چرا "دفاع‌مقدس" عرصه انتقام گیری می‌شود؟

صدای ایران؛ حیدر سمیرکرم- همیشه سی ویکم شهریور که فرا می رسد ما را به یاد آغاز، سی و یک شهریور پنجاه ونه می اندازد و آغاز جنگ طولانی قرن بیستم، جنگی که آغازش ریشه تاریخی دارد که برگرفته از تعصبات نژادی و اختلافات تاریخی مرزی است، اگر کمی فارغ از تعصبات ومقدس نمودن رویدادها به مسئله نگاه کنیم وبخواهیم کنکاشی دقیق وبی طرفانه  ارائه نمائیم، سئوالاتی در ذهن انسان جستجو گر شکل می گیرد که  برای رسیدن به جواب آنها نیاز به بررسی چرایی وچگونگی وچیستی رویدادهاست.

جنگ تحمیلی هشت ساله جنگی است که بنا به قول دوست ودشمن این مرز وبوم، جنگی است که با تجاوز گری رژیم بعث حاکم بر عراق بر ایران تحمیل شد،واهداف ابتدایی آغاز آن جنگ تجزیه سرزمین ایران وضعیف نمودن جریان مردمی بود که در این کشور مهم منطقه شکل گرفته بود.

ودر پی آن با توجه به رویدادن وقایعی چون تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویان،فضای بین الملل به سمت وسویی حرکت نمود که آغاز این جنگ را برای رژیم حاکم بر عراق تسهیل نمود.

اما فارغ از پاسداشت فداکاری ها وجانفشانی های قهرمانان وطن که شهدا وجانبازان بزرگوار هستند وتکریم خانواده معزز شهدا که در این هفته تبلور خاصی می یابد،نکته ای که باید مد نظر قرار داد بررسی وتحقیق در رابطه با دفاع مقدس است که متاسفانه بنا به دلایل  امنیتی و یا در گیری ها و سو استفاده های جناحی تا به حال، تحقیقی  وپژوهشی بی طرفانه شکل نگرفته است، در صورتیکه در این سالها سئوالات بسیاری است که شکل گرفته است  که به جای پاسخ های مدلل، نوعی سرکوب وهجمه رسانه ای تحت عنوان زیر سئوال بردن دفاع مقدس ویا فدا کاری های شهدا را ناچیز شمردن در برابر این سئوالات شکل گرفته است.

اجازه ندادن برای تحقیق  وپژوهش بی طرفانه باعث گشته است که تاریخ دفاع مقدس محملی باشد برای تصفیه حسابهای سیاسی وجناحی که نمونه های فراوانش را می توان در سالهای اخیر مشاهده کرد.

بعنوان مثال: نخست وزیر دفاع مقدس که مسئولیت اداره مملکت در آن زمان را بر عهده داشته است تا سال 88 که منجر به روی دادن وقایع تلخ سیاسی شد هیچ مشکلی نداشت وموضوعی در رابطه با کم کاری و حمایت نکردن دولت ایشان از رزمندگان زمان جنگ مطرح نمی شد ولیکن بعد از سال 88 ما مواجه می شویم با نقل کردن و بازگو کردن خاطراتی در رابطه با حمایت نکردن دولت ایشان از رزمندگان زمان جنگ، و فضا به گونه ای شکل می گیرد که ایشان در آن زمان به نوعی خیانت نموده اند، که اگر اینگونه بوده است ، چگونه این دوستان، که بسیاری از انها در رده فرماندهی نظامی آن زمان بوده اند تا به حال سکوت کرده بودند؟

ویا عدم پژوهش مناسب در رابطه با ختم جنگ وپذیرفتن قطعنامه 598 باعث شده  که این موضوع محملی باشد برای تصفیه حسابهای سیاسی وجناحی که نمونه اش را می توان به صحبتهای سردار رحیم صفوی در رابطه با هاشمی وپاسخ قدرت الله علیخانی ویاد آوری این نکته که انگار به خاطر موضوع فاو ایشان قرار بود محاکمه شود ولیکن وساطت آقای هاشمی باعث عدم شکل گیری این موضوع شده است.

نمونه های از این دست بسیار است لذا برای برون رفت از این بهره برداری های سیاسی که در درون خویش نوعی خیانت به خون شهدا  واستفاده ابزاری از جهاد وشهادت در درونش نهفته است، نیاز داریم فضای تاریخ دفاع مقدس را برای پژوهش وتحقیق  آزاد بگذاریم، اینکه می گوئیم آزاد بدین معناست که محقق باید خالی الذهن وبدون داوری باشد ونتایج آن تحقیق بر اساس مستندات ووقایع صحیح باشد ونه تحقیقات سفارشی ویا تحقیقاتی که خروجی اش فقط برای بهره برداری صنفی وسیاسی است.

جریان دفاع مقدس در کنار فداکاری ها وشهادت ها و ایثارهایش، عملی انسانی بوده است که خواه ناخواه عیب ها، نقص ها واشتباهاتی داشته است که بیان و تحقیق در رابطه با این موضوعات، می تواند مارا برای عدم تکرار آن کمک نماید.

برای رسیدن به سئوالاتی در رابطه با چیستی جنگ وچگونگی ایجاد آن وچرایی ادامه آن وخاتمه آن، نیاز به همتی علمی، منصفانه و آزاد منشانه داریم تا با بررسی آنها با ارج نهادن به ایثار مردان جهاد وشهادت، برای آیندگان خویش توشه ی فکری منسجمی ارائه دهیم.