شکنجه دختر برای شکستن پدر

به گزارش صدای ایران روزنامه خراسان در واکنش به فوت دختر آیت الله طالقانی نوشت: برای همه مبارزان در قید حیاتی که علیه رژیم ستمشاهی به پاخاسته بودند، نام زنده‌یاد اعظم طالقانی، نامی آشناست. بانوی مبارز نامداری که شامگاه چهارشنبه گذشته، دار فانی را وداع گفت. آن مرحوم در سال 1322 به دنیا آمد. پرورش یافتن در خانه مبارزی نستوه، مانند آیت‌ا... سیدمحمود طالقانی، کافی بود که خیلی زود از آن دختر پُر شر و شور، یک زن، با تفکرات انقلابی ساخته شود. خودش می‌گفت: «من در خانواده‌ای بزرگ شدم که پدر و پدربزرگمان، روش و دیدگاهشان همیشه این بود که با افرادی که به ضرر توده مردم [فعالیت می کنند] و به نفع مسائل دین کار نمی‌کنند، مبارزه کنند و در این محیط، بالاخره تحت تأثیر صحبت‌ها و سخن‌ها بودیم.» اعظم طالقانی خیلی زود ازدواج کرد؛ اما مسئولیت های بعد از این رویداد باعث نشد که در روند تحولات فکری او، خللی وارد آید. او از 11 سالگی، به مطالعه آثار ادبی نویسندگان برجسته دنیا، مانند الکساندر دوما پرداخت و در 17 سالگی، پس از گذراندن یک دوره مدیریت، به همراه خواهرش، مدرسه‌ای تأسیس و فعالیت‌های فرهنگی‌اش را آغاز کرد. دیدارش با امام خمینی(ره) و آشنایی با تفکرات رهبر نهضت اسلامی مردم ایران از یک سو و از سوی دیگر، آشنایی با دیدگاه‌های پدرش، از همان ابتدا، اعظم طالقانی را به فضای مبارزه با رژیم پهلوی کشاند. تداوم فعالیت‌های او برای کمک‌رسانی به خانواده‌های زندانیان سیاسی و نیز، تلاشش برای انتشار اعلامیه‌ها و دیدگاه‌های امام(ره)، باعث شد که ساواک، در سال 1354، وی را بازداشت کند. برخی معتقدند که دستگیری اعظم طالقانی و شکنجه کردن شدید او، برای زیر فشار گذاشتن پدر مبارزش بوده‌است. با این حال، آیت‌ا... طالقانی، با صبوری شگفت‌انگیزی، رنج زندانی شدن و آزار دادن فرزندانش را تحمل می‌کرد و حتی گاه، با لبخندی تلخ می‌گفت که آن ها به زندان می‌روند تا آدم شوند و برگردند! زنده‌یاد اعظم طالقانی، پس از تحمل شکنجه‌های وحشیانه عُمّال رژیم پهلوی، به زندان افتاد و تا سال 1356، در زندان بود. او پس از آزادی، دوباره فعالیت و مبارزه علیه رژیم پهلوی را از سر گرفت و در کنار دیگر زنان مبارز و انقلابی، حضوری پررنگ و تأثیرگذار در جریان انقلاب داشت.