ماجرای تقلیدهای مرگبار
پرتاب چاقو به سمت یک انسان توسط یکی از اجراکننده‌های «عصر جدید» را بگذارید کنار خبر فوت نوجوانی 12 ساله که به تازگی به علت تقلید از یکی از اجراهای این برنامه، جانش را از دست داد اما چطور مانع تقلید بچه‌ها از چنین اجراهایی شویم؟
به گزارش صدای ایران از خراسان، در نخستین اجرای برنامه دوم از مرحله نیمه‌نهایی عصر جدید، فردی در جلوی یک سیبل ایستاد و اجراکننده برای نشان دادن مهارتش، شروع به پرتاب چاقو به سمت او کرد. چاقوهایی که اگر فقط در یک مورد با نشانه‌گیری دقیقی همراه نمی شد، عاقبت فردی که در جلوی سیبل می‌خندید، معلوم نبود! این اجرا را بگذارید کنار خبر تلخی که این هفته منتشر شد؛ نوجوان 12 ساله‌ای که قصد انجام حرکات نمایشی مشابه برنامه عصر جدید را داشت، دچار خفگی شد و جان خود را از دست داد. البته این اولین مورد فوت تحت تاثیر برنامه‌های تلویزیونی نیست. سال 90 نوجوان 12 ساله‌ای تحت تاثیر سریال پنج کیلومتر تا بهشت، خودش را دار زده بود تا بتواند در قالب روح به مکان‌های مورد علاقه‌اش سر بزند. در یک مورد دیگر در پاییز سال 97 دختر 9 ساله‌ای تحت تاثیر یک فیلم هندی خودش را کشته بود به امید این که دوباره زنده خواهد شد. شنیدن این اخبار تلخ برای هر والدی وحشتناک است. شاید شما هم به عنوان یک والد با خود فکر می‌کنید چطور می‌توانید از کودک یا نوجوان کم سن و سال خود در این خصوص محافظت کنید.
مشابهت سنی این کودکان اتفاقی نیست!
پیش از همه، بیایید ابتدا نگاهی به سن این قربانیان بیندازیم؛ دو کودک 12 ساله و یک کودک 9 ساله. واقعیت این است که اگر موارد دیگر را هم می‌خواستیم وارد این فهرست کنیم، به احتمال زیاد آن‌ها نیز در حدود همین سنین بودند. البته این موضوع تصادفی نیست چرا که در گروه سنی دبستان و اوایل نوجوانی به واسطه برخی ویژگی‌ها کودکان در معرض خطر بیشتری در این زمینه هستند چرا که این کودکان:
توان مدیریت ترس خود را به شکل بهتری دارند، پس والدین ممکن است تصور کنند چون آن‌ها نمی‌ترسند، تماشای برخی برنامه‌ها مشکلی ندارد.
شناخت دقیقی از توانایی‌های خود ندارند و اغراق در برآورد برخی توانایی‌ها بین آن‌ها زیاد دیده می‌شود.
مرز بین خیال و واقعیت هنوز برای آن‌ها کاملا روشن نیست و در نتیجه بیشتر تحت تاثیر فیلم‌های تخیلی و جلوه‌های ویژه قرار می‌گیرند و از طرفی والدین به تصور این که آن‌ها می‌فهمند، ممکن است به آن‌ها توضیح کمتری در این خصوص بدهند.
با توجه به سن‌شان، احتمال این که تنها گذاشته شوند یا اجازه برخی فعالیت‌ها بدون نظارت به آن‌ها داده شود، بیشتر است.
خطر در کمین کودکان تک‌تک ماست:
دقت در انتخاب برنامه‌ها برای تماشا:
مراقبت بیشتر از پسرها:
صحبت کردن به تنهایی کافی نیست:
