عقبه سیاسی و اجرایی نمایندگان مجلس و آشنایی آنها با فرآیند قانونگذاری و به طور کلی آشنا بودن آنها با قوانین موضوعه و آیین نامه ها و مقررات اجرایی، بی شک به مجلسی مقتدر خواهد انجامید که هر دولتی می تواند به پشتوانه آگاهی و مهارت آن دلگرم باشد. طبیعی است عکس این موضوع می تواند صادق باشد. به بیان دیگر افراد ناآشنا به قانونگذاری و همچنین حوزه اجرایی تا بخواهند با روند تصویب قانون و مقررات داخلی مجلس و دیگر قوانین تعیین کننده و همچنین ظرایف تصویب یک قانون آشنا بشوند، مدت ها زمان می خواهد. همین نکته اساسی است که باعث می شود صحن مجلس و نهادهای بااهمیت دیگر، محل آموزش و یادگیری نباشد چراکه چنین آموزش هایی پیش از این، در نهادهای دیگر همچون احزاب یا شوراهای اسلامی شهر و روستا یا نهادهای اجرایی همچون شهرداری ها و فرمانداری ها و … می بایست انجام پذیرد.

در این گزارش جدولی از عقبه سیاسی و اجرایی جمعی از نمایندگان نزدیک یا وابسته به جبهه پایدرای را گردآوری کرده است که نشان می دهد اکثر این نمایندگان سابقه چندانی در فرآیند قانونگذاری و روال کار مجلس ندارند و نکته مهتر اینکه حدکثر حضور آنها ۱ یا ۲ دوره دوره بوده است که این نکته را می توان به عنوان یکی از نقاط ضعف مجلس کنونی به شمار آورد.

بررسی حضور جبهه پایداری به صورت مقایسه ای با تک چهره ها

جدول زیر نشان می دهد تمام سابقه نمایندگی شخصیت های تندروی قوه مقننه و افراد نزدیک یا وابسته به جبهه پایداری با احتساب تمام ظرفیت و همه شخصیت های برجسته این جریان سیاسی، تنها ۱۴دوره بوده است.

اگر جدول زیر نشان دهنده جمعیت ۲۹ نفره نزدیک به جبهه پایداری باشد، باید گفت سهم حضور اعضای آن به طور میانگین کمتر از نیم دوره و کمتر از ۲ سال است. به عبارت دیگر میانگین سابقه حضور جبهه پایداری به نسبت کل اعضای آن در مجلس به یک دوره کامل هم نمی رسد.

این عدد در قیاس با چهره های دیگر اصولگرا همچون محمدرضا باهنر که بدون احتساب مجلس نهم، ۶ دوره در مجلس حضور داشته اند، جالب است چراکه تمام سابقه یک جریان سیاسی همچون جبهه پایداری در قیاس با محمدرضا باهنر تفاوت چشمگیری ندارد.

در یک مقایسه دیگر کل حضور جبهه پایداری در مجلس، با حضور احمد توکلی و باهنر برابر است.

همچنین سابقه  چهره هایی مانند محمدرضا تابش (۴ دوره)، علیرضا محجوب (۳ دوره) به تنهایی نصف کل پیشینه سیاسی و سابقه قانونگذاری کل جبهه پایداری و نزدیکان آن است.

بررسی عدد میانگین سابقه همه اعضای جبهه پایداری ( نیم دوره ) در قیاس با چهره های دیگر اصولگرا و اصلاح طلب – چه نمایندگان حال حاضر و چه ادوار گذشته – همچون کاظم جلالی (۴ دوره )، حسین امیری خامکانی ( ۴ دوره )، الیاس نادران ( ۳ دوره)، سید محمود دعایی ( ۴ دوره )، حسن روحانی ( ۵ دوره )، علی اکبر ناطق نوری ( ۵ دوره ) و … رقمی است که  در واقع نشان دهنده سابقه و عقبه سیاسی تازه کار آنهاست.

این بررسی آنجا حائز اهمیت می شود که بدانیم چهره های شاخص جبهه پایداری تا پیش از دولت نهم ( دولت محمود احمدی نژاد )، هیچگونه سابقه سیاسی خاصی نداشته اند و اکثر آنها چهره هایی بوده اند که در نهادهای مختلفی همچون صدا و سیما وبرخی نهادها و بنیادها و … فعال بوده اند و با توجه به حوزه فعالیتشان، تخصصی در ظرفیت ها و ظرایف قانونگذاری ندارند. ناآشنایی با فرآیند کارکرد قانون و تصویب آن باعث می شود این تعداد نمایندگان نه در اقدامی موجه بلکه به صورت رفتاری در جهت منافع یک جریان برای تصویب قوانینی اقدام کنند که هیچگونه توجیه منطقی ندارد. مضاف بر اینکه اکثر وقت مجلس صرف این مساله می شود که چنین قوانینی به تصویب برسد و بدتر آنکه وقتی دیگری باید صرف این بشود تا همین قوانین اصلاح بشود یا به صورت چندباره تبصره و بندهای نالازم دیگری در توجیه آن اضافه شود. این نکته در امر به معروف گردشگران خارجی یا مجازات زندان کسانی که فرزند نمی خواهند و مسائلی از این دست یا استیضاح های غیر  علمی و سیاسی خود را نشان داده است. با توجه به این نکته انتقادهای چهره های باتجربه امر قانونگذاری از ورود افراد تازه کار و ناآشنا به مجلس بدون سابقه ای شایسته دور از ذهن نیست.  بررسی این جدول این مسئله را روشن تر می کند: