سپنتا: روزهای سختی گذشت

به گزارش صدای ایران داستان سپنتا نیکنام به پایان رسید؛ پایانی خوش که خیلی‌ها انتظارش را نداشتند. دیروز بعد از مدت‌ها طرح اختلافی میان مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان بر سر حضور اقلیت‌های دینی در شوراهای اسلامی شهر و روستا در دستور کار مجمع تشخیص مصلحت نظام قرار گرفت و با رأی اکثریت اعضا، سدی که از سال گذشته بر سر راه ورود غیر مسلمان‌ها به شورای اسلامی شهر و روستا گذاشته شده بود، برداشته شد. طرحی که با نام سپنتا نیکنام، منتخب مردم یزد در انتخابات اخیر شوراها گره خورده بود. متعاقب این تحولات بود که با سپنتا نیکنام درباره آنچه در این مدت گذشت، گفت‌وگو کردیم؛ درباره موضعگیری‌های سیاسی؛ تهمت‌ها؛ شکایت‌ها و البته همان نامزدی که بعد از شکست در انتخابات علیه سپنتا شکایت کرده بود. مشروح این گفت‌وگو را در زیر می‌خوانید:

 

اگر بگویم آسان گذشت که دروغ گفته‌ام. 9 ماه سختی بود. پیگیری‌هایی که انجام می‌شد گاهی به نتیجه ختم نمی‌شد. از سویی مهندس سفید رئیس شورای شهر یزد در همان ابتدای پیش آمدن این ماجرا اعلام کردند که اگر این مسأله حل نشود از ریاست شورا استعفا می‌دهند. این موضوع سنگینی بار این رخداد را برای من بیشتر کرد. من باید از طرفی مدیریت بحران می‌کردم که این موضوع به نتیجه برسد و از سویی نگران این موضوع بودم که اگر این ماجرا به نتیجه نرسد شخصیتی مثل آقای مهندس سفید هم از ریاست شورا استعفا می‌دهند و بحران در شورای شهر یزد دوچندان می‌شود. من فکر می‌کنم که این ماجرا چندان هم بد نشد به این دلیل که در نهایت سرنوشت عضویت اقلیت‌ها در شوراهای شهر به دست مجمع تشخیص مصلحت نظام مشخص شد. شاید به من سخت گذشته باشد اما در نهایت نتیجه شیرین بود.

قاعدتاً وقت بیشتری برای بودن در کنار خانواده پیدا کردم. شاید باورتان نشود اما من در تمام طول زندگی همیشه ساعت 7 از خواب بیدار می‌شدم و به کارهایم می‌رسیدم اما در این مدت یکی از چالش‌هایی که با خودم پیدا کرده بودم، این بود که به دلیل اینکه وقت آزاد زیادی پیدا کرده بودم، دو ساعت بیشتر می‌خوابیدم و این اصلاً برایم خوشایند نبود.

از سویی دیگر وقت بیشتری برای رسیدن به امور انجمن زرتشتیان پیدا کرده بودم و سعی می‌کردم علاوه بر کارهای شخصی وقت بیشتری برای انجمن بگذارم. اما در این مدت از امور شهری هم غافل نبودم و اتفاقاً این موضوع باعث شده بود که بتوانم خارج از گود به مسائل شهری و مشکلات شهر یزد نگاه کنم و امیدوارم این تجربه بتواند به حل مشکلات مردم یزد کمک بیشتری کند.

بی نظیر بود. این اتفاق باعث شده بود که مردم با من حس همدردی پیدا کنند و بیشتر گفت‌وگو کنند و جالب اینجاست بعد از این ماجرا بسیاری از مردم که من را نمی‌شناختند هم دیگر نسبت به من شناخت پیدا کرده بودند و وقتی من را می‌دیدند دلگرمی می‌دادند که این موضوع حل خواهد شد. البته علاوه بر مردم یزد در سفرهایم به سایر شهر‌ها مانند تهران و یا زمانی که برای کمک به زلزله زدگان به کرمانشاه و سرپل ذهاب رفته بودم هم مردم لطف داشتند و من را به چهره می‌شناختند و با من به گفت‌وگو می‌پرداختند. جالب اینجاست که مردم مناطق زلزله‌زده در استان کرمانشاه خودشان درگیر بحران بودند اما وقتی من را می‌دیدند من را دلداری می‌دادند و دعا می‌کردند که مشکلم حل شود.

واقعیت این است که در مدتی که گذشت اخبار ضد و نقیض فراوانی به گوش می‌رسید. هیچ پیش‌بینی از نتیجه نداشتم اما ته دلم روشن بود که نتیجه‌ای خوش در این پرونده رقم خواهد خورد. از یک نقطه به بعد بحث برای من حیاتی شده بود. اوایل فقط موضوع من مد نظر بود اما عید امسال خبر‌هایی به گوشم رسید که امکان دارد بررسی لایحه عضویت اقلیت‌ها در شوراهای شهر به بعد موکول شود. این موضوع باعث نگرانی من شده بود. دوست نداشتم و ندارم که اولین و آخرین ایرانی غیر مسلمان در شوراهای شهر باشم و برای همین در مصاحبه با روزنامه ایران اعلام کردم که دیگر موضوع من سپنتا نیست و پیگیر حقوق اقلیت‌ها خواهم شد. واقعاً از این موضوع می‌ترسیدم و اگر هم قرار بود که موضوع من موقتاً حل شود و بررسی طرح عضویت غیر مسلمان‌ها به بعد موکول شود، قطعاً به شورای شهر نمی‌رفتم تا راه برای مشارکت همه ایرانیان برای ساخت ایران فراهم شود. از این لحظه به بعد همه با هم در کنار هم باید برای پیشرفت ایران کار کنیم و به منافع ملی بیندیشیم. بعد از آن در توئیتر و سایر فضاهای ارتباط جمعی نیز روی این نکته پافشاری کردم و خوشحالم که قرار نیست سپنتا نیکنام اولین و آخرین ایرانی غیر مسلمان باشد که در پارلمان‌های محلی عضویت دارد.

ببینید من معتقدم میزان زیادی از نتیجه‌ای که حاصل شد مرهون همت رسانه‌ها است. رسانه‌ها با گرم نگه داشتن این موضوع کمک زیادی به سرد نشدن موضوع کردند. اما بعد از مدتی به دلیل اتفاقاتی که در کشور افتاد و بنا بر اقتضا این موضوع در رسانه‌ها کمرنگ و پیگیری‌ها کمتر شد و من سعی کردم که صدای خودم را از این طریق به گوش مسئولان برسانم. در جریان انتشار نظراتم، باز رسانه‌ها همت کردند و به انتشار دوباره این نظرات کمک کردند که همین جا از همه تشکر می‌کنم.

شاید سخت‌ترین بخش کار همین موضوع بود. می‌گویند بد خبری بهتر از بی خبری است. بی خبری که در این مدت در بازه‌های زمانی متفاوت به وجود می‌آمد واقعاً آزار دهنده بود. اما به قول سعدی پس از دشواری آسانی است ناچار/ ولیکن آدمی را صبر باید. نتیجه صبرمن، همکارانم در شورای شهر یزد، مردم و رسانه‌ها و پیگیری‌های همه نتیجه‌ای را به وجود آورد که همه خستگی از تنم در رفت. در توئیتر هم نوشتم که این باهم بودنمان پیروزی بزرگی بود. همه با هم در کنار هم به منافع ملی فکر کردند و این موضوع باعث دلگرمی من شد. مردم ایران نشان دادند می‌توانند با اتحاد به همه خواسته‌های قانونی خود برسند. درکل از اینکه به قانون برگشتیم بسیار خوشحالم.

شاید مهم‌ترین چیزی که به چشم می‌آمد این همراهی و همگامی مردم و رسانه‌ها برای به ثمر رسیدن این نتیجه بود. اما آن طرف ماجرا هم اگر بخواهم بگویم، در این 9 ماه از سوی برخی افراد هجمه‌های سنگینی نسبت به من وارد شد. حتی برخی سعی در جمع‌آوری طومار علیه ورود من به شورا کردند و وقتی دیدند از این روش‌ها جواب نمی‌گیرند شروع به پخش کردن اخبار کذب درباره من کردند. عده‌ای گفتند من از موقعیتم در دست درازی به زمین‌های یزد سوء استفاده می‌کنم. اگر بخواهم واقع بینانه بگویم، هیچ کدام از صحبت‌هایی که درباره من مطرح شد من را ناراحت نکرد اما اینکه بگویند من از موقعیتم در راستای منافعم

سوء استفاده کردم واقعاً ناراحتم کرد. قصد داشتم از گوینده این جملات شکایت کنم که البته تصمیم دارم بنا به مصلحت یزد از شکایت منصرف شوم. هدف من در کنار 10 عضو دیگر شورا پیشرفت و اعتلای یزد است و نمی‌خواهم درگیر این حاشیه‌ها شوم. بدون شک هر کمکی در راستای این پیشرفت بتوانم برای شهرم انجام خواهم داد.

بله. ایشان را دیدم. خوشحالم که ایشان هم به صحن شورا آمدند. من از ایشان به دلیل شکایتی که کردند گله‌ای ندارم اما به خاطر حرف‌هایی که در این مدت علیه من زدند گله دارم که امیدوارم ایشان که خود را انسانی مذهبی می‌دانند به حق الناس هم فکر کرده باشند.

امیدوارم که بتوانم خودم را به سایر همکاران در شورای شهر برسانم. فکر می‌کنم باید با تلاش مضاعف وقت زیادی برای جبران این عقب ماندگی بگذارم.