به گزارش صدای ایران از اعتمادآنلاین، این متهم در سال ۹۹ اقدام به هواپیماربایی کرد؛ اما قبل از اینکه بتواند اقدامی در پرواز اهواز-مشهد انجام بدهد، توسط ماموران حفاظت پرواز دستگیر شد.
متهم در جلسه رسیدگی به پرونده‌اش که در شعبه ۸ دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد گفته بود علت هواپیماربایی فقط یک اعتراض اجتماعی بوده و قصد داشته از این طریق فقط اعتراض کند و نمی‌خواسته به کشوری دیگر پناهنده شود.
اعتراف به هواپیماربایی
در جلسه رسیدگی به این پرونده کیفرخواست علیه متهم خوانده و درخواست حداکثر مجازات برای او شد. در ادامه متهم در جایگاه قرار گرفت و گفت: من از یک سال و نیم قبل به هواپیماربایی فکر می‌کردم و نقشه آن را طراحی کرده بودم. در نهایت روز حادثه تصمیم گرفتم این نقشه را اجرا کنم. به خودم جلیقه انفجار بستم و یک سلاح قلابی هم داشتم، اما زمانی که از گیت رد می‌شدم هیچ‌کدام از ماموران متوجه نشدند. حتی افرادی که من را می‌دیدند هم متوجه نشدند. فقط پسرم که پنج‌‌ساله است متوجه این ماجرا شد؛ آن هم به این دلیل که جلیقه انفجار در بدنم صدا می‌داد که پسرم از من پرسید این صدا برای چیست و من هم گفتم صدای بطری آب است. بعد از اینکه سوار هواپیما شدیم و هواپیما از روی باند برخاست، من از جای خودم بلند شدم. همان لحظه مهماندار به سمت من آمد، کاغذی به او دادم که روی آن نوشته بودم به من جلیقه انفجار وصل است و کنترل آن دست شخص دیگری است، به سمت اهواز برگردید.
متهم ادامه داد: مهماندار با خونسردی به راه افتاد، جهت مخالفی که بودیم حرکت کرد و مقابل مردی ایستاد. من هم داشتم پشت سر مهماندار می‌رفتم. مهماندار کاغذ را به مردی که روی صندلی نشسته بود داد و مرد با سرعت زیاد جوری که من اصلاً نفهمیدم چطور اتفاق افتاد از جایش بلند شد و روی من اسلحه کشید. من هم جلیقه را باز کردم و مواد منفجره را نشان دادم. مشخص نبود که مواد قلابی است و واقعاً ماده منفجره نیست. مردم ترسیدند و از جای خودشان بلند شدند. مهماندار و امنیت پرواز مردم را آرام کردند و از آنها خواستند روی صندلی‌های خود بنشینند. خیلی ترسیده بودم و فکر می‌کردم ممکن است به کسی شلیک کنند. امنیت پرواز با خلبان صحبت کرد و هواپیما در فرودگاه اصفهان نشست. من نگران بودم که برای دستگیری‌ام به کسی آسیب وارد کنند؛ به همین خاطر وقتی هواپیما در فرودگاه اصفهان به زمین نشست، خودم را تسلیم کردم.
قصد اعتراض اجتماعی داشتم
متهم در توضیح اینکه چرا این کار را کرده است گفت: من یک معترض اجتماعی هستم و می‌خواستم اعتراض خودم را به این شیوه نشان دهم؛ به همین خاطر هم تصمیم گرفتم هواپیماربایی کنم. وقتی خودم را تسلیم ماموران کردم، آنها جلیقه انفجار را باز کردند و مشخص شد جلیقه قلابی است.
در این هنگام قاضی به متهم گفت: قبلاً گفته بودی قصد داشتی هواپیما را در عربستان فرود بیاوری، در این باره چه می‌گویی؟ متهم گفت: من می‌خواستم هواپیما را به عربستان ببرم و در آنجا به این شیوه اعتراض خودم را به مسائل اجتماعی نشان بدهم. من دلم نمی‌خواست پناهنده شوم یا اینکه به مردم کشورم آسیبی وارد کنم، فقط می‌خواستم کاری کنم که همه بدانند من یک معترض هستم و به وضعیت اعتراض دارم.
متهم درباره نقش همسرش در هواپیماربایی گفت: همسرم در این خصوص نقشی نداشت. او اصلاً نمی‌دانست که من قصد هواپیماربایی دارم. در هواپیما هم کنار همسرم نشسته بودم و به بهانه اینکه می‌خواهم به دستشویی بروم از جایم بلند شدم و به سمت مهماندار رفتم.
او درباره چگونگی به دست آوردن اطلاعات پرواز توضیح داد: من از طریق اپ‌های رایگان اطلاعات را به دست آوردم. اطلاعات پرواز در برخی اپ‌ها موجود است.
مرد هواپیماربا در آخرین دفاعش گفت: من فرد تحصیل‌کرده‌ای نیستم و در حد خواندن و نوشتن سواد دارم، دو فرزند دارم و قصد داشتم فقط اعتراض اجتماعی کنم. من برقکار هستم و کار می‌کردم و خرجی زن و بچه‌ام را می‌دادم. با این کار هم فقط می‌خواستم اعتراض کنم. من هواپیماربایی نکردم، در واقع شروع به هواپیماربایی کردم و درخواست بخشش از سوی دادگاه دارم.
پس از آن وکیل‌مدافع متهم در جایگاه قرار گرفت. او نیز اعلام کرد موکلش شروع به جرم داشته و مرتکب جرم نشده است. با پایان جلسه دادگاه، هیات قضات برای تصمیم‌گیری در خصوص اتهام این مرد وارد شور شدند.
حکم حبس برای متهم
هیات قضات شعبه ۸ بعد از شور متهم را به ۱۰ سال حبس محکوم کردند، این رأی مورد اعتراض قرار گرفت و پرونده برای رسیدگی به دیوان عالی کشور رفت. قضات دیوان عالی کشور بعد از بررسی دقیق پرونده رأی صادره را تایید و اعتراض متهم را رد کردند.
