش این امر که یهودیان را در دل باغ و بوستان و بستری از گل و گیاه شکنجه می کردند، کار مشکلی بود؛ به ویژه وقتی آنها را به سینماها کشانده بودند تا صحنه های مخوف و ترسناک (اردوگاه ها) را نشانشان دهند. از این رو، به کارگران جدید اردوگاه دستور دادند مثلاً یک گودال خون که لوله ای از آن به خارج می رفت، بسازند تا طوری به نظر آید که از این گودال، خون یهودیان از طریق آن لوله، تخلیه می شده است. محوطه استحمام زندانی ها، اتاق رخت کنی آنها و محوطه های ورودی، تماماً باید بازسازی می شدند تا به صورتی درآیند که به کوره آدم سوزی ای که یهودیان ادعا می کردند، شبیه باشند».

3. شش میلیون کشته یهودی

بر اساس تحقیقات و مستندات تاریخی، چنین چیزی نیز اصلاً واقعیت نداشته است. مارشالکو بر مبنای شواهد متعدد آماری نشان می دهد که تمام یهودیان اروپا در سال 1933م. بالغ بر 000/600/5 نفر بوده اند و این رقم، مورد تأکید یهودیان آمریکا نیز می باشد. اگر از این تعداد، یک میلیون یهودی بیرون خط مولوتف - روبین تروپ، کسر شود و اگر یهودیان ساکن در کشورهای بی طرف و متفقین را هم کسر کنیم، رقم 000/500/2 باقی می ماند؛ در حالی که بنا به نظر کارشناسان، جمعیت یهودیان ساکن در قلمرو هیتلر و هیملر، به نیم میلیون هم نمی رسید.25

مارشالکو می افزاید: «در بالاترین سطح ممکن، تعداد یهودیان جان باخته را نمی توان بیش از 500 تا 600 هزار نفر دانست؛ اما در مقایسه با این، ملل مسیحی تلفات به مراتب بیشتری را متحمل شدند. اجازه دهید ملت کوچک مجارستان را در نظر آوریم که کل جمعیت آن شاید از تعداد یهودیان امروز بیشتر نباشد. تعداد قربانیان جنگ مجارستان، چه آنهایی که در بمباران های هوایی مرده بودند و یا این که در اردوگاه های مرگ سیبری از گرسنگی جان باخته اند و یا یخ زده باشند، حداقل به رقم یک میلیون نفر می رسید».26

جمع بندی

نحوه برخورد غرب با هولوکاست و جلوگیری از تحقیقات علمی و مستند دانشمندان، نه تنها با ادعای آزادی عقیده و بیان منافات دارد، بلکه خود حاکی از ساختگی و غیرواقعی بودن این قضیه است.

2. مدعیان حقوق بشر با بزرگ نمایی بخشی از جنایات جنگ جهانی دوم - در مقابل سایر جنایاتی که در این جنگ اتفاق افتاد؛ مانند بمباران اتمی ژاپن توسط آمریکا و همچنین سایر نسل کشی هایی جهان - سیاسی بودن جانبداری خود از حقوق بشر را به اثبات رسانده اند.

3. بر اساس تحقیقات علمی و مستندات تاریخی انجام شده توسط محققان و متخصصان، ماجرای هولوکاست و کوره های آدم سوزی، اتاق های گاز قتل عام 6 میلیون یهودی و هر آن چه صهیونیست ها در این باره ادعا می کنند، دروغ محض و یک افسانه ساختگی است.

4. با دروغ بودن افسانه هولوکاست، اساس تشکیل دولت اسرائیل و توجه مضاعف به این مولود بی هویت انگلیس و آمریکا، زیر سوءال می رود.

5. بر فرض قبول هولوکاست، با چیزی جز «ادعای ظلم مسیحیان در حق یهودیان» مواجه نیستیم؛ اما وقتی غرب با دفاع از هولوکاست، ادعای ظلم به آنها را می پذیرد و ادعای جبران خسارات وارده به یهود را دارد، چرا این خسارت را از جیب ملت های دیگر پرداخت می کند؟ اروپا در صورت پافشاری بر وقوع هولوکاست و جبران خسارت، باید قسمتی از زمین های خود را در اختیار صهیونیست ها قرار دهد. تنها این گونه، غرب می تواند خود را از چالشی بزرگ در مقابل یهود - که خود را مظلوم می دانند - و یک میلیارد مسلمان رهایی بخشد.

6. واقعیت این است که افسانه هولوکاست با فلسفه وجودی دولت اسرائیل و منافع حیاتی صهیونیسم بین الملل و دولت های غربی ارتباطی ناگسستنی دارد و برجسته کردن مسئله هولوکاست، صرفاً سرپوش نهادن بر ماهیت نامشروع اعمال توسعه طلبانه و جنایات رژیم اسرائیل در فلسطین و جهان می باشد.

1. در بعضی از متون به جای واژه Kaustos، از واژه Kaieinاستفاده شده است.

2. محمد احمدی، پژوهه صهیونیست (مجموعه مقالات)، مرکز مطالعات فلسطین. (مقاله واقعیت یهودستیزی، ص 214).

3. این واقعه قبل از بعثت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله در یمن اتفاق افتاده است و در سوره مبارکه بروج به آن اشاره شده است. در این واقعه هولناک، جمع انبوهی از مردان، زنان و کودکان، در حالی که غل و زنجیر بر دست و پا و گردن آنها زده اند، تنها به خاطر ایمان به خداوند و پیروی از حضرت مسیح، زنده زنده به درون آتش انداخته و سوزانده شدند.

4. پروفسور روبر فوریسون، اتاق های گاز در جنگ جهانی دوم، واقعیت یا افسانه؟ ترجمه دکتر سید ابوالفرید ضیاءالدینی، مؤسسه فرهنگی - پژوهشی ضیا.

5. حسین شریعتمداری، هولوکاست افسانه نیست، روزنامه کیهان، 22 آذر 1384.

6. عبدالله محمد سیندی، استاد دانشگاه نیویورک، هولوکاست افسانه ای خاص صهیونیسم است، خبرگزاری مهر، 6/11/1384.

7. این روز، روز آزادسازی اردوگاه اسرای جنگی آشویتس در لهستان، توسط ارتش سرخ روسیه در جنگ جهانی دوم است.

8. ر.ک: هولوکاست؛ دروغ تاریخی 27 ژانویه.

9. نام یکی از کوره های آدم سوزی؛ سایر این کوره های خیالی عبارتند از: داخائو، تربلینکا، بیر کناو.

10. روژه گارودی، محاکمه صهیونیسم اسرائیل؛ ترجمه جعفر یاره، احمد نخستین، مجید خلیل زاده، ص 150-149.

11. همان، ص 150.

12. از هولوکاست تا تشکیل دولت اسرائیل، پایگاه اطلاع رسانی رسا.

13. محاکمه صهیونیسم اسرائیل، ص 56.

14. یوری ایوانف، صهیونیسم، ترجمه ابراهیم یونسی، ص 129.

15. محمدرضا واحدی، بوی خون، ص 45-44.

16. ر.ک: پژوهه صهیونیست، ص 225.

17. نشریه نداء القدس، ارگان جنبش جهاد اسلامی، دفتر تهران، 30/10/1376، ص 16.

18. روژه گارودی، محاکمه آزادی، ترجمه جعفریان و دیگران، مؤسسه اندیشه معاصر، 1377، ص 8.

19. هولوکاست منافع، اقتصادی - سیاسی صهیونیسم را تأمین می کند، خبرگزاری مهر.

20. سخنان مقام معظم رهبری در همایش بین المللی رسانه های جهان اسلام در حمایت از انتفاضه فلسطین، 11/11/1380.

21. اسرائیل شاهاک، تاریخ یهود، مذهب یهود، بار سنگین سه هزاره، ترجمه مجید شریف، نشر چاپخش، 1376، ص 20.

22. پروفسور روبر فوریسون، اتاق های گاز در جنگ جهانی دوم واقعیت یا افسانه؟ ترجمه دکتر سید ابوالفرید ضیاء الدینی.

23. روژه گارودی، اسطوره های بنیان گذاری سیاسیت اسرائیل، ترجمه حمیدرضا آژیر.

24. فتح جهان با دروغی به نام «کوره یهودی سوزی»، سایت علمی یهود.

25. فاتحین جهانی، ص 182-181.

26. فتح جهان با دروغی به نام «کوره یهودی سوزی».

دختر ۱۸ ساله روس پس از آزادی از اردوگاه کاراجباری در "داخائو" ۱۹۴۵:

سرباز آلمانی طی یک اعدام دسته جمعی در "وینیتسا" اوکراین

سربازان نازی در حال تبعید یهودیان گتوی ورشو پس از شورش یهودیان ورشو علیه آلمان ها در سال ۱۹۴۳؛ پس از شورش ورشو گفته می شود از بیش از ۵۶۰۰۰ یهودی به اسارت گرفته شد و حدود ۷۰۰۰ نفر کشته و بقیه به اردوگاه های کار اجباری تبعید شدند.

تبعید یهودیان از ورشو پس از شورش ورشو؛ این عکس یکی از اسناد ارائه شده در دادگاه نورنبرگ علیه جنایات نازی است.