راویت ربیعی از دیدار با قذافی برای پیگیری وضعیت امام موسی صدر

به گزارش صدای ایران متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

«امروز در جمع عزاداران کارگر و بازنشسته امام حسین(ع) در خانه کارگر، ضمن سخنانی به چند نکته اشاره کردم:
در این شب ها گرد هم می آییم تا همراه با اشک و شور و عشق، آموزه‌های امام حسین(ع) را گرامی بداریم‌.

اساس گردهم آمدن ما در سوگ و عزا مروری بر اهداف حسین‌(ع) و آموزه‌هایی است که از او در دوره و زمان خود می توانیم بگیریم.

اما عزاداری در جمع کارگران، کارگران بازنشسته، افراد بیکار شده و خانواده های آنان حال و هوای دیگری دارد . خالص ترین اقشار اجتماعی در خانه کارگر گردآمده اند که سنت خوب عزاداری در این خانه را برپا دارند. سنتی که از جاودانگی امام حسین(ع) رنگ می گیرد و هرساله با شکوه خاص خود برگزار می‌شود. ما باید در خصوص راز ماندگاری مقاطعی از تاریخ و شخصیت‌های مانا اندیشه کنیم.

این شیفتگی حسین نه مخصوص ایرانیان است و نه شیعیان. در همه فرهنگ ها حتی در حوزه های تمدنی جنوب شرق آسیا تا هند و اروپا و آسیای میانه این اثر وجودی را می‌توان دید.

در همین زمینه، به خاطر دارم سال ۸۲ یا ۸۳ از طرف آقای خاتمی رئیس جمهوری وقت مامور شدم تا برای پیگیری وضعیت امام موسی صدر، با قذافی دیداری داشته باشم.

قذافی که اهل قبایل سنی شمال آفریقا بود گفت که مادرش در ماه محرم غذا نمی پخت؛ چرا که فرزندان امام حسین (ع) در عاشورا نان و غذا نداشتند.

نکته تامل انگیز آن است که اثر وجودی امام حسین‌(ع) پس از ۱۴۰۰ سال هنوز هم برای زندگی امروز تازگی دارد. این جاودانگی را در جاودانگی ائمه از حضرت علی‌(ع) تا امام حسین‌(ع) می توان یافت.

چرا حضرت علی جاودانه نشود وقتی در محکمه ای که حضرت و فرد یهودی که زره او را برداشته بود، با اینکه ایشان در خلافت اسلامی حاکم سرزمین های گسترده ای بود و قاضی شیعه هم منصوب او بود نه گوش به فرمان او، حق را به فرد یهودی می‌دهد و تسلیم رای و نظر قاضی می شود.

بر همین منوال، قیام امام حسین‌(ع) نیز پر از آموزه‌های جاودانگی است. اگر صحنه کربلا را همانند یک تابلو تصویر کنیم همه شخصیت‌های زشت و زیبای آن پر از پیام هستند و برای بشریت درسی دارند.

ماه محرم با حضرت مسلم و داستان طفلان مسلم آغاز می شود. مسلم می توانست با شمشیر در خانه هانی کار ابن زیاد را یکسره کند، اما این کار را نکرد. آغاز محرم با آموزه اخلاق شروع می‌شود و ما اول محرم را با درسی از اخلاق عاشورایی شروع میکنیم.

نگاه کنید چقدر بدون اخلاق، امروز از هر وسیله‌ای برای تحقق هدف استفاده می شود و آدم ها به راحتی ترور شخصیت می‌شوند.

از مسلم که عبور می‌کنیم به حر می‌رسیم. حر به ما می آموزد هرگاه که به حقیقت رسیدید، پیوست به حق دیر نیست و رفتار حسین هم به ما می آموزد آنکه آب به روی فرزندانت بست اگر به سوی خدا آمد آغوشت را به روی آن باز کن. امروز می‌بینید نه تنها ما در عرصه سیاسی و اجتماعی آغوش نمی‌گشاییم بلکه افراد را به راحتی می‌رانیم. دیگران را به راحتی متهم می‌کنیم و می گوییم تو درست نمی‌گویی.

با نگاهی دقیق به حادثه تاریخی عاشورا درمی‌یابیم که حتی شخصیت و رفتار عمر سعد هم برای ما درس آموزی دارد. عمربن سعد آزادگی خود را فروخت و به دنیا هم نرسید. به تعبیر زنده یاد شریعتی یک عمر سعد در وجود همه ما پنهان شده است.

در این مجال فرصتی نیست تا از آموزه هایی از علی اصغر، علی اکبر، قاسم و حبیب بن مظاهر و ... صحبت کنیم.
هر کدام از این ها آموزه ای برای ایران امروز دارند.

با این حال نمی‌توان از کربلا گفت و از شهامت حضرت زینب(س) و نقش او در تبیین قیام امام حسین(ع) حرفی نزد: زینب کنشگر بزرگ اجتماعی و سیاسی بود و کنشگری‌اش را در میانه آتش و خون نشان داد. چه کنشگری زیباتر از ایستادن مقابل ظلم.

قیام حسین‌(ع) همچون قیام همه پیامبران و مصلحان تاریخ برای زندگی بهتر دنیوی و سعادت اخروی انسان‌ها بود. امام حسین در مقابل ظلم ایستاد چون زندگی دنیوی و اخروی امت و جامعه را مورد تهدید یزید می دید.

هدف بیانی امام حسین(ع) برای قیام، امر به معروف و نهی از منکر بوده است. به تعبیر شهید مطهری، حسین(ع) به امر به معروف و نهی از منکر ، آبرو داد؛ به این اصلی که آبروی مسلمین است.

اما متاسفانه، این روزها شاهد وجه نازل شده‌ای از امر به معروف و نهی از منکر هستیم.

این اصول که می‌تواند عامل وحدت و شیرازه زندگی اجتماعی باشد به واژگانی منفعل تبدیل شده است.

‌فقر، ظلم سیاسی و اجتماعی، فساد سیاسی و اجتماعی، سوء استفاده از بیت المال، نابرابری، بی حرمتی ، آبرو بردن و حمله به آبروی افراد، دروغ، تخریب شخصیت، دفاع از مظلوم، حقوق برابر، فرصت های برابر عدالت اجتماعی و...، این ها وجوهی از معروف ها و منکر ها در ایران امروز هستند. محرم و عاشورا برای ما آموزه هایی است که همه باهم برای امر به معروف و نهی از منکر آماده شویم و بپا خیزیم.»