اشعار سیمین بهبهانی در آینه صدای همایون شجریان

سیمین بهبهانی، بانوی غزل سرای معاصر، بامداد 28 مرداد درگذشت. او از غزل سرایانی بود که با سروده هایش خیلی ها را با موسیقی آشتی داد و  شعرهایش از حنجره خوانندگان بسیار در گوش مخاطبان جاری شد. یکی از خوانندگانی که اجرای او از شعرهای سیمین با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد، همایون شجریان بود.

همایون شجریان، در سال های اخیر در  دو مجموعه «نسیم وصل» و «نه فرشته ام نه شیطان»، در مجموع چهار اثر از این بانوی غزل سرا را اجرا کرده است."تصنیف هوای گریه" و "فریاد غم"، از آلبوم «نسیم وصل» با آهنگسازی محمدجواد ضرابيان و شعر قطعات «چرا رفتی»و «کولی» از  آلبوم «نه فرشته ام نه شیطان» با  آهنگسازی تهمورس پور ناظری از سروده های این بانوی شاعر است.

«تصنیف هوای گریه» با مضمونی عاشقانه در اولین آلبوم همایون شجریان خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد. این تصنیف، معروف ترین اثر همایون شجریان است. او در مصاحبه اش با ماهنامه تجربه دربارۀ این اثر و قطعۀ چرا رفتی می گوید: «خودم هم دلم می‌خواست آن اتفاق و تجربه خوب دوباره به شکلی تکرار شود. دلم برای كارى با فضای هوای گریه تنگ شده بود و به همین خاطر قطعه ‌چرا رفتی را خواندم. البته آلبوم «نه فرشته ام، نه شیطان» اثری متفاوت‌است. همیشه دلم خواسته تا اثری که منتشر یا اجرا می‌کنم؛‌ به دل مخاطب بنشیند؛ ولی در عین حال به این مساله اعتقاد دارم که اگر هدف غایی یک اثر تنها جذب مخاطب باشد، نمی‌تواند اثر موفقی باشد... تولید اثری که بتواند هم مخاطب عام و هم مخاطب اهل فن را به خود جذب کند، بسیار ایده آل است. مخاطب دوست دارد اثری بشنود که بتواند با آن ارتباط بهتری برقرار کند. برای مثال، با شعر «چرا رفتی» به سرعت ارتباط برقرار شد زيرا تقريباً هر كسى حداقل يك چرا رفتى در زندگى خود دارد. پس این قطعه می توانست اكثريت مخاطبان را درگیر خود کند. البته غیر از مضمون، قطعه باید آهنگسازی و تنظيم و اجرا و ضبطى دقیقی داشته باشد تا این ارتباط گسترده‌تر شود. از دل بر آيد تا به دل نشيند و خوشبختانه این اتفاق در این قطعه هم رخ داده است.»

قطعه «چرا رفتی» به گفته خیلی ها تکرار موفقیت دوباره همایون در ارتباط با مخاطب بود. موفقیتی که یک سوی آن شعری از بانوی غزل سرای معاصر نشسته بود و سوی دیگرش آهنگسازی تهمورس پورناظری و صدای همایون.

بی گمان شعرهای سیمین بهبهانی در شخصیت بخشیدن به این قطعات، نقشی اساسی داشتند و توانستند در مدت زمان کوتاهی، با مخاطبان بسیاری که در آیینۀ این قطعات، تصویر خود را می دیدند، ارتباط خوبی برقرار کنند. شعرهایی که تفاوت های بسیار آدم ها را کنار می زدند تا راوی دردهای مشترک باشند.

سیمین بهبهانی 28 مرداد درگذشت اما با شعرهایش تا همیشه زنده است.