برندگان و بازندگان انتخابات چه کسانی بودند؟

به گزارش صدای ایران، سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری هم روز گذشته (28 خرداد) در حالی در فضایی آرامی و امن برگزار شد که بدخواهان ملت ایران از ماه ها پیش عملیات روانی سنگینی علیه آن در رسانه های مختلف و زنجیره ای خود انجام دادند.

این پازل فشار علیه جمهوریت ایران اسلامی و زیر سوال بردن مشروعیت و مردم سالاری در نظام ایران، با همراهی عده ای در داخل تکمیل شد.

کسانی از جمله «محمود احمدی نژاد» رئیس جمهور پیشین و «میرحسین موسوی» که از سال 88 به این سمت با توجه به عملکردش که در تضاد با منافع و امنیت ملی و البته سیاست ورزی یک سیاست مدار بود، در حصر خانگی به سر می برد، دو چهره ای بودند که هر کدام با توجه به درصدی از پایگاه مردمی که از آن برخوردارند، تلاش کردند تا به سهم خود مردم را از مشارکت در انتخابات منصرف کنند.

در حالتی کلان میتوان فضای انتخابات را اینطور تحلیل کرد که در «فاز اول» دشمنان با سیاست تشویق و تهییج مردم به «عدم مشارکت» در انتخابات تمام تلاش خود را به کار بردند تا با القای احساس فضایی مملو از یأس و ناامیدی در کشور، شکاف میان مردم با مسئولین را افزایش دهند و آنها را نسبت به بهبود وضعیت معیشیتی و اقتصادی خود ناامید کنند.

اتاق فکر دشمن در چنین حالتی آنها فرضیه اغتشاشات و شلوغی کف خیابان را پیش بینی کرد که با توجه به موضوعات مشابه آن در سال های اخیر و به خصوص پس از اعلام گران شدن بنزنین از سوی دولت، آنها نسبت به این مهم بسیار خوش بین و امیدوار هم بودند.

در هفته منتهی به روز برگزاری انتخابات، این سیاست آنها علی رغم همه اقدامات بی وقفه شبکه های فارسی زبان در افزایش تب و تاب رأی ندادن و عدم مشارکت مردم، به نتیجه مطلوب مد نظر آنها نرسید.

طراحان سرویس های اطلاعاتی دشمن با رصد دقیق و تحلیل وضعیت داخل کشور متوجه شدند که چندین ماه عملیات روانی آنها نتیجه ای که مطلوب آنها بوده را تامین نمیکند، بنابراین وارد اجرای «فاز دوم» سیاست خود شدند، یعنی اعزام گروه های تروریستی به داخل کشور.

اما این سیاست آنها هم با توجه به «اشراف اطلاعاتی دستگاه های امنیتی» کشور نسبت به تحرکات آنها، از ابتدا عقیم ماند.

 بر اساس گزارش های رسمی و غیر رسمی اما موثق، تعدادی گروه هک تروریستی از ابتدای ورودشان به مرزهای ایران ضربه خوردند و منهدم شدند.

برخی اعضای خرابکار وابسته به این گروهک های تروریستی هم در شرایط آماده باش کامل جهت اجرای فرامین بالادستی های خود در تهران و برخی مناطق دیگر مستقر بودند که آنها نیز در تور اطلاعاتی نیروهای امنیتی کشور قرار داشتند و موفق به انجام «عملیات های تروریستی» مد نظر خود نشدند.

دشمنان تلاش کردند تا فضای انتخابات کشور را پیش و پس از برگزاری آن امنیتی کنند که با هشیار و اقدامات گسترده و حساب شده جامعه اطلاعاتی کشور که هماهنگی بسیاری خوبی را با یکدیگر در این موضوع داشتند، قصد و نیت شوم دشمنان هرگزعملیاتی نشد و مردم ایران توانستند در فضایی آرام و امن به فرد مورد نظر خود رأی دهند
بنابراین با همه این تفاسیر باید اینطور گفت که «برندگان این انتخابات» همانطور که رهبری انقلاب هم در پیام خود پس از برگزاری انتخابات بیان کردند، در درجه نخست مردم ایران هستند.

ایرانی های داخل و خارج از مرزها که علی رغم تمام سیاه نمایی ها، فریب کاری ها و اقدامات به دور از انصاف دشمنان در ماه های منتهی به انتخابات، متوجه حساسیت و اهمیت حضور خود پای صندوق های رأی شدند.

نزدیک به 30 میلیون نفر در انتخاباتی مشارکت کردند که برخی در داخل و خارج در هماهنگی با یکدیگر هرکاری کردند تا آنها از صندوق های رأی دور کرده و مشروعیت نظام را زیر سوال برند.

این میزان از مشارکت در اوج تحریم های خارجی، عملیات روانی گسترده، ناکارآمدی های مسئولین در هشت سال اخیر و متعاقب آن ایجاد فضای ناامید کننده، کرونا و البته کارشکنی های روز رأی گیری صورت گرفت.

بنابراین، «بازندگان این انتخابات» جبهه داخلی اعم از برخی اصلاح طلبان، اخمدی نژاد و امثال موسوی و جبهه خارجی اعم از سرویس های غربی عربی و البته صهیونیستی بودند که هدفی مشترک را با یکدیگر دنبال می کردند و آن به حداقل رساندن میزان مشارکت مردم بود که محقق نشد.

در خاتمه باید گفت که این موارد که در گزارش به آنها پرداخته شد تنها بخشی از ابعاد مختلف برگزاری فرآیند انتخابات ریاست جمهوری بود که به آنها به صورتی موجز پرداخته شد، در گزارش های آتی به دیگر زوایای این موضوع مهم خواهیم پرداخت.