اختلاف اصولگرایان برسر حداد عادل

گرچه این روزها سروصدای زیادی از اردوگاه اصولگرایان به گوش نمی‌رسد اما این را نباید دلیل بر آرامش درونی جریان اصولگرایی تلقی کرد.

به گزارش صدای ایران خبرآنلاین نوشت: درست در زمانی که شورای وحدت با رفتن ابراهیم رئیسی به چالش خورده است و مرتضی آقاتهرانی فرمان تکروی پایداری ها را صادر کرده، جامعه روحانیت بی صدا و چراغ خاموش یک اقدام بسیار مهم را کلید زده است. این تشکل سنتی که در چند سال اخیر زاویه‌نشین شده بود، حالا در چندماه گذشته با تغییر و تحولات و برخی پوست اندازی ها به گونه ای که چندان جلب توجه نکند، در حال سازماندهی و کمپین انتخاباتی است.

ماجرا از این قرار است که این تشکل با بازتعریف تشکیلاتی هسته های استانی خود را تقویت کرده، حتی با سپردن مسئولیت ها و صدور احکام جدید برای نمایندگان استانی خود هم جانی تازه به تشکیلات خنثی شده خود بخشیده و هم اینکه اقدام به جذب سرمایه تشکیلاتی سایر اصولگراها در سراسر کشور کرده است.

چه کسی لیدر باشد؟
این خبر که البته در محافل رسانه ای چندان بازتاب نیافته، آن هم البته به خواست مدیران محافظه کار این تشکل، اما سینه به سینه در محافل سیاسی اصولگرایان می چرخد. این اما تنها تحول در میان اصولگرایان نیست. آنها با چالش های متعددی مواجه شده اند. فصل مشترک آنها یعنی ابراهیم رئیسی از میان شان رفته و حالا آنها باز با همان چالش قدیمی مواجه شده اند. چه کسی لیدر باشد؟

از قرار اخبار و روایات غلامعلی حدادعادل با تلاش برخی طیف های خاص به صندلی ابراهیم رئیسی در شورای وحدت رسید اما این خود نقطه ای برای آغاز جدال ها شده است. از حرف های اخیر مرتضی آقاتهرانی می توان فهمید پایداری ها بسیار شیک و مجلسی راه خود را از همین ابتدا جدا کرده اند. آقاتهرانی حتی دعوت کرده که در جلسات پایداری ها شرکت شود.

این هم اما آخرین دغدغه نیست. سنتی ها از جبهه پیروان گرفته تا برخی تشکل های دیگر و البته و حتما موتلفه چندان دل شان با غلامعلی حدادعادل صاف نیست. نشان به آن نشان که برخی حتی او را نزدیک به برخی جریان های رادیکال اصولگرا می دانند که موجب شد، لیست نامناسب مجلس دهم تهیه شود و آن نتیجه اسف بار برای اصولگرایان رقم بخورد.

اگرچه در این میان حرف هایی شنیده می شود که حتی برخی افراد و جریان ها تلاش می کنند، غلامعلی حدادعادل را به ریاست مجلس جدید برسانند اما گویا اوضاع خراب تر از آن است که آنها بتوانند به کمتر از حداقل سه لیست در زمان برگزاری انتخابات برسند.

ساز ناکوک دو آتیشه‌ها
بدنه دو آتیشه جریان اصولگرایان که تلفیقی از عدالتخواهان و تحول خواهان است هم چندان تمایلی ندارد که دوباره همان ژنرال های قدیمی پیش قراول آنها در انتخابات پیش رو باشند. طیفی از آنها بخشی از این ژنرال ها را خارج شده از اصولگرایی می دانند و بخشی دیگر فریاد می زنند که جامعه هوای تازه می خواهد و این افراد نشان دار دیگر نباید تابلوی اصولگرایی باشند.

ماجرای جذاب تحرکات انفرادی
​آنچه گفته شد البته در سطح تشکیلات و طیف های جناح بود. ماجرا آنگاه جذاب تر می شود که سطح بررسی موضوع را به شخصیت های جناح هم برسانیم. درست در همین زمان است که با افرادی همچون سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف، محسن رضایی و غیره مواجه می شویم که هر کدام جدای از تشکل ها و طیف های نامبرده ساز خود را می زنند و راه خود را می روند. حتی شنیده می شود که برخی از این شخصیت ها از چندی پیش رایزنی ها برای انتخاب افراد جهت قرار گرفتن در لیست شان را آغاز کرده و البته این مسئله را صرفا معطوف به تهران هم نکرده اند. در این میان برخی خبرها حاکی از آن است که سودای ریاست مجلس به تصور آنکه علی لاریجانی در مجلس بعدی نخواهد بود شوق پارلمان تاریست شدن را در آنها دوچندان کرده است.

با این تفاسیر به نظر می رسد سال ۹۸ پر چالش ترین سال سیاست ورزی اصولگرایان خواهد بود.