اینقدر به این تیم بی‌توجهی کرده‌اند که گویی بچه سرراهی است

به گزارش صدای ایران، ابراهیم قاسم‌پور، سرمربی اسبق تیم فوتبال امید کشورمان روز گذشته از اینکه بار دیگر تیم کشورمان در شرایط، اما و اگر و بدی با شانس بسیار کم در راه صعود به دور بعد قرار گرفته، ابراز تأسف می‌کرد.

این تیم از ابتدا انگیزه لازم برای برد را نداشت. از طرفی ایستادن امید نورافکن در دفاع مرکزی کار درستی نبود. نورافکن بازیکنی است جنگنده و رو به جلو که در دفاع چپ و هافبک چپ کارایی بالایی دارد. هم شوتزن است، هم نفوذ می‌کند و هم توانایی سانتر توپ روی دروازه را دارد ولی ما از او در جای خوبی استفاده نکردیم.

نه! مگر عارف غلامی مسی بود که نبودش این همه مؤثر بوده باشد. در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، سرمربی همین تیم پیش از حضور در جام جهانی دیوید ژینولا و اریک کانتونا دو ستاره بزرگ آن سال را به خاطر مسائل انضباطی خط زد و تیمش هم در رقابت‌ها قهرمان شد. به این چیز‌ها نیست.

سیستم دفاع تیمی و انفرادی تیم‌مان ایراد داشت. نمی‌دانم نورافکن در چند دیدار دوستانه در این پست بازی کرده بود یا نه، ولی او وقتی می‌رفت با حریف درگیر شود، هرگز حواسش به پشت‌سرش نبود. کاری نداشت کنار دستش کسی هست یا نه! وقتی جلو می‌کشید، نمی‌دید که عمقش را بسته‌اند یا نه! بازی در پست دفاع مرکزی همانقدر که آسان است، خیلی حساس است و مسئولیت بالایی را بر دوش بازیکن می‌گذارد. مخصوصاً که نورافکن کاپیتان هم بود.

جای تعجب دارد که چرا او را از این پست برنداشتند! نورافکن باید در خط هافبک بازی می‌کرد تا تیم را جلو می‌کشید. ما بعد از گل دومی که کره زد باید جلو می‌کشیدیم و با پرس از جلو کره را وادار به اشتباه می‌کردیم. نه تنها این کار صورت نگرفت بلکه یکی نبود تا از کناره‌ها توپ روی دروازه ارسال کند. فاصله هر سه خط ما با هم زیاد بود. در حمله کم‌تعداد بودیم. فقط یک سانتر خوب داشتیم که همان هم تبدیل به گل شد. کار تیمی‌مان خوب نبود.

ما در این تیم بازیکنانی داریم که در لیگ برتر توپ می‌زنند و تعدادی هم لژیونر هستند. پس هم توان فنی بالا دارند و هم تجربه لازم، اما شرایطی که برای این تیم طی ماه‌های گذشته به وجود آوردند، تیم امید را به این روز انداخت. مدتی که معطل انتخاب کرانچار بودند، بعد مدتی طول کشید تا فرهاد مجیدی سرمربی اش شد. دوباره فرهاد را هم کنار زدند و استیلی را گذاشتند. مگر یک بازیکن چقدر می‌تواند تحت تاکتیک و تفکرات مختلف بازی و تمرین کند؟ این مشکلات تیم را هم خسته کرد، هم سردرگم.

حالا که هنوز روی کاغذ شانس کمی داریم ولی اگر باز هم نشد به المپیک برسیم باید با یک مربی قرارداد ۴ ساله ببندند و تیم را به دستش بسپارند. از طرفی کمیته ملی المپیک و فدراسیون هم اینقدر به این تیم بی‌توجهی کرده‌اند که گویی بچه سرراهی است. به خدا اگر تیم المپیک را به یک یتیم‌خانه بسپارند حداقل این است که تکلیفش را می‌داند.