(طنز) از شمع تا لامپ!

پدرام ابراهیمی در روزنامه شهروند نوشت: 

اگر زنده‌یاد علی حاتمی در دوران شبکه‌های اجتماعی زندگی می‌زیست، بی‌شک استاتوس‌هایش جزو پرطرفدارترین‌ها می‌شد. امروز می‌خواهیم درباره یکی از جملات درخشان او صحبت کنیم که هم دارای بار هنری و ادبی است و هم مورد تأیید «سازمان حمایت از ترغیب خانواده‌ها برای افزایش جمعیت» قرار گرفته. این دیالوگ در فیلم «مادر» و از زبان پدر بچه‌ها گفته شد. آن‌جا که بعد از مدت‌ها، برای شبی از ماموریت نظامی به خانه برگشت و به همسر خود گفت: «شب را باید بی‌چراغ روشن کرد». حالا ما این‌جا قصد نیت‌خوانی نداریم و به بُعد خانوادگی قضیه ورود نمی‌کنیم که البته اگر ورود هم کنیم کسی ورودمان را چاپ نمی‌کند و درواقع ورود نکرده باید خروج کنیم. بلکه می‌خواهیم از منظر استفاده از انرژی و صرفه‌جویی در مصرف نیرو، بررسی کنیم ببینیم شب را با چه چیزی روشن کنیم که بهتر باشد. باز هم توجه داشته باشید که این بحث کاملا علمی است و وصله‌ دیگری به آن نمی‌چسبد.

آقا ما یک جعبه از این شمع پیزوری‌ها داریم که خیلی دوست دارم بدانم فرآیند تولیدش چیست. زمانی که صرف روشن شدنش و گرفتن شعله می‌شود از زمانی که طول می‌کشد تا کل شمع آب شود طولانی‌تر است. البته آدم وقتی در خانه شمع روشن می‌کند، خیلی جو باحال و قدیمی و شاعرانه‌ای برقرار می‌شود ولی اگر بخواهید با نور شمع مطالعه کنید در اثر تکان‌های شعله و لرزیدن سایه‌ها، پدر چشمتان می‌آید جلوی عنبیه‌تان. برای خود من جای تعجب است که چگونه شعرای کهن ما در جوانی از بیماری آستیگمات حاد جان به جان آفرین تسلیم نکرده‌اند. شاید هم فقط روزها شعر می‌گفتند. (خدا عالم است) امروزه شمع در انواع اندازه‌ها و قطرها عرضه می‌شود و مصرف‌کنندگان می‌توانند بنا بر نیازی که دارند، شمع موردنظر خود را انتخاب کنند. البته شمع‌های خارجی کیفیت بهتری دارند ولی یادتان نرود که خیلی گران هستند و اصلا صرف نمی‌کند که آدم به خاطر یک دیالوگ در یک فیلم، چند ‌هزار تومان پول بدهد. پولی که می‌شود صرف خرید ذرت مکزیکی کرد را که آدم نمی‌دهد به شمع.

زمانی که من بچه بودم خیال می‌کردم وزارت نیرو یعنی جایی که نور مهتاب را مدیریت می‌کند و به مشتریان پرمصرف به‌عنوان جایزه، یک ساعت استفاده از برق را هدیه می‌دهد. البته آن مال قدیم‌ها بود و الان همه جا برق دارد. نور ماه اگرچه بسیار قشنگ است ولی همیشه نمی‌شود روی آن حساب کرد. اگر هم عاشق‌پیشه باشید که هیچ! به راحتی هوایی‌تان می‌کند و با دیدن آن، ناخودآگاه «چرا رفتی» همایون را زمزمه می‌کنید و حالا بیا عاشق شوریده را جمع کن نصفه شبی. در کل آدم ماهی یکی، دو شب زیر نور ماه ماستش را بخورد بهتر است تا این‌که روی نور آن برنامه‌ریزی کند.

فکر می‌کنم این یکی گزینه‌ مطلوب «سازمان حمایت از ترغیب خانواده‌ها برای افزایش جمعیت» باشد. اما شاید شما ندانید که آباژور خیلی اتفاقی اختراع شد. در زمان‌های قدیم مردی به نام الکساندر آباژور که ساکن کشورهای استبدادزده‌ غربی بود، سعی داشت نور را در پستوی خانه نهان کند، که نشد. سپس تلاش کرد آن را در چارچوب و حصار قرار دهد. شبی که او دور چراغ خانه‌اش را محصور کرد، خانمش گفت: «الکس! چه باحال شد. چقد رمانتیک! بیا.» هرچند آن موقع‌ها کسی قدر این اختراع را ندانست ولی این ابداع باعث تحکیم زندگی الکس شد و پس از آن او با اعتمادبه‌نفس بیشتری در مهمانی‌ها و محل کار ظاهر شد.

خوب است به شرطی که درست استفاده شود. ما هم که فرهنگ استفاده‌ درست از هیچ چیز را نداریم پس اصلا چه کاریست؟ اگر قرار بود شب، روشن باشد خدا آن را تاریک نمی‌آفرید. پس شب بخیر. سروصدا نکنید، خواب من سبک است.