پدر و غذا! / ریشه واژه "پدر" و "بابا" از کجاست؟

به گزارش صدای ایران، گروه واژه‌گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی (با عنوان «چشم و چراغ» در فضای مجازی) به مناسبت روز پدر نوشته است: ««مباش جان پدر غافل از مقام پدر/ که واجب است به فرزند احترام پدر/ اگر زمانه به نام تو افتخار کند/ تو در زمانه مکن فخر جز به نام پدر» (رهی معیری)

«پدر» در فارسی نو و نیز پیتَر در فارسی میانه و فارسی باستان، از هندواروپایی پِتِر مشتق شده‌اند. محققان احتمال داده‌اند که این واژه از ریشه  که گونه ضعیف‌شدهبه معنی «پاییدن و مراقب بودن» و پسوند *ter ساخته شده است که لفظا به معنی پاینده و حامی است. پِتِر در لاتینی، پتراس در یونانی، فاذر در انگلیسی، و فاتر در آلمانی، همگی از پِتِر هندواروپایی مشتق شده‌اند. 

«بابا» لفظی کودکانه برای نامیدن پدر است. این واژه در زبان‌های شاخه هندواروپایی و حتی غیرهندواروپایی، مانند چینی، با تلفظ‌هایی شبیه به هم دیده می‌شود. پژوهشگران ریشه این واژه را از واژه هندواروپاییِ *pap(a)a در معنی «پدر و غذا» می‌دانند.

محققانی مانند هوفمان، حتی واژه هندواروپاییرا مشتق از *pap(p)a می‌دانند.»