فیسبوک انسان های دیجیتال جهت نیروی کار می سازد!

صدای ایران- شرکت فیسبوک چند روز قبل پلتفرم جدیدی به نام متاورس را معرفی کرد. انسان‌های دیجیتالی نیز فناوری‌هایی جدید هستند که قرار است در این پلتفرم استفاده شوند. این انسان‌ها نسخه‌هایی دیجیتال از انسان‌های واقعی و نمونه شبیه سازی شده با قابلیت واکنش به محیط اطراف و برقراری ارتباط با دیگران هستند. این انسان‌ها قرار است در حوزه‌های مختلف در متاورس به کار گرفته شوند.

انسان دیجیتال با قابلیت برقراری ارتباط

سم یک انسان واقعی نیست، او یک انسان دیجیتالی است که توسط شرکت فناوری Soul Machines در اوکلند ساخته شده است. او که برای گفتگوی کوتاه با بازدیدکنندگان در مورد خودش طراحی شده است، با کمک یک «مغز دیجیتالی» اختصاصی کار می‌کند و عبارات را از طریق وب‌کم می‌خواند. او می‌تواند لبخند بزند و گفتگو‌هایی که انجام می‌دهد هیچکدام از قبل ضبط نشده اند.

او می‌تواند مانند یک انسان عادی با مردم ارتباط برقرار کند. افراد دیجیتالی روی سیستم عامل Humans OS 2.0 و با صدای دیستوپیایی Soul Machines کار می‌کنند و می‌توانند از دستان خود استفاده کنند و به گونه‌ای برنامه ریزی شده اند تا در آینده بتوانند تمام اعضای بدن خودشان را حرکت دهند.

وقتی به متاورس فکر می‌کنیم، یک محیط مجازی بازی مانند به ذهن ما می‌آید که در آن انسان‌ها از آواتار‌ها برای زندگی، کار و بازی استفاده می‌کنند، اما این Soul Machines است که متاورس را با چیزی پر می‌کند که یکی از بنیانگذاران آن، Greg Cross از آن به عنوان «نیروی کار دیجیتال» یاد کرده است. این نیروی کار دیجیتال نسخه‌ای سفارشی ساز از سم است که معادل NPC‌ها در جهان‌های دیجیتال نوپا محسوب می‌شوند.

انسان هایی دیجیتال با شخصیت های مختلف

وقتی در حال انجام یک بازی هستیم، جنبه خاصی از خودمان را نشان می‌دهیم، زمانی که تیم فوتبال بچه‌هایمان را مربی می‌کنیم، شخصیت دیگری را به نمایش می‌گذاریم. کراس در این باره گفت: "به عنوان انسان، ما در موقعیت‌های مختلف، رفتار و شخصیت متفاوتی داریم. با ساخت این انسان‌های دیجیتالی می‌توان شخصیت‌های متفاوتی را هم به وجود آورد. "

در حال حاضر، Soul Machines بیشتر انسان دیجیتال را برای خدمت به افراد و اطلاع رسانی عمومی می‌سازد. در دنیای انسان‌های دیجیتال، امکان ساخت همزادی دیجیتال برای افراد مشهور هم وجود دارد. این شرکت حتی امکان شبیه سازی جزئی‌ترین ویژگی‌های ظاهری هر فرد مانند یک خال روی صورت را هنگام ساخت این انسان‌ها را دارد.

این شرکت انسان‌های دیجیتالی را دارد که در سازمان بهداشت جهانی، دانشگاه مریویل، بانک Westpac و پلیس نیوزیلند از آنها استفاده کرده است. روث یک مربی دیجیتال است که برای شرکت نستله کار می‌کند. این شرکت سال‌هاست که از انسان‌های دیجیتالی استفاده می‌کند و اینکار را با BabyX و در سال ۲۰۱۳ شروع کرد. BabyX یک نمونه اولیه از این انسان هاست که بر پایه هوش مصنوعی ساخته شده که در مرحله آزمایش و تحقیقات باقی ماند.

کودک دیجیتال

شرکت‌های دیگری هم در صنعت ساخت انسان دیجیتال فعال هستند، مانند بنیاد هوش مصنوعی (AIF) که تیمی ترکیبی از دانشمندان این حوزه را دارد، از جمله لارس باتلر (Trion Worlds) که بازی سازی مشهور است و رامی هاچاچه، سازنده جلوه‌های ویژه بصری و جو دریک، تولیدکننده فیلم.

شرکت Soul Machines به دو دلیل از شرکت‌های حاضر در این حوزه متمایز است. اولین دلیل امکان بهره مندی از نتایج شگفت انگیز ساکار است. این شخص توانایی منحصر به فردی در ترکیب علم عصب شناسی و ساخت انسان‌های دیجیتالی دارد. دلیل دوم موفقیت این شرکت در ساخت انسان‌های دیجیتال با مغز دیجیتالی قابل تعلیم است. BabyX یکی از نمونه‌های دارای مغز دیجیتال است. البته این شرکت هنوز درباره استفاده از مغز دیجیتال در انسان‌های دیجیتال اطلاعاتی را منتشر نکرده است. این انسان‌های دیجیتال در حال حاضر برای کار نیازمند راهنمایی یک راهنما هستند. هدف نهایی Soul Machines این است که به یک فرد دیجیتالی بیاموزد که چگونه تصمیمات مبتنی بر هدف (و یک روز مبتنی بر ارزش) بگیرد، که هنوز راه زیادی تا رسیدن به این هدف باقی مانده است.

کراس می‌گوید: «در آینده، ممکن است بتوانید یک نسخه دیجیتالی از خودتان یا چندین نسخه از خودتان را بسازید و آنها می‌توانند کار‌هایی را برای شما انجام دهند و حتی برای شما کسب درآمد کنند. در حالی که شما در حال انجام کار دیگری هستید، نسخه دیجیتال شما مشغول انجام این کارهاست. "

استفاده از انسان دیجیتال در بازی های چند نفره

اگر بتوان از انسان دیجیتال در حوزه بازی‌های چند نفره آنلاین استفاده کرد، دنیای بازی‌ها وارد مرحله جدیدی می‌شود که حتی تصور این دنیا برای گیمر‌ها هم غیرممکن است. مثلا استفاده از این فناوری در بازی Call of Duty جذاب و تجربه‌ای باورنکردنی است. این بازی، چند نفره و مهارت محور است و می‌توان گفت که در این نوع بازی بازیکنان دیجیتال با انسان های واقعی که نقاط ضعف و قوت انسانی دارند، رقابت می‌کنند. مارک جانسون، پژوهشگر حوزه بازی دیجیتال در این باره گفت که بازی‌های چند نفره به این دلیل پرطرفدار هستند که شخص می‌داند در حال مبارزه با انسان دیگری است و با هوش انسانی مواجه است نه هوش مصنوعی.

مواردی وجود دارند که تمایز بین انسان دیجیتال و هوش مصنوعی را به وجود می‌آورند. زمانی که انسان‌های واقعی انسان‌های دیجیتال را کنترل می‌کنند، می‌توانند با هوش مصنوعی مقابله کنند و هر چقدر این فناوری قدرتمند و توانمندتر باشد باز هم انسان قدرت مقابله با آن را دارد.

انسان دیجیتال در حوزه بهداشت و درمان و آموزش

یکی از اهداف شرکت Soul Machines استفاده از انسان‌های دیجیتال در حوزه سلامت و درمان و همینطور آموزش است. البته ساخت انسان‌های دیجیتال این دو حوزه اصلا به معنی جایگزینی این انسان‌ها با پزشکان و افراد متخصص آموزش دیده نیست. انسان‌های دیجیتال می‌توانند به انسان‌های واقعی متخصص کمک کرده و توانایی این افراد را تقویت کنند. انسان‌های دیجیتال از هر فردی که نیازمند آنها است، مراقبت می‌کنند.

حتی ممکن است در سیستم بانکداری دیجیتالی هم از انسان‌های دیجیتالی استفاده شود. ممکن است انسان‌های واقعی درخصوص مسائل مالی با انسان‌های دیجیتال راحت‌تر باشند و در زمینه‌های دیگر هم افراد زیادی هستند که ترجیح می‌دهند به جای انسان واقعی با انسان دیجیتالی تعامل داشته باشند.

حوزه بهداشت با انسان دیجیتال

واقعیت مجازی و افزوده در حال حاضر در محیط‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما ایده استفاده از افراد دیجیتال برای تکمیل یک تجربه منحصر به فرد انسانی به طور قابل درکی بحث‌برانگیز است.

«نیک کلی» (Nick Kelly)، متخصص در حوزه شناخت و آموزش از دانشگاه فناوری کوئینزلند (Queensland University of Technology)، در این باره گفت: "فرزندان ما با دیدن والدین یاد می‌گیرند که چگونه موجوداتی اجتماعی، عاطفی، اخلاقی، پیچیده و مبهم در جهان باشند و آنها در طول ۱۲ سال تحصیل نیز در تعامل با معلمان هستند، به همین دلیل از معلمان دیجیتالی باید با احتیاط استفاده کرد. استفاده از این فناوری باعث بهبود در سیستم آموزشی می‌شود و با استفاده از آنها موافقم، اما این ایده ملاحظاتی هم دارد که باید با دقت بررسی شوند. "

مشکلات استفاده از انسان دیجیتال

معرفی افراد دیجیتال به سیستم بهداشت، به‌ ویژه با توجه به مشکلات بسیار ضعیف فناوری در خصوص حریم خصوصی دیجیتال، مجموعه‌ای کاملاً جدید از مشکلات را ارائه می‌دهد. افراد مختلف می‌توانند نحوه رفتار و ظاهر کارمند دیجیتالی را مطابق سلیقه خودشان شخصی سازی کنند؛ اما آیا اینکار اخلاقی است؟

پلتفرم Soul Machines Humans OS 2.0 می‌تواند یک شخص دیجیتالی را در زمان واقعی ایجاد کند. مثلا یک کاربر سیاه پوست ممکن است احساس راحتی بیشتری با یک فرد دیجیتال سیاه پوست داشته باشد و آن را انتخاب کند. زنان می‌توانند انتخاب کنند که با یک فرد دیجیتال ارائه دهنده زن در مورد مشکلات مختلف صحبت کنند، که از نظر تئوری می‌تواند خوب باشد. اما این گزینه‌ها، با وجود تمام مزایای کسب و کار محوری که دارند، می‌توانند مشکلاتی را نیز به همراه داشته باشند.

کراس توضیح می‌دهد: "زمانی که انسانی دیجیتال با هدف نمایندگی برای یک شرکت بزرگ طراحی می‌شود، باید توانایی ابراز احساسات منفی را هم داشته باشد. انتظار می‌رود این نمونه از انسان‌های دیجیتالی به گونه‌ای رفتار کنند که ویژگی‌های لازم برای سمت شغلی را داشته باشند. "
آینده انسان های دیجیتال چیست؟

در دنیای متاورس که در آن آواتار‌ها یکی از عناصر اصلی دنیای دیجیتال هستند، انسان‌های دیجیتال در همه حوزه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، از بازی گرفته تا سلامت و درمان.

با وجود اینکه انسان‌های دیجیتالی، نابودگر قاتل و فاتح دنیا نیستند، اما به مرور زمان در حال ورود به دنیای متا هستند. کراس عقیده دارد که هرچقدر متاورس به نسخه نهایی خودش نزدیک می‌شود، انسان‌های دیجیتال هم نیرو‌های کار مفیدتری در این پلفترم خواهند بود. تلاش برای ساخت این انسان‌ها که قابلیت نشان دادن واکنش به اطرافشان را دارند، اقدامی موثر در راستای نهایی شدن متاورس است.

برای ساخت انسان دیجیتال به عنوان نیروی کار، باید امکان استفاده از هوش مصنوعی را تا بیشترین میزان ممکن فراهم کرد تا رفتار‌های انسان واقعی را شبیه سازی کرد، اما باتوجه به هزینه بالا برای رسیدن به این هدف، هنوز فاصله زیادی بین قابل تشخیص نبودن انسان دیجیتال با انسان واقعی وجود دارد.

در حال حاضر این انسان‌های دیجیتالی، ممکن است فقط سودآوری داشته باشند، مثلا می‌توانند به عنوان موجوداتی آزمایشگاهی برای سرمایه گذاری در حوزه‌های مختلف استفاده شوند. آزمایش این نسخه از انسان، آینه‌ای است که ما را در مقابل خودمان قرار می‌دهد و آنچه که ما می‌خواهیم از آینده نیرو‌های انسانی ببینیم را به ما نمایش می‌دهد.