ماجرای ارسال سیگنال های مرموز به زمین چیست؟
منابع مرموز سال‌هاست که سیگنال‌های رادیویی به زمین ارسال می‌کنند و اکنون، دانشمندان برخی از منابع آنها را ردیابی کرده‌اند و از اکتشافات خود متعجب شدند.
به گزارش صدای ایران ایسنا نوشت: ستاره‌شناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل ناسا، مکان پنج سیگنال فضایی عمیق را که به‌عنوان انفجارهای سریع رادیویی (FRB) شناخته می‌شوند را ردیابی کرده‌اند. این انفجارهای قدرتمند در یک هزارم ثانیه، به‌اندازه خورشید در کل سال انرژی تولید می‌کنند.
از زمان کشف اولین انفجارهای سریع رادیویی در سال ۲۰۰۱ حدود ۱۰۰۰ انفجار سریع رادیویی کشف شده است اما ردیابی آنها بسیار دشوار است زیرا در یک‌لحظه و بدون هیچ اثری از بین می‌روند، به همین دلیل تنها ۱۵ مورد از آنها در کهکشان‌های خاص ردیابی شده‌اند.
دانشمندان مشتاق ردیابی این پالس‌های شدید هستند تا دریابند منشاء آنها کجاست و بتوانند تعیین کنند که چه نوع حوادث کیهانی آنها را ایجاد می‌کنند.
در مطالعه جدید که قرار است در مجله Astrophysical Journal منتشر شود، محققان با استفاده از دوربین میدان باز۳ (Wide Field ۳) هابل توانستند پنج مورد از هشت انفجار سریع رادیویی اخیر را در کهکشان‌های میزبان خود و همچنین انواع مکان‌هایی که از آن منشاء می‌گیرند را مشخص کنند. یکی از ویژگی‌های همه این کهکشان‌های دور «بازوهای مارپیچی» آنهاست، جایی که ستارگان تشکیل می‌شوند.
الکساندرا مانینگ، محقق اصلی این تحقیق گفت: «نتایج ما جدید و هیجان‌انگیز است. این اولین دیدگاه با وضوح بالا در مورد جمعیت FRB است و هابل نشان می‌دهد که پنج مورد از آنها در نزدیکی یا روی بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارند. بیشتر کهکشان‌ها عظیم، نسبتا جوان و هنوز در حال تشکیل ستارگان هستند. این تصویربرداری به ما امکان می‌دهد ایده بهتری از خصوصیات کلی کهکشان میزبان مانند جرم و میزان تشکیل ستاره و همچنین بررسی آنچه رخ می‌دهد را مشاهده کنیم زیرا وضوح هابل بسیار عالی است.»
بعضی از ساختارهای بازو محکم‌تر و برخی دیگر سست‌تر بودند که تفاوت توزیع ستارگان را نشان می‌دهد. این تصاویر نشان می‌دهد که FRB ها از جوان‌ترین و پرجرم‌ترین ستاره کهکشان‌ها حاصل نمی‌شوند.
دانشمندان اعلام کردند: احتمالا این انفجارها از مرگ انفجاری این ستاره‌های جوان و یا ادغام ستاره‌های نوترونی حاصل نمی‌شوند. آنها همچنین از کهکشان‌های کوتوله که دانشمندان قبلا آنها را به‌عنوان یک احتمال رد کرده بودند نیز ایجاد نمی‌شوند.
با هر کشف جدید، ستاره‌شناسان توضیحات احتمالی این سیگنال‌های مرموز را محدود می‌کنند.
ون - فای فونگ، از دیگر اعضای این گروه گفت: «ما نمی‌دانیم که چه عواملی باعث ایجاد FRB می‌شوند، بنابراین استفاده از سابقه آنها بسیار مهم است. این روش برای شناسایی اجداد ناپایدار دیگر مانند ابرنواختر و انفجارهای اشعه گاما بسیار خوب عمل کرده است. هابل نیز در این مطالعات نقش برجسته‌ای ایفاء کرده است.»
یافته‌های گروه، ایده اینکه FRB ها از انفجار مغناطیس‌های جوان نوعی ستاره نوترونی با میدان‌های مغناطیسی قدرتمند ایجاد می‌شوند را تایید می‌کنند. دانشمندان آنها را قوی‌ترین آهن‌رباها در جهان می‌نامند (۱۰ تریلیون برابر قدرت بیشتر از آهنربا درب یخچال).
فونگ توضیح داد: «به دلیل وجود میدان‌های مغناطیسی قوی، این مغناطیس کاملا غیرقابل‌پیش‌بینی است. در این مورد تصور می‌شود که FRB ها از شراره‌های یک مغناطیس جوان حاصل می‌شوند. ستاره‌های عظیم از طریق تکامل ستاره‌ای به ستاره‌های نوترونی تبدیل می‌شوند، برخی از آنها می‌توانند به شدت مغناطیسی و منجر به شعله‌ور شدن و فرایندهای مغناطیسی سطحی شوند و نور رادیویی ساطع کنند.»
کهکشان‌های مشاهده شده در این مطالعه از میلیاردها سال پیش وجود داشتند، آنان زمانی ایجاد شدند که جهان تقریبا نیمی از سن فعلی را دارا بود. بسیاری از آنها به بزرگی کهکشان راه شیری و نوعی کهکشان مارپیچی عظیم هستند.
همه کهکشان‌ها بین ۴۰۰ میلیون تا ۹ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند.
فونگ گفت: «این یک زمینه جدید و هیجان‌انگیز است. یافتن این وقایع محلی یک قطعه اصلی معما و یک قطعه کاملا منحصربه‌فرد در مقایسه با آنچه قبلا انجام شده است.»
از زمان کشف اولین انفجارهای سریع رادیویی در سال ۲۰۰۱ حدود ۱۰۰۰ انفجار سریع رادیویی کشف شده است اما ردیابی آنها بسیار دشوار است زیرا در یک‌لحظه و بدون هیچ اثری از بین می‌روند، به همین دلیل تنها ۱۵ مورد از آنها در کهکشان‌های خاص ردیابی شده‌اند.
دانشمندان مشتاق ردیابی این پالس‌های شدید هستند تا دریابند منشاء آنها کجاست و بتوانند تعیین کنند که چه نوع حوادث کیهانی آنها را ایجاد می‌کنند.
در مطالعه جدید که قرار است در مجله Astrophysical Journal منتشر شود، محققان با استفاده از دوربین میدان باز۳ (Wide Field ۳) هابل توانستند پنج مورد از هشت انفجار سریع رادیویی اخیر را در کهکشان‌های میزبان خود و همچنین انواع مکان‌هایی که از آن منشاء می‌گیرند را مشخص کنند. یکی از ویژگی‌های همه این کهکشان‌های دور «بازوهای مارپیچی» آنهاست، جایی که ستارگان تشکیل می‌شوند.
الکساندرا مانینگ، محقق اصلی این تحقیق گفت: «نتایج ما جدید و هیجان‌انگیز است. این اولین دیدگاه با وضوح بالا در مورد جمعیت FRB است و هابل نشان می‌دهد که پنج مورد از آنها در نزدیکی یا روی بازوهای مارپیچی کهکشان قرار دارند. بیشتر کهکشان‌ها عظیم، نسبتا جوان و هنوز در حال تشکیل ستارگان هستند. این تصویربرداری به ما امکان می‌دهد ایده بهتری از خصوصیات کلی کهکشان میزبان مانند جرم و میزان تشکیل ستاره و همچنین بررسی آنچه رخ می‌دهد را مشاهده کنیم زیرا وضوح هابل بسیار عالی است.»
بعضی از ساختارهای بازو محکم‌تر و برخی دیگر سست‌تر بودند که تفاوت توزیع ستارگان را نشان می‌دهد. این تصاویر نشان می‌دهد که FRB ها از جوان‌ترین و پرجرم‌ترین ستاره کهکشان‌ها حاصل نمی‌شوند.
دانشمندان اعلام کردند: احتمالا این انفجارها از مرگ انفجاری این ستاره‌های جوان و یا ادغام ستاره‌های نوترونی حاصل نمی‌شوند. آنها همچنین از کهکشان‌های کوتوله که دانشمندان قبلا آنها را به‌عنوان یک احتمال رد کرده بودند نیز ایجاد نمی‌شوند.
با هر کشف جدید، ستاره‌شناسان توضیحات احتمالی این سیگنال‌های مرموز را محدود می‌کنند.
ون - فای فونگ، از دیگر اعضای این گروه گفت: «ما نمی‌دانیم که چه عواملی باعث ایجاد FRB می‌شوند، بنابراین استفاده از سابقه آنها بسیار مهم است. این روش برای شناسایی اجداد ناپایدار دیگر مانند ابرنواختر و انفجارهای اشعه گاما بسیار خوب عمل کرده است. هابل نیز در این مطالعات نقش برجسته‌ای ایفاء کرده است.»
یافته‌های گروه، ایده اینکه FRB ها از انفجار مغناطیس‌های جوان نوعی ستاره نوترونی با میدان‌های مغناطیسی قدرتمند ایجاد می‌شوند را تایید می‌کنند. دانشمندان آنها را قوی‌ترین آهن‌رباها در جهان می‌نامند (۱۰ تریلیون برابر قدرت بیشتر از آهنربا درب یخچال).
فونگ توضیح داد: «به دلیل وجود میدان‌های مغناطیسی قوی، این مغناطیس کاملا غیرقابل‌پیش‌بینی است. در این مورد تصور می‌شود که FRB ها از شراره‌های یک مغناطیس جوان حاصل می‌شوند. ستاره‌های عظیم از طریق تکامل ستاره‌ای به ستاره‌های نوترونی تبدیل می‌شوند، برخی از آنها می‌توانند به شدت مغناطیسی و منجر به شعله‌ور شدن و فرایندهای مغناطیسی سطحی شوند و نور رادیویی ساطع کنند.»
کهکشان‌های مشاهده شده در این مطالعه از میلیاردها سال پیش وجود داشتند، آنان زمانی ایجاد شدند که جهان تقریبا نیمی از سن فعلی را دارا بود. بسیاری از آنها به بزرگی کهکشان راه شیری و نوعی کهکشان مارپیچی عظیم هستند.
همه کهکشان‌ها بین ۴۰۰ میلیون تا ۹ میلیارد سال نوری از زمین فاصله دارند.
فونگ گفت: «این یک زمینه جدید و هیجان‌انگیز است. یافتن این وقایع محلی یک قطعه اصلی معما و یک قطعه کاملا منحصربه‌فرد در مقایسه با آنچه قبلا انجام شده است.»
گزارش خطا
آخرین اخبار