«بی صدا حلزون» ساخته بهرنگ دزفولی زاده در ویژه برنامه تا جشنواره 38

به گزارش صدای ایران -در این نشست بهرنگ دزفولی‌زاده کارگردان، علیرضا جلالی تبار بازیگر، محمدرضا جهان‌پناه فیلمبردار، امین انتشاری جلوه های ویژه و مهدی نریمانی دستار تهیه کننده حضور داشتند و محمود گبرلو در ابتدا با اشاره به اینکه این سال ها جوانان در سینما کارهای خوبی ارائه کرده اند، به سابقه عکاسی کارگردان اشاره و حضور چند ساله دزفولی زاده را در سینما تحسین کرد.

در ادامه دزفولی زاده بیان کرد: فیلمنامه اولین اثر من فضایی مرتبط با زندگی ناشنوایان دارد و حلزون اشاره به بخش میانی گوش است که تاثیر بسزایی در شنوایی انسان دارد. قصه ما در یک خانواده ناشنوا اتفاق می افتد و طبیعتا ورود به چنین موضوعاتی سخت است به خصوص که ما با بودجه و سختی کار همراه بودیم.

هانیه توسلی نقش یک کم شنوا

وی با ذکر اینکه بازیگران فرصت زیادی را صرف تمرین زبان اشاره کردند، افزود: یک ماه و نیم برای چند نقش وقت گذاشتیم و بازیگران هم برای نقش‌شان انرژی زیادی گذاشتند. هانیه توسلی نقش یک کم شنوا را بازی می‌کند و محسن کیایی و پدرام شریفی هم با زبان اشاره صحبت می کنند. در واقع پیش از قصه ما متوجه می‌شویم وقتی محسن کیایی به دنیا آمده ناشنوا بوده و برادرش هم زبان اشاره را یاد گرفته است.

دزفولی زاده با بیان اینکه اگر از بخش رزرو در بیاییم و به سودای سیمرغ برسیم زحمت دیگر دوستان هم دیده می شود، گفت: در بخش های مختلف بچه های بسیاری زحمت کشیدند. از زمانی که پیش تولید 50 روزه داشتیم همه برای تمرین حاضر بودند که اگر تمرین نمی‌کردیم زمان فیلمبرداری دو برابر می شد.

در ادمه جهان پناه نیز عنوان کرد: به نظر من کارگردان باید سختگیر باشد و اتفاقا همکاری خوب در نتیجه همین سختگیری ها اتفاق می افتد. 

جلالی تبار از بازیگران این فیلم نیز گفت: زمانی که بهرنگ دزفولی زاده عکاس بود در چند پروژه با هم کار کردیم و به خوبی او را می شناسم و می توانم بگویم از جمله سینماگرانی است که دقیقا می‌دانست از فیلمش چه می خواهد. در واقع همکاری زمانی اتفاق می افتد که بازیگر به کارگردان اعتماد داشته باشد و بداند قرار است جنس جدیدی از روایت را ببیند.

دزفولی زاده نیز در ادامه این صحبت ها اشاره کرد: علیرضا جلالی تبار لطف زیادی به من داشت که با داشتن چنین سابقه ای حاضر شد در این فیلم با نقشی کوتاه اما بسیار تاثیرگذار حضور داشته باشد. شروع قصه ما با بازی اوست و در ادامه اتفاقات متفاوتی رخ می دهد. علاوه بر این اخلاق حرفه ای از ویژگی های بارز اوست و نشان می‌دهد که از نسل بازیگران حرفه ای است. 

جهان پناه نیز در بخش دیگر این نشست گفت: تابستان گذشته فیلمنامه به دست من رسید و از محتوایش لذت بردم. به مرور هم در جریان نسخه های متعدد تکامل یافته قرار گرفتم و خوشحالم که در این کار چالشی با کارگردان نداشتم. فیلمنامه برای هر دوی ما حرف اول را می‌زد. 

وی افزود: من به عنوان فیلمبردار باید بتوانم با قصه ارتباط بگیرم سپس با جلسات اولیه با کارگردان متوجه شوم که چقدر امکان همکاری وجود دارد وقتی به اشتراکات هم پی می بریم دیگر کار سخت نیست و راحت تر پیش می رود در واقع فیلمنامه خودش به ما می‌گوید چه کار کنیم.

دزفولی زاده درباره فیلمنامه توضیح داد: 5 سال پروسه نگارش طول کشید زیرل تیم های مختلفی در بخش نگارش می آمدند اما احساس می کردم هنوز مسیر درستی را پیش نگرفته تا اینکه آخرین کسی که به ما اضافه شد تا حدودی از دنیای ناشنوایان شناخت داشت و توانستیم سیناپس خوبی بنویسیم. ما تقریبا تا قبل از شروع کار 14 بار فیلمنامه را بازنویسی کردیم و ارشاد بازنویسی آخر را خواند به همین دلیب مراحل پروانه ساخت به سادگی انجام شد، مرتضی شایسته نیز به عنوان تهیه‌کننده همکاری خیلی خوبی داشت.

4 ماه پروسه انتخاب بازیگر طول کشید

وی ادامه داد: پروسه انتخاب بازیگر 4 ماه طول کشید چون ایفای این نقش ها راحت نبود و می‌دانستیم که ناشنوایان انسان های حساسی هستند و اگر فکر کنند زیست واقعی شان به تصویر کشیده نشده، این فیلم برای‌شان پذیرفتنی نخواهد بود. از طرفی برخی بازیگران برای‌شان سخت بود که این حساسیت ها را بپذیرند.

 در بخش دوم این نشست امین انتشاری اظهار کرد: در صنف ما جلوه های ویژه به دو دسته نقسیم می شود نامرئی  و مرئی. ما باید در یک فیلم رئال، پلان هایی خلق کنیم که در فضای کامپیوتری شکل گرفته است. مثلا در یکی از چالش ها سکانس آب گرفتگی داریم که بازیگر با اینکه وجود ندارد با صحنه تعامل می کند. سعی کردیم مخاطب همه این ها را به شکل نامحسوس احساس کند. امیدوارم اگر به سودای سیمرغ راه پیدا کردیم این تلاش ها دیده شود.

نریمانی نیز بیان کرد: طبق معمول تولید در ایران مشکلات خاص خود را دارد.البته با حضور عوامل و تیم حرفه ای  کار راحت تر است. بحث جذب سرمایه گذار یکی از مهمترین عواملی است که دست تهیه کننده را برای تولید مناسب باز می‌گذارد. البته ما تولید بدی نداشتیم و تلاش کردیم آنچه کارگردان و تیم می خواهد فراهم کنیم.

دزفولی زاده در تکمیل این بحث اضافه کرد: اجتماعی بودن قصه شرایط تولید را سخت می‌کرد و دلم نمی‌خواست در هر لوکیشنی که بارها تیم های مختلف کار کرده‌اند، فیلمبرداری کنیم. به همین دلیل فیلمبرداری در لوکیشن اصلی ما که آتلیه بود ماه ها طول کشید. من فضای آکواریومی می خواستم که نشان دهد انگار آدم ها در این فضا گرفتار شده‌اند و در واقع آتلیه یکی از شخصیت ها را بازی می‌کند. در این مسیر فیلمبردار کمک بزرگی کرد تا کار واقعی و درونی در بیاید.

وی افزود: من به خاطر حرفه ام آتلیه های مختلفی رفتم و در این باره حساسیت های بیشتری داشتم. پیش آمده بود که به ناچار کار می کردیم و در تدوین به نظر می آمد جنس فیلم نیست و کنار می‌گذاشتیم.

انتشاری در آخرین صحبت‌هایش گفت: سینمای ایران قاب و تصویر خود را دارد و در جلوه‌های ویژه هم همین شکل است. می‌توان گفت در چند سال اخیر اتفاقات خوبی در سینما و این حوزه رخ داده و این جای خوشحالی دارد. مدیر جلوه های بصری باید از زمان نگارش فیلمنامه با فیلم همراه شود. ما برای برخی سکانس‌ها استوری بورد داشتیم و این خیلی مهم است برای اینکه جلوه‌های ویژه به کمک کار بیاید و به لطف کار خوب فیلمبردار، من هم می‌توانستم کار را بهتر انجام دهم.

کارگردان فیلم سینمایی «بی@صدا حلزون» در پایان گفت: من ادعایی در زمینه کارگردانی ندارم و سعی کردم قصه‌ام را روایت کنم. بیشتر ناراحتم که هانیه توسلی برای بازی در این نقش که سختی های زیادی از نظر جسمی کشید نمی‌تواند در بخش سودای سیمرغ دیده شود البته این ناراحتی برای تمام بازیگرها و تمام عوامل است.

ویژه برنامه «تا جشنواره 38» تا سه شنبه 8 بهمن از ساعت 14 تا 20:30 در مرکز همایش های برج میلاد در حال برگزاری است.

این برنامه به صورت زنده از تلویزیون تعاملی تیوا tva.ir  پخش می‌شود و ویدیوی هر برنامه نیز در سایت آپارات منتشر می‌شود.