به گزارش صدای ایران به نقل از شرق، علی خضریان، نماینده متعلق به جبهه پایداری و راه‌یافته به مجلس، در حساب کاربری خود در توییتر نوشت: «به برکت ماه رمضان در جلسه وفاق امروز که با حضور جمعی از منتخبان مجلس یازدهم برگزار شد، با توافق میان آقایان سید مصطفی میر سلیم حمیدرضا حاجی‌بابایی، علی نیکزاد و سیدشمس‌الدین حسینی کمیته‌ای هفت‌نفره با سازوکار مشخص جهت کمک به وحدت جریان انقلاب برای ریاست مجلس آینده تشکیل شد». محمدصالح مفتاح، از نزدیکان قالیباف ، در واکنش ری‌توییت کرد که «ائتلاف ِهرکی به‌جز قالیباف! اسم این فرایند وحدت نیست».
بعد از آن خضریان توییت کرد:«از جناب قالیباف نیز جهت حضور در این پروسه دعوت شده بود تا براساس سنجش شاخص‌ها و ارائه برنامه و نقد و بررسی آن و درنهایت توافق بر روی نحوه کمک به وحدت جریان انقلاب حضور یابند و ایشان خودشان نپذیرفتند. این موضوع به معنای عدم نامزدی ایشان نیست». اما محمود تقوی یکی‌دیگر از نزدیکان قالیباف در پاسخ خضریان توییت کرد که «کسب اطلاع کردم؛ ادعای دعوت از آقای قالیباف برای حضور در این جلسه صحیح نیست» او در کنایه دیگری به گعده‌هایی این‌چنین برای تصمیم‌سازی، پیش از شروع مجلس در ادامه نوشت: «دوستان ما همه بالاتفاق تأکید دارند با حفظ وحدت و در جهت خدمت به مردم ان‌شاالله تصمیمات اصلی با تفاهم و همدلی را در صحن فراکسیون اکثریت و صحن مجلس خواهند گرفت».
خضریان در جواب او هم نوشت: «جناب رضوی بنده مستند عرض می‌کنم که جناب قالیباف نه‌تنها برای جلسه وفاق دعوت شدند، بلکه به استناد توییت جناب نادران در جلسه‌ای که مصوبه این جلسه بوده است نیز حضور داشته‌اند. به نظرم یکبار دیگر دقیق بپرسید». تقوی در پاسخ خزریان برای اینکه ثابت کند این گعده‌ها نه در راستای وحدت که با هدف حذف قالیباف است، توییتی از الیاس نادران را بازنشر کرد و نوشت: «آقای خضریان عزیز، مستند قواعد خود را دارد، منبع مستند باید مشخص و معتبر باشد، انتظار مردم از منتخبان کار برای مردم و انقلاب است نه کار برای منافع دیگران. پاسخ آقای نادران به سؤال من نشان از بازی منتخبان برای منافع شخصی با سوابق و رؤیاهای مشخص است». توییت نادران این بود: «در جلسه اول به دوستانی که توسط جناب پژمانفر دعوت و توسط آقای محصولی اداره می‌شدند عرض کردم که راه‌اندازی یک جمع فقط با هدف «نه به قالیباف» عملی ضدوحدت است. هرچند که دلیلی هم برای دعوت‌نکردن از قالیباف نداشتند».این دومین‌بار است که نامزدهای خواهان صندلی علی لاریجانی با هم گعده می‌گذارند تا به نتیجه برسند. دفعه پیش گفته شده بود که قالیباف هم در جلسه حاضر بوده و به یک نتیجه وحدت هم بین خودشان رسیده‌اند و شبه‌میثاق‌نامه‌ای در چند بند هم صادر کرده‌اند و قرار شده به آن متعهد بمانند اما اخبار بعدی، به‌ویژه تحرکات قالیباف و حامیانش و عدم حضورش در جلسه دوم حاکی از این است که آن جلسه خروجی وحدتبخشی نداشته است و به‌ویژه بعید است که شهردار سابق تن به بندهای مصوب آن جلسه داده باشد. به‌ویژه که براساس یکی از بندهای آن، نامزد پست ریاست مجلس از نامزدی برای ۱۴۰۰ منع شده بود. ا
گرچه خضریان صرفا به کلی‌گویی و شعار درباره خروجی این جلسه اشاره کرده بدون اینکه توضیح داده باشد دقیقا بر سر چه چیزی توافق کرده‌اند. قاعدتا این جلسه برای توافق در راستای کاستن از نامزدهای پست ریاست و اکتفاکردن باقی به حضور در نایب رئیسی و ریاست کمیسیون‌ها بوده است. تا یکی دوماه پیش دو عضو جبهه پایداری رقیب جدی قالیباف به شمار می‌آمدند اما با انصراف زاکانی از نامزدی ریاست که با استقبال قالیباف روبه‌رو شد و سکوت مرتضی آقاتهرانی الان ائتلاف علیه قالیباف با ریاست میرسلیم جدی‌تر شده است، به نظر می‌رسد که جبهه پایداری و جریان احمدی‌نژادی‌های مجلس هم به سمت میرسلیم کوچ کرده‌اند و قرار است از او در مقابل قالیباف حمایت کنند.
بخشی از اصولگرایان که از تجربه ریاست لاریجانی بر سه دوره مجلس به‌شدت شاکی‌اند و معتقدند که او مجلس را دیکتاتورگونه و فردمحورانه اداره کرده است به‌شدت به‌دنبال کاهش قدرت رئیس مجلس‌اند؛ از طرحی که هم‌اکنون آماده کرده‌اند تا به محض آغاز مجلس در دستورکار قرار دهند تا جلوگیری از ریاست شخص قالیباف. جایگاه، چهره کاریزماتیک و تجربه مدیریتی و اجرائی قالیباف قابل مقایسه با هیچ‌کدام از دیگر راه‌یافتگان به مجلس نیست، به‌ویژه که او سال‌هاست، نامزد بالقوه ریاست‌جمهوری هم هست. همه اینها این امکان را به او می‌دهد که حرفش در مجلس مؤثر باشد و بتواند شبه‌مستقل‌ها یا نمایندگان تازه‌کار و جوان‌تر را تحت تأثیر خود قرار دهد.
برای همین میرسلیم اخیرا حملات تند و حتی مستقیمی به جایگاه آتی قالیباف کرده است مثلا گفته: «ما در مجلس، رئیس نداریم بلکه سخنگو داریم، تلقی این که مجلس هم مثل وزارتخانه و ریاست‌جمهوری است، اشتباه است چون آنجا مدیریت عمودی و سلسله‌مراتبی حاکم است و آثار و تبعات خود را دارد ولی در مجلس اینگونه نیست و ذاتا هیچ فرقی بین نماینده تهران و نماینده یک شهرستان کوچک وجود ندارد و هرکدام یک رأی دارند. بنابراین نماینده از حوزه انتخابی، انتخاب می‌شود ولی وقتی وارد مجلس می‌شود نماینده کل کشور به حساب می‌آید و مسئولیتش هم عام است. این مجموعه باید مدیریت شود و آن مدیریت هم فردی نیست و نمی‌تواند فردی باشد و قطعا مدیریتی جمعی بر مجلس حاکم است. نامزد ریاست مجلس نباید هدفش ریاست‌جمهوری باشد و نخواهد مجلس را سکو قرار دهد، زیرا اصلا بالاتر از مجلس نداریم و این تفکر اشتباهی است بین برخی نمایندگان که مجلس را سکو قرار می‌دهند تا به جایگاه دیگر برسند. اگر کسی نماینده مجلس شود و اهداف دیگری داشته باشد، ظلم و جفا به مردم و مجلس است زیرا مجلس را دست‌کم می‌گیرد» میرسلیم اصرار دارد که ریاست مجلس، جایگاه سخنگویی مجلس است نه ریاست بر دیگران و باید نظرات اکثریت را بازگو کند نه خودش را. گویا برای خود اصولگرایان هم این امر قطعی است که هدف غایی قالیباف ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ است و چون تا به حال سه تلاش ناکام در کارنامه خود داشته، این‌بار می‌خواهد شانسش را از صندلی بهارستان امتحان کند. قالیباف در این دو، سه ماه همه توان خود را برای لابی با نمایندگان راه‌یافته به مجلس از شهرهای مختلف به کار بسته است، او حتی در روزهای اوج کرونا هم دست از سفرهای تبلیغاتی خود برای جلب حمایت نمایندگان برنداشته بود.
- جبهه پایداری گزینه‌ای را برای ریاست مجلس مطرح نکرد
نصرالله پژمانفر، عضو جبهه پایداری، در گفت‌وگو با سایت جبهه پایداری درباره جلسات اخیر اصولگرایان که محل مناقشه شده توضیحاتی ارائه کرده است. او گفته است: «افرادی بودند که مدعی ریاست مجلس بودند. ما سعی کردیم همه افراد را چنانچه تمایل داشته باشند در این فرایند قرار بگیرند، دعوت کنیم. اینکه در ابتدا برخی کاندیداهای ریاست مجلس را دعوت نکردیم به‌خاطر این بود که رفتار آنها و نیز دوستانی که با آنها کار می‌کردند خلاف فرایندی بود که در جلسه وفاق به دنبال آن بودیم و جمع‌بندی‌ها را انجام داده بودند. آنها اگرچه در ظاهر می‌گفتند ما هم در این فرایند هستیم، اما قول‌وقرارها و پشت‌صحنه‌ها غیر از این را نشان می‌داد. ابتدا این جلسه کار خود را با برخی افراد مثل آقایان زاکانی، حاجی‌بابایی و بعد هم آقایان نیکزاد و میرسلیم شروع کرد. در گزارشی که یکی از دوستان در جلسه ارائه کرد، اظهار تمایل آقای قالیباف نسبت به اینکه در جلسه وفاق حضور پیدا کند، اعلام شد. بنده به‌عنوان دبیر جلسه با ایشان صحبت کردم و شرایط جلسه مبنی‌بر اینکه در فرایند جلسات وفاق، به هر کسی که برای ریاست مجلس رسیدیم، دیگران باید نسبت به آن تعهد داشته باشند، اعلام شد و ایشان هم در جلسه‌ای که مصوب همین جلسه بود که با حضور مدعیان ریاست مجلس بود، حضور پیدا کرد. جبهه پایداری با وجود اینکه گزینه‌ای را برای ریاست مجلس مدنظر داشت، برای اینکه بتواند پرچمداری این جلسات و موضوع انسجام و وحدت را برعهده بگیرد، گزینه خود را مطرح نکرد و تمام تلاش خود را در یک فضای بی‌طرف بین عزیزان فراهم کرد و بنا شد تا پنج کاندیدای ریاست مجلس، نماینده‌هایی را به این جلسه معرفی کنند تا در جلسات حضور داشته باشند... . این جلسه قرار شد در یک فضای مجزا با حضور همین پنج عزیز به‌علاوه سه نفر از بزرگان روحانیت تشکیل شود.
آقایان تقوی، آقاتهرانی، میرتاج‌الدینی و پنج نفر از عزیزانی که در جلسه بودند؛ یعنی آقایان قالیباف، حاجی‌بابایی، نیکزاد، میرسلیم و زاکانی در جلسه به میزبانی آقای نادران شرکت کردند. اولین گام را ما برداشتیم. آقای نادران نیز در توییتی آن را اعلام کردند و پیام این جلسه را به‌عنوان یک جلسه فرعی که در ذیل آن جلسه اصلی شکل گرفته بود اعلام کردند که این عزیزان کنار هم نشسته‌اند و گفت‌وگو داشتند.
جلسه را برعهده خود دوستان گذاشتیم که بخواهند ادامه دهند یا نه. از نظر ما مأموریت آن جلسه تمام شده است و ما وارد گام دوم شده‌ایم و گام دوم این بود که وارد چارچوب نقطه‌نظرات کسانی که می‌خواهند رئیس مجلس شوند شویم و فرایندهایی را که در ارتباط با این موضوع است بررسی کنیم. در جلسه‌ای که روز سه‌شنبه، ۲۲ اردیبهشت برگزار شد، منتخبان حاضر در جلسه و کاندیداهای محترم ریاست مجلس پیرامون نحوه کمک به وحدت نیروهای انقلاب به توافق رسیدند و کمیته‌ای هفت‌نفره با سازوکاری مشخص برای پیگیری این موضوع تشکیل شد که البته در این جلسه آقای قالیباف با وجود اینکه دعوت شده بودند، حضور نداشتند. امیدواریم این جلسات که به‌طور مرتب دارد برگزار می‌شود و تاکنون هشتمین جلسه آن برگزار شده است بتواند کمکی برای رسیدن به آن مقاصد باشد».
