«ریچارد آتنبورو» درگذشت
«ریچارد آتن بورو» چهره نامدار سینمای انگلیس و هالیوود که روز گذشته (24 اوت) در 90 سالگی درگذشت، برای کارگردانی فیلم «گاندی» محصول 1983 موفق به کسب جایزه اسکار شد.
وی که بیشتر شهرت خود را برای فیلمهای «فرار بزرگ»، «پارک ژوراسیک»، «معجزه در خیابان سیوچهارم» و «برایتون راک» بدست آورد، برای اولینبار در 18 سالگی وارد دنیای بازیگری شد و در طول حیات خود در بیش از 80 فیلم نقشآفرینی داشت.
وی به عنوان کارگردان 12 فیلم را مقابل دوربین برد که اولین آنها «اوه چه جنگ دوست داشتنی» بود که در سال 1969 ساخت. پس از آن فیلمهای «پلی در دوردست» (1977)، «چاپلین» (1992)، «سرزمین سایهها» (۱۹۹۲) را ساخت و آخرین فیلم او در مقام کارگردان در سال 2007 با نام «بستن حلقه» ساخته شد.
«اَتنبورو» کار در سینما را با فیلم دو کارگردان مهم سینما (دیوید لین و نوئل کاوارد) در «آنطوری که خدمت میکنیم» محصول ۱۹۴۲ آغاز کرد. پس از آن «پیتر اوستینف» او را در فیلم «مدرسه و رازها» (۱۹۴۶) بکار گرفت و در همان سال در فیلم «پلکانی به آسمان» مقابل دوربین رفت.
اواخر دهه ۴۰ و ۵۰ «آتن بورو» سعی در تثبیت خود به عنوان یک بازیگر نقش اصلی در سینمای انگلیس داشت تا اینکه در سال ۱۹۵۹ در فیلم کمدی «من کاملاً خوبم جک» بعد از سالها اثری مهم و قابل اعتنا بازی کرد.
دهه ۶۰ دوره شکوفایی استعدادهای پنهان آتنبورو بود. سال ۱۹۶۳ در فیلم تحسینبرانگیز «فرار بزرگ» به همراه استیو مککوئین حضور خاطرهانگیزی داشت. پس از آن بازیهای آتنبورو قدرتمندتر از گذشته شد و در سال ۱۹۶۴ به خاطر بازی در دو فیلم «نشست در یک بعدازظهر مرطوب» و «تفنگهای باتاسی» جایزه معتبر بافتا را دریافت کرد.
در سال ۱۹۶۵ آتنبورو درفیلم «پرواز بر فراز فونیکس» (ساخته رابرت آلدریچ) به همراه جیمز استوارت، پیتر فینچ و ارنست بورگناین بازی کرد. در سالهای ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ در دو فیلم «دانههای شن» (رابرت وایز) و فیلم «دکتر دولیتل» ایفای نقش کرد که برای هر دو فیلم جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد.
دستاورد آتنبورو در دهه 70 در مقام بازیگر چندان درخور توجه نبود که فیلمهای «رزباد» و «فاکتور انسانی» از آن جمله هستند. اگر چه ساخت دو فیلم «جادو» (با بازی آنتونی هاپکینز) و «پلی در دوردست» با بازی بزرگان سینما (از جمله لارنس اولیویه، رابرت ردفورد، مایکل کین، شون کانری و درک بوگارد) و همچنین حضور در فیلم «شطرنج بازان» (ساتیاجیت رای) اعتباری به فعالیتهای این سینماگر در دهه 70 داده است.
آتنبورو در دهه 80 از سینما به عنوان بازیگر کنارهگیری کرد و سه فیلم را به عنوان کارگردان ساخت که بیشک موفقترین دستاورد وی «گاندی» محصول ۱۹۸۲ بود؛ فیلمی حماسی از زندگی یکی از مهمترین و برجستهترین مبارزان قرن بیستم که آتنبورو با این فیلم همه جوایز معتبر را به عنوان کارگردان دریافت کرد و فیلم نیز توانست ۸ جایزه اسکار بگیرد.
وی پس از این فیلم در سالهای ۱۹۸۵ و ۱۹۸۷ دو فیلم دیگر با نامهای «دستهی همسرایان» (با بازی مایکل داگلاس) و «فریاد آزادی» (با بازی دنزل واشنگتن) را ساخت. در سال ۱۹۹۲ آتنبورو بار دیگر تصمیم به ساخت زندگی یکی از هنرمندان بزرگ قرن بیستم یعنی «چارلی چاپلین» گرفت؛ اگرچه این فیلم موفقیت گاندی را نداشت، اما بار دیگر نام آتنبورو را بر سر زبانها انداخت و وی را برای ساخت فیلم «سرزمین سایهها» آماده کرد.
در سال ۱۹۹۳ استیون اسپیلبرگ توانست پس از ۱۶ سال آتنبورو را به عنوان بازیگر بر روی پردهه نقرهای سینما بیاورد و فیلم پر هزینه و پر فروش «پارک ژوراسیک» را بسازد.
وی در سال ۱۹۷۶ به لقب "سر" مفتخر شد و در سال ۱۹۹۳ مقام "لورد" را نیز دریافت کرد. او بین سالهای ۱۹۶۹ تا سال ۱۹۸۲ مدیر باشگاه فوتبال چلسی بود.
از مهمترین دستاوردهای سینمایی آتنبورو میتوان به دوربین جشنواره برلین در سال 1988، جایزه دستاورد سینمایی جشنواره شیکاگو در سال 2000، اسکار سینمای ایتالیا در سال 1983، جایزه ویژه انجمن کارگردانان آمریکا در سال 1983، جایزه دستاورد هنری از آکادمی فیلم اروپا در سال 1988، بهترین بازیگر جشنواره سنسباستین در سال 1964 اشاره کرد.
منبع: ایسنا
گزارش خطا
آخرین اخبار