نگذاریم شنگال، حلبچه‌ای دیگر شود
حامد قادرمرزی، رییس مجمع نمایندگان کردستان در مجلس در شرق نوشت:
انسانیت، آزادی و صلح روزهای سختی را می‌گذرانند. جنگ و جنایات جنگی در غزه مظلوم، کشتار و نسل‌کشی و نقض آشکار حقوق‌بشر و حذف انسان‌ها در شدیدترین وجه ممکن در شنگال، کوبانی، تل‌عفر و دیگر نقاط بحرانی عراق و سوریه خواب را بر هر انسان آزاده‌ای آشفته کرده‌است.
هفته‌های مدیدی است گروهک اهریمنی - اسراییلی داعش با بیرقی سیاه که مدعی خلافتی تازه در سرزمین‌های بحران‌زده سوریه، عراق، لبنان تا اندلس هستند نه‌تنها خواب آرام از ساکنان این سرزمین‌ها ربوده‌اند بلکه چون جلادانی بی‌رحم به هیچ‌کس اعم از شیعی، سنی، عرب، کُرد، ترکمن، ایزدی، مسیحی و... رحم نکرده‌اند. بریدن فجیع سر روحانیون مسیحی در انظارعمومی، تجاوز به دختران و زنان، به خاک و خون کشیدن غیرنظامیان، تخریب مساجد و کلیساها و بناهای تاریخی تنها گوشه‌ای از این وحشی‌گری‌هاست.
قتل و کشتار و غارت در برخی از مناطق عراق، به‌ویژه در منطقه ایزدی‌نشین شنگال در مناطق کردنشین شمال عراق با توجه به رویه داعش مبنی بر ازدم‌تیغ‌گذراندن افرادی که آنها را کافر و مرتد می‌نامند، باعث شد تا از همان ابتدا خطر یک فاجعه و تراژدی انسانی در شنگال همگان را نگران کند و برای در امان ماندن از هجوم داعش، ده‌ها هزار نفر آواره کوهستان شده و در محیط سخت کوهستان گیر بیفتند. فجایع شنگال هنوز ادامه دارد. آوارگان در کوه‌مانده هرچند اینک شاهد ارسال کمک‌های هوایی و آذوقه از سوی کشورهای مختلف از جمله جمهوری اسلامی ایران هستند، اما حجم و تعداد آنها به‌گونه‌ای است که این کمک‌ها هنوز نمی‌تواند برطرف‌کننده خطر مرگ ناشی از تشنگی و گرسنگی آنان باشد.
سازمان‌ملل وضعیت در عراق را «اضطراری درجه سه» اعلام کرد. این بالاترین درجه بحران انسانی است که در حال وقوع است. طبق گفته این سازمان، دست‌کم یک تا 5 /1میلیون آواره در اقلیم کردستان حضور دارند و هنوز هزاران نفر از کردهای ایزدی در ارتفاعات مشرف به این شهر با خطر مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این اخبار وجدان هر بیداردلی را به درد می‌آورد. انتظاری که از مردم عراق می‌رود این است که هرچه‌سریع‌تر برای رسیدن به صلحی پایدار و منصفانه اقدام کنند و اجازه ندهند که مورد سوءاستفاده قدرت‌های جنگ افروز که برای گذر از بحران‌ها از جنگ بهره می‌برند، قرار گیرند.
در هر صورت، چنانچه عراق امروزی با همدلی اربیل - بغداد و هماهنگی ارتش و نیروی‌های پیشمرگه نتواند در مقابل داعش مقاومت کند، سرنوشت شومی در انتظار خاورمیانه خواهد بود و در مرحله بعد، این نیروها مرزها و امنیت ملی سایر کشورهای منطقه را نشانه می‌روند و اینجاست که ما باید این خطر را جدی گرفته و در مقابل آن هوشیار باشیم. اینک جا دارد مردم و مسوولان جمهوری اسلامی ایران اعم از مسوولان دولتی، نهادهای غیردولتی و اصحاب رسانه در راستای کمک و ابراز همدلی و همدردی با مردم مظلوم شنگال و دیگر آوارگان، سازوکاری رسمی و سریع را تدارک ببینیم، چراکه با توجه به اهمیت تاریخی و ژئوپلیتیکی کردستان عراق، این منطقه و همچنین سایر نقاط عراق دارای قرابت‌های نژادی-هویتی (کُرد و آریایی‌بودن، هم‌دینی و هم‌مذهبی و...) با جمهوری اسلامی ایران هستند و باید در مقایسه با دیگر کشورهای یاری‌دهنده مردم عراق، جمهوری اسلامی ایران در این خصوص پیشقدم و مانند کمک به حق به مردم مظلوم غزه، خواهران و برادرانشان در شنگال، تل‌عفر، کوبانی و دیگر نقاط بحرانی عراق و سوریه را مورد مهر خود قرار دهند، همان‌طور این مهرورزی را ایرانی‌ها بیش از هر کشور دیگری در کمک‌رسانی به کردهای عراق داشته‌اند. ضمن تقدیر و تشکر از کمک‌های بشردوستانه دولت محترم و ملت عزیز کشورم، به‌ویژه کردهای غیور کردستانی، کرمانشاهی، ایلامی و آذربایجانی، همه ملت شریف کشورم را به یاری‌رسانی به کردهای شمال عراق و سوریه دعوت می‌کنم.
انسانیت، آزادی و صلح روزهای سختی را می‌گذرانند. جنگ و جنایات جنگی در غزه مظلوم، کشتار و نسل‌کشی و نقض آشکار حقوق‌بشر و حذف انسان‌ها در شدیدترین وجه ممکن در شنگال، کوبانی، تل‌عفر و دیگر نقاط بحرانی عراق و سوریه خواب را بر هر انسان آزاده‌ای آشفته کرده‌است.
هفته‌های مدیدی است گروهک اهریمنی - اسراییلی داعش با بیرقی سیاه که مدعی خلافتی تازه در سرزمین‌های بحران‌زده سوریه، عراق، لبنان تا اندلس هستند نه‌تنها خواب آرام از ساکنان این سرزمین‌ها ربوده‌اند بلکه چون جلادانی بی‌رحم به هیچ‌کس اعم از شیعی، سنی، عرب، کُرد، ترکمن، ایزدی، مسیحی و... رحم نکرده‌اند. بریدن فجیع سر روحانیون مسیحی در انظارعمومی، تجاوز به دختران و زنان، به خاک و خون کشیدن غیرنظامیان، تخریب مساجد و کلیساها و بناهای تاریخی تنها گوشه‌ای از این وحشی‌گری‌هاست.
قتل و کشتار و غارت در برخی از مناطق عراق، به‌ویژه در منطقه ایزدی‌نشین شنگال در مناطق کردنشین شمال عراق با توجه به رویه داعش مبنی بر ازدم‌تیغ‌گذراندن افرادی که آنها را کافر و مرتد می‌نامند، باعث شد تا از همان ابتدا خطر یک فاجعه و تراژدی انسانی در شنگال همگان را نگران کند و برای در امان ماندن از هجوم داعش، ده‌ها هزار نفر آواره کوهستان شده و در محیط سخت کوهستان گیر بیفتند. فجایع شنگال هنوز ادامه دارد. آوارگان در کوه‌مانده هرچند اینک شاهد ارسال کمک‌های هوایی و آذوقه از سوی کشورهای مختلف از جمله جمهوری اسلامی ایران هستند، اما حجم و تعداد آنها به‌گونه‌ای است که این کمک‌ها هنوز نمی‌تواند برطرف‌کننده خطر مرگ ناشی از تشنگی و گرسنگی آنان باشد.
سازمان‌ملل وضعیت در عراق را «اضطراری درجه سه» اعلام کرد. این بالاترین درجه بحران انسانی است که در حال وقوع است. طبق گفته این سازمان، دست‌کم یک تا 5 /1میلیون آواره در اقلیم کردستان حضور دارند و هنوز هزاران نفر از کردهای ایزدی در ارتفاعات مشرف به این شهر با خطر مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این اخبار وجدان هر بیداردلی را به درد می‌آورد. انتظاری که از مردم عراق می‌رود این است که هرچه‌سریع‌تر برای رسیدن به صلحی پایدار و منصفانه اقدام کنند و اجازه ندهند که مورد سوءاستفاده قدرت‌های جنگ افروز که برای گذر از بحران‌ها از جنگ بهره می‌برند، قرار گیرند.
در هر صورت، چنانچه عراق امروزی با همدلی اربیل - بغداد و هماهنگی ارتش و نیروی‌های پیشمرگه نتواند در مقابل داعش مقاومت کند، سرنوشت شومی در انتظار خاورمیانه خواهد بود و در مرحله بعد، این نیروها مرزها و امنیت ملی سایر کشورهای منطقه را نشانه می‌روند و اینجاست که ما باید این خطر را جدی گرفته و در مقابل آن هوشیار باشیم. اینک جا دارد مردم و مسوولان جمهوری اسلامی ایران اعم از مسوولان دولتی، نهادهای غیردولتی و اصحاب رسانه در راستای کمک و ابراز همدلی و همدردی با مردم مظلوم شنگال و دیگر آوارگان، سازوکاری رسمی و سریع را تدارک ببینیم، چراکه با توجه به اهمیت تاریخی و ژئوپلیتیکی کردستان عراق، این منطقه و همچنین سایر نقاط عراق دارای قرابت‌های نژادی-هویتی (کُرد و آریایی‌بودن، هم‌دینی و هم‌مذهبی و...) با جمهوری اسلامی ایران هستند و باید در مقایسه با دیگر کشورهای یاری‌دهنده مردم عراق، جمهوری اسلامی ایران در این خصوص پیشقدم و مانند کمک به حق به مردم مظلوم غزه، خواهران و برادرانشان در شنگال، تل‌عفر، کوبانی و دیگر نقاط بحرانی عراق و سوریه را مورد مهر خود قرار دهند، همان‌طور این مهرورزی را ایرانی‌ها بیش از هر کشور دیگری در کمک‌رسانی به کردهای عراق داشته‌اند. ضمن تقدیر و تشکر از کمک‌های بشردوستانه دولت محترم و ملت عزیز کشورم، به‌ویژه کردهای غیور کردستانی، کرمانشاهی، ایلامی و آذربایجانی، همه ملت شریف کشورم را به یاری‌رسانی به کردهای شمال عراق و سوریه دعوت می‌کنم.
گزارش خطا
آخرین اخبار