(تصویر) درختی که در دانشگاه مجسمه شد
جمشید مرادیان از آغاز ساخت دومین مجسمه خود از درخت خشکیده دانشگاه امیرکبیر خبر داد.
این مجسمه‌ساز اظهار کرد: با تمام شدن کار ساخت مجسمه اول از درخت‌های خشکیده دانشگاه امیرکبیر، ساخت دومین مجسمه این دانشگاه را طی چند روز آینده آغاز خواهم کرد. این اثر یک هنر مفهومی قلمداد می‌شود و قصد دارم فرمی از درخت دربیاورم که حس تعلیق را به مخاطب القا کند.
او افزود: هنر مفهومی هنری است که در محدوده مفاهیم مشخص حرکت می‌کند و سعی دارد مفهوم خاصی را به مخاطب برساند. به دلیل کج بودن درخت، این مجسمه طوری ساخته خواهد شد که اگر شخص از زیر آن عبور کند، احساس می‌کند قطعات آن در حال سقوط هستند؛ در حالی که همه آن‌ها به یکدیگر متصلند.
مرادیان همچنین عنوان کرد: برخلاف مجسمه اول، کار ایزوله، باکتری‌زدایی و کشتن حشرات درخت دوم پس از ساخت مجسمه انجام خواهد شد. هنگام ساخت مجسمه اول، این کار در ابتدا انجام شده بود که من در هنگام ساخت مجسمه با عوارض ناشی از آن مشکل پیدا کردم. ایزوله کردن آن‌ها هم به گونه‌ای انجام شده که تا 15 سال عمر می‌کنند. بیش از آن هم البته مجاز نیست و باعث خستگی مخاطبان و آلودگی بصری می‌شود.
او درباره ایده تبدیل درخت‌های دانشگاه امیرکبیر به مجسمه گفت: چندی پیش دکتر نادری، مسؤول هیئت‌های علمی و المپیادهای دانشگاه امیرکبیر با من تماس گرفت و از خشک شدن سه درخت این دانشگاه خبر داد و از من خواست در صورت امکان آن‌ها را به مجسمه تبدیل کنم. در واقع حشرات باعث خشکیدگی درختان شده بودند و من پس از ایزوله و باکتری‌زدایی اولین درخت، کار ساخت آن را از پنجم دی ماه آغاز کردم که اتمام آن یک ماه به طول انجامید.
مرادیان ادامه داد: البته تمام این زمان به ساخت مجسمه نگذشت و بخش زیادی از آن به صحبت‌های من با اساتید و دانشجویان گذشت. مجسمه اول که یک کار آبستره بود، باعث به وجود آمدن سوالات زیادی از سوی آن‌ها شده بود. این گفت‌وگوها خیلی خوب بود. من زمانی هم که در سمپوزیوم ایتالیا بودم، بخشی از کار صحبت با مخاطبان و پاسخ به سوالات آن‌ها بود.
این مجسمه‌ساز افزود: چنین تعاملی باعث می‌شود مخاطب یک مصرف کننده صرف و منفعل نباشد. مجسمه‌های امروز منطبق بر سوژه سیال هستند و معناگریزند. این معناگریزی باعث برخورد مخاطب با اثر و ایجاد سوال برای او می‌شود. اثر هنری حرکتی در زمان است، نه شی‌ای در مکان و هر بار مواجهه با آن، چیز جدیدی را به مخاطب می‌رساند. مثل «صد سال تنهایی» مارکز، «سونات مهتاب» بتهوون یا فیلم‌های اصغر فرهادی.
مرادیان در پایان خاطر نشان کرد: سومین درخت خشک شده را هم در صورت از بین رفتن مشکلات مالی دانشگاه و تامین بودجه آن به مجسمه تبدیل خواهم کرد. طرح تبدیل درخت‌های خشک شده به مجسمه را من مدت‌ها پیش برای شهرداری و شخص آقای قالیباف بیان و پیشنهاد کردم و گفتم هر درختی خشک شد، آن را قطع نکنید. می‌توان از آن‌ها برای خلق اثر هنری استفاده کرد.
جمشید مرادیان متولد سال 1330 در تهران و دانش آموخته رشته مجسمه سازی از دانشگاه سوره است.
عضویت در انجمن مجسمه سازان ایران، شرکت در بی‌نیال‌های مجسمه‌سازی ایران شرکت در چند نمایشگاه گروهی و انفرادی در ایران و خارج از کشور، شرکت در دهمین نمایشگاه بین المللی «لوزاکا» ژاپن در سال 2001، شرکت در سمپوزیوم مجسمه سازی شانگهای چین در سال 2003 برخی از فعالیت‌های این هنرمند محسوب می‌شود.
این مجسمه‌ساز اظهار کرد: با تمام شدن کار ساخت مجسمه اول از درخت‌های خشکیده دانشگاه امیرکبیر، ساخت دومین مجسمه این دانشگاه را طی چند روز آینده آغاز خواهم کرد. این اثر یک هنر مفهومی قلمداد می‌شود و قصد دارم فرمی از درخت دربیاورم که حس تعلیق را به مخاطب القا کند.
او افزود: هنر مفهومی هنری است که در محدوده مفاهیم مشخص حرکت می‌کند و سعی دارد مفهوم خاصی را به مخاطب برساند. به دلیل کج بودن درخت، این مجسمه طوری ساخته خواهد شد که اگر شخص از زیر آن عبور کند، احساس می‌کند قطعات آن در حال سقوط هستند؛ در حالی که همه آن‌ها به یکدیگر متصلند.
مرادیان همچنین عنوان کرد: برخلاف مجسمه اول، کار ایزوله، باکتری‌زدایی و کشتن حشرات درخت دوم پس از ساخت مجسمه انجام خواهد شد. هنگام ساخت مجسمه اول، این کار در ابتدا انجام شده بود که من در هنگام ساخت مجسمه با عوارض ناشی از آن مشکل پیدا کردم. ایزوله کردن آن‌ها هم به گونه‌ای انجام شده که تا 15 سال عمر می‌کنند. بیش از آن هم البته مجاز نیست و باعث خستگی مخاطبان و آلودگی بصری می‌شود.
او درباره ایده تبدیل درخت‌های دانشگاه امیرکبیر به مجسمه گفت: چندی پیش دکتر نادری، مسؤول هیئت‌های علمی و المپیادهای دانشگاه امیرکبیر با من تماس گرفت و از خشک شدن سه درخت این دانشگاه خبر داد و از من خواست در صورت امکان آن‌ها را به مجسمه تبدیل کنم. در واقع حشرات باعث خشکیدگی درختان شده بودند و من پس از ایزوله و باکتری‌زدایی اولین درخت، کار ساخت آن را از پنجم دی ماه آغاز کردم که اتمام آن یک ماه به طول انجامید.
مرادیان ادامه داد: البته تمام این زمان به ساخت مجسمه نگذشت و بخش زیادی از آن به صحبت‌های من با اساتید و دانشجویان گذشت. مجسمه اول که یک کار آبستره بود، باعث به وجود آمدن سوالات زیادی از سوی آن‌ها شده بود. این گفت‌وگوها خیلی خوب بود. من زمانی هم که در سمپوزیوم ایتالیا بودم، بخشی از کار صحبت با مخاطبان و پاسخ به سوالات آن‌ها بود.
این مجسمه‌ساز افزود: چنین تعاملی باعث می‌شود مخاطب یک مصرف کننده صرف و منفعل نباشد. مجسمه‌های امروز منطبق بر سوژه سیال هستند و معناگریزند. این معناگریزی باعث برخورد مخاطب با اثر و ایجاد سوال برای او می‌شود. اثر هنری حرکتی در زمان است، نه شی‌ای در مکان و هر بار مواجهه با آن، چیز جدیدی را به مخاطب می‌رساند. مثل «صد سال تنهایی» مارکز، «سونات مهتاب» بتهوون یا فیلم‌های اصغر فرهادی.
مرادیان در پایان خاطر نشان کرد: سومین درخت خشک شده را هم در صورت از بین رفتن مشکلات مالی دانشگاه و تامین بودجه آن به مجسمه تبدیل خواهم کرد. طرح تبدیل درخت‌های خشک شده به مجسمه را من مدت‌ها پیش برای شهرداری و شخص آقای قالیباف بیان و پیشنهاد کردم و گفتم هر درختی خشک شد، آن را قطع نکنید. می‌توان از آن‌ها برای خلق اثر هنری استفاده کرد.
جمشید مرادیان متولد سال 1330 در تهران و دانش آموخته رشته مجسمه سازی از دانشگاه سوره است.
عضویت در انجمن مجسمه سازان ایران، شرکت در بی‌نیال‌های مجسمه‌سازی ایران شرکت در چند نمایشگاه گروهی و انفرادی در ایران و خارج از کشور، شرکت در دهمین نمایشگاه بین المللی «لوزاکا» ژاپن در سال 2001، شرکت در سمپوزیوم مجسمه سازی شانگهای چین در سال 2003 برخی از فعالیت‌های این هنرمند محسوب می‌شود.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
آخرین اخبار