نماینده پارلمان فرانسه:
توافق هسته‌ای، حامی همه دنیا است
کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته ای دچار مشکل هستند.
یک نماینده مجلس ملی فرانسه با اعتقاد به اینکه « توافق هسته‌ای، حامی همه دنیا است»، گفت: کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که امروز بسیاری در آمریکا به این موضوع واقف شده‌اند که برای توافق هسته ای با ایران، آلترناتیوی ( جایگزینی ) وجود ندارد.
به گزارش صدای ایران، هفته نامه لوپوئن فرانسه گفت‌وگویی را با خانم دلفین او، نماینده مجلس ملی فرانسه و رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران انجام داده است، او معتقد است که " توافق هسته ای، حامی همه دنیا است" و می‌گوید در یک فراخوان که به امضای بیش از 500 نماینده مجلس کشورهای فرانسه، انگلیس و آلمان رسیده است، می‌خواهند آمریکایی‌ها را متقاعد کند در توافق هسته‌ای با ایران باقی بمانند.
خانم او، که متخصص مسایل خاورمیانه نیز هست به دلیل احاطه اش بر مسایل بین المللی سابقه کار در سفارت فرانسه در سئول و کنسولگری سفارت فرانسه در نیویورک را نیز در پرونده خود دارد و دیپلمه دانشگاه آزاد برلین و همچنین دیپلماه دانشگاه هاروارد نیز می باشد و در سفرهایی به ایران و افغانستان کارهای تحقیقاتی متعددی در این باره انجام داده است.
وی عضو کمیسیون سیاست خارجی مجلس ملی فرانسه است و معتقد است دیپلماسی پارلمانی باید یکی از ابزارهای مهم و مکمل اقدامات دولت فرانسه باشد. وی معتقد است با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگروه مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد سابق بر این هم دیدی که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده‌اند که امروز برای توافق هسته ای با ایران، آلترناتیوی ( جایگزینی ) وجود ندارد. همچنین بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشد و سازمان ملل هم آن را مورد حمایت قرار دهد، شبیه به آنچه درباره توافق هسته ای در سال 2015 انجام شد وجود ندارد.
متن این گفت‌وگو به شرح زیر است:
سوال : اندیشه تهیه این نامه از کجا است؟
پاسخ: ضمن بحث هایی که با همکاران مجلس آلمان داشتیم این سوال مطرح شد که چگونه ما به عنوان نماینده های مجلس می‌توانیم از اقدامات مان در نزد دولت‌های‌مان حمایت کنیم و در حفظ توافق هسته‌ای با ایران مشارکت داشته باشیم؟ توافق که به نظر ما برای امنیت و ثبات منطقه اجتناب ناپذیر می باشد. در واقع از این دیدار بود که اندیشه انتشار این نامه سرگشاده جوانه زد تا آن را برای همتایان آمریکایی‌مان بفرستیم. ما نمی‌خواستیم فقط به یک نامه با برد ملی ( داخلی ) اکتفا کنیم. امیدوار بودیم که بتوانیم نماینده های مجالس سه کشور اروپایی که در تهیه توافق هسته‌ای با ایران حضور داشتند یعنی فرانسه و انگلیس و آلمان را گرد هم آوریم. چندین ماه می‌شد که ما با مجالس آلمان و انگلیس در ارتباط بودیم. علاوه بر ماهیت اروپایی این نامه بحث بر سر"فراجناحی" بودن این نامه در درون هر یک از پارلمان های ما نیز بودتا به همتایان آمریکایی خود نشان دهیم که این موضوع سیاسی فقط در این سه کشور نیست که حامیانی دارد بلکه از تمام جناح های سیاسی از راست گرفته تا چپ و میانه از توافق هسته ای حمایت کنند. نامه منتشر شده به صورت همزمان در چهار روزنامه مهم کشورهای ما و همچنین در نیویورک تایمز منتشر شد زیرا طرف خطاب ما آمریکایی ها هستند.
سوال : برای چه این نامه خطاب به اعضای کنگره فرستاده شده است در حالیکه آنها بیشرشان جمهوری خواه هستند و مخالف توافق هسته ای با ایران می باشند؟
پاسخ: اندیشه واقعی این بود که پارلمان های اروپایی حرف شان را به پارلمانی های آمریکایی بزنند. ما الان دولت هایی را داریم که همین الان هم با هم در ارتباط هستند خواه در سطح وزارت خارجه و خواه در سطح روسای دولت ها. ولی تا به اینجای کار، پارلمان ها و بخصوص پارلمان های اروپایی، مقداری از این جریان کنار گذاشته شده بودند. لذا ما علاقمندیم که یک دیالوگ واقعی و بر مبنای مساوی میان نماینده های ما سه کشور اروپایی و نمایندگان آمریکایی بوجود بیاید. اقدام ما مکمل فعالیت دیپلماتیکی است که از سوی دولت های ما انجام می شوند.
ضمن اینکه اگرچه برخی از تصمیمات در آمریکا مستقیما از سوی رئیس جمهوری گرفته می شوند ولی رئیس جمهور هم می تواند آنها را به کنگره بفرستد که به هر حال در نظام اداری کاخ سفید آمریکا وزنه ای به حساب می آید.
سوال : فکر می کنید که کنگره آمریکا، به فرض اینکه مورد مشورت قرار گرفته باشد، واقعا می تواند در باره ماندن آمریکا در توافق هسته ای با ایران، تصمیم بگیرد؟
پاسخ:امروزه به نظر می رسد با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگره مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد سابق بر این هم دیدیم که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته‌ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده اند که امروز برای توافق هسته‌ای با ایران، آلترناتیوی ( جایگزینی ) وجود ندارد. از سوی دیگر بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشد و سازمان ملل هم آنرا مورد حمایت قرار دهد ، شبیه به آنچه درباره توافق هسته ای در سال 2015 انجام شد وجود ندارد.
سوال : با خواندن نامه شما ، این برداشت را داریم که ترامپ از قبل تصمیم اش برای خروج از توافق هسته ای در تاریخ 12 مه را گرفته است.
پاسخ: در واقع احتمال این وجود دارد که وی تصمیم بگیرد که بیرون برود ولی در هر حال تصمیم یک جانبه ای برای خروج وجود ندارد. تاریخ 12 مه مصادف با تمدید یا عدم تعلیق موقت برخی از تحریم ها در باره ایران است. این تاریخ مهم است ولی دنیا هم در روز 12 مه متوقف نخواهد شد. مهم است که این دیالوگ ها میان آمریکایی ها و اروپایی ها بعد از این تاریخ هم ادامه داشته باشند. من نمی دانم آیا این تاریخ می تواند ذهنیت رئیس جمهور ترامپ و کنگره آمریکا را عوض کند یا نه ؟
برای این کار، باید مذاکرات مستقیمی داشته باشیم و فقط با انتشار نامه در روزنامه عمل نکنیم. به همدین دلیل هم هست که مد نظر داریم که با همکاران انگلیسی و آلمانی خود هیاتی را قبل از 12 مه به آمریکا بفرستیم تا بر مبنای این نامه و حفظ آمریکا در توافق و آنچه بعد از آن می تواند اتفاق بیفتد و حتی بعد از آن مذاکره کنیم.
سوال: به نظر شما عواقب خروج آمریکایی ها از توافق ، برای خاورمیانه چه می تواند باشد؟
پاسخ: اروپایی ها در این زمینه بسیار شفاف و روشن بوده اند و ژان ایو لودریان وزیر امورخارجه نیز در این زمینه آنرا تکرار کرده است که" ما در توافق هسته ای با ایران باقی خواهیم ماند". ما معتقدیم که حتی اگر آمریکا هم بیرون برود، این توافق، خوب و ضروری و اجتناب ناپذیر است. به نظر می رسد که مقامات ایرانی نیز در صورتی که آمریکایی ها بیرون بروند، از توافق بیرون بروند.
در این صورت، توافق دیگر وجود نخواهد داشت و اقبالی هم نخواهد داشت. عواقب این کار هم برای روابط ما با ایران و هم برای اوضاع منطقه فاجعه بار خواهد بود. زیرا توافق به ما اجازه می داد که نه تنها در باره عدم اشاعه هسته ای در منطقه پیشرفت داشته باشیم بلکه به ما اجازه می داد کانال هایی را برای مذاکره با ایران نگه داشته باشیم که البته این هم خود موفقیتی در این زمینه بود که می بایست به دیگر زمینه ها منتهی می شد. اگر توافق از بین برود دیگر کانال های ارتباطی نیز از بین خواهند رفت.
سوال: اما مخالفین معتقد هستند که توافق هسته ای اصلا چیزی از" اقدامات بی ثبات کننده ایران" در منطقه نکاسته است.
پاسخ: ما مدام این موضوع را برای آمریکایی ها تکرار می کنیم که هدف توافق هسته ای با ایران جلوگیری از حمایت ایران از بشار اسد در سوریه یا حوثی ها در یمن نبوده است. در توافق نوشته شده است که بحث بر سر ممانعت از دست یابی ایران به سلاح هسته ای بوده است. و این هدف محقق شده است همانطور که در هشت بار نیز آژانس بین المللی انرژی اتمی، آنرا تایید کرده است. امروزه برنامه هسته ای ایران، نه تنها متوقف شده است بلکه ظرفیت های آن نیز کاهش یافته اند. لذا دیگر ریسک هسته ای شدن این کشور وجود ندارد. برعکس، اگر آمریکایی ها و ایرانی ها از توافق بیرون بروند ، نه تنها این ریسک برای ایران، بلکه برای کشورهای همسایه ایران نیز وجود دارد. ضمن اینکه اخیرا کشورهای دیگر همچون عربستان سعودی نیز اعلام کرده اند که می توانند برای حرکت در مسیر هسته ای تلاش کنند.
سوال : ولی آیا امکان این هست که مسایل منطقه ای با ایران مطرح شوند؟ به عبارت دیگر از طریق تماس هایی که شما با رئیس جمهوری ایران و وزیر امورخارجه ایران ( که قدرت محدودی در این زمینه دارند ) می توان این مسایل را مطرح کرد؟
پاسخ: قبلا ما فقط در باره مسایل هسته ای صحبت می کردیم. امروزه این گفتگوها شروع به وسعت یافتن کرده اند. همه چیز به موضوع گفتگو ربط دارد. چهار موضوع اساسی با ایران وجود دارد : سوریه، یمن، حزب الله و برنامه بالیستیک تهران. به اعتقاد من زمینه یمن از همه زمینه ها مساعد تر است که با ایرانی ها وارد گفتگوهای مستقیم بشویمو در این زمینه است که ما بیشترین شانس را برای داشتن یک مذاکره با همه بازیگران دیگر منطقه در اختیار داریم، حتی اگرچه در حال حاضر، پیشرفت واقعی هم در این زمینه در اختیار نداشته باشیم. در زمینه موشکی مذاکره ای باز شده است اگر چه تا الان هنوز به نتیجه نرسیده است. سوریه، موضوع دیگری است. تا کنون ما از طریق کانال های ایرانی و روسی ما موفق نشده ایم منطق را بشار اسد بفهمانیم.
و به همین خاطر هم هست که حملات هفته گذشته به سایت های سلاح شیمیایی سوریه انجام شدند. ولی کی بار دیگر هم تاکید می کنم که اگر توافق هسته ای به صورت دو فاکتو، حذف شود ما احتمالا باید یک عقب نشینی دیگر را برای خودمان ثبت کنیم.
سوال : آیا نزدیک بودن هایی که رئیس جمهور ماکرون با ترامپ از خود نشان میدهند می تواند باعث تغییر موضع ترامپ در زمینه هسته ای شود؟ بخصوص که رئیس جمهورفرانسه نیز به زودی به واشنگتن سفر می کند.
پاسخ: یکی از موضوعات سفر همین مبحث می باشد. این همان چیزی است که ماکرون در گفتگوی قبلی اش با " Vanity Fair" نیز به آن اشاره کرده بود. من فکر می کنم که روابط فردی میان این دو رئیس جمهور مهم است همانطور که این موضوع در بحث اجلاس کوپ 22 که ترامپ از خروجش از آن خبر داده بود نیز خود را نشان داد و ترامپ گفت شاید در تصمیم اش تجدید نظر نماید. اینکه فرانسه موضعی سخت در باره برنامه بالیستیک ایران و نیز پرونده سوریه داشته باشد، علامتی است که به سوی آمریکایی ها فرستاده شده است.
این نشان می‌دهد که ما ساده اندیش و زود باور نیستیم و آنطور که برخی ها می خواهند آنرا القاء کنند به ایرانی ها هم وابسته نیستیم. ما واقعا یک موضع مستقل و جدی داریم که مانع از آن نمی شود که در باره حفظ توافق هسته ای هم قاطعانه برخورد نکنیم . توافقی که یک سپر واقعی در برابر ریسک اشاعه هسته ای محسوب می شود. در واقع همین سپر، برای همه نیز هست : کشورهای منطقه، اسرائیل، عربستان سعودی و هچنین دولت های غربی
سوال : انتصاب های اخیر یعنی جان بولتون به پست استراتژیک مشاور امنیت ملی و مایک پومپئو به عنوان وزیر خارجه، به معنای محکوم کردن توافق هسته ای نیست ؟
پاسخ: این انتصاب ها علامت های نگران کننده ای هستند چرا که این نومحافظه کاران قبلا نیز مواضعی بسیار شدید علیه ایران از خود بروز داده اند. این به این معنا است که نه بولتون و نه پومپئو هنوز وارد عمل نشده اند. ولی این هم نباید مانعی برای ادامه کارهای بازدارنده ما در نزد کنگره و کاخ سفید و در نزد خود رئیس جمهور ترامپ باشد.
سوال: دیپلماسی پارلمانی یعنی چه و خود شما چه نقشی در این موضوع ایفا می کنید ؟
پاسخ: این مفهوم مقداری ناشناخته است ولی اساسا از آن، این برداشت می شود که سیاست خارجی، زمینه ای مختص رئیس جمهور می باشد ولی این به آن معنا هم نیست که نماینده های پارلمان نمی توانند وارد عمل شوند. نباید خود را از همه راه هایی که می توانند در خدمت دیپلماسی باشند محروم کرد. یا از تلاش برای تاثیر گذاری بر مخاطبین مان و بحث ها دست برداشت. ابتکار این نامه نمونه ای موفق می باشد و من امیدوارم که بتوانیم به نماینده ها نشان دهیم که بسیج شوند و تا آنجا که بتوانیم آشکارا در خدمت دولت های مان باشیم. متوجه باشد که این برای اولین بار است که سه پارلمان اروپایی با هم و در قالب این نامه شرگشاده اینطور عمل می کنند.
به گزارش صدای ایران، هفته نامه لوپوئن فرانسه گفت‌وگویی را با خانم دلفین او، نماینده مجلس ملی فرانسه و رئیس گروه پارلمانی فرانسه و ایران انجام داده است، او معتقد است که " توافق هسته ای، حامی همه دنیا است" و می‌گوید در یک فراخوان که به امضای بیش از 500 نماینده مجلس کشورهای فرانسه، انگلیس و آلمان رسیده است، می‌خواهند آمریکایی‌ها را متقاعد کند در توافق هسته‌ای با ایران باقی بمانند.
خانم او، که متخصص مسایل خاورمیانه نیز هست به دلیل احاطه اش بر مسایل بین المللی سابقه کار در سفارت فرانسه در سئول و کنسولگری سفارت فرانسه در نیویورک را نیز در پرونده خود دارد و دیپلمه دانشگاه آزاد برلین و همچنین دیپلماه دانشگاه هاروارد نیز می باشد و در سفرهایی به ایران و افغانستان کارهای تحقیقاتی متعددی در این باره انجام داده است.
وی عضو کمیسیون سیاست خارجی مجلس ملی فرانسه است و معتقد است دیپلماسی پارلمانی باید یکی از ابزارهای مهم و مکمل اقدامات دولت فرانسه باشد. وی معتقد است با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگروه مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد سابق بر این هم دیدی که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده‌اند که امروز برای توافق هسته ای با ایران، آلترناتیوی ( جایگزینی ) وجود ندارد. همچنین بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشد و سازمان ملل هم آن را مورد حمایت قرار دهد، شبیه به آنچه درباره توافق هسته ای در سال 2015 انجام شد وجود ندارد.
متن این گفت‌وگو به شرح زیر است:
سوال : اندیشه تهیه این نامه از کجا است؟
پاسخ: ضمن بحث هایی که با همکاران مجلس آلمان داشتیم این سوال مطرح شد که چگونه ما به عنوان نماینده های مجلس می‌توانیم از اقدامات مان در نزد دولت‌های‌مان حمایت کنیم و در حفظ توافق هسته‌ای با ایران مشارکت داشته باشیم؟ توافق که به نظر ما برای امنیت و ثبات منطقه اجتناب ناپذیر می باشد. در واقع از این دیدار بود که اندیشه انتشار این نامه سرگشاده جوانه زد تا آن را برای همتایان آمریکایی‌مان بفرستیم. ما نمی‌خواستیم فقط به یک نامه با برد ملی ( داخلی ) اکتفا کنیم. امیدوار بودیم که بتوانیم نماینده های مجالس سه کشور اروپایی که در تهیه توافق هسته‌ای با ایران حضور داشتند یعنی فرانسه و انگلیس و آلمان را گرد هم آوریم. چندین ماه می‌شد که ما با مجالس آلمان و انگلیس در ارتباط بودیم. علاوه بر ماهیت اروپایی این نامه بحث بر سر"فراجناحی" بودن این نامه در درون هر یک از پارلمان های ما نیز بودتا به همتایان آمریکایی خود نشان دهیم که این موضوع سیاسی فقط در این سه کشور نیست که حامیانی دارد بلکه از تمام جناح های سیاسی از راست گرفته تا چپ و میانه از توافق هسته ای حمایت کنند. نامه منتشر شده به صورت همزمان در چهار روزنامه مهم کشورهای ما و همچنین در نیویورک تایمز منتشر شد زیرا طرف خطاب ما آمریکایی ها هستند.
سوال : برای چه این نامه خطاب به اعضای کنگره فرستاده شده است در حالیکه آنها بیشرشان جمهوری خواه هستند و مخالف توافق هسته ای با ایران می باشند؟
پاسخ: اندیشه واقعی این بود که پارلمان های اروپایی حرف شان را به پارلمانی های آمریکایی بزنند. ما الان دولت هایی را داریم که همین الان هم با هم در ارتباط هستند خواه در سطح وزارت خارجه و خواه در سطح روسای دولت ها. ولی تا به اینجای کار، پارلمان ها و بخصوص پارلمان های اروپایی، مقداری از این جریان کنار گذاشته شده بودند. لذا ما علاقمندیم که یک دیالوگ واقعی و بر مبنای مساوی میان نماینده های ما سه کشور اروپایی و نمایندگان آمریکایی بوجود بیاید. اقدام ما مکمل فعالیت دیپلماتیکی است که از سوی دولت های ما انجام می شوند.
ضمن اینکه اگرچه برخی از تصمیمات در آمریکا مستقیما از سوی رئیس جمهوری گرفته می شوند ولی رئیس جمهور هم می تواند آنها را به کنگره بفرستد که به هر حال در نظام اداری کاخ سفید آمریکا وزنه ای به حساب می آید.
سوال : فکر می کنید که کنگره آمریکا، به فرض اینکه مورد مشورت قرار گرفته باشد، واقعا می تواند در باره ماندن آمریکا در توافق هسته ای با ایران، تصمیم بگیرد؟
پاسخ:امروزه به نظر می رسد با آنکه اکثریت جمهوری خواهان کنگره مخالف ماندن در توافق هستند ولی ما در موارد سابق بر این هم دیدیم که کنگره و کاخ سفید آمریکا در ارائه آلترناتیو دیگری برای توافق هسته‌ای دچار مشکل هستند و این نشان می‌دهد که بسیاری از زنان و مردان سیاسی در آمریکا به این موضوع واقف شده اند که امروز برای توافق هسته‌ای با ایران، آلترناتیوی ( جایگزینی ) وجود ندارد. از سوی دیگر بوجود آوردن ائتلافی که در آن همه اعضای شورای امنیت حضور داشته باشد و سازمان ملل هم آنرا مورد حمایت قرار دهد ، شبیه به آنچه درباره توافق هسته ای در سال 2015 انجام شد وجود ندارد.
سوال : با خواندن نامه شما ، این برداشت را داریم که ترامپ از قبل تصمیم اش برای خروج از توافق هسته ای در تاریخ 12 مه را گرفته است.
پاسخ: در واقع احتمال این وجود دارد که وی تصمیم بگیرد که بیرون برود ولی در هر حال تصمیم یک جانبه ای برای خروج وجود ندارد. تاریخ 12 مه مصادف با تمدید یا عدم تعلیق موقت برخی از تحریم ها در باره ایران است. این تاریخ مهم است ولی دنیا هم در روز 12 مه متوقف نخواهد شد. مهم است که این دیالوگ ها میان آمریکایی ها و اروپایی ها بعد از این تاریخ هم ادامه داشته باشند. من نمی دانم آیا این تاریخ می تواند ذهنیت رئیس جمهور ترامپ و کنگره آمریکا را عوض کند یا نه ؟
برای این کار، باید مذاکرات مستقیمی داشته باشیم و فقط با انتشار نامه در روزنامه عمل نکنیم. به همدین دلیل هم هست که مد نظر داریم که با همکاران انگلیسی و آلمانی خود هیاتی را قبل از 12 مه به آمریکا بفرستیم تا بر مبنای این نامه و حفظ آمریکا در توافق و آنچه بعد از آن می تواند اتفاق بیفتد و حتی بعد از آن مذاکره کنیم.
سوال: به نظر شما عواقب خروج آمریکایی ها از توافق ، برای خاورمیانه چه می تواند باشد؟
پاسخ: اروپایی ها در این زمینه بسیار شفاف و روشن بوده اند و ژان ایو لودریان وزیر امورخارجه نیز در این زمینه آنرا تکرار کرده است که" ما در توافق هسته ای با ایران باقی خواهیم ماند". ما معتقدیم که حتی اگر آمریکا هم بیرون برود، این توافق، خوب و ضروری و اجتناب ناپذیر است. به نظر می رسد که مقامات ایرانی نیز در صورتی که آمریکایی ها بیرون بروند، از توافق بیرون بروند.
در این صورت، توافق دیگر وجود نخواهد داشت و اقبالی هم نخواهد داشت. عواقب این کار هم برای روابط ما با ایران و هم برای اوضاع منطقه فاجعه بار خواهد بود. زیرا توافق به ما اجازه می داد که نه تنها در باره عدم اشاعه هسته ای در منطقه پیشرفت داشته باشیم بلکه به ما اجازه می داد کانال هایی را برای مذاکره با ایران نگه داشته باشیم که البته این هم خود موفقیتی در این زمینه بود که می بایست به دیگر زمینه ها منتهی می شد. اگر توافق از بین برود دیگر کانال های ارتباطی نیز از بین خواهند رفت.
سوال: اما مخالفین معتقد هستند که توافق هسته ای اصلا چیزی از" اقدامات بی ثبات کننده ایران" در منطقه نکاسته است.
پاسخ: ما مدام این موضوع را برای آمریکایی ها تکرار می کنیم که هدف توافق هسته ای با ایران جلوگیری از حمایت ایران از بشار اسد در سوریه یا حوثی ها در یمن نبوده است. در توافق نوشته شده است که بحث بر سر ممانعت از دست یابی ایران به سلاح هسته ای بوده است. و این هدف محقق شده است همانطور که در هشت بار نیز آژانس بین المللی انرژی اتمی، آنرا تایید کرده است. امروزه برنامه هسته ای ایران، نه تنها متوقف شده است بلکه ظرفیت های آن نیز کاهش یافته اند. لذا دیگر ریسک هسته ای شدن این کشور وجود ندارد. برعکس، اگر آمریکایی ها و ایرانی ها از توافق بیرون بروند ، نه تنها این ریسک برای ایران، بلکه برای کشورهای همسایه ایران نیز وجود دارد. ضمن اینکه اخیرا کشورهای دیگر همچون عربستان سعودی نیز اعلام کرده اند که می توانند برای حرکت در مسیر هسته ای تلاش کنند.
سوال : ولی آیا امکان این هست که مسایل منطقه ای با ایران مطرح شوند؟ به عبارت دیگر از طریق تماس هایی که شما با رئیس جمهوری ایران و وزیر امورخارجه ایران ( که قدرت محدودی در این زمینه دارند ) می توان این مسایل را مطرح کرد؟
پاسخ: قبلا ما فقط در باره مسایل هسته ای صحبت می کردیم. امروزه این گفتگوها شروع به وسعت یافتن کرده اند. همه چیز به موضوع گفتگو ربط دارد. چهار موضوع اساسی با ایران وجود دارد : سوریه، یمن، حزب الله و برنامه بالیستیک تهران. به اعتقاد من زمینه یمن از همه زمینه ها مساعد تر است که با ایرانی ها وارد گفتگوهای مستقیم بشویمو در این زمینه است که ما بیشترین شانس را برای داشتن یک مذاکره با همه بازیگران دیگر منطقه در اختیار داریم، حتی اگرچه در حال حاضر، پیشرفت واقعی هم در این زمینه در اختیار نداشته باشیم. در زمینه موشکی مذاکره ای باز شده است اگر چه تا الان هنوز به نتیجه نرسیده است. سوریه، موضوع دیگری است. تا کنون ما از طریق کانال های ایرانی و روسی ما موفق نشده ایم منطق را بشار اسد بفهمانیم.
و به همین خاطر هم هست که حملات هفته گذشته به سایت های سلاح شیمیایی سوریه انجام شدند. ولی کی بار دیگر هم تاکید می کنم که اگر توافق هسته ای به صورت دو فاکتو، حذف شود ما احتمالا باید یک عقب نشینی دیگر را برای خودمان ثبت کنیم.
سوال : آیا نزدیک بودن هایی که رئیس جمهور ماکرون با ترامپ از خود نشان میدهند می تواند باعث تغییر موضع ترامپ در زمینه هسته ای شود؟ بخصوص که رئیس جمهورفرانسه نیز به زودی به واشنگتن سفر می کند.
پاسخ: یکی از موضوعات سفر همین مبحث می باشد. این همان چیزی است که ماکرون در گفتگوی قبلی اش با " Vanity Fair" نیز به آن اشاره کرده بود. من فکر می کنم که روابط فردی میان این دو رئیس جمهور مهم است همانطور که این موضوع در بحث اجلاس کوپ 22 که ترامپ از خروجش از آن خبر داده بود نیز خود را نشان داد و ترامپ گفت شاید در تصمیم اش تجدید نظر نماید. اینکه فرانسه موضعی سخت در باره برنامه بالیستیک ایران و نیز پرونده سوریه داشته باشد، علامتی است که به سوی آمریکایی ها فرستاده شده است.
این نشان می‌دهد که ما ساده اندیش و زود باور نیستیم و آنطور که برخی ها می خواهند آنرا القاء کنند به ایرانی ها هم وابسته نیستیم. ما واقعا یک موضع مستقل و جدی داریم که مانع از آن نمی شود که در باره حفظ توافق هسته ای هم قاطعانه برخورد نکنیم . توافقی که یک سپر واقعی در برابر ریسک اشاعه هسته ای محسوب می شود. در واقع همین سپر، برای همه نیز هست : کشورهای منطقه، اسرائیل، عربستان سعودی و هچنین دولت های غربی
سوال : انتصاب های اخیر یعنی جان بولتون به پست استراتژیک مشاور امنیت ملی و مایک پومپئو به عنوان وزیر خارجه، به معنای محکوم کردن توافق هسته ای نیست ؟
پاسخ: این انتصاب ها علامت های نگران کننده ای هستند چرا که این نومحافظه کاران قبلا نیز مواضعی بسیار شدید علیه ایران از خود بروز داده اند. این به این معنا است که نه بولتون و نه پومپئو هنوز وارد عمل نشده اند. ولی این هم نباید مانعی برای ادامه کارهای بازدارنده ما در نزد کنگره و کاخ سفید و در نزد خود رئیس جمهور ترامپ باشد.
سوال: دیپلماسی پارلمانی یعنی چه و خود شما چه نقشی در این موضوع ایفا می کنید ؟
پاسخ: این مفهوم مقداری ناشناخته است ولی اساسا از آن، این برداشت می شود که سیاست خارجی، زمینه ای مختص رئیس جمهور می باشد ولی این به آن معنا هم نیست که نماینده های پارلمان نمی توانند وارد عمل شوند. نباید خود را از همه راه هایی که می توانند در خدمت دیپلماسی باشند محروم کرد. یا از تلاش برای تاثیر گذاری بر مخاطبین مان و بحث ها دست برداشت. ابتکار این نامه نمونه ای موفق می باشد و من امیدوارم که بتوانیم به نماینده ها نشان دهیم که بسیج شوند و تا آنجا که بتوانیم آشکارا در خدمت دولت های مان باشیم. متوجه باشد که این برای اولین بار است که سه پارلمان اروپایی با هم و در قالب این نامه شرگشاده اینطور عمل می کنند.
خبرهای مرتبط
گزارش خطا
آخرین اخبار