در هر 5 ازدواج؛ یک طلاق حقوقی و 2 طلاق عاطفی

جوانان در آستانه اختلالات و آسیب‌های روانی هستند؛ این واقعیت زنگ خطر را برای افزایش آسیب‌های اجتماعی نیز به صدا در می‌آورد. هر چند عنوان می‌شود نرخ اختلالات روانی در ایران حتی از میانگین جهانی کمتر است، اما نباید از این واقعیت چشم پوشید که نداشتن اختلال حاد روانی به معنای داشتن سلامت روانی نیست.

 

به گزارش صدای ایران، برخی بررسی‌ها نشان می‌دهد ایرانیان آنچنان که باید و شاید شاد نیستند و در معرض غم، غصه و استرس قرار گرفتن می‌تواند مشکلاتی مانند افزایش اختلالات روانی ایجاد کند. در این بین جوانان بیشتر از سایر گروه‌ها در معرض آسیب هستند، چنان‌که رئیس سازمان بهزیستی عنوان می‌کند ۵۰‌درصد عوامل برهم زننده سلامت روان از سن ۱۵سالگی شروع می‌شود و ۷۵‌درصد تا سن ۲۵ سالگی به اوج می‌رسد.

قرار نیست موج منفی بدهیم، اما نمی‌توان کتمان کرد که حال و روز جوانانمان خوب نست. انگار آنها هر چه بیشتر می‌دوند، به جایی نمی‌رسند. از جست و جو برای یافتن شغل گرفته تا وضعیت ازدواجشان که آمار طلاق را افزایش داده است. به بیان دیگر بهتر است بگوییم جوانان درگیر آینده‌ای نامعلوم‌اند که هر لحظه حالشان را خراب تر می‌کند. آنها نابرابری‌ها را می‌بینند، اما نمی توانند دم بزنند. حتی اگر اعتراضی هم کنند، صدایشان به جایی نمی‌رسد. با این حال از شواهد امر پیداست که رنگ رخسار خبر می‌دهد از سر درون! چرا که وضعیت جوانان نه‌تنها بهتر نشده، بلکه روزبه‌روز هم حادتر می‌شود. از مهارت‌های زندگی هم که خبری نیست تا با استعانت از آن بتوان در شرایط بحرانی بر مشکلات فائق آمد. اینچنین است که هر لحظه شاهد عصبانیت، خشم فروخورده، استرس و... در جوانان هستیم، چرا که آنها باید در بهترین حالت ممکن از هرم سنی‌شان باشند، خوش بگذرانند و از زندگی لذت ببرند، اما در کوهی از مشکلات خود فرو‌رفته‌اند.

 

دیگر نه از شور و نشاط جوانی خبری هست و نه امیدی به آینده در جامعه موج می‌زند. هر چه هست افزایش اختلالات و آسیب‌های روانی جوانان است که پشت پرده پنهان مانده و پیامدهای ناگواری را در دل خود گنجانده است. برای صحت این ادعا کافی است به دل جامعه راه یابیم و وضعیت روحی و روانی جوانان را کنکاش کنیم. جوانانی که قرار است نیروی انسانی باشند و از ظرفیتشان به خوبی استفاده شود، اما با اقدامات نابخردانه هر لحظه به سوی اضمحلال می‌روند.

زنان بیشتر درمعرض اختلالات روانی‌اند
رئیس سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه ۵۰‌درصد عوامل برهم زننده سلامت روان از سن ۱۵سالگی شروع و ۷۵‌درصد تا سن ۲۵ سالگی به اوج می‌رسد، گفت که باید پیشگیری را به جد مورد توجه قرار دهیم و اجازه ندهیم این مشکلات و بیماری‌ها عود کند. انوشیروان محسنی‌بندپی افزود: سازمان جهانی بهداشت عدم رشد و تکامل یکپارچه در دوران کودکی، نابرابری و پایمال شدن حقوق شهروندی، عدم مهارت‌های زندگی، والدین دچار مخاطرات و مشکلات بسیار را از جمله عوامل برهم زننده سلامت روان برمی‌شمرد. رئیس سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه در این میان تغییرات محیطی، اجتماعی و اقلیمی تا ۷۵‌درصد تاثیرگذاری منفی بیشتری نسبت به عوامل وراثتی دارند، عنوان کرد: در همه تحقیقات نشان داده شده آنها که درآمد پایین‌تر دارند و بیکارند بیشتر در معرض آسیب‌های روحی و روانی‌اند. زنان بیشتر از مردان و همچنین آنها که تنهاترند بیشتر در معرض اختلالات روحی و روانی قرار دارند. همزمان رئیس کمیسیون چشم‌انداز امور نخبگان مجمع تشخیص مصلحت نظام بیان کرد: علاوه بر آنکه در ایران اختلالات اقلیمی شده، فرهنگی نیز شده است،

 

به نوشته آرمان، به‌عنوان مثال نشانگان افسردگی کاهش یافته، اما آمار افسردگی بالا رفته است به این معنا که افسردگی و دلزدگی و دلمردگی را فرهنگ کرده ایم و نشاط ضد ارزش شده است. چقدر خوب است روی نشاط فرهنگسازی کنیم. به گزارش ایسنا، محمدابراهیم مداحی اظهار کرد: دو روز گذشته آماری به دستم رسید مبنی بر اینکه ایران در زمینه طلاق رکورد زده است و از هر پنج ازدواج یک طلاق حقوقی و دو طلاق عاطفی را شاهدیم. با این حجم مشکلات چقدر امکانات داریم؟ براساس آمار وزارت بهداشت ۲۰‌درصد امکانات مغزافزاری، نرم‌افزاری و سخت‌افزاری برای مقابله با این آسیب‌ها داریم.

احساس رهاشدگی در جوانان
«امروزه با تحولات بسیاری از جمله دنیای مجازی روبه‌رو هستیم. خانواده‌های امروزی با خانواده‌های سنتی در گذشته تفاوت بسیاری دارند. یکی از این تفاوت‌ها تعداد فرزندان در خانواده است که اکنون زوج‌های جوان به داشتن یک فرزند یا فرزند نداشتن تمایل پیدا کرده‌اند. این مساله روی تنهایی افراد بسیار تاثیرگذار است.» اینها را بهروز بیرشک، روانشناس به «آرمان» می‌‌گوید. او ادامه می‌دهد: از سوی دیگر، مسائل محیطی همچون مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ... موجب شده که والدین مجبور باشند بیشتر کار کنند تا درآمد بهتری داشته باشند. از این رو وقت کمتری برای فرزندان خود می‌گذارند. بیرشک اظهار می‌کند: علاوه بر فشارها و محدودیت هایی که در اجتماع وجود دارد، نبود امکانات نیز موجب شده که جوانان نتوانند اوقات فراغت مناسبی داشته و شاد باشند. بنابراین وقتی آنها به فضای مجازی روی می‌آوردند و در مقام مقایسه قرار می‌گیرند، از نظر روانی آسیب می‌بینند. این در حالی است که فقدان شادی در سلامت روان نقش قابل ملاحظه‌ای دارد. این روانشناس بیان می‌‌کند: حتی برخی از جوانان فکر می‌کنند که با رفتن از ایران می‌توانند تجربه بهتری داشته باشند. از این رو وقتی آنها تحت تاثیر همدیگر و دنیای مجازی قرار می‌گیرند، پیام‌هایی به هم می‌دهند و در ذهن خود دنیایی را متصور می‌شوند که با وضعیت فعلی‌شان فاصله بسیاری دارد.

 

او خاطرنشان می‌کند: تمامی این مسائل باعث شده که دیگر صمیمیت، رفاقت، محبت، دلبستگی و ... که در گذشته میان خانواده‌ها وجود داشته کمتر شود، چرا که اذهان به حدی درگیر است که دیگر اعضای خانواده برای هم وقتی نمی گذارند. از این رو آستانه تحمل افراد پایین و فشارهای روانی نیز در جامعه بالا می‌رود. بیرشک ادامه می‌دهد: آنچنان که با کوچک‌ترین تلنگری افراد درگیر شده و آرامش خود را از دست می‌دهند. این روانشناس می‌افزاید: از سوی دیگر، محیط هم خیلی برای افراد جذابیت ندارد و جوانان احساس رهاشدگی می‌کنند، حتی در برخوردهایمان هم وقتی با جوانان حرف می‌زنیم، حرفشان را تایید نکرده و فکر می‌کنیم که آنها بی‌‌‌توجه و بی‌علاقه شده‌اند، برای خودشان زندگی می‌کنند و انگیزه‌ای ندارند. این جو و شرایطی است که ما برای جوانانمان به وجود آورده‌ایم.

 

او عنوان می‌کند: رقابت هایی که اکنون در سطح جامعه به مدد فضای مجازی حاکم است موجب شده که آنها شور و شوقی را در رشد خود تجربه نکنند. اکنون دوره جوانی سراسر استرس و فشار است. بیرشک می‌افزاید: وقتی آستانه تحمل کاهش می‌یابد، جوانان واکنش هایی را از خود نشان می‌دهند که مطلوب نیست. از این رو مسئولان باید به این مساله توجه داشته باشد. باید برنامه‌ریزی‌هایی در این راستا صورت گیرد که از ایجاد اختلالات روانی در جوانان جلوگیری به عمل آورد. او ادامه می‌دهد: ماهیت جوانی هیجان و زیاده خواهی است. باید امکانات به جوانان داده شود که بفهمند درک می‌شوند.