فشار سایبری برای مذاکرات وین/ توپ در زمین ایران است
صدای ایران/ حمید سعادتی- دکتر سجاد عابدی رئیس مرکز مطالعات امنیت سایبری کشورمان طی یادداشتی که در اختیار صدای ایران قرار داده است به تحلیل ارتباط حمله سایبری اخیر و مذاکرات وین پرداخته است که در زیر می آید.
تحولات سایبری و جنگ های آینده
میان بشر در طول تاریخ خود شاهد نبردهای طولانی و بی شماری بوده است و این گونه به نظر می رسد که در دامی از نبردها گرفتار شده است. پیشرفت های سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات و گسترش روز افزون فضای سایبر کلیه جنبه های زندگی بشر از جمله نبردها و جنگ ها را تحت تاثیر قرار داده است و دولت ها تلاش می کنند که با بهره گیری هرچه بیشتر از تکنولوژی های فوق منافع خود را گسترش دهند. در این راستا فرماندهی و کنترل جنگ های آینده نیز با توجه به توانمندی های فضای سایبر دست خوش تحولات اساسی شده است.
روند رو به رشد تحول و پیشرفت روز افزون فناوری اطلاعات و کاربرد گسترده آن در عرصه فضای مجازی و استفاده از ابزار و تجهیزات سخت افزاری و نرم افزاری مرتبط، بر روش ها و فنون نبردها تاثیر داشته و شکل جدیدی از جنگ را پدید آورده است. الزام نیروهای مسلح کشورها بهره برداری از آخرین دستاوردهای فناوری را امری حیاتی نموده است از این رو شناخت صحیح و ورود به موقع در عرصه های نوین دفاعی همواره یکی از دغدغه های طراحان و بازیگران حوزه راهبرد و دفاع می باشد.
حمله به یک زیرساخت حیاتی به منظور مختل کردن سامانه های حمل و نقل کشور، آشکارا این هدف را دنبال می کند که در میانه تعلیق گفت وگوهای هسته ای و سیاست ابهام تاکتیکی که ایران درباره آن در پیش گرفته است، با افزایش هزینه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی، تهران را دوباره به میز مذاکره برگرداند.
ایران مسیر کره شمالی را طی نمی کند
برخلاف نظر کارشناسانی که معتقدند ایران در پی رفتن مسیر کره شمالی و انجام آزمایش هسته ای است، بر عکس به نظر می رسد به صورت جدی در پی لغو تحریم ها و همزمان حفظ و پیشبرد توان هسته ای است. غایت نهایی ایران رسیدن به آستانه مشخصی مانند کشورهایی است که بالقوه ظرفیت آزمایش اتمی را دارند ولی حاضر نیستند معاهدات و پروتوکل های موجود را نقض کنند.
با این وصف تعلل ایران در بازگشت به گفت وگوها از منظری دیگر صورت می گیرد: پیشرفت های هسته ای در یک سال گذشته نظیر افزایش ذخیره اورانیوم با درصد غنی سازی بالا و سانتریفوژهای نسل جدید، داشته هایی است که تهران را به این قناعت رسانده که به نوعی بازدارندگی و توازن جدید رسیده که می تواند از آنها به عنوان یک اهرم فشار استفاده کند.
با این اوصاف احتمالا حمله سایبری اخیر یک پروژه مشترک غربی به منظور تحت فشار گذاشتن ایران است تا سیاست دست دست کردن را کنار بگذارد و زودتر به گفت وگوها باز گردد. همچنین در لفافه این پیام را با خود دارد که ممکن است در آینده حملات بیشتر و جدی تری صورت گیرد تا از تاب آوری داخلی کشور برای تحمل تحریم ها و وضعیت اقتصادی نامطوب فعلی کاسته شود.
در اینجا می توان گفت که توپ در زمین ایران است تا با اقدامی هم طراز در حوزه سایبری یا سایر حوزه ها به حمله اخیر پاسخ دهد و با ایجاد نوعی بازدارندگی تازه و افزایش هزینه برای مهاجمان، به موازنه بخشی مجدد دست بزند.
