بازگشت فرامرز قریبیان و حاشیه های خروج حاتمی کیا
نشست مطبوعاتی فیلم جدید ابراهیم حاتمی‌کیا با بحث و دعوا و خداحافظی فرامرز قریبیان از بازیگری برگزار شد.
به گزارش صدای ایران، فیلم جدید ابراهیم حاتمی‌کیا عصر جمعه ۱۸ بهمن برای خبرنگاران و منتقدان در سالن رسانه‌ها نمایش داده شد و نشست مطبوعاتی‌اش با حضور حسام‌الدین آشنا مشاور رییس جمهور و تعداد زیادی از عوامل برگزار شد و فرامرز قریبیان پس از چند سال از ساخت فیلم «گنهکاران» به جشنواره فجر آمد.
خسرو نقیبی، منتقد در ابتدای این نشست، فیلم جدید حاتمی‌کیا را دارای یک چرخش نسبت به سه فیلم قبلی‌اش دانست که رگه‌های وسترن و سکانس‌هایی از فیلم‌های قبلی این فیلمساز دارد. او «خروج» را یادآور فیلم "موج مرده" با همان جنس اعتراض دانست.
این نشست با واکنش‌های گاه تند حاتمی‌کیا به برخی سئوال‌ها و گفته‌های اعتراضی قریبیان از اتفاقات و حواشی حذف جوایز فیلم "عصبانی نیستم" در چند سال قبل جشنواره با زمانی بیش از یک ساعت همراه شد.
حاتمی‌کیا در این نشست در پاسخ به سوالی درباره این‌که آیا پایان‌بندی فیلم تحمیلی بوده و اگر نیست، حاضر است برای آن امضاء دهد؟ گفت: این پایان‌بندی برای خودم بود و امضا می‌کنم که برای خودم بوده است. من برای این فیلم سال ۸۹ تحقیق کرده بودم و "خروج" از همان زمان شکل گرفت اما آنچه می‌خواستم جور نمی‌شد تا این‌که به این دولت و این دوره رسیدم در هر دولت دیگری هم بود همین اتفاق می‌افتاد.
او پس از اشاره خبرنگاری به گفته‌های سالها قبلش پس از دریافت جایزه سیمرغ فیلم "دیده‌بان" و این‌که بابتش عذاب وجدان داشته، در پاسخ به این‌که آیا اگر الان جایزه بگیرد باز هم عذاب وجدان خواهد داشت؟ گفت: تا لحظه آخر هرچه سیمرغ بگیرم همه را نگه می‌دارم.
او با تاکید بر این‌که هر آنچه در فیلم گذشته، اتفاق افتاده است، درباره خارج شدن فیلمش از بخش آرای مردمی، بیان کرد: این را یک شوخی بزرگ می‌دانم. اصلا امکان ندارد. ای‌کاش، ای‌کاش، ای‌کاش بعدا گروهی تشکیل شود و درباره کسانی که در این چند سال این کار را در اختیار داشتند تحقیق کنند. به نظر می‌رسد این دوره یک مهندسی به نظر ساده ولی به نظر من به شدت پیچیده انجام شده و من تحمل دوستان را این قدر نمی‌دانستم اشکال ندارد. همه چیز را به زمان ارجاع می‌دهم و زمان نشان می‌دهد کدام فیلم در ذهن مردم می‌ماند و کدام فیلم پاک می‌شود. با این حال از مُشتی که دوستان زدند لذت می‌برم.
وی درباره جایزه گرفتن در جشنواره هم افزود: در این ۳۵ سال حرفه‌ام، این اتفاق‌ها برایم عجیب نیست بلکه یک قاعده همیشگی است. "بوی پیراهن یوسف" و "برج مینو" را هم که ساختم اصلاً در جشنواره فجر مورد اعتنا قرار نگرفتند. مگر به «چ» اعتنا کردند؟ من به همه این ها عادت دارم و مسئله‌ای نیست. سینما مسئله من هست ولی نمی‌دانم چشمان انصاف کجاست؟
این فیلمساز درباره برخی واکنش‌ها و انتقادها از فیلمش هم، گفت: فیلمی مثل «خروج» را عده‌ای دوست دارند و عده‌ای هم دوست ندارند، اما من از بی‌ادبی خوشم نمی‌آید. عزیزان! گناه ما چیست؟ ما که فیلم می‌سازیم چرا جنس رفتارها دادگاهی است؟ برای منِ سرباز که مشخص شده زبان و لحنم چیست، این چه زبان بی‌حیایی است؟ از این‌که بگویید دهه من گذشته و در واقع جمله مرا به خودم پس می‌دهید لذت می‌برید؟ روزی که علی حاتمی رفت، جایش پر شد؟ این چه روشی است با ما انجام می‌دهید؟
حاتمی‌کیا که از همان دقایق اول جلسه با نوعی تنش با سوال‌ها روبه‌رو می‌شد، ادامه داد: من از این فضا دلخورم. تا به حال ۲۰ فیلم ساخته‌ام و همیشه اینجا (نشست مطبوعاتی جشنواره) آمده‌ام اما چرا هر سال سخت‌تر می‌شود؟ فشار اینجا مثل فشار شب اول قبر است. من دلخورم از این تنش. من عمرم را بابت فیلم‌هایم گذاشته‌ام و برای هیچ فیلمی کم‌فروشی نکرده‌ام. شاید به نظر ساده بیاید که این همه تراکتور را در جاده ردیف کنیم، چرا این همه عریانگری؟ چرا به من گیر می‌دهید؟ ما باید به کنار هم بودن افتخار کنیم چون سربازان فرهنگی این مملکت هستیم.
خسرو نقیبی، منتقد در ابتدای این نشست، فیلم جدید حاتمی‌کیا را دارای یک چرخش نسبت به سه فیلم قبلی‌اش دانست که رگه‌های وسترن و سکانس‌هایی از فیلم‌های قبلی این فیلمساز دارد. او «خروج» را یادآور فیلم "موج مرده" با همان جنس اعتراض دانست.
این نشست با واکنش‌های گاه تند حاتمی‌کیا به برخی سئوال‌ها و گفته‌های اعتراضی قریبیان از اتفاقات و حواشی حذف جوایز فیلم "عصبانی نیستم" در چند سال قبل جشنواره با زمانی بیش از یک ساعت همراه شد.
حاتمی‌کیا در این نشست در پاسخ به سوالی درباره این‌که آیا پایان‌بندی فیلم تحمیلی بوده و اگر نیست، حاضر است برای آن امضاء دهد؟ گفت: این پایان‌بندی برای خودم بود و امضا می‌کنم که برای خودم بوده است. من برای این فیلم سال ۸۹ تحقیق کرده بودم و "خروج" از همان زمان شکل گرفت اما آنچه می‌خواستم جور نمی‌شد تا این‌که به این دولت و این دوره رسیدم در هر دولت دیگری هم بود همین اتفاق می‌افتاد.
او پس از اشاره خبرنگاری به گفته‌های سالها قبلش پس از دریافت جایزه سیمرغ فیلم "دیده‌بان" و این‌که بابتش عذاب وجدان داشته، در پاسخ به این‌که آیا اگر الان جایزه بگیرد باز هم عذاب وجدان خواهد داشت؟ گفت: تا لحظه آخر هرچه سیمرغ بگیرم همه را نگه می‌دارم.
او با تاکید بر این‌که هر آنچه در فیلم گذشته، اتفاق افتاده است، درباره خارج شدن فیلمش از بخش آرای مردمی، بیان کرد: این را یک شوخی بزرگ می‌دانم. اصلا امکان ندارد. ای‌کاش، ای‌کاش، ای‌کاش بعدا گروهی تشکیل شود و درباره کسانی که در این چند سال این کار را در اختیار داشتند تحقیق کنند. به نظر می‌رسد این دوره یک مهندسی به نظر ساده ولی به نظر من به شدت پیچیده انجام شده و من تحمل دوستان را این قدر نمی‌دانستم اشکال ندارد. همه چیز را به زمان ارجاع می‌دهم و زمان نشان می‌دهد کدام فیلم در ذهن مردم می‌ماند و کدام فیلم پاک می‌شود. با این حال از مُشتی که دوستان زدند لذت می‌برم.
وی درباره جایزه گرفتن در جشنواره هم افزود: در این ۳۵ سال حرفه‌ام، این اتفاق‌ها برایم عجیب نیست بلکه یک قاعده همیشگی است. "بوی پیراهن یوسف" و "برج مینو" را هم که ساختم اصلاً در جشنواره فجر مورد اعتنا قرار نگرفتند. مگر به «چ» اعتنا کردند؟ من به همه این ها عادت دارم و مسئله‌ای نیست. سینما مسئله من هست ولی نمی‌دانم چشمان انصاف کجاست؟
این فیلمساز درباره برخی واکنش‌ها و انتقادها از فیلمش هم، گفت: فیلمی مثل «خروج» را عده‌ای دوست دارند و عده‌ای هم دوست ندارند، اما من از بی‌ادبی خوشم نمی‌آید. عزیزان! گناه ما چیست؟ ما که فیلم می‌سازیم چرا جنس رفتارها دادگاهی است؟ برای منِ سرباز که مشخص شده زبان و لحنم چیست، این چه زبان بی‌حیایی است؟ از این‌که بگویید دهه من گذشته و در واقع جمله مرا به خودم پس می‌دهید لذت می‌برید؟ روزی که علی حاتمی رفت، جایش پر شد؟ این چه روشی است با ما انجام می‌دهید؟
حاتمی‌کیا که از همان دقایق اول جلسه با نوعی تنش با سوال‌ها روبه‌رو می‌شد، ادامه داد: من از این فضا دلخورم. تا به حال ۲۰ فیلم ساخته‌ام و همیشه اینجا (نشست مطبوعاتی جشنواره) آمده‌ام اما چرا هر سال سخت‌تر می‌شود؟ فشار اینجا مثل فشار شب اول قبر است. من دلخورم از این تنش. من عمرم را بابت فیلم‌هایم گذاشته‌ام و برای هیچ فیلمی کم‌فروشی نکرده‌ام. شاید به نظر ساده بیاید که این همه تراکتور را در جاده ردیف کنیم، چرا این همه عریانگری؟ چرا به من گیر می‌دهید؟ ما باید به کنار هم بودن افتخار کنیم چون سربازان فرهنگی این مملکت هستیم.
خبرهای مرتبط
گزارش خطا
آخرین اخبار