علیرضا افتخاری: با وضو پبش استاد شجریان می رفتم
افتخاری که حالا 61 ساله است، درست نیم‌قرن است که می‌خواند از همان دوازده سالگی نزد «تاج اصفهانی» به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت و بعد از آن از حضور «شهناز» و «کسایی» بهره برد.
خواننده‌ی پرکار سال‌های قبل، حالا چندان هم فعال نیست. «علیرضا افتخاری» که چهره‌ی ماندگار فرهنگی است و در طول عمر هنری‌اش بیش از 60 آلبوم منتشر کرده و «کوروس سرهنگ‌زاده» اعتقاد دارد او به مراتب از تاج زیباتر می‌خواند، حالا بعد از مدتی قرار است دوباره با ارکستر ملی به اجرای برنامه بپردازد؛ اجرایی که «نادر مرتضی‌پور» رهبری‌اش را برعهده دارد.
به گزارش صدای ایران از موسیقی ما، افتخاری که حالا 61 ساله است، درست نیم‌قرن است که می‌خواند از همان دوازده سالگی نزد «تاج اصفهانی» به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت و بعد از آن از حضور «شهناز» و «کسایی» بهره برد.
«علیرضا افتخاری» 25 ساله بود که اولین آلبومش را به توصیه‌ی استاد «فرامرز پایور» با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد و بعد از آن با بزرگانی چون پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، علی تجویدی، عباس خوشدل، محمدعلی کیانی‌نژاد، محمدجلیل عندلیبی، محمد موسوی، جلال ذوالفنون، هابیل علی‌اف، محمدجواد ضرابیان، فریدون شهبازیان، کامبیز روشن‌روان و... کار کرد که حاصلش آثار ماندگاری چون مقام صبر، راز و نیاز، سرو سیمین، شور عشق، نیلوفرانه، یاد استاد، سرمستان، افسانه، مستانه، امان از جدایی، هنگامه و شب عاشقان شد.
او البته بعدتر کم‌تر آوازخوانی کرد. مسأله‌ای که دلیلش را نظر ناشران و آهنگ‌سازان عنوان کرده است. در همان زمان تصنیف‌هایش بین مردم فراگیر شد. او زمانی که تصمیم به تصنیف‌خوانی گرفت، مورد هجمه و انتقادات بسیار قرار گرفت؛ اما خیلی زودتر از دیگران، حرف‌هایی را بیان کرد که حالا بسیاری از خوانندگان موسیقی سنتی ایران به آن صحه می‌گذارند. اگر آن زمان منتقدان، این ماجرا را یک افول برای او می‌دانستند، حالا خلق فضاهای جدید توسط خوانندگان جوان‌تر را تحسین می‌کنند.
«عباس خوشدل» در گفت‌وگو با «موسیقی ما» گفته بود: «معتقدم علیرضا افتخاری در ترانه‌خوانی درجه‌یک است. همان‌طور که استاد شجریان شماره یک آواز محسوب می‌شود. از نظر من، هیچ‌کس نمی‌تواند در این زمینه‌ها مقابل شجریان و افتخاری قد علم کند. نه این‌که افتخاری آواز بلد نباشد یا این‌که شجریان نتواند ترانه بخواند، اما معتقدم که صدای افتخاری مخصوص خودش است. تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم، دلم نیامده برای خواننده دیگری کار بسازم. صدای افتخاری جذابیت‌های زیادی دارد.»
او هم‌چنین خیلی زودتر از دیگران دست به بازخوانی آثار گذشتگان زد که این کار نیز همان زمان مورد انتقاد قرار گرفت و حالا کاری است که بسیاری انجامش می‌دهند.
با تمام این‌ها افتخاری مسیر خودش را رفت و حالا هم می‌گوید که به انتقادها و گاه کارشکنی‌هایی که سر راه هنرش پیش آمده، هیچ توجهی ندارد و راهی می‌رود که آن را دوست دارد.
- دلم می‌خواهد بازیگر سنِ اپرا باشم نه تماشاگرش
- دیگر نه خودم و نه هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند آثاری چون نیلوفرانه، راز گل و سرو سیمین را اجرا کند
- ناشر از من می‌خواست تعداد تصانیفِ یک آلبوم بیش‌تر از تعداد آوازهایم باشد
- آوازهایی از حافظ خوانده‌ام که دستِ «محمد علی چاوشی» است و منتشر می‌شود
- قیصر امین‌پور نقش مهمی در موفقیت «نیلوفرانه» داشت
- قیصر آخرین شعرش را سرود و بعد رهسپار شمال شد که اجل جانش را گرفت
- نیلوفرانه اثری ماورایی و آسمانی بود
- کارهایی که به خاطر مسایل مالی انجام می‌شود، برگ سبز عشق را می‌خشکاند
- جناب عشق در کارها بسیار کارساز است
- یک ملودی را یک‌بار که گوش کنم، یاد می‌گیرم
- استاد شجریان دوست نداشت من سبک‌ام را عوض کنم
- شما سنگ‌هایتان را بزنید، من جا خالی می‌دهم
- آدم خراب بشویی نیستم، آزاد و پاک‌باخته‌ام
به گزارش صدای ایران از موسیقی ما، افتخاری که حالا 61 ساله است، درست نیم‌قرن است که می‌خواند از همان دوازده سالگی نزد «تاج اصفهانی» به یادگیری ردیف‌های آوازی پرداخت و بعد از آن از حضور «شهناز» و «کسایی» بهره برد.
«علیرضا افتخاری» 25 ساله بود که اولین آلبومش را به توصیه‌ی استاد «فرامرز پایور» با نام «آتش دل» و به یاد استاد فقیدش تاج اصفهانی منتشر کرد و بعد از آن با بزرگانی چون پرویز مشکاتیان، حسین علیزاده، علی تجویدی، عباس خوشدل، محمدعلی کیانی‌نژاد، محمدجلیل عندلیبی، محمد موسوی، جلال ذوالفنون، هابیل علی‌اف، محمدجواد ضرابیان، فریدون شهبازیان، کامبیز روشن‌روان و... کار کرد که حاصلش آثار ماندگاری چون مقام صبر، راز و نیاز، سرو سیمین، شور عشق، نیلوفرانه، یاد استاد، سرمستان، افسانه، مستانه، امان از جدایی، هنگامه و شب عاشقان شد.
او البته بعدتر کم‌تر آوازخوانی کرد. مسأله‌ای که دلیلش را نظر ناشران و آهنگ‌سازان عنوان کرده است. در همان زمان تصنیف‌هایش بین مردم فراگیر شد. او زمانی که تصمیم به تصنیف‌خوانی گرفت، مورد هجمه و انتقادات بسیار قرار گرفت؛ اما خیلی زودتر از دیگران، حرف‌هایی را بیان کرد که حالا بسیاری از خوانندگان موسیقی سنتی ایران به آن صحه می‌گذارند. اگر آن زمان منتقدان، این ماجرا را یک افول برای او می‌دانستند، حالا خلق فضاهای جدید توسط خوانندگان جوان‌تر را تحسین می‌کنند.
«عباس خوشدل» در گفت‌وگو با «موسیقی ما» گفته بود: «معتقدم علیرضا افتخاری در ترانه‌خوانی درجه‌یک است. همان‌طور که استاد شجریان شماره یک آواز محسوب می‌شود. از نظر من، هیچ‌کس نمی‌تواند در این زمینه‌ها مقابل شجریان و افتخاری قد علم کند. نه این‌که افتخاری آواز بلد نباشد یا این‌که شجریان نتواند ترانه بخواند، اما معتقدم که صدای افتخاری مخصوص خودش است. تا این لحظه که با شما صحبت می‌کنم، دلم نیامده برای خواننده دیگری کار بسازم. صدای افتخاری جذابیت‌های زیادی دارد.»
او هم‌چنین خیلی زودتر از دیگران دست به بازخوانی آثار گذشتگان زد که این کار نیز همان زمان مورد انتقاد قرار گرفت و حالا کاری است که بسیاری انجامش می‌دهند.
با تمام این‌ها افتخاری مسیر خودش را رفت و حالا هم می‌گوید که به انتقادها و گاه کارشکنی‌هایی که سر راه هنرش پیش آمده، هیچ توجهی ندارد و راهی می‌رود که آن را دوست دارد.
- دلم می‌خواهد بازیگر سنِ اپرا باشم نه تماشاگرش
- دیگر نه خودم و نه هیچ‌کس دیگر نمی‌تواند آثاری چون نیلوفرانه، راز گل و سرو سیمین را اجرا کند
- ناشر از من می‌خواست تعداد تصانیفِ یک آلبوم بیش‌تر از تعداد آوازهایم باشد
- آوازهایی از حافظ خوانده‌ام که دستِ «محمد علی چاوشی» است و منتشر می‌شود
- قیصر امین‌پور نقش مهمی در موفقیت «نیلوفرانه» داشت
- قیصر آخرین شعرش را سرود و بعد رهسپار شمال شد که اجل جانش را گرفت
- نیلوفرانه اثری ماورایی و آسمانی بود
- کارهایی که به خاطر مسایل مالی انجام می‌شود، برگ سبز عشق را می‌خشکاند
- جناب عشق در کارها بسیار کارساز است
- یک ملودی را یک‌بار که گوش کنم، یاد می‌گیرم
- استاد شجریان دوست نداشت من سبک‌ام را عوض کنم
- شما سنگ‌هایتان را بزنید، من جا خالی می‌دهم
- آدم خراب بشویی نیستم، آزاد و پاک‌باخته‌ام
نظر شما
پربحث ترین عناوین
آخرین اخبار
