هادی ساعی در خصوص حضورش در سینما گفت: در یک فیلم اکشن و رزمی فقط حضور یک فرد رزمی‌کار کافی نیست چون طرف مقابل هم باید رزمی‌کار و آشنا به فنون باشد.
به گزارش دصای ایران از خبر ورزشی، فدراسیون‌های رزمی با ارتباط نزدیک با کارگردانان و تهیه‌کنندگان می‌توانند زمینه‌های تولید فیلم‌های اکشن و رزمی را در سینما و تلویزیون فراهم کنند، اما متأسفانه این اصل در فدراسیون‌های رزمی یک اصل گمشده به شمار می‌رود. اگرچه سینمای جهان از این ظرفیت به خوبی استفاده می‌کند و فیلم‌های جذاب اکشن و رزمی می‌سازد، اما سینمای ایران رغبتی برای تولید فیلم‌های اکشن و رزمی ازخود نشان نمی‌دهد. در حالی که فیلم‌های رزمی اگر خوب ساخته شوند، می‌توانند نقش مهمی در جذب تماشاگر و فروش در گیشه سینما‌ها داشته و ضمن معرفی درست ورزش‌ها و ورزشکاران مختلف در قالب داستانی، در ایجاد انگیزه برای جوانان و نوجوانان و ترغیب آن‌ها به ورزش و دوری از معضلات ناخوشایند اجتماعی، نقش انکار‌ناپذیری داشته باشند.
به رغم اینکه بسیاری از کارگردانان و تهیه‌کنندگان سینما خودشان رزمی‌کار و به نوعی با ورزش‌های رزمی عجین هستند، اما متأسفانه تعداد فیلم‌های اکشن و رزمی در سینمای ایران بسیار اندک است و همان‌ها هم نتوانستند آثار ماندگار و یا مرجع برای نسل‌های مختلف پیدا کنند. اگرچه فیلم‌های ورزشی با مضمون رزمی یاس‌های وحشی، شیر‌های جوان، محافظ، اژد‌های سرخ، دزدان صحرایی، قهرمانان کوچک و... تعدادی از این فیلم‌ها محسوب می‌شوند که تعدادی از قهرمانان نامدار رزمی ایران در آن ایفای نقش کردند و با استقبال چشمگیر جوانان و خانواده‌ها مواجه شدند.
به همین بهانه در این شماره سراغ دو قهرمان تکواندو که در این فیلم‌ها ایفای نقش کردند، رفتیم و درباره جای خالی فیلم‌های رزمی در سینمای ایران پرسیدیم.
ساعی: تولید فیلم اکشن و رزمی کار ساده‌ای نیست
هادی ساعی، قهرمان تکواندوی جهان و المپیک، یکی چهره‌های پرافتخار ورزش ایران است که بعد از خداحافظی از دنیای قهرمانی، هوگوهایش را آویخت. ساعی پس از کناره گیری از دنیای قهرمانی تکواندو، وارد شورای شهر شد و کارش را در مدیریت شهری آغاز کرد. آقای خاص تکواندوی ایران با بازی در مجموعه تلویزیونی آمین پا به دنیای بازیگری گذاشت. حضور در سریال پلیسی آمین و ایفای نقش در فیلم پی ۲۲ پازل توانمندی‌های این تکواندوکار را تکمیل کرد.
* چطور وارد سینما و تلویزیون شدید؟
واقعیت این است که من به خواست خودم وارد این عرصه نشدم. اولین کار من فیلم سینمایی «پی ۲۲» بود. این فیلم داستان یکی از فرماندهان تکاور نیروی دریایی است که در اوایل جنگ تحمیلی نقش مهمی در حفظ مرز‌های آبی ایران و جلوگیری از حمله رژیم بعثی به کشورمان داشت. اگر چه تمایلی به بازی در این فیلم نداشتم، اما احساس کردم این افراد حق بزرگی به گردن ما دارند به همین دلیل ایفای نقش در این فیلم را قبول کردم.
* در این نقش بدل هم داشتید؟
در این فیلم تمام کار‌هایی که یک بدلکار می‌توانست انجام دهد را خودم انجام دادم و در هیچ‌یک از سکانس‌ها از بدل استفاده نکردم. حتی بعضی از صحنه‌های تصویربرداری زیرآب را خودم انجام دادم.
* از بازی جلوی دوربین استرس نداشتید؟
نه! اصلاً با دوربین مشکلی نداشتم. به جرأت می‌گویم تاکنون بیشتر از خیلی از بازیگران جلوی دوربین برنامه زنده قرار گرفته‌ام. علاوه بر اینکه این تجربه یک فیلم سینمایی بود که بدون شک نقشی بسیار دشوار و نیازمند آمادگی جسمانی و نیروی بدنی قوی بود. از سوی دیگر گریم این نقش بسیار سنگین بود و هر روز سه، چهار ساعت زیر گریم بودم و برای دو دوره زندگی شخصیت اصلی فیلم، در جوانی و پیری، باید گریم می‌شدم.
* با ورود به عرصه سینما و تلویزیون نگران نبودید با حاشیه روبه‌رو شوید؟
چرا! شاید بسیاری از افراد سودای شهرت داشته باشند و برای رسیدن به آن وارد عرصه سینما شوند، اما من از ورزش به این جایگاه رسیده‌ام و در شرایطی قرار دارم که بیش از هر چیز باید به فکر حفظ این جایگاه باشم. شاید به همین دلیل است که سعی می‌کنم درباره ایفای نقش در فیلم و سریال با دقت زیادی پاسخ بدهم.
* به نظر شما جایگاه فیلم‌های رزمی و اکشن در سینمای ایران کجاست؟
جای کار‌های اکشن و رزمی در سینمای ایران خالی است چراکه تولید چنین فیلم‌هایی کار ساده‌ای نیست. باید بازیگر و فیلمبردار متخصص باشد تا بتواند از پس کار بربیاید. به عقیده من در یک فیلم اکشن و رزمی فقط حضور یک فرد رزمی‌کار کافی نیست چراکه طرف مقابل هم باید رزمی‌کار و آشنا به فنون باشد. در فیلم پی ۲۲ همه تکاورها، جودوکار بودند، اما من از تکواندوکار‌ها برای نقش مقابل استفاده کردم.
* برای بازیگری پیشنهاد جدیدی داشته اید؟
اکنون پیشنهادات دیگری برای بازی در چند فیلم و سریال دارم که فعلاً هیچ کدام را قبول نکرده‌ام، اما خودم بازیگری را دوست دارم و می‌خواهم نقشی را ایفا کنم که به شخصیت من مرتبط باشد.
جایگاه سینمای رزمی کجاست؟!
یوسف کرمی: اتفاقی بازیگر شدم
یوسف کرمی، دومین تکواندوکار المپیکی ایران است که بعد از خداحافظی از تیم ملی با بازی در فیلم سینمایی قهرمانان کوچک وارد دنیای هنر شد. یکی دیگر از عواملی که باعث شد تا یوسف کرمی به دنیای هنر گرایش پیدا کند، ترویج فرهنگ ورزش کردن در خانواده‌هاست.
* چطور شد وارد دنیای هنر شدید؟
به بازیگری ورود نکردم، چون اعتقاد دارم برای وارد شدن به هر کاری باید در آن کار تخصص داشت. من در تکواندو تجربه دارم، اما هنر خیلی متفاوت است. دوستان هم به من لطف داشتند و پیشنهاد دادند در این فیلم در نقش خودم بازی کنم. وقتی فیلمنامه را خواندم و دیدم در آن از منافع ملی حمایت می‌شود و زمینه کمدی و رزمی دارد قبول کردم.
* از نقشی که داشتید، راضی بودید؟
این اولین کارم در دنیای هنر است و باید ببینم حاصل کار چه می‌شود. شاید به فعالیتم در بخش هنری و سینما ادامه دادم.
* بازخورد فیلم چطور بود؟
تا جایی که من اطلاع دارم فیلم موفقی بود. بیشتر مدارس هم از آن استقبال کردند و دانش‌آموزان را برای تماشای فیلم به سینما‌ها بردند.
*به نظر شما جایگاه فیلم‌های رزمی در سینمای ایران کجاست؟
جای فیلم‌های رزمی خیلی خالی است. به اعتقاد من اگر کارگردانان و تهیه‌کندگان با فدراسیون‌های رزمی تعامل کنند می‌توانند فیلم‌هایی با مضمون رزمی تولید کنند تا هم مخاطب زیادی را به سینما بکشانند و هم انگیزه جوانان و نوجوانان را برای ورزش کردن افزایش دهند.
* دوست دارید به بازیگری ادامه دهید؟
اگر پیشنهاد شود مانند فیلم قهرمانان کوچک در نقش خودم و در نقش یک ورزشکار حرفه‌ای بازی کنم قبول می‌کنم، اما بازی‌ای که مرتبط با ورزش نباشد را قبول نمی‌کنم، چون معتقدم بازیگری کار تخصصی است و این در تخصص من نیست. همان‌طور که ما ورزشکاران دوست نداریم کسی بدون تخصص وارد حیطه ما شود، بدون شک هنرمندان هم چنین نظری دارند.
* واکنش مردم چطور بود؟
خیلی جالب بود. خیلی از بچه‌ها از من می‌پرسیدند شما واقعاً تکواندوکار هستید؟ واقعاً این همه مدال دارید؟ خیلی برای‌شان جالب بود. بچه‌ها هر فیلمی که دیدند بدلکاری بوده و این بار تمام حرکات واقعی بود و من معتقدم تولید فیلم‌های اکشن و رزمی راه خوبی برای آموزش به نوجوانان و جوانان است.
* ایفای نقش در سینما سخت بود؟
بله، هم کار سختی بود و هم شیرین. سر و کله زدن با بچه‌ها سخت‌تر است و جسوری خاص خودش را می‌طلبد.
* خودتان اهل سینما هستید؟
نه متأسفانه. کلی فیلم خریده‌ام، اما هیچ کدام را ندیده‌ام. پسرم صبح تا شب که تلویزیون روشن باشد باید کارتون ببیند و فرصت به ما نمی‌رسد. شاید باورتان نشود، اما تعداد دفعاتی که به سینما رفتم به اندازه انگشتان یک دست هم نیست، اما همسرم خیلی فیلم دوست دارد و زیاد به سینما می‌رود.
* دنیای بازیگری چه تفاوتی با دنیای ورزش قهرمانی دارد؟
ورزش رزمی و بازیگری هر دو هنر هستند، اما سینما و تلویزیون آدم‌های بسیار صبوری را می‌طلبد به طوری که در فیلم قهرمانان کوچک گاهی ضبط یک سکانس چند ثانیه‌ای ۲، ۳ ساعت زمان می‌برد و این کار خیلی سختی بود.
* علاقه‌مندی شما به تکواندو چگونه شکل گرفت؟
با دیدن فیلم‌های بروس‌لی و جکی‌چان وارد دنیای ورزش و هنر‌های رزمی شدم. یادم می‌آید یواشکی و بدون اطلاع پدر و مادرم که اجازه تماشای این فیلم‌ها را نمی‌دادند، برای اجاره فیلم اکشن و رزمی به ویدئوکلوپ محله می‌رفتم! همان موقع فیلم یاس‌های وحشی را در سینما دیدم و به تکواندو علاقه‌مند شدم.
* ساخت مستند و یا فیلم‌های رزمی چه تأثیری روی نوجوانان و جوانان دارد؟
قهرمانان جهان و المپیک برای نوجوانان و جوانان محبوب هستند، حضور آن‌ها در قالب قصه و فیلم سینمایی برای تماشاگران جذابیت زیادی دارد. به ویژه برای کودکان و نوجوانان که ورزشکاران و هنرمندان را می‌شناسند. احساسم این است که می‌توان از این طریق به سینما هم کمک کرد. با فیلم قهرمانان کوچک به چشم دیدم که تعداد بسیاری از نوجوانان به سمت ورزش‌های رزمی به خصوص تکواندو کشیده شدند.
* خود شما چطور سمت تکواندو رفتید؟
(با خنده) یکی از دلایلی که تکواندوکار شدم، ترس از گربه بود! برای اینکه ترسم ریخته شود سمت تکواندو رفتم، به همین دلیل معتقدم تولید چنین فیلم‌هایی می‌تواند اعتماد به نفس بچه‌ها را بالا ببرد و باعث ریختن ترس آن‌ها می‌شود.
میررفیعی اولین تکواندوکاری که آکتور شد
احمد میررفیعی، کاپیتان پیشین تیم ملی تکواندو معروف به ایرج که بعد از حضور در چند فیلم سینمایی- ورزشی در دهه هفتاد به کشور آلمان مهاجرت کرد، یک سال است به ایران بازگشته و قصد تولید و بازی در چند فیلم سینمایی را دارد. این بازیگر که در فیلم‌های رزمی یاس‌های وحشی، شیر‌های جوان، یاران، پرواز از اردوگاه، مرضیه، هفت گذرگاه، آخرین مرحله، فرار از جهنم، فیلم دفاع مقدس و... بازی کرده بود، در دوران تازه فعالیتش در سینمای کشور قصد دارد علاوه بر بازیگری به عنوان تهیه‌کننده نیز به فعالیت بپردازد. یکی از قهرمانانی که قرار بود مهمان گپ و گفت خبرورزشی باشد کاپیتان دهه هفتاد تکواندو بود که ظاهراً به خاطر مسافرت کاری در دسترس نبود و گفتگو با اولین تکواندوکار بازیگر را به آینده موکول کردیم.
