هجمه به ظریف از خارج و داخل

به گزارش صدای ایران روزنامه شهروند نوشت: بامداد پنجشنبه وزارت خزانه‌داری و مقامات آمریکایی یا همان ‏دولت دلقک‌ها که از یک ماه پیش رجزخوانی را آغاز کرده بودند، محمدجواد ‏ظریف، وزیر امور خارجه را تحریم کردند؛ تحریم ظریف درواقع پس از ‏سفر ظریف به نیویورک و با وجود محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت ‏آمریکا که با تعداد زیادی از رسانه‌های آمریکایی گفت‌وگو کرد، به وقوع ‏پیوست. با بازگشت ظریف از نیویورک، مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا ‏از این‌که به ادعای او رسانه‌های آمریکایی بلندگوی ظریف شده‌اند، ابراز خشم ‏کرد. در کنار این گفت‌وگوها اما ترس ترامپ و «تیم‌ب» از توییت‌های ظریف ‏نیز بود. اقدام تحریم علیه وزیر امور خارجه ایران یعنی انفعال همتای آمریکایی‏اش (پمپئو) در ماموریت‌های مشابه‌ای که در اختیارشان قرار داده‌اند و موفقیت ‏ظریف در انجام این ماموریت. باوجود اعمال محدودیت علیه ظریف، ترامپ و «‏تیم بی» به این فهم رسیده‌اند که ظریف اثر خود را بر مناسبات و معادلات جهانی ‏گذاشته است و این گمان بر آنان غلبه کرده که با تحریم می‌شود صدای او را خاموش کرد. ترامپ که از روند پیشین مذاکرات انجام شده در برجام در زمان دولت ‏اوباما به شدت ناراضی است، این نکته را نیز بارها به صراحت اعلام کرده و ‏ظریف را در این زمینه مقصر می‌داند و گفته «از ابتدا فهمیدم اینها حریف ‏او نمی‌شوند.»

برخی تحلیلگران معتقدند که طراحی راهبردی نحوه مواجهه ایران با فشارهای ‏آمریکا یعنی رویکرد مقاومت توسط رهبر انقلاب و مدیریت صحنه ظریف جواب داده ‏است؛ مثلا امیر محبیان می‌گوید آمریکا کوشید میان دیپلماسی و نیروی محوری مقاومت ما یعنی سپاه ‏اختلاف بیندازد، اما برخلاف تصورش محور ظریف - سلیمانی نزدیک‌تر شد. ‏همین امر موجب خشم ترامپ شده؛ او خطر توییت‌های ظریف را کمتر از ‏موشک‌های مقاومت نمی‌داند و هدف از تحریم ظریف، قطع کردن ارتباط او با ‏رسانه‌های جهانی است‎.‎‏ ‏ اگر قدرت اثرگذاری و مانور جهانی تیم دیپلماسی ایران با تحریم ظریف از سوی ‏آمریکایی‌ها نشانه‌ای بر حقانیت آنهاست، اما شادی مخالفان و منتقدان داخلی از ‏این اقدام آمریکا بر چه پایه و منطقی استوار است؟ نزدیک به ٦سال وزیر ‏خارجه بودن برای محمدجواد ظریف یعنی ٦ سال هجمه. یعنی هجوم همین ‏‏«دشمن شاد کن‌ها» که ما را یاد همایش «دلواپسیم» می‌اندازد؛ از کشاندن ‏مکرر ظریف به بهارستان و پاسخ به دلواپسان. چرا از همان لحظاتی که اخبار ‏تحریم ظریف منتشر شد، مخالفان داخلی به موازات مخالفان خارجی در شادی ‏از این اتفاق، پشت سر هم صف کشیدند و هم نوایی مشترکی داشتند؟ راز سر به ‏مهر این شادی کجاست؟ ‏
تحریم محمد جواد ظریف موجی از واکنش‌ها ‏را در سطح داخلی و بین‌المللی به همراه داشت که در ادامه می‌خوانید: ‏

واکنش دستگاه وزارت خارجه
«محمد جواد ظریف» در همان ساعات نخستین به خبر تحریم شدنش ‏واکنشی در قالب یادداشت در توییتر داشت و نوشت: «ما می‌دانیم گفت‌وگو و ‏صلح خواهی تهدیدی برای موجودیت «تیم‌بی» است؛ و از آن‌جا که دلیل تحریم ‏من را سخنانم عنوان کرده‌اند، آیا مردم آمریکا به مجوز اوفک برای خواندن ‏نوشته‌های من یا گوش دادن به مصاحبه‌هایم نیاز دارند؟!»‏ ‏عباس موسوی، سخنگوی وزارت خارجه نیز به این خبر واکنش نشان داد و ‏در صفحه توییتر خود نوشت: «اوج تناقض و حماقت رهبران آمریکا آنجاست ‏که بارها دکتر ظریف را در سیاست ایران کاره‌ای نمی‌دانند، اما با نابخردی ‏محض دست به تحریم او می‌زنند.»‏ ‏عباس عراقچی، عضو ارشد تیم مذاکره‌کننده ایران نیز ازجمله کسانی بود که به این تحریم واکنش نشان داد.

واکنش‌های حمایت‌گرایانه خارجی‌ها
سخنگوی وزارت امور خارجه روسیه تحریم ظریف را نشانه بن‌بست در ‏سیاست خارجی آمریکا دانست. اتحادیه اروپا نیز به تحریم وزیر امور خارجه ‏ایران از سوی آمریکا واکنش نشان داد و بر ادامه همکاری با وی تأکید کرد.‏ در میان واکنش‌های بین‌المللی به تحریم وزیر امور خارجه، وزارت خارجه ‏فرانسه با ابراز نگرانی از اقدام آمریکا مبنی بر تحریم ظریف، تأکید کرد که ‏کشورش به همراه انگلیس و آلمان با این اقدام واشنگتن مخالف هستند‎.‎‏ آنتونیو ‏گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، هویا چانیینگ، سخنگوی وزارت خارجه ‏چین، وزارت خارجه آلمان، اتحادیه اروپا و وزیر امور خارجه ونزوئلا ازجمله ‏کشورهایی بودند که از این اقدام آمریکا انتقاد کردند.‏

شادی مخالفان داخلی
مدیرمسئول روزنامه رسالت در این راستا نوشت: «با تحریم ظریف، احتمالا ‏دیگر خوش‌بین‌ترین افراد هم در ذهن خود بر مفاهیمی مانند دیپلماسی لبخند و ‏احتمال بر دستیابی به توافق برد-برد با آمریکا مهر باطل خواهند زد.» ‏ اما شادمانی «تیم ب» داخلی بازتاب زیادی در شبکه‌های اجتماعی و ‏رسانه‌ها داشت؛ یک روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای در حساب توییتر خود ‏از شادی هواداران جلیلی و احمدی‌نژاد از تحریم ظریف خبر داد و آنها را «تیم ‏ب» داخلی خواند. فرید مدرسی در واکنش به تحریم ظریف از سوی آمریکا و ‏خوشحالی مخالفان داخلی وزیر خارجه در مطلبی با تیتر «پیامی برای برادران ‏انقلابی‌ام» در کانال تلگرامی‌اش نوشت: ‎ «‏دیدم موج آفریدید، همراه با پمپئو و ‏براندازان که استعفا دهد ظریف؛ یاران آقایان‎ ‎جلیلی و‎ ‎احمدی‌نژاد دشمن‌شادکن ‏شدید‎.‎‏ مبارک است که‎ ‎گروه‌ بی داخلی برپا کردید‎.‎‏ برادرانه از سرآمدان ‏رسانه‌ای انقلابی؛ چه با نام مستعار و چه غیرمستعار می‌خواهم مراقب باشند به ‏نام آنان تمام نشود؛ چند توییت.»‏ «حمید رسایی» از نمایندگان ادوار مجلس و از اعضای جبهه پایداری که در مخالفت با وزیر امورخارجه در رسانه خود (هفته‌نامه ٩ دی) ید طولایی دارد، در واکنش به تحریم ظریف در حساب توییتری خود نوشته که «یعنی در ٦‌سال گذشته که تحریم نشدید، سخنگوی اصلی ایران نبودید؟ یا تحریم شدید چون تاریخ مصرفتان تمام شده.» کوروش احمدی، دیپلمات پیشین و کارشناس مسائل آمریکا با اشاره به شادی برخی از محافل داخلی از تحریم ظریف می‌نویسد: «متاسفانه و در میان بهت و حیرت همگان، محافلی در ایران هیچ حد و مرزی را در تخریب و توهین در حق ایشان در برابر خود ندیده و سریال گاندو تنها وجهی فرعی از این تلاش‌های گسترده بوده است. کسانی که تا کنون به شدیدترین وجه ممکن در جهت تخریب پشت جبهه سیاست خارجی دولت تلاش کرده‌اند.»