نذر زیباکلام برای توافق هسته ای و باران

زیباکلام، صادق در خبرآنلاین نوشت:

تفاوت خشکسالی با گره کور هسته‌ای در این است که در مورد اولی خیلی نیازی به توضیح در خصوص ابعاد فاجعه‌آمیز آن نمی‌رود. شبانه‌روز رسانه‌ها و مسئولین دارند در خصوص ضرورت کمتر مصرف کردن آب هشدار می‌دهند. آثار کم آبی را از هم‌اکنون در زردی و پژمردگی بسیاری از مناطق سرسبز و باغات کشور می‌توان مشاهده نمود. خیلی نیازی نیست که تصاویر دریاچه‌های خالی شده پشت سدها را نشانمان بدهند.بنابراین وقتی که گفته می‌شود که برای باران دعا کنیم، کسی نمی‌گوید که "چه ضرورتی دارد؛ مگر چه شده؟". اما به عکس خشکسالی، کمتر کسی متوجه هیولای شکست مذاکرات هسته‌ای شده است. کمتر کسی متوجه شده که اگر مذاکرات هسته‌ای به سرانجام مثبتی نرسد و نهایتا ما بازگردیم به دوران اصولگرایان و باز ماشین تحریم‌ها به کار بیفتند، یقینا مشکلات خیلی بیشتری برمشکلاتی که تا به حال داشته ایم هم اضافه خواهد شد.

البته عده‌ای می‌گویند: "ما در جریان تحریم‌ها آبدیده شده‌ایم" و "تحریم‌ها نه تنها نتوانسته‌اند ما را از پای دربیاورند بلکه عزم و اراده ما را برای پیشرفت و شکوفایی بیشتر هم کرده‌اند" و... مابقی حرف‌هایی که با آنها آشنا هستیم. اما گفته نمی‌شود که ترکیه، مالزی، چین، هند، برزیل، ... در گذشته کجا بودند و امروز آنها کجا هستند؟ و ما از نظر رشد و توسعه و پیشرفت‌های صنعتی و کشاورزی کجا بودیم و امروز در مقایسه با آن کشورها در کجا قرار گرفته‌ایم؟ نمی‌خواهم بگویم که شکافی که از نظر توسعه و پیشرفت میان ما و ترکیه یا میان ما و هند امروزه وجود دارد صرفا بواسطه تحریم‌ها بوده. نه بدون تردید ساختار اقتصادی دولتی ما بزرگترین مانع پیشرفت اقتصادی کشور بوده و هست. در عین حال آثار و تبعات منفی برنامه هسته ایی و تحریم ها را بر جلو گیری از رشد و توسعه اقتصادی کشور را هم به هیچ روی نمی توان نادیده گرفت. به گفته بسیاری از مقامات واقع بین تر کشورمان، تحریم‌ها نقش منفی در اقتصاد داشته‌اند. بنابراین برای اینکه تحریم‌ها برداشته شوند نه تنها دعا که می‌بایستی نذر و نیاز هم بنماییم. همچنان که من نذر کرده‌ام که ظرف روزهای باقی مانده سرانجام بتوانیم با آمریکایی‌ها در مورد پرونده هسته‌ای مان به توافق برسیم تا گره کور هسته‌ای که بیش از یک دهه به کشور صدمه وارد کرده و سد راه پیشرفت و شکوفایی اقتصادی مان بوده سرانجام باز شود. من فی‌الواقع معتقدم که اگر باران ببارد، اما گره کور هسته‌ای همچنان بسته بماند، ما راه به جایی نخواهیم برد و می‌رسیم به وضعیت سال‌های 84 تا 92.

اما اگر خدای ناکرده خشکسالی ادامه پیدا کند، اما اگر گره کور هسته‌ای باز شود، لااقل می‌توان با سرمایه‌گذاری های زیر بنایی داخلی و خارجی در بخش آب و کشاورزی و بهره‌گیری از تکنولوژی‌های مدرن (کارهایی که در گذشته از آنها غفلت کرده ایم) مشکل کم‌آبی را تا حدودی برطرف کرد.

به همین خاطر است که من برای باران دعا می‌کنم، اما برای باز شدن گره کور هسته‌ای، افزون بر دعا دست به دامان نذر و نیاز هم شده‌ام.

                                                                                                        ایام بکام باد

                                                                                                       صادق زیباکلام

                                                                                  نوزدهم مهریکهزاروسیصد ونود و سه