مقایسه‌ای ساده میان بایرن با استقلال و پرسپولیس
مدیران ورزشی باشگاه‌های اروپایی هرکدام سابقه مشخصی در فوتبال دارند اما گویا در ایران قضیه فرق می‌کند.
مدیران ورزشی باشگاه‌های اروپایی هرکدام سابقه مشخصی در فوتبال دارند اما گویا در ایران قضیه فرق می‌کند.
به گزارش صدای ایران، از خبرآنلاین مدیران و معاونان ورزشی در باشگاه های فوتبال یکی از کلیدی ترین پست ها را برعهده دارند و تقریبا مدیریت بخش فنی تیم بر عهده آن هاست. مدیران ورزشی معمولا مسئولیت مذاکره برای جذب یا تمدید قرارداد بازیکنان و مربیان را انجام می دهند که برای موفقیت تیم بسیار مهم است.
در باشگاه های بزرگ اروپایی مدیران ورزشی معمولا از میان بازیکنان سابق آن باشگاه که رزومه مشخصی هم در بعد فنی فوتبال و هم مدیریتی آن دارند،انتخاب می شوند تا این وظیفه مهم را انجام دهند اما در باشگاه های ایرانی گویا داستان متفاوت است و افرادی برای این سمت انتخاب می شوند که نه تنها هیچ سابقه ای در مسائل فنی فوتبال ندارند بلکه ریشه های مدیریتی آن ها هم به کل نامشخص و محل تردید است.
به عنوان نمونه سابقه و رزومه فوتبالی و مدیریتی مدیران ورزشی چند باشگاه معتبر اروپایی مورد بررسی قرار گرفته تا مشخص شود هر کدام با چه پشتوانه ای برای این پست انتخاب شده اند.
روبرت فرناندز که از سال 2015 به عنوان مدیر ورزشی بارسا انتخاب شده، طی سال های 1986 تا 1990 بازیکن بارسلونا بوده و سابقه بازی در تیم های دیگر اسپانیایی نظیر والنسیا و ویارئال را هم دارد. ضمن اینکه فرناندز در زمینه مربیگری حرفه ای هم تجاربی دارد.
پیش از فرناندز،آندونی زوبی زارتا دروازه بان سابق بارسلونا مدیر ورزشی این تیم بود.زوبی زارتا که از سال 1986 تا 1994 سنگربان آبی اناری ها بود، از سال 2010 در این پست فعالیت کرد و سال 2015 از این تیم جدا شد.ضمن این که کارلوس پویول هم پس از خدافظی اش از فوتبال مدتی به عنوان دستیار زوبی زارتا فعالیت کرد. مدیر ورزشی سابق بارسلونا در حال حاضر در باشگاه مارسی فعالیت می کند.
مدیر ورزشی باواریایی ها هم یک بایرنی قدیمی است. حسن صالح حمیدزیچ که سال های سال پیراهن قرمز بایرن مونیخ را بر تن می کرده، از سال 2017 عهده دار این سمت در این باشگاه بزرگ آلمانی شده است. صالح حمیدزیچ از سال 1998 تا 2007 بازیکن بایرن بوده و به جز این تیم در تیم هایی نظیر هامبورگ،یوونتوس و ولفسبورگ هم بازی کرده است.
در رئال مادرید هم اوضاع به همین صورت است. به عنوان مثال پردراگ میاتویچ که سابقه سه سال حضور در جمع کهکشانی ها و زدن 30 گل را برای این تیم در کارنامه دارد، قبلا چیزی حدود سه سال معاون ورزشی باشگاه رئال مادرید بود.
پس از او هم این پست به میگوئل پاردسا رسید. پاردسا که از سال 2009 تا 2014 عهده دار این سمت در پر افتخارترین تیم اروپا بود، سابقه سه سال بازی در رئال مادرید در دهه 80 میلادی را در کارنامه دارد.
در یوونتوس هم این پست در اختیار پاول ندود است.ندود که از سال 2001 تا 2009 پیراهن سفید و مشکی یووه را بر تن می کرد و بسیار هم در نزد هواداران این تیم محبوب بود، از فصل 2016-2017 به کادر مدیریتی بانوی پیر اضافه شد و در سمت مدیر ورزشی باشگاه مشغول فعالیت شد.
اما شرایط در باشگاه های بزرگ ایران چگونه است؟
باشگاه استقلال که یکی از قدیمی ترین باشگاه های فوتبال ایران و یکی از پر افتخار ترین باشگاه های آسیا است، فردی را در جایگاه معاونت ورزشی خود می بیند که ارتباط چندانی با فوتبال ندارد.
پندار توفیقی که گویا تحصیلات و فعالیت هایش در حوزه مهندسی شیمی و نفت و گاز بوده است، در ابتدای این فصل به سمت معاونت ورزشی باشگاه استقلال منصوب شد و به فعالیت پرداخت. او که سه سال قبل با وعده پرداخت 2 میلیارد به مجموعه مدیریتی آبی ها وارد شد و به گفته کسی که او را وارد ورزش کرد در آن سال تقریبا نیمی از وعده داده شده اش را عملی کرد ، همچنان در این تیم مانده و از سمت هایی چون دبیر هیات مدیره ، حالا به پست معاونت ورزشی رسیده است اما آیا می تواند برای این پست حتی یک برگ رزومه ورزشی بیاورد؟ این اتفاق البته تنها در استقلال نیفتاده و سال هاست در تیم های دیگر ایرانی رخ می دهد اما اقلا نام فردی که در این جایگاه می نشیند را مدیر ورزشی تیم نمی گذارند. کسی که در امور فنی اجازه اظهار نظر کند بی آنکه حتی ذره ای تخصص داشته باشد.
در پرسپولیس قبل از گرشاسبی هم تقریبا چنین جایگاهی در اختیار ترکاشوند بود و حاشیه های زیادی را برای مدیریت تیم ایجاد کرد. حالا اما اقلا با انتخاب افشین پیروانی که کاپیتان قرمزها و تیم ملی بوده است ، کمی از آن التهاب ها کاسته شده است.
شاید همین عدم آشنایی نه چندان زیاد توفیقی با فوتبال و مسائل مربوط به آن است که باعث می شد که او خود را هنگام عقد قرارداد بازیکنان به هرگونه ای که شده در کنار آن ها جا کند تا در عکس یادگاری حضور داشته باشد و یا در دایرکت اینستاگرام با لحنی دور از ادب در مورد علی فتح الله زاده و کادر مدیریتی سابق استقلال صحبت کند و یا دم از اقدام برای حذف کارت زرد سید حسین حسینی بزند که عملا اتفاقی نشدنی است و مسائلی از این دست که البته برای افراد تازه وارد در فوتبال ایران چندان دور از ذهن نیست.
حال فکر کنید در استقلال برای اینجایگاه سرمایه هایی بزرگ چون فرهاد مجیدی ، مجتبی جباری و خیلی از همین بازیکنانی که شاید به زودی خداحافظی کنند یا در سال های اخیر خداحافظی کرده اند مثل رحمتی یا آرش برهانی حضور دارند که هر کدام شان را تجسم کنید اگر به نمایندگی از باشگاه استقلال قرار باشد مذاکره بر سر انتخاب بازیکن داشته باشند ،قطعا خیلی موفق تر از این بیگانگان با بحث های فنی خواهند بود!
اما خب اینجا ایران است و ...
به گزارش صدای ایران، از خبرآنلاین مدیران و معاونان ورزشی در باشگاه های فوتبال یکی از کلیدی ترین پست ها را برعهده دارند و تقریبا مدیریت بخش فنی تیم بر عهده آن هاست. مدیران ورزشی معمولا مسئولیت مذاکره برای جذب یا تمدید قرارداد بازیکنان و مربیان را انجام می دهند که برای موفقیت تیم بسیار مهم است.
در باشگاه های بزرگ اروپایی مدیران ورزشی معمولا از میان بازیکنان سابق آن باشگاه که رزومه مشخصی هم در بعد فنی فوتبال و هم مدیریتی آن دارند،انتخاب می شوند تا این وظیفه مهم را انجام دهند اما در باشگاه های ایرانی گویا داستان متفاوت است و افرادی برای این سمت انتخاب می شوند که نه تنها هیچ سابقه ای در مسائل فنی فوتبال ندارند بلکه ریشه های مدیریتی آن ها هم به کل نامشخص و محل تردید است.
به عنوان نمونه سابقه و رزومه فوتبالی و مدیریتی مدیران ورزشی چند باشگاه معتبر اروپایی مورد بررسی قرار گرفته تا مشخص شود هر کدام با چه پشتوانه ای برای این پست انتخاب شده اند.
روبرت فرناندز که از سال 2015 به عنوان مدیر ورزشی بارسا انتخاب شده، طی سال های 1986 تا 1990 بازیکن بارسلونا بوده و سابقه بازی در تیم های دیگر اسپانیایی نظیر والنسیا و ویارئال را هم دارد. ضمن اینکه فرناندز در زمینه مربیگری حرفه ای هم تجاربی دارد.
پیش از فرناندز،آندونی زوبی زارتا دروازه بان سابق بارسلونا مدیر ورزشی این تیم بود.زوبی زارتا که از سال 1986 تا 1994 سنگربان آبی اناری ها بود، از سال 2010 در این پست فعالیت کرد و سال 2015 از این تیم جدا شد.ضمن این که کارلوس پویول هم پس از خدافظی اش از فوتبال مدتی به عنوان دستیار زوبی زارتا فعالیت کرد. مدیر ورزشی سابق بارسلونا در حال حاضر در باشگاه مارسی فعالیت می کند.
مدیر ورزشی باواریایی ها هم یک بایرنی قدیمی است. حسن صالح حمیدزیچ که سال های سال پیراهن قرمز بایرن مونیخ را بر تن می کرده، از سال 2017 عهده دار این سمت در این باشگاه بزرگ آلمانی شده است. صالح حمیدزیچ از سال 1998 تا 2007 بازیکن بایرن بوده و به جز این تیم در تیم هایی نظیر هامبورگ،یوونتوس و ولفسبورگ هم بازی کرده است.
در رئال مادرید هم اوضاع به همین صورت است. به عنوان مثال پردراگ میاتویچ که سابقه سه سال حضور در جمع کهکشانی ها و زدن 30 گل را برای این تیم در کارنامه دارد، قبلا چیزی حدود سه سال معاون ورزشی باشگاه رئال مادرید بود.
پس از او هم این پست به میگوئل پاردسا رسید. پاردسا که از سال 2009 تا 2014 عهده دار این سمت در پر افتخارترین تیم اروپا بود، سابقه سه سال بازی در رئال مادرید در دهه 80 میلادی را در کارنامه دارد.
در یوونتوس هم این پست در اختیار پاول ندود است.ندود که از سال 2001 تا 2009 پیراهن سفید و مشکی یووه را بر تن می کرد و بسیار هم در نزد هواداران این تیم محبوب بود، از فصل 2016-2017 به کادر مدیریتی بانوی پیر اضافه شد و در سمت مدیر ورزشی باشگاه مشغول فعالیت شد.
اما شرایط در باشگاه های بزرگ ایران چگونه است؟
باشگاه استقلال که یکی از قدیمی ترین باشگاه های فوتبال ایران و یکی از پر افتخار ترین باشگاه های آسیا است، فردی را در جایگاه معاونت ورزشی خود می بیند که ارتباط چندانی با فوتبال ندارد.
پندار توفیقی که گویا تحصیلات و فعالیت هایش در حوزه مهندسی شیمی و نفت و گاز بوده است، در ابتدای این فصل به سمت معاونت ورزشی باشگاه استقلال منصوب شد و به فعالیت پرداخت. او که سه سال قبل با وعده پرداخت 2 میلیارد به مجموعه مدیریتی آبی ها وارد شد و به گفته کسی که او را وارد ورزش کرد در آن سال تقریبا نیمی از وعده داده شده اش را عملی کرد ، همچنان در این تیم مانده و از سمت هایی چون دبیر هیات مدیره ، حالا به پست معاونت ورزشی رسیده است اما آیا می تواند برای این پست حتی یک برگ رزومه ورزشی بیاورد؟ این اتفاق البته تنها در استقلال نیفتاده و سال هاست در تیم های دیگر ایرانی رخ می دهد اما اقلا نام فردی که در این جایگاه می نشیند را مدیر ورزشی تیم نمی گذارند. کسی که در امور فنی اجازه اظهار نظر کند بی آنکه حتی ذره ای تخصص داشته باشد.
در پرسپولیس قبل از گرشاسبی هم تقریبا چنین جایگاهی در اختیار ترکاشوند بود و حاشیه های زیادی را برای مدیریت تیم ایجاد کرد. حالا اما اقلا با انتخاب افشین پیروانی که کاپیتان قرمزها و تیم ملی بوده است ، کمی از آن التهاب ها کاسته شده است.
شاید همین عدم آشنایی نه چندان زیاد توفیقی با فوتبال و مسائل مربوط به آن است که باعث می شد که او خود را هنگام عقد قرارداد بازیکنان به هرگونه ای که شده در کنار آن ها جا کند تا در عکس یادگاری حضور داشته باشد و یا در دایرکت اینستاگرام با لحنی دور از ادب در مورد علی فتح الله زاده و کادر مدیریتی سابق استقلال صحبت کند و یا دم از اقدام برای حذف کارت زرد سید حسین حسینی بزند که عملا اتفاقی نشدنی است و مسائلی از این دست که البته برای افراد تازه وارد در فوتبال ایران چندان دور از ذهن نیست.
حال فکر کنید در استقلال برای اینجایگاه سرمایه هایی بزرگ چون فرهاد مجیدی ، مجتبی جباری و خیلی از همین بازیکنانی که شاید به زودی خداحافظی کنند یا در سال های اخیر خداحافظی کرده اند مثل رحمتی یا آرش برهانی حضور دارند که هر کدام شان را تجسم کنید اگر به نمایندگی از باشگاه استقلال قرار باشد مذاکره بر سر انتخاب بازیکن داشته باشند ،قطعا خیلی موفق تر از این بیگانگان با بحث های فنی خواهند بود!
اما خب اینجا ایران است و ...
خبرهای مرتبط
گزارش خطا
آخرین اخبار