برگ برنده ای در دست مسجدجامعی
شاید مردم فراموش کرده باشند ، اما قطعا مهدی چمران ، علیرضا دبیر ، هادی ساعی ، احمد مسجد جامعی ، معصومه آباد، حبیب کاشانی و عباس شیبانی از یاد نبرده و نخواهند برد شورایی سومی را که حتی استاندار وقت تهران نیز حاضر نبود دقایقی را برای پاسخگویی به سوالات اعضا در خصوص جدایی ری از تهران در یکی از جلسات آن حاضر شود… .
در مقایسه دو شورای شهر سوم و چهارم علاوه بر اینکه می توان به تغییر در نحوه چیدمان صندلی های شورا ، اتاق های کار نمایندگان و از همه مهم تر تعداد اعضا اشاره کرد، به همان مقدار نیز جایگاه دو شورا در میان مردم و قدرت تصمیم گیریشان را می توان قیاس کرد. شورای سومی که به برکت همزمان سازی دو انتخابات مدتش از چهار به شش سال افزایش یافت و البته در این بین عمدتا بحث شاخصی در آن صورت نگرفت و هیچ گاه به جایگاهی که باید باشد نرسید.
سومین پارلمان پایتخت علیرغم همسویی نسبتا کاملی که در ابتدای راه با دولت محمود احمدی نژاد داشت، عملا نتوانست نقش چندانی در مدیریت شهری و نظارت بر شهرداری تهران ایفا کند و حتی در ماجرای جدایی ری از تهران نیز قدرتی برای فراخواندن شخصیتی چون مرتضی تمدن، استاندار وقت تهران نداشت تا جاییکه استاندار پس از دعوت شورای شهر هم حاضر به حضور در جلسه شورای شهر پایتخت نشد.
در دوره شش ساله شورای شهر سوم که ریاست آن تماما بر عهده مهدی چمران بود مهم ترین اتفاقات رخ داده حول محور تقدیر از شهرداری و تصویب کرایه های تاکسی گذشت و فضای حاکم بر آن حتی اجازه استفاده از ظرفیت افرادی چون احمد مسجد جامعی، معصومه ابتکار و محمدعلی نجفی را نیز نداد.
با آغاز رقابت های انتخاباتی شورای شهر تهران و در سایه رد صلاحیت گسترده چهره های شاخص اصلاح طلب نظیر محسن هاشمی، فاطمه راکعی، معصومه ابتکار، مرتضی حاجی و … شورای هماهنگی جبهه اصلاحات اقدام به تهیه لیستی ۳۱ نفره برای انتخابات شورای شهر تهران کرد، لیستی که به جز احمد مسجد جامعی عمده اعضای آن از چهره های کمتر شناخته شده اصلاح طلب و حتی جوانان این گروه بودند و مردم شناخت چندانی از آن نداشتند. امکان تبلیغات گسترده نیز به دلیل مسائل مالی برای این لیست وجود نداشت اما پس از اعلام نتایج انتخابات مشخص شد که حدود نیمی از اعضای این لیست موفق به حضور در شورای شهر تهران شده اند و عمده افراد باقی مانده از این لیست نیز به عنوان عضو علی البدل در رتبه های ۳۲ تا۴۰ قرار گرفته اند.
این نتایج امید به تغییر ریاست شورای چهارم پایتخت و حتی تغییر شهردار تهران را نیز در اذهان مردم زنده کرد، به ویژه آنکه از گوشه و کنار شنیده شده بود که فرزند ارشد آیت الله هاشمی جدی ترین گزینه اصلاح طلبان برای شهرداری تهران است. انتخابات رییس و هیات رئیسه شورا و نتایج حاصل از آن بیش از پیش این امید را زنده کرد، چراکه احمد مسجد جامعی با ۱۶ رای به ریاست شورای شهر رسیده بود و دو اصلاح طلب (راستگو و ساعی) نیز در ترکیب هیات رئیسه قرار گرفتند، اصلاح طلبان در توافق با اصولگرایان و برای سهیم کردن آنان در ریاست شورا و آغاز باب تعامل نیز با نایب رییسی مرتضی طلایی بر پارلمان چهارم پایتخت موافقت کرده و حتی تعدادی از آنها نام طلایی را به عنوان نایب رییس خود بربرگه های رای نوشتند.
چند روز بعد اتحاد طلایی اصلاح طلبان شورای شهر در جریان جلسه رای به دو گزینه شهرداری تهران شکسته شد و الهه راستگو. علیرغم قولی که از قبل به اصلاح طلبان و محسن هاشمی داده بود، نام محمدباقر قالیباف را روی برگه خود نوشت، اقدامی که موجب طرد شدن راستگو از سوی اصلاح طلبان شد و البته ماجزا با وساطت احمد مسجد جامعی ختم به خیر شد.
آغاز تحول در پارلمان پایتخت
مسجد جامعی خیلی زود تحول در شورای پایتخت را کلید زد. او تهران گردی اش را آغاز کرده و هر صبح جمعه را به کشف محله ای در پایتخت اختصاص داد. همزمان با این اقدامات دعوت از هیات دولت را نیز در دستورکارش قرار داد و در مدت یکسال از آقایان بیژن نامدار زنگنه در مقام وزیر نفت، حمید چیت چیان در مقام وزیر نیرو، عباس آخوندی در مقام وزیر مسکن راه و شهرسازی و حسین هاشمی در مقام استاندار و نیز معصومه ابتکار در مقام معاون رییس جمهور برای حضور در صحن شورا دعوت کرد و آنان نیز در صحن شورا حاضر شدند. اقدامی که در نوع خود بی سابقه بود و به ابتکار مسجد جامعی حل مشکلات شهروندان تهرانی را سرعت بخشید.
علاوه بر این شورا با ریاست مسجدجامعی به خوبی از کنار بحران ها و حوادث مختلف شهر نظیر سقوط دو زن از طبقه پنجم در حادثه جمهوری،توفان پایتخت، مرگ دستفروش، واژگونی اتوبوس شرکت واحد و … عبور کرد.
مسجد جامعی همچنین با استفاده از ارتباط خود با بدنه دولت موفق شد پس از ۹ سال محمد باقر قالیباف را به جلسه هیات دولت ببرد تا هم قدرت شورای شهر چهارم را به نمایش گذارد و هم با حضور شهردار تهران روند حل مشکلات پایتخت نشینان سرعت بیشتری به خود گیرد.
مسجد جامعی به کجا می رود؟
حال پس از گذشت یکسال ۱۸ عضو شورا تصمیم گرفتند که مهدی چمران را به جای احمد مسجد جامعی بر صندلی ریاست شورا بنشانند و البته آنان بر خلاف اقدام سال قبل اصلاح طلبان هیچ سهمی برای آنان در هیات رییسه قائل نشدند!
پس از این اقدام گمانه رنی ها در خصوص ادامه فعالیت مسجد جامعی در شورای شهر آغاز شد و در حالی که برخی از معرفی وی از سوی دولت به عنوان وزیر علوم خبر داده اند، گروهی دیگر نیز معتقدند با توجه به آرای بالای مسجد جامعی در انتخابات شورای شهر وی از حوزه انتخابیه تهران برای انتخابات مجلس کاندیدا خواهد شد.
در مقابل برخی دیگر نیز از ماندن مسد جامعی در شورا و بازگشتش به صندلی ریاست در دور سوم خبر داده اند و معتقدند که نباید شورای شهر از حضور چهره های قدرتمند و شاخصی چون مسجد جامعی خالی شود. با این وجود به نظر می رسد چهره هایی چون حقانی، دنیامالی و دوستی بتوانند جانشین مناسبی برای ریاست مجدد اصلاح طلبان در پارلمان پایتخت باشند.
با این وجود آنچه که پیداست سایه سنگین مسجد جامعی بر سر افراطیون است، آنان همواره از بازگشت دوباره مسجد جامعی به صندلی ریاست شورا در هراسند و از اینکه یکی از کرسی های انتخابات مجلس بعدی را نیز متعلق به مسجد جامعی بیینند دلواپس اند.
در مقایسه دو شورای شهر سوم و چهارم علاوه بر اینکه می توان به تغییر در نحوه چیدمان صندلی های شورا ، اتاق های کار نمایندگان و از همه مهم تر تعداد اعضا اشاره کرد، به همان مقدار نیز جایگاه دو شورا در میان مردم و قدرت تصمیم گیریشان را می توان قیاس کرد. شورای سومی که به برکت همزمان سازی دو انتخابات مدتش از چهار به شش سال افزایش یافت و البته در این بین عمدتا بحث شاخصی در آن صورت نگرفت و هیچ گاه به جایگاهی که باید باشد نرسید.
سومین پارلمان پایتخت علیرغم همسویی نسبتا کاملی که در ابتدای راه با دولت محمود احمدی نژاد داشت، عملا نتوانست نقش چندانی در مدیریت شهری و نظارت بر شهرداری تهران ایفا کند و حتی در ماجرای جدایی ری از تهران نیز قدرتی برای فراخواندن شخصیتی چون مرتضی تمدن، استاندار وقت تهران نداشت تا جاییکه استاندار پس از دعوت شورای شهر هم حاضر به حضور در جلسه شورای شهر پایتخت نشد.
در دوره شش ساله شورای شهر سوم که ریاست آن تماما بر عهده مهدی چمران بود مهم ترین اتفاقات رخ داده حول محور تقدیر از شهرداری و تصویب کرایه های تاکسی گذشت و فضای حاکم بر آن حتی اجازه استفاده از ظرفیت افرادی چون احمد مسجد جامعی، معصومه ابتکار و محمدعلی نجفی را نیز نداد.
با آغاز رقابت های انتخاباتی شورای شهر تهران و در سایه رد صلاحیت گسترده چهره های شاخص اصلاح طلب نظیر محسن هاشمی، فاطمه راکعی، معصومه ابتکار، مرتضی حاجی و … شورای هماهنگی جبهه اصلاحات اقدام به تهیه لیستی ۳۱ نفره برای انتخابات شورای شهر تهران کرد، لیستی که به جز احمد مسجد جامعی عمده اعضای آن از چهره های کمتر شناخته شده اصلاح طلب و حتی جوانان این گروه بودند و مردم شناخت چندانی از آن نداشتند. امکان تبلیغات گسترده نیز به دلیل مسائل مالی برای این لیست وجود نداشت اما پس از اعلام نتایج انتخابات مشخص شد که حدود نیمی از اعضای این لیست موفق به حضور در شورای شهر تهران شده اند و عمده افراد باقی مانده از این لیست نیز به عنوان عضو علی البدل در رتبه های ۳۲ تا۴۰ قرار گرفته اند.
این نتایج امید به تغییر ریاست شورای چهارم پایتخت و حتی تغییر شهردار تهران را نیز در اذهان مردم زنده کرد، به ویژه آنکه از گوشه و کنار شنیده شده بود که فرزند ارشد آیت الله هاشمی جدی ترین گزینه اصلاح طلبان برای شهرداری تهران است. انتخابات رییس و هیات رئیسه شورا و نتایج حاصل از آن بیش از پیش این امید را زنده کرد، چراکه احمد مسجد جامعی با ۱۶ رای به ریاست شورای شهر رسیده بود و دو اصلاح طلب (راستگو و ساعی) نیز در ترکیب هیات رئیسه قرار گرفتند، اصلاح طلبان در توافق با اصولگرایان و برای سهیم کردن آنان در ریاست شورا و آغاز باب تعامل نیز با نایب رییسی مرتضی طلایی بر پارلمان چهارم پایتخت موافقت کرده و حتی تعدادی از آنها نام طلایی را به عنوان نایب رییس خود بربرگه های رای نوشتند.
چند روز بعد اتحاد طلایی اصلاح طلبان شورای شهر در جریان جلسه رای به دو گزینه شهرداری تهران شکسته شد و الهه راستگو. علیرغم قولی که از قبل به اصلاح طلبان و محسن هاشمی داده بود، نام محمدباقر قالیباف را روی برگه خود نوشت، اقدامی که موجب طرد شدن راستگو از سوی اصلاح طلبان شد و البته ماجزا با وساطت احمد مسجد جامعی ختم به خیر شد.
آغاز تحول در پارلمان پایتخت
مسجد جامعی خیلی زود تحول در شورای پایتخت را کلید زد. او تهران گردی اش را آغاز کرده و هر صبح جمعه را به کشف محله ای در پایتخت اختصاص داد. همزمان با این اقدامات دعوت از هیات دولت را نیز در دستورکارش قرار داد و در مدت یکسال از آقایان بیژن نامدار زنگنه در مقام وزیر نفت، حمید چیت چیان در مقام وزیر نیرو، عباس آخوندی در مقام وزیر مسکن راه و شهرسازی و حسین هاشمی در مقام استاندار و نیز معصومه ابتکار در مقام معاون رییس جمهور برای حضور در صحن شورا دعوت کرد و آنان نیز در صحن شورا حاضر شدند. اقدامی که در نوع خود بی سابقه بود و به ابتکار مسجد جامعی حل مشکلات شهروندان تهرانی را سرعت بخشید.
علاوه بر این شورا با ریاست مسجدجامعی به خوبی از کنار بحران ها و حوادث مختلف شهر نظیر سقوط دو زن از طبقه پنجم در حادثه جمهوری،توفان پایتخت، مرگ دستفروش، واژگونی اتوبوس شرکت واحد و … عبور کرد.
مسجد جامعی همچنین با استفاده از ارتباط خود با بدنه دولت موفق شد پس از ۹ سال محمد باقر قالیباف را به جلسه هیات دولت ببرد تا هم قدرت شورای شهر چهارم را به نمایش گذارد و هم با حضور شهردار تهران روند حل مشکلات پایتخت نشینان سرعت بیشتری به خود گیرد.
مسجد جامعی به کجا می رود؟
حال پس از گذشت یکسال ۱۸ عضو شورا تصمیم گرفتند که مهدی چمران را به جای احمد مسجد جامعی بر صندلی ریاست شورا بنشانند و البته آنان بر خلاف اقدام سال قبل اصلاح طلبان هیچ سهمی برای آنان در هیات رییسه قائل نشدند!
پس از این اقدام گمانه رنی ها در خصوص ادامه فعالیت مسجد جامعی در شورای شهر آغاز شد و در حالی که برخی از معرفی وی از سوی دولت به عنوان وزیر علوم خبر داده اند، گروهی دیگر نیز معتقدند با توجه به آرای بالای مسجد جامعی در انتخابات شورای شهر وی از حوزه انتخابیه تهران برای انتخابات مجلس کاندیدا خواهد شد.
در مقابل برخی دیگر نیز از ماندن مسد جامعی در شورا و بازگشتش به صندلی ریاست در دور سوم خبر داده اند و معتقدند که نباید شورای شهر از حضور چهره های قدرتمند و شاخصی چون مسجد جامعی خالی شود. با این وجود به نظر می رسد چهره هایی چون حقانی، دنیامالی و دوستی بتوانند جانشین مناسبی برای ریاست مجدد اصلاح طلبان در پارلمان پایتخت باشند.
با این وجود آنچه که پیداست سایه سنگین مسجد جامعی بر سر افراطیون است، آنان همواره از بازگشت دوباره مسجد جامعی به صندلی ریاست شورا در هراسند و از اینکه یکی از کرسی های انتخابات مجلس بعدی را نیز متعلق به مسجد جامعی بیینند دلواپس اند.
منبع: تدبیر بیست و چهار
گزارش خطا
آخرین اخبار