صدای ایران/ حمید سعادتی- بعضی وقت ها برای رشد لازم است بیخیال همه داشته هات بشوی. سرمایه و پول و امتیاز و تجربه و اعتباری که داری را کنار بگذاری چون پاگیرت می شوند.
امتیازات محدود کننده!
مدرک دانشگاهی و یا هر گواهی نامه ای که نشان می دهد تو در آن حوزه توانایی داری. به فرض مثال تو در یک کاری 10 سال تجربه داری و یا 10 سال در دانشگاه برای آن درس خوانده ای و این را خیلی ارزشمند می دانی (و به ظاهر هم ارزشمند است) اما این مانع تو می شود که به حوزه های دیگر وارد بشوی.
اعتبار در میان فعالان یک حوزه کسب کرده ای و کلی دوست و آشنا در آن کسب و کار داری و با تلفن خیلی راحت می توانی کارهایت را پیش ببری و یا با اعتبارت کلی خرید برای کسب و کارت بدون پرداخت پول انجام دهی که بعدا آن را پرداخت کنی.
کار و حرفه ات در جامعه اصطلاحا باکلاس و یا زیادی راحت است اما سود چندانی برایت ندارد و ته دلت راضی نیستی اما حیفت می آید که رهایش کنی و یا حتی فعالیتی که دوستان و آشنایان با آن کار می شناسنت (مثلا تعمیرکار) که آنها بخاطر اینکه همیشه زود و با هزینه کم و یا حتی مفت کارهایشان را انجام می دهی برایت احترام زیادی قائلند و این برایت دلچسب است و تو با آنکه دلت نیست نمی توانی از آن شغل رهایی یابی.
میزان سرمایه ای که داری دوست داری سرمایه گذاری کنی نه کمتر! غافل از اینکه هستند کارهایی که با سرمایه کمتر بازدهی بیشتری دارند .
اندام فیزیک و پرستیژی که داری جامعه و خودت تو را به سمتی هل می دهند که حتما کار مشخصی انجام بدهی که در ظاهر مناسب تو باشدمثلا چون قد بلندی داری بسکتبالیست باید بشوی و یا چون صدایت دورگه است حتما دوبلور باید بشوی و یا چون هیکلت درشت و عضلانی است به درد کارهای ظریف مثل برنامه نویسی نمی خوری و حتما مربیگری یک باشگاه ورزشی برای تو خوب است.
همه این ها و شاید هزاران امتیاز و داشته ها و تجربه های زیادی که وجود دارند و محدودت می کنند که خیلی از فرصت ها را نبینی و سرعت تغییرات را لمس نکنی.
هیچ کس و هیچ چیز سرجای خودش نیست
اینکه یک شخص در استعداد و توانایی اش فعالیت بکند درست و خوب است اما این حرف زمانی درست تر است که جامعه ساکن باشد و هیچ تغییری در آن رخ ندهد و همه چیز و همه کس سر جای خود باشند. اما آیا همه چیز و همه کس در جامعه سر جای خود قرار دارد؟
تغییر و بروز رسانی های پی در پی
سرعت تغییرات و تحولات در عصر حاضر همه چیز را تحت تاثیر قرار داده است شغل و حرفه، ارزش ها ، نیاز ها و حتی اعتبار ها مدام در حال دگرگونی اند و قالب های از پیش ساخته و کلیشه ای در حال خراب شدن هستند. بروزرسانی پشت بروز رسانی در نیاز، شغل و ارزش های اجتماعی ناگزیر است و شاهد هستیم که این اتفاقات پی در پی در حال وقوع است.
پافشاری بر اندوخته های مادی و معنوی گذشته راهکار مناسبی برای رویارویی با شرایط جدید نیست. روزگار هم ناز کسی را نمی کشد که "مثلا من در فعالیت کسب و کار و یا هنری چندین سال یکه تاز بودم و الان کسی خریدارم نیست " روزگار دلش به حال ما نمی سوزد و راهش را بی اعتنا و بی رحمانه ادامه می دهد.
ممکن است کسی که صدای خوبی دارد و استعداد فوق العاده ای برای خواننده شدن دارد یک برنامه نویس خوبی از آب دربیاید و برنامه خوبی با توجه به نیاز جامعه بنویسد و دنیا را تکان دهد تا اینکه خواننده ای مشهور شود که یک یا دو سال سر زبان ها باشد و بعد از مد بیافتد و عذاب این خماری از مد افتادن بر اثر سرعت تغییرات سلیقه ها و .. را یک عمر به دوش بکشد. امثال این جور اشخاص در دنیای هنر و ورزش کم نیست که چند سال طلایی دارند و بعد ... افسردگی اعتیاد و هزار جور آسیب...
از شر فیلتر ها خلاص شو
وقتی دیدی که نمی شود و نمی شود و نمی شود وقت تغییر است باید از داشته ها یت خلاص شوی و آزاد و بدون محدودیت فکر کنی و بدون هیچ فیلتری دنیا را ببینی. فیلتر کلاس، فیلتر تجربه، فیلتر اعتبار ، فیلتر ارزش و چندین فیلتر آشکار و پنهان نقاب های پیچیده ای هستند که بینش ما را به دنیای واقعی اطرافمان محدود و فیلتر می کنند.
