کودکی و زندگی مدرن / اهمیت نقش مادر یا پرستار در تربیت کودک

فاطمه پاکدامن روانشناس و استاد دانشگاه در گفتگو با صدای ایران درباره ابزارهای اصلی و مهم تربیت کودک و میزان نقش آنها در تربیت  کودک سالم و  موفق به خبرنگار صدای ایران گفت:

 ابزار های مهم تربیت فرزند عبارت اند از: مادر، پدر ،محیط و آموزش میباشد وما در این جلسه درباره نقش مادر گفتگو میکنیم

 

مادر نقش اصلی و مستقیم در تربیت کودک را دارد و  تامین کننده اصلی نیازهای روانی کودک است و رابطه ای که بین مادر و کودک شکل میگیرد  پایه ای برا ی روابط بعدی در  زندگی کودکان با  آدم های مهم زندگیشان  مثل همسر، همکار، مدیر کاری و همکلاسی و ... می باشد. ولی اگر مادرخود نیازهای روانی اش تامین نشود نمیتواند رابطه درستی را شکل بدهد.

نیازهای روانی مادر باید حتما قبل از بارداری و حتی قبل از تصمیم به بارداری باید فراهم شده باشد  و همسر  باید نیازهای روانی مادر را تامین کند یعنی حامی وحمایت کننده باشد  تا مادر هم بتواند برای فرزندخود سرمایه گذار روانی بهتری باشد.

این روانشناس افزود:پدر بهتر است اگر مطلبی میخواهد به فرزندش گوشزد کند ،در خلوت مطلب را به مادر منتقل کند تا مادر به کودک انتقال دهد.

 

 

در این زمینه تعریف سن کودک کاملا مشخص نیست چون هر روانشناس با توجه به نظریه ها ،تفکرات و تجربیات خود تعریفی از سن کودک دارد و حتی بعضی روانشناس های سن کودکی را به دو دسته اولیه و ثانویه دسته بندی کرده اند اما در حالت کلی میتوانیم تعریف سن کودکی را از بدو تولد تا آغاز دوران نوجوانی یعنی 12 سالگی بیان کنیم.

 

 مادر نقش مهمی در تامین نیاز های غریزی کودک ، مربی و آموزش دهنده اصلی در کنار پدر برای کودک  می باشد که این میتواند تاثیر گذار در میزان پیشرفت و ترقی جامعه باشد و در غیر اینصورت  جامعه را دچار مشکل می کند.
به علت اینکه مادر نسبت به پدر وقت بیشتری را با کودک سپری میکند، می تواند ویژگی های شخصیتی ، مهارتی و توانمندهای کودک  را بهتر بشناسد. و این به مادر کمک میکند که استعداد کودکش را بشناسد و او را در مسیر تحصیلی و شغلی بهتر راهنمایی کند.

 

 

برای کودکانی که مادر حضور ندارد یا حضور کمتری داردحتما باید پدر در این میان نقش داشته باشد پرستاری که از کودک مراقبت میکند باید یک نفر باشد و طوری نباشد که هر ماه و هر سال پرستار کودک عوض بشود چون کودک با مراقب ارتباط میگیرد و دلبستگی را شکل می دهد و وقتی پرستار کودک عوض میشود کودک نمی تواند رابطه ای را شکل بدهد و اگر رابطه ای شکل نگیرد ان فرد با آدم های مهم زندگی اش که میتواند اعم از همسر، همکار، معلم ، رییس و همسالان  باشد دچار مشکل می شود.

 

این استاد دانشگاه ادامه  داد:وقتی کودک نتواند رابطه درستی را شکل بدهد پرخاشگر و مضطرب می شود و اگر قرار است تربیت کودک در کنار پرستار باشد باید فرد پرستار دلسوز و آگاه نسبت به وظایف ،مادر و فرزند پروری  باشد. 

بخش اول گفتگو با خانم پاکدامن در رابطه با ابزارهای تربیت کودک را در ویدیو زیر ببینید: